Η οποία εικόνα δε θα συγκινήσει ιδιαίτερα όποιον δεν είναι εξοικειωμένος ή φίλος με την τεχνοτροπία και τη γενικότερη αισθητική των anime, αλλά παρ’ όλα αυτά καταφέρνει να αφηγηθεί μια αρκετά ενδιαφέρουσα ιστορία, που και την ανατροπή της έχει και νέους εχθρούς και φίλους εισάγει σταδιακά και, τέλος πάντων, δεν είναι και κενή οποιουδήποτε ενδιαφέροντος. Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος όμως βρίσκεται η μάχη και σίγουρα το μεγαλύτερο ποσοστό όσων αποφασίσουν να ασχοληθούν με τον τίτλο θα το κάνουν γιατί ακριβώς θα περιμένουν ένα anime Souls… και κάπου εκεί μάλλον θα συνειδητοποιήσουν ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Δεν είναι ότι το Code Vein δεν έχει καμία σχέση με τις βασικές φόρμες της σειράς της From Software. Κάθε άλλο. Η βασική αρχή είναι παρούσα. Ο παίκτης ανακαλύπτει κάθε περιοχή, μάχεται με εχθρούς και κάθε φορά που πεθαίνει (γιατί θα πεθάνει, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για αυτό), πρέπει να σπεύσει στο σημείο που βρήκε το τέλος του για να μαζέψει το χαμένο του haze. Το haze είναι το αντίστοιχο των souls στον κόσμο του Code Vein και όπως πολύ σωστά μαντέψαμε όλοι είναι το τίμημα για τα πάντα. Από το levelling μέχρι την αγορά και την πληρωμή για την αναβάθμιση του εξοπλισμού, τα πάντα γίνονται με haze. Το κάθε level επιτυγχάνεται με την ξεκούραση σε mistles (σκεφτείτε bonfires), τα οποία και λειτουργούν ως σταθμοί για τηλεμεταφορά και επιστροφή στη βάση, ενώ με την επίσκεψη σε mistle οι εχθροί κάνουν respawn στο χάρτη. Ακούγονται όλα πολύ οικεία, έτσι δεν είναι;
Ε, κάπου εδώ η ομάδα ανάπτυξης απομακρύνεται και ακολουθεί πολύ διαφορετικό δρόμο από όσα περιμένουμε να δούμε στην πορεία. Στην καρδιά του συστήματος μάχης του Code Vein είναι τα blood codes και αυτά πρακτικά είναι διαφορετικές κλάσεις χαρακτήρων, με την κάθε μία να έχει τις δικές της ικανότητες. Πέραν των κλασσικών light/heavy attacks και των combos που μπορούν να επιτευχθούν, κάθε κλάση έχει μια σειρά από ικανότητες, active και passive, που χρησιμοποιούν ichor. Αυτές αποδεικνύονται ιδιαίτερα χρήσιμες και πρακτικά ο τίτλος παρακαλεί τους παίκτες να τις χρησιμοποιήσουν, αφού μπορούν να τους λύσουν τα χέρια σε πολλές περιπτώσεις. Ταυτόχρονα, με τη χρήση κάθε κλάσης, η οποία να σημειωθεί πως μπορεί να αλλάξει άμεσα, οι ικανότητες αυτές, μετά από ένα σεβαστό χρονικό διάστημα (και την εξόντωση πολλών εχθρών) μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε οποιαδήποτε άλλη. Έτσι πρακτικά έχουμε τη δυνατότητα χρήσης τεσσάρων passive και οκτώ active, μέσα από κυριολεκτικά πάνω από 100 διαφορετικές ικανότητες.
Έτσι γινόμαστε μάρτυρες, όσο προχωράμε στον κόσμο του Code Vein, της αλλαγής του τίτλου από κλώνο Souls σε τίτλο action με στοιχεία RPG. Και αυτό γιατί, πέραν της διαφορετικής βάσης που υπάρχει στο ίδιο το σύστημα μάχης με τα combos και τα διαφορετικά abilities, ο παίκτης δεν έχει τόσο ενεργό ρόλο ως προς το ποια χαρακτηριστικά θα ανεβάσει ή θα διαλέξει να αγνοήσει με κάθε level up. Αυτό γίνεται αυτόματα, με τα Blood Veils ή αλλιώς τις στολές, σε συνδυασμό με το Blood Code που χρησιμοποιείται κάθε φορά. Το levelling ανεβάζει μόνο HP, stamina και damage. Αναμφισβήτητα η προσέγγιση αυτή αφήνει τους πιο σκληροπυρηνικούς fans να αισθάνονται δέσμιοι του τίτλου, αφού -τουλάχιστον σε πρώτη φάση- δεν υπάρχει πραγματική ελευθερία να ακολουθήσει κανείς το build που πραγματικά θέλει. Στην πορεία βέβαια οι δυνατότητες που προσφέρονται με την ανακάλυψη blood codes και blood veils αυξάνονται εκθετικά, αλλά και πάλι ο τίτλος κάνει κακή δουλειά στο να εξηγεί ακριβώς τι επιτυγχάνεται με κάθε αλλαγή, αφού το HUD και τα συγκριτικά του είναι τόσο δύσχρηστα που η μόνη πραγματική ένδειξη είναι η χρήση και δοκιμή στο πεδίο της μάχης. Κατά τα άλλα, όσο προχωράμε όλοι οι διαφορετικοί τύποι όπλων βρίσκουν τη θέση τους στο playthrough του καθενός, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι ο καθένας δεν θα έχει αγαπημένο συνδυασμό (με το γράφοντα να αρέσκεται σε ένα one handed sword που πιθανότατα ξεπερνούσε το ύψος της πρωταγωνίστριας).
