Η αλήθεια είναι ότι με το remake του Secret of Mana η Square Enix πρέπει να έριξε σφαλιάρα στο κούτελό της μετά την απόφαση να το αναθέσει στην Q Studios ή, τουλάχιστον, έτσι θα έπρεπε, για το φιλότιμο, που λέει ο λόγος. Ότι και αν έκανε πάντως, το remake του Seiken Densetsu 3 το ανέθεσε στην Xeen και έτσι, 15 χρόνια μετά το πρωτότυπο, έχουμε το Trials of Mana του 2020. Μόλις πριν από λίγους μήνες το… πρώτο Trials of Mana έφτασε στη Δύση χάρη στο Collection Of Mana, όμως τώρα υπάρχει και μια επιλογή για όσους δεν τους γεμίζει το μάτι με 16-bit γραφικά ή 2D action RPG. Το remake του τρίτου τίτλου του Mana franchise είναι σίγουρα πολύ όμορφο και εννοείται πως απευθύνεται στους fan της σειράς και του retro.
Επιστρέφουμε λοιπόν στον κόσμο της σειράς τη στιγμή που το Mana Tree εξασθενεί, 19 χρόνια μετά τα γεγονότα του Heroes of Mana. Κακές δυνάμεις θέλουν να εκμεταλλευτούν το γεγονός, βάζοντας στο μάτι τα 8 Mana Stones που μέσα τους κρύβουν από ένα Benevodon. Τα Benevodon είναι τέρατα με σχεδόν Θεϊκές δυνάμεις, τα οποία αιχμαλωτίστηκαν από τη Mana Goddess πριν αυτή μετατραπεί σε δέντρο και πέσει σε αιώνιο λήθαργο. Οι κακοί του παιχνιδιού, λοιπόν, θέλουν να εντοπίσουν τα Mana Stones ώστε να μπορέσουν να απελευθερώσουν τα Benevodons για να χρησιμοποιήσουν τις δυνάμεις τους. Η ενέργεια των Benevodons είναι αυτή που θα τους δώσει τη… θεϊκή δύναμη να κατακτήσουν τον κόσμο. Ο παίκτης, ερχόμενος στον κόσμο του Trials of Mana, πρέπει να επιλέξει το δικό του καστ χαρακτήρων και, πιο συγκεκριμένα, τρεις χαρακτήρες, με τους οποίους θα πορευτεί στην προσπάθεια να εμποδίσει τα σχέδια των κακών ώστε να αποκατασταθεί η ειρήνη και η ευημερία.
Το Trials of Mana δείχνει από την αρχή και είναι μέχρι και το τέλος του πανέμορφο. Ο κόσμος του αποκτά περισσότερη ζωή, είναι πιο μεγάλος και δίνει αρκετά περιθώρια για εξερεύνηση. Η εξερεύνηση επιβραβεύει τον παίκτη ουκ ολίγες φορές με (όχι και τόσο καλά) κρυμμένα αντικείμενα και με θησαυρούς. Όλες οι περιοχές έχουν τη χαρακτηριστική αύρα των RPG των ‘90s, με τοπία, σπίτια ή κάστρα που μοιάζουν να είναι βγαλμένα από κάποιο παραμύθι, όλα τους σχεδιασμένα με τα σημερινά (σχεδόν) στάνταρ, και μερικές φορές δεν μπορούν παρά να μας θυμίσουν πάρα πολύ την καταγωγή των «υλικών». Το τελευταίο το θέτουμε ως αρνητικό. Θα ήθελε μάλλον λίγη πυγμή παραπάνω για να μπορέσει να αποτελέσει ένα πραγματικά μοντέρνο Seiken Densetsu 3. Εδώ έρχεται να κολλήσει και το γεγονός ότι μερικά σημεία είναι δυσπρόσιτα δίχως να πρέπει. Ο χαρακτήρας μας θα δυσκολευτεί να περάσει ανάμεσα από ένα δέντρο και έναν τοίχο, παρόλο που υπάρχει αρκετός χώρος για να το κάνει και έτσι αναγκαζόμαστε να κάνουμε τον κύκλο. Κάτι ανάλογο τυχαίνει σε μεγαλύτερο βαθμό μέσα στις πόλεις. Σε πολλά σημεία ο παίκτης δεν μπορεί να πηδήξει από τη μια σκάλα στην αμέσως χαμηλότερη που βρίσκεται δίπλα της, αλλά, αντίθετα, πρέπει να την κατέβει και να στρίψει προς την άλλη σκάλα. Κάτι τέτοια σχεδιαστικά λάθη κάνουν αρκετές φορές το gameplay άβολο, δεδομένου ότι έχουμε ούτως ή άλλως συνηθίσει να έχουμε σημαντική ελευθερία στο πως κινούμαστε, ειδικά στα action RPG. Στην πλειοψηφία τους τουλάχιστον.
Το σύστημα μάχης του Trials of Mana είναι, φυσικά, το καλύτερο χαρακτηριστικό του. Ο παίκτης έχει στη διάθεσή του τους τρεις χαρακτήρες που επέλεξε από την αρχή του παιχνιδιού και, εν μέσω μάχης, μπορεί να αλλάζει συνεχώς το χαρακτήρα με τον οποίο θέλει να παίξει, πράγμα που εξυπηρετεί όταν υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί αντίπαλοι που απαιτούν διαφορετικές τεχνικές -δηλαδή όπλα- για την αντιμετώπισή τους. Μαζί με τους χαρακτήρες, ο παίκτης έχει στη διάθεσή του μια λίστα από ειδικές επιθέσεις που μπορεί να πραγματοποιεί ανά ορισμένα χρονικά διαστήματα, με τις οποίες μπορεί να κάνει αρκετή ζημιά στην αντίπαλη ομάδα, εφόσον φυσικά τις χρησιμοποιήσει την κατάλληλη στιγμή, αλλά και προς τη σωστή κατεύθυνση. Τόσο οι επιθέσεις, όσο και τα όπλα που κρατούν οι χαρακτήρες μπορούν να κάνουν μεγάλη ζημιά σε έναν τύπο αντιπάλου και μικρή έως και αμελητέα σε έναν άλλον τύπο αντιπάλου. Το να μάθει ο παίκτης να ξεχωρίζει τον τύπο αντιπάλου που έχει μπροστά του και να διαχειριστεί γρήγορα τον εξοπλισμό του δεν είναι όσο εύκολο θα έπρεπε, ενώ οι δύο χαρακτήρες που δεν χρησιμοποιούμε στη μάχη τείνουν να μάχονται πότε μεθυσμένα και πότε αλά κάτι-παραπάνω-από-επίπεδο-αρχάριου και τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα. Και ακριβώς επειδή γίνονται πιο δύσκολα μόνο και μόνο επειδή δεν υπάρχει ανά πάσα στιγμή η βοηθητική πληροφορία για τον εκάστοτε αντίπαλο (ή έστω μια σχετική ένδειξη) και επειδή οι δύο άλλοι χαρακτήρες που έχουμε μαζί μας σφυρίζουν κλέφτικα στο 50% της διάρκειας μιας μάχης, το παιχνίδι μπορεί να προκαλέσει ανούσια σύγχυση που ορισμένες φορές είναι δύσκολο να παραβλεφθεί.
Σε γενικές γραμμές όμως το παιχνίδι δεν βάζει επίτηδες εμπόδια που δεν χρειάζονται. Ο παίκτης θα αντιμετωπίσει πολλούς αντιπάλους στο διάβα του, όχι όμως σε υπερβολικό βαθμό, ενώ το levelling θα τον επιβραβεύσει αρκετές φορές με περισσότερες ικανότητες (ειδικά όταν αλλάζει το class των χαρακτήρων του). Το lore του τίτλου αναπτύσσεται σχεδόν αράδα-αράδα με συζητήσεις μεταξύ του χαρακτήρα του παίκτη και των πολυάριθμων NPC που θα συναντήσει, όμως το… κυρίως πιάτο σερβίρεται στα cut-scene με τις πιο βαρυσήμαντες συζητήσεις που φροντίζουν να δώσουν αρκετό υπόβαθρο στην όλη ιστορία, αλλά και στον κόσμο του παιχνιδιού. Άλλωστε, τα παιχνίδια της σειράς Mana δεν είναι το ένα συνέχεια του άλλου με συμβατικό σκεπτικό. Αντ’ αυτού αποτελούν κάτι σαν εναλλακτικές εκδοχές του ίδιου πυρήνα. Ναι, κάποιος παίκτης που δεν έχει αγγίξει ποτέ του κάποιο παιχνίδι Mana και επιλέξει αυτό δεν θα χάσει τίποτα απολύτως από ουσία.
Το remake του Trials of Mana δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα κακό παιχνίδι. Σίγουρα, έχει αρκετά ψεγάδια, όμως είναι όμορφο, έχει δυνατό σύστημα μάχης που δύσκολα θα βαρεθεί κανείς και κρατά το ενδιαφέρον μέχρι και το τέλος (με την εξαίρεση κάποιων μικρών κομματιών στα 7 του κεφάλαια). Είναι επίσης πολύ καλύτερο από το remake του Secret of Mana, καθιστώντας αυτόματα τον εαυτό του ως τη μοναδική επιλογή για κάποιον που θέλει να «δει τι παίζει» με αυτό το franchise.
Ποιος να μου το λεγε τότε που -ως λάτρης του Secret of Mana- έβλεπα το Seiken 3 να μην έχει ελπίδες για μεταφορά στη Δύση, πως θα ερχόταν η μέρα που θα απολάμβανα αυτό το remake!
εγώ προσωπικά το ευχαριστήθηκα πολύ. δείτε το σαν μια retro jrpg εμπειρία, αλλά με σύγχρονα γραφικά. περί αυτού πρόκειται.