Αρχικά, πρέπει να σημειωθεί ότι το περιεχόμενο (αν εξετάσουμε μόνο τις αποστολές) δεν δικαιολογεί την τμηματική κυκλοφορία, αφού με μόνο έξι αποστολές (και ακόμα μία, bonus), δεν είναι ότι η IO «πνίγηκε». Ούτε η ιστορία ήταν τόσο καλογραμμένη που μας κρατά σε αγωνία για να δούμε τι θα γίνει στη συνέχεια. Αντιθέτως, μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως ήταν μία από τις πιο αδιάφορες ιστορίες που έχουμε δει εδώ και πολύ καιρό - και η σειρά είναι γενικότερα γνωστή για τις αδιάφορες ιστορίες/αφορμές που κάνουν τον 47 να ταξιδεύει σε όλον τον πλανήτη για να «καθαρίσει» τους στόχους του. Και αυτό λέει πολλά. Εκεί που πραγματικά βοήθησε η κυκλοφορία σε επεισόδια, είναι στο ότι, σε αντίθεση με τους προηγούμενους τίτλους, κάθε επεισόδιο του Hitman έδινε στους παίκτες τη δυνατότητα να ασχοληθούν εκτενώς με όλα όσα είχε να προσφέρει. Είναι και η δουλειά που είχε γίνει από την ΙΟ στο σχεδιασμό και τη λεπτομέρεια που βοήθησε σε αυτό βέβαια.
Πρέπει να σημειωθεί ότι το περιεχόμενο (αν εξετάσουμε μόνο τις αποστολές) δεν δικαιολογεί την τμηματική κυκλοφορία.
Δουλειά τόσο καλή, που ορισμένα επίπεδα φάνηκαν κάπως πιο φτωχά, ενώ αν ήταν μέρος μιας ενιαίας, ολοκληρωμένης κυκλοφορίας, θα περνούσαν ως μέρος ενός εκπληκτικού συνόλου. Από τους διαλόγους των NPCs και τις αμέτρητες δυνατότητες να φτάσουμε και να εξολοθρεύσουμε τους στόχους μας μέχρι τα escalation contracts, τις δημιουργίες της IO και του κοινού, αλλά και φυσικά τα Elusive Targets, που έδιναν στους παίκτες ένα μικρό χρονικό παράθυρο πριν εξαφανιστούν για πάντα, το κάθε επεισόδιο της σεζόν ήταν γεμάτο από επιπλέον περιεχόμενο, ανεβάζοντας το replayability. Μιλώντας αποκλειστικά και μόνο για τα Hitman, ήταν πολύ εύκολο να προσπεραστούν αποστολές στο παρελθόν, απλά και μόνο για να προχωρήσουμε παρακάτω, κάτι που εκ των πραγμάτων εδώ δεν μπορούσε να συμβεί.
Το Hitman είναι κάτι σαν ένα sandbox για δολοφόνους, όπου με κάθε επιτυχή ολοκλήρωση, οι ανταμοιβές δίνουν ακόμα περισσότερες ευκαιρίες στους παίκτες για να πειραματιστούν και να δοκιμάσουν ακόμα περισσότερες προσεγγίσεις. Νέα σημεία εισόδου, νέες μεταμφιέσεις, νέα όπλα και gadgets, ολοένα και περισσότερα «καλούδια» είναι στη διάθεση του 47 για να εκτελέσει τους στόχους με ακόμα μεγαλύτερη φαντασία. Και μιλώντας για φαντασία, εδώ είναι που η IO Interactive ξεπερνάει τον εαυτό της και προσφέρει ορισμένες από τις πιο εξωφρενικές σκηνές που έχουμε δει ποτέ στην ιστορία της σειράς. Το να πνίξετε το στόχο σας στην τουαλέτα μπορεί να είναι αστείο (σε ένα βαθμό), το να ρίχνετε τη σύζυγο από τον δεύτερο όροφο, επάνω στον άντρα της, που βρίσκεται στο ισόγειο, όπως και να το κάνουμε, ξεφεύγει.
Από την άλλη, βέβαια, με τη δημιουργία τόσο μεγάλων επιπέδων, ήταν πολύ εύκολο να χαθεί κανείς προσπαθώντας να βρει, πόσο μάλλον να εκτελέσει, τους στόχους του. Ευτυχώς, το σύστημα των Opportunities αλλά και τα διάφορα βοηθήματα, όπως η «διαίσθηση» του 47, έκαναν τη ζωή των παικτών αρκετά ευκολότερη, τουλάχιστον στο πρώτο πέρασμα. Σχεδόν τα πάντα όμως μπορούν να απενεργοποιηθούν κατά τη διακριτική ευχέρεια του καθενός, ούτως ώστε η εμπειρία να είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του κάθε παίκτη. Χωρίς Opportunities, χωρίς βοηθήματα, χωρίς καν HUD; Όλα είναι εφικτά, για να απολαύσουν τις περιπέτειες του 47 όσοι τώρα έρχονται για πρώτη φορά στον κόσμο του, αλλά και όσοι είναι φανατικοί purists, και θέλουν να ζήσουν την απόλυτη εμπειρία Hitman/stealth.
Το Hitman είναι κάτι σαν ένα sandbox για δολοφόνους, όπου με κάθε επιτυχή ολοκλήρωση, οι ανταμοιβές δίνουν ακόμα περισσότερες ευκαιρίες στους παίκτες για να πειραματιστούν και να δοκιμάσουν ακόμα περισσότερες προσεγγίσεις.
Ένα ακόμη πολύ θετικό είναι ότι η IO δεν εστίασε μόνο στο gameplay ως προς τις βελτιώσεις που έκανε, αλλά και σε όλα τα υπόλοιπα. Το Hitman κατέληξε καλύτερο παιχνίδι σε όλους τους τομείς, από τη στιγμή που κυκλοφόρησε το Intro Pack μέχρι το τελευταίο επεισόδιο. Από τα μενού και τους χρόνους φόρτωσης, μέχρι το UI και τις μικρολεπτομέρειες όπως η διάταξη των ολοκληρωμένων και μη challenges και opportunities, ακόμα και το ίδιο το ΑΙ, το οποίο υπέφερε στα πρώτα επεισόδια, η IO φρόντισε κάθε πτυχή του τίτλου, και συνεχίζει να το κάνει ακόμα και μετά το τέλος της σεζόν, δίνοντας κίνητρα στους παίκτες να επιστρέψουν. Το μεγαλύτερο ίσως αρνητικό είναι η απαίτηση για συνεχή σύνδεση στο internet για να μπορέσετε να απολαύσετε την πλειοψηφία των modes που προσφέρονται, χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος για αυτό. Το «ταξίδι» μέχρι την ολοκλήρωση της πρώτης σεζόν είχε πολλά δύσκολα σημεία, και το ΑΙ ήταν ένα από τα δυσκολότερα για πολύ καιρό, αφού οι φρουροί, αλλά ακόμα και οι NPCs συμπεριφέρονταν με ανεξήγητο τρόπο, και πολλές φορές κατέστρεφαν τα πιο καλομελετημένα σχέδια, χωρίς να συντρέχει κάποιος λόγος. Τέλος, το voice-over των NPCs θα μπορούσε να είναι πολύ πιο προσεγμένο, και λίγο καλύτερες επιδόσεις σίγουρα δε θα πείραζαν (στην έκδοση του PlayStation 4, τουλάχιστον, η οποία και χρησιμοποιήθηκε καθόλη τη διάρκεια της σεζόν για τις ανάγκες του review).
Το Hitman μπορεί να μην έχει τη ροή του Blood Money ή ακόμα και του Absolution, αλλά είναι σίγουρα απόδειξη ότι η ομάδα ανάπτυξης ακούει το feedback των παικτών και προσπαθεί συνεχώς να φέρει τον τίτλο πιο κοντά στα «θέλω» τους. Δεν έχει τον αριθμό των επιπέδων που θα περίμεναν οι βετεράνοι της σειράς, αλλά κάθε επεισόδιο βρίθει περιεχομένου και κάνει το κάθε επίπεδο μεγαλύτερο, πλουσιότερο, και πιο…«γεμάτο». Είναι ένα sandbox με χαλαρά συνδεδεμένη θεματολογία, αλλά στις καλύτερές του στιγμές είναι το καλύτερο Hitman που έχει κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής. Και στις χειρότερές του…το δεύτερο καλύτερο.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity