Η τελευταία ολοκαίνουρια ιστορία που λάβαμε με πρωταγωνιστή τον Master Chief ήρθε τον μακρινό Οκτώβριο του 2015 και μάλιστα, οι απόψεις διίστανται για το αν αποτελούσε πραγματικά τον πρωταγωνιστή. Ήταν το δεύτερο πρωτότυπο δημιούργημα της 343 Industries που αρχικά ανέλαβε τη σειρά Halo αρχής γενομένης με το Halo 4 του 2012. Για κάποιους, το gameplay ήταν πολύ «ξένο» ενώ για άλλους η ιστορία και οι εχθροί είχαν χάσει κάπως το νόημα. Με το Halo Infinite, η 343 Industries ήθελε να κάνει μια νέα αρχή και 6 χρόνια αργότερα, το Halo Infinite επαναπροσδιορίζει τι εστί Halo πηγαίνοντας κοντά στις ρίζες παράλληλα δοκιμάζοντας κάτι νέο.
Αυτή τη φορά, η υπόσχεση ήταν πως ο Master Chief δε θα μοιράζεται το βασικό ρόλο με οποιονδήποτε κι έτσι για όλη τη διάρκεια του Campaign, οι παίκτες χειρίζονται αποκλειστικά τον John-117. Μαζί του, βέβαια, βρίσκονται δύο συμπληρωματικοί χαρακτήρες που προσθέτουν βάρος στη ιστορία και βοηθούν στην ανάδειξη της πιο ανθρώπινης πλευράς του Master Chief αλλά και συνδέουν το παρόν με το παρελθόν (κι ενδεχομένως, το μέλλον) της σειράς. Από τις πρώτες σκηνές, είναι ξεκάθαρο πως το Halo Infinite δεν αστειεύεται. Μια τεράστια μάχη καταλήγει με τον Master Chief να εντοπίζεται, σχεδόν νεκρός, από τον Echo-216 (τον πιλότο) προτού καταλήξουν στο Zeta Halo. Το ξεκίνημα θυμίζει πολύ το Halo 2, σε ένταση, ρυθμό και γεγονότα, ενώ αφότου οι παίκτες φτάσουν στην επιφάνεια του Zeta, θα είναι σαν να παίζουν ξανά το Halo: Combat Evolved. Εκεί που ένας τεράστιος κόσμος σε σχήμα δαχτυλιδιού ξετυλιγόταν μπροστά τους, γεμίζοντάς τους με όρεξη να τον εξερευνήσουν.
Κάπου εδώ βρίσκεται μια σημαντική διαφορά από τα προηγούμενα Halo, καθώς παρά τις μεγάλες πίστες τους, ήταν χωρισμένα σε αποστολές και δεν διέθεταν έναν ενιαίο κόσμο να τις ενώνει και παράλληλα να αφήνει τον παίκτη ελεύθερο να εξερευνήσει. Με το Halo Infinite, η φόρμουλα αλλάζει, προσφέροντας έναν μεγάλο σε έκταση κόσμο προς εξερεύνηση δίνοντας στους παίκτες τη δυνατότητα να παίζουν με τη σειρά τις βασικές αποστολές ή να εξερευνούν το δαχτυλίδι στα «διαλλείματα» τους από την ιστορία. «Πόσο μεγάλο είναι το Zeta Halo;», θα αναρωτιούνται πολλοί κι εύλογα μιας και δεν έχει δοκιμαστεί κάτι τέτοιο για τη σειρά παλιότερα. Η απάντηση είναι: όσο πρέπει. Οι κύριες αποστολές δεν απέχουν πολύ (από πλευράς απόστασης) μεταξύ τους και κάθε μία φέρνει τον παίκτη όλο και πιο μπροστά, παράλληλα δηλαδή δείχνοντάς του νέα μέρη. Σε αυτά μπορεί να εξερευνήσει και να κατακτήσει FOBs (βάσεις), Strongholds (φρούρια των εχθρών), να εξοντώσει High-Value Targets, να διαλύσει Propaganda Towers, να σώσει σκόρπιους κι αιχμάλωτους Marines ή να βρει Mjolnir Armory Crates (με διακοσμητικά για το multiplayer), Audio Logs (των τριών βασικών πλευρών που συμμετέχουν στην ιστορία) και Spartan Cores (για αναβάθμιση ικανοτήτων). Και για να βοηθηθεί η μετακίνηση από σημείο σε σημείο, υπάρχει ένα σύστημα Fast Travel που μεταφέρει τον παίκτη σε διάφορες περιοχές άμεσα.
Αν όλα αυτά ακούγονται πολλά, δεν υπάρχει λόγος για άγχος, καθώς στην πράξη είναι απλοποιημένα. Κάθε δραστηριότητα, με εξαίρεση τα Strongholds και τους High-Value Targets, μπορεί να ολοκληρωθεί σε 2-3 λεπτά οπότε δε θα καθυστερήσουν πολύ τον παίκτη. Κυριολεκτικά, αν κάτι από αυτά βρεθεί στο δρόμο του προς την επόμενη κύρια αποστολή, το κάνει και συνεχίζει. Μάλιστα, κατά πάσα πιθανότητα θα βγει κερδισμένος, με νέα όπλα, πυρομαχικά και οχήματα που θα φανούν χρήσιμα στην κύρια αποστολή. Από τις οποίες υπάρχουν 14 και μπορούν να ολοκληρωθούν σε 15-20 ώρες ανάλογα το επίπεδο δυσκολίας. Αν ο παίκτης αποφασίσει να εξερευνήσει το Zeta Halo, τότε μπορεί να διαρκέσει άλλες τόσες ώρες, αλλά η δουλειά θα είναι σχετικά εύκολη: κάθε FOB που κατακτά ο παίκτης φανερώνει την τοποθεσία κοντινών δραστηριοτήτων στο χάρτη, οπότε δε θα πρέπει να τις αναζητά στα τυφλά. Επιπλέον, για κάθε δραστηριότητα που ολοκληρώνει θα μαζεύει Valor Points, για να αποκτήσει πρόσβαση σε περισσότερα πράγματα μέσω των FOB του, από σπάνια όπλα έως οχήματα και Marines κάθε είδους που θα τον συνοδεύουν στις αποστολές.
Ο αντίκτυπος των παραπάνω στο ρυθμό της ιστορίας δεν είναι μεγάλος, καθώς οι βασικές αποστολές διαρκούν αρκετά και δεν αφήνουν τον παίκτη να βαρεθεί, είτε γνωρίζοντάς του νέα τοπία και εχθρούς είτε αποκαλύπτοντας σημαντικές πληροφορίες για να του κρατήσει φρέσκο το ενδιαφέρον. Σε κάθε περίπτωση, κάποιοι ίσως τα βρουν μια βαρετή κι αχρείαστη προσθήκη – είναι θέμα ανοχής του καθενός στο φαινόμενο των open-world/sandbox παιχνιδιών που τόσο συχνά πλέον κυκλοφορούν. Τουλάχιστον, η «παρηγοριά» είναι πως τα Halo ανέκαθεν είχαν μεγάλες πίστες και επιβράβευαν την εξερεύνηση (με Skulls και άλλα μυστικά, που επίσης υπάρχουν εδώ), οπότε δεν είναι μια παράταιρη προσθήκη. Σε αυτό τον κόσμο κατοικούν άγρια ζώα, αλλά κυρίως άγριοι εχθροί, οι Banished. Γνωστοί από το Halo Wars 2, οι Banished είναι μια συμμαχία φυλών αποσπασμένη από την Covenant κι έτσι περιλαμβάνουν Grunts, Jackals, Brutes, Elites και Hunters, οπότε οι μάχες δε στερούνται ποικιλίας. Από snipers μέχρι ενεργειακά όπλα και απίθανα ισχυρές πανοπλίες, οι Banished έχουν ό,τι χρειάζονται για να εξοντώσουν έναν απρόσεκτο Master Chief σε δευτερόλεπτα. Υπάρχουν κλασικοί και νέοι εχθροί, όπως και άλλοι που επιστρέφουν από παλιότερα Halo όπως οι Skirmishers (Jackals με μικρές ασπίδες σε κάθε χέρι). Γενικά, η ποικιλία είναι άψογη και μερικοί συνδυασμοί εχθρών είναι ιδιαίτερα θανατηφόροι, καθώς ακόμη και τα θεωρητικά ανίσχυρα Grunts έχουν διάφορες παραλλαγές και μπορούν να γίνουν τεράστιο πρόβλημα σε σύντομο διάστημα. Μια ενδιαφέρουσα προσθήκη είναι οι Grunt Mules, δηλαδή Grunts που κουβαλούν διάφορα όπλα και τα πετούν όταν πεθάνουν, δίνοντας έτσι στον παίκτη ελευθερία να παίζει όπως θέλει χωρίς να σκέφτεται αν θα βρει πυρομαχικά αργότερα ή αν θέλει να αλλάξει τις τακτικές του, μπορεί να σηκώσει ένα από τα όπλα αυτά. Επίσης, σε διάφορα σημεία του χάρτη υπάρχουν κιβώτια με ανεξάντλητα πυρομαχικά για κάθε είδος όπλου (Kinetic, Plasma κλπ) οπότε σπάνια θα βρεθεί κάποιος χωρίς σφαίρες, εκτός αν κάνει εντελώς ασύμφορη χρήση του όπλου.
Ένας παίκτης που χρησιμοποιεί όλα τα όπλα θα κάνει τη ζωή του ευκολότερη, αφού οι αλλαγές στο κλασικό Assault Rifle του Halo το κάνουν πιο αποδοτικό από ποτέ, το ρεβόλβερ Mangler των Brutes είναι καλό ακόμη και για melee επιθέσεις (λόγω λόγχης), το Shock Rifle ρίχνει τις ασπίδες του εχθρού και μπορεί να τον σκοτώσει με ένα μόνο headshot – υπάρχουν τόσες επιλογές για κάθε περίσταση κι όλα είναι χρήσιμα. Δύσκολα θα βρεθεί κανείς με όπλο που πράγματι δεν βολεύει για την περίσταση, αλλά και πάλι, οι πιθανότητες λένε πως ένα άλλο όπλο θα βρίσκεται κάπου κοντά. Η αίσθηση με κάθε όπλο είναι, επίσης, καλύτερη από ποτέ και υπάρχει βάρος εκεί που πρέπει ενώ η ακρίβεια κι ο χειρισμός είναι στα τέλεια σημεία – το Halo παραμένει ένα από τα πιο άρτια shooters της αγοράς. Οι High-Value Targets που φέρουν διακριτή μπάρα HP και ασπίδας (κάτι που δεν έχουν οι απλοί εχθροί), οι οποίοι πεθαίνοντας αφήνουν μοναδικές εκδοχές όπλων που ο παίκτης μπορεί έπειτα να αποκτά κατά βούληση από τις FOB του, από Energy Sword έως Plasma Pistol. Οι συγκεκριμένοι εχθροί απαιτούν ειδική διαχείριση και πρακτικά είναι mini-bosses, οπότε συνοδεύονται από μικρούς στρατούς ή εντοπίζονται σε περιοχές διαμορφωμένες όχι ιδιαίτερα ευνοϊκά για το χρήστη.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, θα πρέπει να επιλέξει σοφά τα gadgets του και τα grenades του για να υπερισχύσει του εχθρού – κάτι που χρειάζεται γενικότερα παντού κι όχι μόνο ενάντια στους HVTs. Από την αρχή ο Master Chief θα εξοπλίζεται με το διάσημο πλέον Grappleshot, τον γάντζο που εμφανίστηκε στα πρώτα trailers, με τον οποίο μπορεί να πιάνεται από κτήρια ή το έδαφος και να πηγαίνει προς τα εκεί, να πιάνει εχθρούς για να πηγαίνει προς αυτούς, να πιάνεται από οχήματα και να μπαίνει μέσα (πετώντας έξω τον εχθρό, αν ήδη χρησιμοποιούνται) ή να φέρει κοντά όπλα και εύφλεκτα κιβώτια. Είναι το πιο ευέλικτο από τα τέσσερα διαθέσιμα gadgets και πράγματι, μπορεί να μεταμορφώσει τη ροή της μάχης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι Hunters, οι γιγαντιαίοι εχθροί με τη βαριά πανοπλία που μπορούν να δεχτούν ζημιά κυρίως από την πίσω πλευρά. Με το Grappleshot, ο παίκτης μπορεί να κάνει ακροβατικά και να βρεθεί πίσω τους προτού γυρίσουν, αλλά θα πρέπει να στοχεύει στο περιβάλλον κι όχι πάνω τους μιας και η πανοπλία που φορούν αποτρέπει τον γάντζο από το να καρφωθεί στους ίδιους. Πέραν του Grappleshot, ο Master Chief σταδιακά θα αποκτήσει πρόσβαση στα Shield Core (ανθεκτικότερη ασπίδα), Threat Sensor (ανίχνευση εχθρών), Drop Wall (μικρό τείχος προστασίας) και Thruster (μανούβρα αποφυγής). Με εξαίρεση το Shield Core, που πρακτικά είναι passive ability, όλα τα άλλα βρίσκονται δύο πλήκτρα μακριά – μια φορά το δεξιά στο d-pad και μετά άλλη μια για επιλογή gadget. Μέσω των προαναφερθέντων Spartan Cores που μαζεύει από διάφορα σημεία ο παίκτης, μπορεί να αναβαθμίσει κάθε gadget δίνοντάς του νέες δυνατότητες (π.χ. ένα σύντομο ηλεκτροσόκ στο Grappleshot ή δεύτερη χρήση του Thruster πριν το cooldown) οπότε προτείνεται οι παίκτες να ασχοληθούν έστω με όσα βρίσκουν πιο χρήσιμα.
Το πιο χρήσιμο ήταν το Grappleshot με μεγάλη διαφορά, καθώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί για άμυνα, επίθεση ή αποφυγή οπότε η λογική λέει πως οι παίκτες θα επενδύσουν σε αυτό και στο Shield Core. Δυστυχώς, ο τρόπος με τον οποίο αλλάζουν τα gadgets είναι κάπως δύσχρηστος ειδικά στη διάρκεια μιας μάχης, καθώς το αριστερό πλήκτρο d-pad λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο αλλά για τα διάφορα grenades, το επάνω είναι ο φακός και το κάτω ένα scan της περιοχής για χρήσιμα αντικείμενα, όπως όπλα ή audio logs. Δεν βοηθούν και τόσο τα cooldowns, καθώς ο παίκτης δεν ξέρει να π.χ. το Drop Wall είναι ξανά έτοιμο για χρήση προτού το επιλέξει οπότε πρέπει να πάρει τα μάτια του από τη δράση έστω για ένα δευτερόλεπτο, που μπορεί να σημάνει θάνατο σε μεγάλες δυσκολίες. Κι είναι κρίμα διότι όλα είναι χρήσιμα σε διάφορα σενάρια, αλλά μάλλον θα προτιμηθεί από πολλούς ο… χορός με το Grappleshot παρά η διαρκής αλλαγή gadget. Μετά το gameplay, επιστροφή στο σενάριο. Από όταν ο Master Chief βρεθεί στο Zeta Halo και μετά, τα πράγματα αποκτούν παράξενη τροπή καθώς δεν βρίσκει όσα περίμενε αλλά κάτι εντελώς άγνωστο – προφανώς, θα παραλειφθούν οι λεπτομέρειες και τα spoilers. Αυτό που μπορεί να ειπωθεί είναι πως, επιτέλους, η 343 Industries έστρεψε το βλέμμα της μακριά από το Halo 5: Guardians και όσα αυτό συνεπάγεται (Prometheans, ρομπότ παντού κλπ) εστιάζοντας αυτή τη φορά στο Halo Wars 2 και όσα περιείχε. Από τους Banished, που πρωτοεμφανίστηκαν εκεί, έως ορισμένους χαρακτήρες και σημεία της πλοκής, το Halo Wars 2 είναι πιο σημαντικό από το Halo 5: Guardians, καθώς το τελευταίο εστίαζε περισσότερο στον Locke παρά στον Master Chief – ωστόσο ορισμένα σημεία του παίζουν εξίσου μεγάλο ρόλο στην πλοκή του Halo Infinite.
Είναι, λοιπόν, η πιο συμπαγής και ποιοτική ιστορία που έχει φτιάξει η 343 Industries μέχρι σήμερα, αναμειγνύοντας κλασικά στοιχεία με ολοκαίνουρια σεβόμενη τόσο τα όσα παρέλαβε αλλά και όσα έφτιαξε η ίδια σε περίπου μια δεκαετία που διαχειρίζεται τη σειρά. Ο Master Chief μιλάει περισσότερο από ποτέ (βέβαια, παραμένει σιωπηλός κατά κύριο λόγο), οι ανακαλύψεις στο Zeta Halo είναι τεράστιες και πολλές ερωτήσεις παικτών απαντώνται μετά από χρόνια. Ακόμη, η δομή και σειρά των βασικών αποστολών θυμίζουν πολύ το πρωτότυπο Halo, με τον Master Chief να βρίσκεται σε άγνωστο κόσμο, να ανακαλύπτει αρχαίους πολιτισμούς και μαζί τους, σκοτεινά μυστικά που για κάποιο λόγο ήταν κρυμμένα στα έγκατα του δαχτυλιδιού. Οι νέοι χαρακτήρες -κυρίως, οι εχθρικοί- έρχονται από εκεί που δε θα το περιμένει κανείς και τα πλάνα τους μάλλον θα αποτελέσουν μεγάλο πονοκέφαλο για τον Master Chief και την παρέα του στο μέλλον. Παράλληλα, όπως κατάφερε με το Halo 4, έτσι κι εδώ η 343 Industries δίνει μια πιο ανθρώπινη διάσταση στην όλη μάχη. Ο Master Chief είναι άνθρωπος, αν και ο ίδιος δηλώνει πως ξέρει μονάχα να πολεμάει, κι έτσι μπορεί σε ένα βαθμό να καταλάβει την αγωνία του πιλότου – όμως ο Echo-216 δεν είναι υπεράνθρωπος ούτε φορά ένα… πλοίο για πανοπλία. Από την άλλη, το AI που συνοδεύει τον Master Chief ανακαλύπτει τον κόσμο μαζί με τον παίκτη, για λόγους που καλύπτονται εντός της πλοκής. Γενικώς, η ιστορία έχει αρχή, μέση και τέλος, έχει ρυθμό, έχει ζωντάνια και φοβερές μάχες όπως και ήσυχες στιγμές, κλείνοντας με τέτοιο τρόπο που κάνει τον παίκτη να ζητάει περισσότερα. Μέχρι να έρθει το επόμενο Halo ή επιπλέον περιεχόμενο για το Halo Infinite, ωστόσο, οι παίκτες θα μπορούν να εξερευνήσουν το Zeta Halo ελεύθερα μετά τον τερματισμό για να συλλέξουν όσα άφησαν πίσω.
Καθώς το Zeta Halo είναι εν μέρει κατεστραμμένο, η δράση είναι συγκεντρωμένη σε ένα κομμάτι του, το οποίο αποτελείται κυρίως από ποτάμια, δάση και βουνά. Παρότι είναι η πιο λεπτομερής απεικόνιση ενός Halo στην ιστορία της σειράς, με πουλιά και ζώα παντού να ταξιδεύουν και να κάνουν θορύβους, ο παίκτης δεν επισκέπτεται χιονισμένα τοπία ή ερήμους. Για να «σπάει» η μονοτονία, υπάρχουν κάποιες καμένες εκτάσεις και κάποια αρχαία κτίσματα (με εντυπωσιακή αρχιτεκτονική, εσωτερικά κι εξωτερικά) αλλά τίποτα δραστικά διαφορετικό, οπότε ίσως για κάποιους γίνει λίγο μονότονο σε σημεία. Πάντως, η εξερεύνηση κάθε άλλο παρά βαρετή είναι, κυρίως γιατί οι δραστηριότητες κρατούν λίγο, οπότε η έλλειψη πολλών περιβαλλόντων άλλους θα τους ενοχλήσει κι άλλους όχι. Από λεπτομέρειες, πάντως, δεν υστερεί. Η αγάπη που δόθηκε από τη 343 Industries σε κάθε μοντέλο είναι εμφανής κι ο διαβόητος Craig αποτελεί απλά μια ανάμνηση (υπάρχει ένα χιουμοριστικό Easter Egg στο παιχνίδι, που αφορά τον διάσημο Craig). Οι υφές του δέρματος για κάθε φυλή είναι εκπληκτικές ακόμη και σε πολύ κοντινή ανάλυση, όπως και οι λεπτομέρειες των στολών και των όπλων. Φαίνονται ακόμη και οι ατέλειες της μπογιάς στα κράνη των Brutes, για παράδειγμα. Επιπλέον, τα πρόσωπά τους είναι εκφραστικά με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Escharum, τον ηγέτη των Banished στο Zeta Halo, που απειλεί τον Master Chief σε κάθε ευκαιρία και φαίνεται η οργή στο πρόσωπό του – θα είναι μια μάχη μεταξύ θρύλων, όπως λέει κι ο ίδιος, και γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι το εννοεί. Με την ευκαιρία, ο Escharum μπορεί να μοιάζει άλλος ένας τυπικός βάρβαρος για τους άλλους, αλλά για τη φυλή του είναι ένας άξιος ηγέτης που σέβεται τον Master Chief υποτιμώντας όμως τους ανθρώπους εν γένει. Είναι ο βασικός εχθρός του παιχνιδιού και δικαίως έχει μεγάλη παρουσία, όμως μερικοί στρατιώτες του (τα bosses) είναι εξίσου ενδιαφέροντες και μάλιστα ένας συγκεκριμένος φαίνεται να συνδέεται με τον Spartan Locke του Halo 5: Guardians. Το καλό με τους Banished (και τους Covenant, παλιότερα) είναι πως πρόκειται για συμμαχίες που αποτελούνται από πολλές φυλές, οπότε υπάρχει ποικιλία σε τρόπο μάχης, αδυναμίες, προσωπικότητα και άλλα, δίνοντας ενδιαφέρουσα διάσταση στα (ουκ ολίγα) bosses.
Σε άλλα σημεία, ο φωτισμός και οι αντανακλάσεις είναι εξίσου εντυπωσιακές όσο η γενικότερη ποιότητα των γραφικών, παρότι το ray tracing απουσιάζει μέχρι νεοτέρας (θα προστεθεί μέσω δωρεάν update). Με τα τρέχοντα δεδομένα, οι σκηνές είναι εντυπωσιακές και οι κύκλοι μέρας και νύχτας είναι θεαματικοί – πολεμώντας στο σκοτάδι, οι λάμψεις των ενεργειακών όπλων φωτίζουν τα πυκνά δάση και οι ανταλλαγές πυρών γίνονται απολαυστικά θεάματα. Δεν είναι μόνο οπτικές οι αλλαγές μεταξύ νύχτας και μέρας, ωστόσο, καθώς το βράδυ οι εχθροί δεν περιπολούν τόσο και ορισμένοι κοιμούνται, ενώ το πρωί περνούν τακτικά dropships και οι εχθροί εντοπίζουν ευκολότερα τον Master Chief και τους Marines του. Έχοντας παίξει το παιχνίδι σε Xbox Series S και Xbox Series X (στο δεύτερο, κυρίως) οι επιδόσεις του είναι είτε πολύ καλές είτε αποδεκτές – ανάλογα την κονσόλα. Σε Series X, το Quality Mode προσφέρει 4K/60fps και το Performance Mode 1080p/120fps. Η ποιότητα και στις δυο περιπτώσεις είναι άριστη, τα 120fps είναι μια τέλεια επιλογή για ένα παιχνίδι όπως το Halo και όσων η τηλεόραση το υποστηρίζει, πιθανότατα θα επιλέξουν Quality στο Campaign και Performance στο Multiplayer. Στην πλευρά του Xbox Series S, τα νούμερα πέφτουν αρκετά – 1080p/30fps στο Quality και 1080p/60fps (δυναμική ανάλυση) στο Performance. Εδώ θα είναι πιο δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι πρόκειται για ένα παιχνίδι νέας γενιάς, ειδικά στο Performance Mode, αλλά δεν δείχνει άσχημο ή παλιό σε καμιά περίπτωση. Σε κάθε δοκιμή και σενάριο, παίζοντας σε τηλεόραση με VRR, δεν παρατηρήθηκε (τουλάχιστον αισθητή) πτώση στα fps οπότε τουλάχιστον όσοι επιλέξουν την ποιότητα έναντι της απόδοσης, θα αξίζει τον κόπο.
Στον τομέα της μουσικής συνεργάστηκαν οι Gareth Coker (Ori, Immortals Fenyx Rising κ.ά.), Joel Corelitz (The Unfinished Swan, Death Stranding κ.ά.) και Curtis Schweitzer (Starbound κ.ά.), δημιουργώντας ένα soundtrack αντάξιο της σειράς. Δεν προσπαθεί να μιμηθεί τα περίφημα έργα του Martin O-Donnell παρότι τα χρησιμοποιεί ως έμπνευση, καταφέρνοντας να είναι τόσο καινούριο όσο και γνώριμο. Συμπληρώνει το αίσθημα της ανακάλυψης, της σύγκρουσης, της απειλής, του άγνωστου, όπως ακριβώς πρέπει για ένα Halo που επιστρέφει στις ρίζες του. Όσον αφορά στο multiplayer, οι εντυπώσεις μας βρίσκονται σε προηγούμενο κείμενο αλλά θα γίνει μια μικρή ανακεφαλαίωση για χάρη της άνεσης. Πρακτικά, όσα μπορεί να κάνει ο παίκτης στο Campaign μπορεί να τα κάνει και στο Multiplayer, το οποίο χωρίζεται σε τρία βασικά playlists: Quick Play (4v4) Big Team Battle (12v12) και Ranked Arena (4v4). Αυτά περιλαμβάνουν οτιδήποτε από Capture the Flag και Oddball μέχρι Slayer και Total Control, δηλαδή objective και deathmatch modes. Ένα αρνητικό εδώ είναι πως ο παίκτης δε μπορεί να διαλέξει τι είδους ματς θέλει, καθώς το playlist (π.χ. Quick Play) διαλέγει το καλύτερο διαθέσιμο κάθε στιγμή. Αυτό θα οδηγήσει σε κάποια modes που ο παίκτης ενδεχομένως να μη θέλει, αλλά όλα έχουν ενδιαφέρον και είναι διασκεδαστικά αρκεί να βρει μια ομάδα που παίζει για το objective και δεν μετατρέπει τα πάντα σε deathmatch.
Το Multiplayer κομμάτι προσφέρεται δωρεάν (οι παίκτες του Campaign έχουν κάποια διακοσμητικά bonus, ωστόσο) κι έτσι διαθέτει ένα Battle Pass με δωρεάν αντικείμενα για κάθε level και μια Premium εκδοχή με ακόμη περισσότερα ανά level. Είναι ένα τίμιο σύστημα για όσους σκοπεύουν να ασχοληθούν, καθώς σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια, τα περιεχόμενα κάθε Battle Pass δεν εξαφανίζονται όταν λήξει η περίοδός του αλλά θα μείνουν για πάντα διαθέσιμα στο μέλλον. Ένα παράπονο που πολλοί είχαν για το Multiplayer είχε να κάνει με την αργή πρόοδο, καθώς η μοναδική πηγή για XP ήταν η ολοκλήρωση Challenges. Δεδομένου ότι τα Challenges είναι εντελώς τυχαία και ορισμένα πολύ συγκεκριμένα (π.χ. 10 kills με όχημα δε θα κάνει κάποιος που δεν παίζει Big Team Battle), ο ρυθμός προόδου ήταν απελπιστικά χαμηλός. Η 343 Industries έβγαλε σχετικά άμεσα ένα update που έκανε πολύ καλύτερη τη διαδικασία, προσφέροντας εκατοντάδες XP ανά ημέρα απλώς για την ολοκλήρωση ενός ματς, οπότε τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα πλέον. Μοναδικό «αγκάθι» παραμένει το γεγονός ότι δεν λαμβάνεται υπόψη η απόδοση του χρήστη – είτε κάνει το παιχνίδι της ζωής του είτε γίνει σάκος του μποξ για τους εχθρούς, θα πάρει το ίδιο XP. Απλώς, στην πρώτη περίπτωση, έχει πιθανότητες να ολοκληρώσει μαζί και κάποιο Challenge.
Μια αξιοσημείωτη παράλειψη της 343 Industries είναι η απουσία co-op στο Campaign και του Forge. Το Halo 5: Guardians δεν έλαβε ποτέ co-op, όμως η εταιρεία δήλωσε πως δε θα το παραλείψει στο μέλλον και υποσχέθηκε να το συμπεριλάβει μελλοντικά μέσω δωρεάν update στο Halo Infinite. Με τον ίδιο τρόπο θα συμπεριληφθεί και το Forge, ένα κλασικό κι αγαπημένο mode για τα Halo που σίγουρα θα λείψει σε πολλούς έστω κι αν είναι για λίγο.
Ανακεφαλαιώνοντας, το Halo Infinite είναι η θριαμβευτική επιστροφή του Master Chief από κάθε άποψη: πρωταγωνιστεί σε μια καλογραμμένη ιστορία που θυμίζει το ντεμπούτο του, πλαισιώνεται από ενδιαφέροντες χαρακτήρες και το gameplay φρεσκάρεται χωρίς να χάνεται η ταυτότητα της σειράς. Η μουσική είναι άριστη, οι μηχανισμοί και το shooting απολαυστικά, οι εχθροί ποικίλλουν και το Zeta Halo προσκαλεί όλους να το εξερευνήσουν. Μερικά στραβοπατήματα όπως η ποικιλία του περιβάλλοντος, η απουσία co-op και Forge ή το αργό σύστημα προόδου στο Multiplayer μάλλον δεν αρκούν για να χαλάσουν τη συνολική εμπειρία κανενός και δη στο Campaign, που είναι το καλύτερο διά χειρός 343 Industries έως σήμερα.
Επιτελους η παιχνιδαρα ηρθε.
Εξαιρετικό,τεράστιο review και χίλια μπράβο που έδωσαν το multiplayer δωρεάν κι ας μην είμαι μεγάλος φαν του έχοντας συνηθίσει στα battlefield/call of duty.Τουλαχιστον να μπορείς να παίξεις απ' ευθείας deathmatch χωρίς να χάνεις τον χρόνο σου σε άλλα modes.Θελω να πιστευω σύντομα θα το φτιάξουν.
Καταρχάς σε ευχαριστώ για τα καλά λόγια! Είχες δίκιο και (αν και λογικά το έχεις ήδη δει) έχουν προστεθεί πολλά playlists κυρίως για deathmatch modes, οπότε όλα καλά. Καλές γιορτές εύχομαι και καλή χρονιά!
Κι ομως φιλε μου ειχα βαρεθει να μπαινω και να ξαναμπαινω μεχρι να δω playlists που το παρατησα και ειπα θα ξαναμπω μετα απο καιρο.Οποτε σ'ευχαριστω για την ενημερωση και καλη χρονια με υγεια πανω απ'όλα! :)