Φτάσαμε λοιπόν στις 11 Μαρτίου 2020, ημέρα που λανσαρίστηκε το παιχνίδι και από τα πρώτα κιόλας λεπτά ενασχόλησης ήταν ολοφάνερο πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Στο πρωτότυπο Xbox One που χρησιμοποιήθηκε για τις ανάγκες του παρόντος review, τα τεχνικά προβλήματα ήταν τόσα πολλά που δικαιολογημένα κάποιος θα έλεγε, «δεν πάει άλλο, όμορφο ή άσχημο παρατάω την όποια προσπάθεια». Όσο πέρναγε η ώρα, τόσο περισσότερο κατέρρεε ο τεχνικός τομέας. Εκτός από τα συχνά frame drops, η δράση «πάγωνε» για αρκετά δευτερόλεπτα, οι λιγότερο τυχεροί (εμείς δηλαδή) αντίκρυζαν δίχως καμία προειδοποίηση το μενού της κονσόλας, σαν το σύστημα να ήταν φτιαγμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να φρακάρει, παρουσιάζοντας μια απελπιστική εικόνα, όπως το μποτιλιάρισμα στην Αθηνών - Λαμίας. Τελικά, με το update που κυκλοφόρησε σχεδόν ένα μήνα μετά, τα πράγματα διορθώθηκαν μέχρι ενός σημείου. Ναι μεν ακόμα παρατηρούνται frame drops και «παγώματα» στη δράση, ευτυχώς όμως αραιά και που, οπότε μπορέσαμε να ασχοληθούμε αξιοπρεπώς με τον τίτλο και μέσα σε λίγες αράδες να παρουσιάσουμε τις εντυπώσεις μας. Το Ori And The Will Of The Wisps είναι ένας ύμνος στη φιλία και την αυτοθυσία για την εξυπηρέτηση του συμφέροντος των πολλών. Αποτελεί μια -έστω και σε μορφή video game- απόδειξη πως ακόμα και το πιο μικρό κι ασήμαντο πλάσμα μπορεί να κατορθώσει τα πάντα, αρκεί να καθοδηγείται από τη θέληση να εκπληρώσει το σκοπό του. Αυτήν τη φορά αποστολή του πρωταγωνιστή είναι να επαναφέρει στον κόσμο τη χαρά. Σκοτεινές δυνάμεις την έχουν κρύψει εκεί που μόνο όποιος αψηφά το θάνατο τολμάει να πατήσει.
Είναι εκπληκτικό το πώς η ομάδα ανάπτυξης έχει κατορθώσει να συνδυάσει μεταξύ τους το φως με το σκοτάδι, το ψύχος με τη φωτιά, τη δροσιά του νερού με την καυτή άμμο, το γαλανό ουρανό με τα γκρίζα σύννεφα της καταιγίδας, το πανέμορφο ηλιοβασίλεμα με τη σφοδρότητα της χιονοθύελλας. Όλα τα στοιχεία της φύσης συνυπάρχουν αρμονικά μεταξύ τους, σε διαφορετικούς τόπους, με τη μετάβαση από τον ένα στον άλλο να είναι τόσο ομαλή που, αν και τα άκρα δίνουν το «παρών», σε καμία περίπτωση δεν δημιουργείται η εντύπωση ενός ασύνδετου κόσμου. Η δουλειά που έχει γίνει στα γραφικά και τα animations είναι εξαιρετική. Ο βαθμός λεπτομέρειας συμβάλει στη δημιουργία ενός κόσμου που σφύζει από ζωή. Η χρωματική παλέτα είναι σαν να δόθηκε στο καλλιτεχνικό τμήμα από κάποια θεϊκή δύναμη και όχι από χέρι ανθρώπου. Αν στην εξίσωση προστεθούν οι μουσικές συνθέσεις του Gareth Coker, που κάνουν παιχνίδι με τα τύμπανα των ανθρώπινων ακουστικών οργάνων, είναι πολύ εύκολο να εξηγηθεί το ότι όλοι εξυμνούν την αισθητική του τίτλου. Η εξερεύνηση, οι μάχες και οι γρίφοι αποτελούν τους τρεις βασικούς πυλώνες του gameplay. Θα υπάρξουν περιπτώσεις που θα νομίζετε πως έχετε σκουριάσει και κάνετε το απλό ακατόρθωτο, αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Ναι μεν το platforming είναι ιδιαίτερα απαιτητικό, ναι μεν σε πολλές περιπτώσεις θα χρειαστεί να κάνετε κινήσεις ακριβείας, όπου ακόμα και το χιλιοστό μετράει, όμως η μόνη περίπτωση να μην μπορείτε να προχωρήσετε παρακάτω σε μια τοποθεσία είναι να μην έχετε αποκτήσει ακόμη τις απαραίτητες δυνάμεις. Ξεκινώντας με τα απολύτως απαραίτητα εφόδια, στο τέλος το Ori καταλήγει με τόσες και τέτοιες δυνάμεις που δίνουν στον κάθε παίκτη τη δυνατότητα να δημιουργεί τους δικούς του συνδυασμούς, προσαρμόζοντας το gameplay στις δικές του απαιτήσεις. Κάποιες από τις δυνάμεις, όπως η ικανότητα να παραμένει κάτω από το νερό για απεριόριστο χρονικό διάστημα, είναι μόνιμες και άλλες, όπως, για παράδειγμα, το τριπλό άλμα ή το να μπορεί να κολλάει πάνω σε «τοιχώματα» είναι στη διακριτική ευχέρεια των παικτών το πότε και για πόσο χρονικό διάστημα θέλουν να τις ενεργοποιήσουν.
Ο κόσμος είναι γεμάτος με τερατώδη πλάσματα, υπηρέτες του σκότους, που με το που αντιλαμβάνονται την παρουσία αρχίζουν να εκτοξεύουν εναντίον σας οτιδήποτε διαθέτουν. Το ΑΙ τους βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο, το ίδιο ισχύει και για τα bosses, οι μάχες με τα οποία είναι εμπειρίες που δεν έχετε ζήσει ξανά στο παρελθόν. Η υπομονή και η απόλυτη συγκέντρωση θα αποδειχτούν ισχυροί σύμμαχοι στις μάχες που θα δώσετε. Από την άλλη, δεν υπάρχει περιορισμός όσον αφορά την επιλογή των όπλων. Είτε προτιμάτε τις μάχες σώμα με σώμα, είτε εκείνες από απόσταση, σιγά σιγά θα κατορθώσετε να χτίσετε ένα ισχυρό οπλοστάσιο, ικανό να σας ξελασπώσει ακόμα στις πλέον δύσκολες καταστάσεις. Πέφτοντας στο πεδίο της μάχης, κάθε αντίπαλος όλο και κάτι αφήνει πίσω του. Κυρίως ποσότητες από light orbs που εξαργυρώνετε στους κατά τόπους πλανόδιους καταστηματάρχες, έναντι νέων δυνάμεων ή για να αναβαθμίζετε εκείνες που ήδη έχετε αποκτήσει, ακόμα και για να αγοράζετε χάρτες περιοχών, που θα σας βοηθήσουν να συνθέσετε, σιγά σιγά το παζλ του κόσμου. Πέρα από 2-3 περιπτώσεις όπου θα χρειαστεί να καταναλώσετε φαιά ουσία, οι γρίφοι δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικοί. Πολύ δύσκολα θα κολλήσετε κάπου. Ακόμα όμως και σε αυτές τις περιπτώσεις, με προσεκτική παρατήρηση στα δεδομένα του περιβάλλοντος και μια σύντομη αναδρομή σε στοιχεία που πιθανό να έχετε συγκεντρώσει, αργά η γρήγορα θα βρεθεί η λύση.
Στη διάρκεια των περιπετειών σας θα έχετε την ευκαιρία να γνωριστείτε και με τους νόμιμους κατοίκους αυτής της γης. Άλλος έχει να προσθέσει το δικό του κομμάτι στην αφήγηση, άλλος θα σας ζητήσει κάποιο αντικείμενο ως χάρη, άλλος έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις ζητώντας πολύτιμα πετράδια για την ανοικοδόμηση μιας ολόκληρης περιοχής. Αν θελήσετε να τους ικανοποιήσετε όλους, θα πρέπει να περάσετε ξανά και ξανά από το ίδιο μέρος, κι ευτυχώς που υπάρχει το fast travel, διαφορετικά το κοντέρ των ποδιών του Ori θα έγραφε εκατοντάδες επιπλέον χιλιόμετρα. Είναι τόσοι πολλοί εκείνοι που όλο και κάτι θα γυρέψουν, που στο τέλος, η διαχείρισή όλων αυτών των side quests γίνεται δύσκολη και αν δεν σημειώνετε σε ένα χαρτί ποιος θέλει τι και που βρίσκεται, το να χαθεί το τόπι θα είναι φυσική εξέλιξη. Όλοι αυτοί οι NPC δίνουν ακόμα περισσότερη ζωή στον κόσμο και, το σημαντικότερο, η Moon Studios έχει καταφέρει να ταιριάξει με τέτοιο τρόπο τα side quests με την ιστορία, που έχει χαθεί η οποιαδήποτε γραμμή μπορεί να τα ξεχωρίζει.
Η δυσκολία του Ori And The Will Of The Wisps βρίσκεται αρκετά ψηλότερα από το μέσο επίπεδο. Όσο προχωράτε και αποκτάτε όλο και περισσότερες δυνάμεις, τόσο πρέπει να βελτιώνεστε για να τις αξιοποιείτε με τον ιδανικό τρόπο. Η εξάσκηση, η απομνημόνευση της βέλτιστης διαδρομής είναι αναπόσπαστα συστατικά της συνταγής της επιτυχίας. Το παιχνίδι όμως δεν απαιτεί μόνο, ταυτόχρονα ανταμείβει. Κάθε επιτυχία, ακόμα και η πιο μικρή θα εξυψώνει το ηθικό σας, δίνοντας σας το απαραίτητο κουράγιο να προχωρήσετε παρακάτω, διαγράφοντας μονομιάς τις εκατοντάδες φορές που ο πρωταγωνιστής θα έχει ως τότε οδηγηθεί στο θάνατο. Σημαντικούς πόντους στην όλη εμπειρία προσθέτει η απόλυτη ελευθερία συνδυασμού των δυνάμεων του Ori, άρα της επίτευξης ενός στόχου με διαφορετικούς τρόπους. Επιπλέον, αν και αυτό θεωρείται δεδομένο στη σύγχρονη εποχή, για να διευκολύνει κατά κάποιο τρόπο την κατάσταση, η ομάδα ανάπτυξης έχει προσθέσει auto saves κι έτσι γλιτώνετε από τον πονοκέφαλο του Ori And The Blind Forest, όπου έπρεπε μόνοι να φροντίζετε να αποθηκεύετε την πρόοδό σας.
Το Ori And The Will Of The Wisps αποδεικνύει ότι τα platformer έχουν ακόμα πολλές δυνατότητες εξέλιξης. Εμπλουτίζοντας τους ήδη επιτυχημένους μηχανισμούς του πρώτου παιχνιδιού, σε συνδυασμό για μια ακόμα φορά με ένα μοναδικό παραμύθι, η αφήγηση του οποίου παραπέμπει στα χρόνια που οι γιαγιάδες είχαν το ρόλο του σινεμά, του Netflix, του YouTube, η Moon Studios αιχμαλωτίζει το ενδιαφέρον των παικτών και, πέρα από την ικανοποίηση για την ολοκλήρωση της περιπέτειας, στο τέλος αισθάνονται σαν τα μικρά παιδιά που τους αρπαξαν το βάζο με το γλυκό από τα χέρια.
Το παιχνίδι είναι ένα αριστούργημα ότι καλύτερο έχω παίξει εδώ και αρκετό καιρό. Έχω το X one scorpio και δεν έχω παρατηρήσει πτώση στα F η κάποια ανωμαλία γενικότερα στο παιχνίδι τουλάχιστον μέχρι στιγμής. Μακάρι να υπήρχαν και αλοι dev να φτιάχνουν τέτοιου είδους ποιοτικά παιχνίδια. Παιχνίδια με ψυχή.
Δυστυχώς, δεν ισχύει το ίδιο για το original Xbox One που δοκιμάσαμε το παιχνίδι.