Εκεί πέρα έχουμε να κάνουμε με επίπεδα που προσπαθούν να ακολουθήσουν τη σχολή της From Software και θεωρητικά τα καταφέρνουν ως προς το concept της «αναδίπλωσης» σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό, αλλά γενικότερα πάσχουν από έλλειψη ενδιαφέροντος και λεπτομέρειας. Όποιος περιμένει περιβάλλοντα που από μόνα τους αφηγούνται μια ιστορία καλύτερα να κοιτάξει κάπου αλλού. Το Code Vein προσπαθεί να δημιουργήσει διαφορετικές ζώνες θεματικά, αλλά ελάχιστες φορές καταφέρνει να δώσει χαρακτήρα στον κόσμο του, ενώ μια συγκεκριμένη περιοχή έχει ίσως το πιο κουραστικό level design που έχουμε δει ποτέ σε τίτλο του είδους. Η ίδια η μάχη, εν τω μεταξύ, ενώ διαφοροποιείται αρκούντως, δεν είναι όσο δεμένη θα θέλαμε, πάσχοντας ταυτόχρονα από το συνήθη ύποπτο του είδους, την κακή κάμερα, ιδιαίτερα στις κλειστές περιοχές, όπου δεν είναι λίγες οι φορές που χάνεται τελείως η εποπτεία του πεδίου της μάχης γιατί η κάμερα αποφάσισε να κάνει το πιο τρελό ζουμ σε κάτι πραγματικά άσχετο. Πρέπει να σημειωθεί σε αυτό το σημείο ότι ενώ υπάρχει back-stabbing και parrying, το ακριβές σημείο για την επίτευξη αυτών είναι πολλές φορές ασαφές, αφού συχνά ο πρωταγωνιστής είναι ακριβώς πίσω από τον εχθρό και το backstab δεν γίνεται με τίποτα, με το ίδιο να ισχύει και για το χρονικό παράθυρο του parry.
Τα bosses, από την άλλη, αν και πολλά στον αριθμό, δεν θα αποτελέσουν ιδιαίτερη πρόκληση για όσους έχουν ασχοληθεί με άλλους τίτλους του είδους στο παρελθόν, ιδιαίτερα αν είναι ενεργοποιημένος ο AI partner, που τις περισσότερες φορές λειτουργεί αρκετά καλά, βοηθώντας τους παίκτες, επαναφέροντάς τους στη ζωή πολλές φορές, αν τα πράγματα πάνε πολύ στραβά. Αυτό βέβαια, από ένα σημείο και μετά, αλλάζει, αφού προς το τέλος του παιχνιδιού η δυσκολία στα bosses ανεβαίνει κατακόρυφα και οι μέχρι πρότινος τακτικές δεν πιάνουν (όπως για παράδειγμα η τοποθέτηση στο πίσω μέρος του boss και η ανελέητη σφυροκόπηση μέχρι να τελειώσει το stamina). Οι απλοί εχθροί θα μπορούσαν επίσης να είναι πολύ πιο ενδιαφέροντες, αφού πέραν του περιορισμένου ρεπερτορίου σε τύπους και κινήσεις, πολλές φορές απλά κοιτάζουν τη δράση, χωρίς να αντιδρούν ικανοποιητικά στα ερεθίσματα του περιβάλλοντος. Ο τίτλος από ένα σημείο και μετά προσπαθεί να ανεβάσει τη δυσκολία με την παρουσία πολλών εχθρών ταυτόχρονα και με σημεία του περιβάλλοντος που απλά δυσκολεύουν την αναμέτρηση (όπως για παράδειγμα στενές ράμπες και νεκρές γωνίες).
Παρά τα ατοπήματά του, το Code Vein παραμένει διασκεδαστικό, αν κάποιος είναι σε θέση να παραβλέψει αρκετά πράγματα και δεν περιμένει να δει ένα ακόμα Souls. Είναι «ελαφρύ», όταν κυκλοφορείτε με δεκάδες χιλιάδες (ακόμα και εκατοντάδες προς το τέλος του παιχνιδιού) haze δεν δίνει αυτήν την αίσθηση του τρόμου ότι κάτι μπορεί να πάει στραβά και να χάσετε τα πάντα σε μια κακή στιγμή, ενώ γενικότερα είναι αρκετά ικανοποιητικό όταν μια δύσκολη μάχη έχει ευτυχές αποτέλεσμα. Απλά δεν έχει το ειδικό βάρος που θα περίμενε κανείς και ίσως είχε αφεθεί να εννοηθεί μέχρι την κυκλοφορία του.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity