Η Nintendo έχει κρατήσει σταθερές τεχνικές βάσεις από την εποχή του GameCube μέχρι και σήμερα, μένοντας σε αρχιτεκτονική PowerPC/POWER της IBM ως προς τη CPU και προχωρώντας σε μικρές ή μεγάλες βελτιώσεις στα σημεία. Έτσι κατάφερε να φτάσει στο σήμερα και σε μηχανήματα με συγκριτικά λιλιπούτεια κατανάλωση σε ρεύμα. Στα ζόρια, Xbox One και PS4 καταναλώνουν εκατοντάδες Watt, ενώ το Wii U δεν φτάνει ούτε τα 40W. Μπορούμε να πούμε χίλια πράγματα αλλά οι επιδόσεις του Wii U σε αυτά τα επίπεδα κατανάλωσης δεν ήρθαν ποτέ από Xbox 360 και PS3. Βέβαια το τελευταίο πράγμα που σκέφτεται συνήθως ο gamer είναι ο λογαριασμός του ρεύματος, το φαινόμενο του θερμοκηπίου και γενικότερα το περιβάλλον, οπότε δεν είναι παράξενο που δεν τον απασχολούν τέτοιου είδους τακτικές. Τεχνικά πάντως δεν μπορούμε παρά να σεβαστούμε τις επιλογές της εταιρείας ως προς αυτή τη λογική στο hardware design. Δεν κάνει για όλους και για όλα, έχει όμως λογική. Με το Wii U να βρίσκεται, εμπορικά, στην περίεργη αυτή θέση, βλέποντας τις πωλήσεις του GameCube ως κάτι, ακόμη, μαγικό και ονειρικό, η Nintendo θα είναι η πρώτη εταιρεία που θα αλλάξει “γενιά”, αναγκασμένη να προσαρμοστεί κάπως στην πραγματικότητα που συχνά αντιλαμβάνεται με διαφορά φάσης. Και κατά πάσα πιθανότητα, το μέλλον της Nintendo βρίσκεται μακριά από την αρχιτεκτονική POWER. Όχι λόγω άποψης αλλά λόγω ρεαλισμού.
Τι σημαίνει η προσκόλληση σε POWER;
Δεν είμαστε εδώ για να αξιολογήσουμε τις διαθέσιμες αρχιτεκτονικές. Εξάλλου η τεχνική υπεροχή δεν είναι ποτέ εισιτήριο για την απόλυτη επικράτηση στην αγορά. Η πραγματικότητα πάντως είναι ότι η ίδια η IBM δεν δείχνει τόσο ζεστή όσο παλιά για την αγορά των CPU, την ώρα που η Intel μένει, αυτονόητα πιστή στη λύση x86, η AMD αποφασίζει να το παίξει δίπορτο με προτάσεις σε x86 και ARM, και την ARM να δίνει άδειες και σχέδια, ακόμη και περιθώρια για κάθε είδους τροποποίησης σε οποιονδήποτε με γνώση, υποδομή και όρεξη.
Κανείς δεν ασχολείται με POWER CPUs σε PC, Mac, Linux PC και κονσόλες. Το Wii U είναι μοναδική περίπτωση, ενώ μόλις μια γενιά πίσω όλες οι κονσόλες είχαν επιλέξει την IBM και την τεχνολογία της. Αυτό σημαίνει πως η μεταφορά από PC/Xbox One/PS4 σε Wii U είναι πιο μυστήρια υπόθεση από ποτέ, ακριβώς επειδή το Wii U θέλει ειδική μεταχείριση ασχέτως ισχύος, μεταχείριση που δεν πρόκειται να έχει όσο βρίσκεται στην τρίτη θέση (ή τέταρτη μετρώντας και τους υπολογιστές με οποιοδήποτε από τα τρία επικρατέστερα λειτουργικά συστήματα). Οι engineers είναι πλέον εστιασμένοι σε x86 και όσο περισσότερο εξειδικεύονται, τόσο πιο απίθανο είναι να ξεβολευτούν για να κάνουν πραγματικά καλή μεταφορά. Και αν θέλετε να δείτε τι πάει να πει κακή μεταφορά, δεν έχετε παρά να δείτε τι minimum specs έχει το The Witcher σε PC και τι σε OS X, περίπτωση στην οποία το port χαρακτηρίζεται, κατ’ ευφημισμόν, λιγόψυχο. Και σκεφτείτε ότι PC και Mac χρησιμοποιούν πλέον την ίδια τεχνική βάση.
Ταυτόχρονα, όσοι δεν είναι εξειδικευμένοι σε x86, ή όσοι πρέπει να επιλέξουν μια αρχιτεκτονική ακόμη για να μοιράσουν την προσοχή τους, τότε η αρχιτεκτονική ARM είναι η αυτονόητη επιλογή. Τη βρίσκουμε σε micro consoles, Chromebooks και, με ελάχιστες εξαιρέσεις, οτιδήποτε τρέχει Windows Phone (ή Windows 10 Mobile σε λίγο καιρό), Android και iOS.
Δεδομένου ότι οι καλοί και εξειδικευμένοι μηχανικοί δεν φτάνουν για όλους, δεν υπάρχει πλέον περίσσιος χώρος για εξωτικά πειράματα σε τόσο βασικό επίπεδο. Και, ας μη γελιόμαστε, ο μόνος τρόπος να αποκτήσει η Nintendo μόνιμη πρόσβαση σε “μάγους” των CPUs και GPUs είναι να αγοράσει εταιρείες που δεν σηκώνει η τσέπη της. Ούτε της Sony. Στην περίπτωση της Microsoft λείπει περισσότερο η όρεξη παρά η γεμάτη τσέπη. Με αυτά ως δεδομένα η Nintendo πρέπει να κάνει, αναγκαστικά πλέον, κατά τη γνώμη μας τουλάχιστον, μια αναγκαστική επιλογή μεταξύ x86 και ARM.
Nx86: Κι εγώ τι κερδίζω;
Έστω ότι η Nintendo κάνει την κίνηση προς x86, τι είναι αυτό που αλλάζει, τι είναι αυτό που κερδίζει/εξασφαλίζει; Για αρχή το προφανές: οι μεταφορές από κάθε άλλο σύστημα θα είναι αυτόματα απλούστερη υπόθεση. Φυσικά και η εμπορική πορεία θα εξακολουθεί να παίζει το ρόλο της, αμφιβάλλουμε όμως για το αν θα χρειάζεται πλέον τελείως άλλος developer για να αναλάβει κάποιο αμφιβόλου ποιότητας port. Ακόμη και αν πρέπει να γίνουν εκπτώσεις σε διάφορα εφέ, το NX θα είναι για τους developers ένα ακόμη επίπεδο ρυθμίσεων για το PC. Η στροφή αυτή είναι μάλλον η πιο απλή για όλους, αφού, μονομιάς, καθιστά τόσα στάδια παραγωγής έτοιμα για το επόμενο βήμα της Nintendo.
Εκτός αν τα περί Fusion, δηλαδή περί οικιακής κονσόλας μέρος της οποία είναι μια αποσπώμενη, προφανώς, φορητή κονσόλα που ίσως πάρει τελικά τη θέση του Nintendo 3DS. Αφήνοντας στην άκρη τις θεωρίες για το αν κάτι τέτοιο είναι ή όχι στα χαρτιά, θα μείνουμε στο τι μπορεί να σημαίνει η επιλογή για αλλαγή προς x86 σε μια τέτοια ιδέα. Η Intel, πόσο μάλλον η AMD, δεν είναι τα πρώτα ονόματα σε tablets και smartphones. Η Intel προσπαθεί ακόμη να κερδίσει κάποιο μερίδιο αγοράς με ολοένα και πιο ικανούς επεξεργαστές Atom, το όνομα των οποίων έχει στιγματιστεί από την εποχή των τραγελαφικών netbooks που υποτίθεται ότι αποτελούσαν το μέλλον του προσιτού computing. Η AMD θα προσεγγίσει αυτήν την αγορά με επεξεργαστές ARM, άρα δεν πρόκειται καν να προσπαθήσει με τον τρόπο της Intel.
Επιπλέον όσοι γνωρίζουν από ανάπτυξη σε φορητές συσκευές θα χρειαστεί να προσαρμόσουν τα εργαλεία τους σε x86, να κάνουν επιπλέον κόπο αν ένας τίτλος πρέπει να εμφανιστεί στο νέο φορητό της Nintendo αλλά και σε smartphones. Οι εξοικειωμένοι σε PC και κονσόλες απλά θα προσαρμόσουν τις προσδοκίες τους. Μπορεί το σύστημα να έχει ένα σετ πυρήνων με το Turbo Boost ή κάτι παρόμοιο ενεργό όταν όλα είναι στην πρίζα, ανενεργό όταν μένει η μπαταρία. Διαφορετικά φορητό και κονσόλα μπορούν να έχουν άλλα chips. Δεν ξέρουμε πόσο καλό θα είναι αυτό για το κόστος τους όμως.
Επ’ ώμου, ARM!
Κάπως αντίθετα είναι τα πράγματα σε επεξεργαστές ARM, αφού βρίσκονται παντού πλην των υπολογιστών και των απανταχού κονσολών. PS Vita, Nintendo 3DS, smartphones και tablets δεν κάνουν τίποτα άλλο σχεδόν από το να τιμούν την αρχιτεκτονική που κάποτε γεννήθηκε για χάρη του Apple Newton, αγοράστηκε από την Intel, πωλήθηκε και τελικά κυνηγά την τελευταία σε κατηγορία με την οποία δεν φανταζόταν ποτέ ότι θα χρειαστεί να την απασχολήσει τόσο σύντομα. Η επιλογή του δρόμου που ακούει στο όνομα ARM σημαίνει πως πολύ εύκολα όσοι ασχολούνται με mobile platforms μπορούν να κάνουν άλμα στην επόμενη μικρή και μεγάλη οθόνη της Nintendo. Τέτοιοι developers μπορεί να μην είναι ο καημός του μέσου console gamer, αλλά θα ανοίξουν το δρόμο προς κάποιου είδους “αποκλειστικότητες”, θα βοηθήσουν το ύφος της διαφορετικότητας που θέλει να συντηρεί η ιαπωνική εταιρεία και θα κάνουν την ανάπτυξης λογής-λογής τίτλων απλούστερη και, πάνω από όλα, πιο πιθανή.
ΟΙ μεταφορές από PC/Xbox One/PS4 δεν θα είναι απλή υπόθεση και θα πρέπει πρώτα να κερδηθεί σεβαστό μερίδιο αγοράς για να δούμε ξανά Call Of Duty σε σύστημα Nintendo. Όμως με ARM διευκολύνεται το σενάριο περί Fusion. Η αποσπώμενη φορητή κονσόλα μπορεί κάλλιστα να έχει την ίδια δομή, αλλά όχι ίδια ισχύ με την κύρια κονσόλα. Αν μάλιστα καταλήξουμε σε επεξεργαστή ARM με διάταξη big.LITTLE (δηλαδή με 4 πυρήνες χαμηλής ισχύος και κατανάλωσης και άλλους τέσσερις με τις αντίθετες αρετές), το hardware μπορεί να είναι ένα και να αλλάζει η συμπεριφορά του ανάλογα με το αν τρέφεται από μπαταρία ή παροχή ρεύματος.
Με αυτόν τον τρόπο, εφόσον το επιτρέπει το εκάστοτε interface, ο ίδιος τίτλος θα μπορεί να τρέχει και στα δύο πρόσωπα του συστήματος, έστω σε διαφορετική ανάλυση και άλλη ποιότητα απεικόνισης. Ακόμη και αν δεν είναι έτσι τα πράγματα, ο developer που θα εξοικειωθεί με το ένα “σύστημα” θα είναι έτοιμος να περάσει και στο άλλο. Πολλές φορές αρκεί να καρφωθεί η ιδέα στο μυαλό και τα υπόλοιπα παίρνουν το δρόμο τους.
Τείνουμε να γείρουμε προς αυτό το σενάριο πάντως. Οι φήμες περί Android (που διαψεύσθηκαν και ελπίζουμε και από τη μεριά μας να μην ισχύουν - δεν είναι αυτό το πρόβλημα της Nintendo έτσι κι αλλιώς) αλλά και η νέα ενασχόληση της εταιρείας με mobile games, δείχνουν προς ARM. Όχι τίποτα άλλο αλλά, με ARM σε όλες τις συσκευές που απασχολούν την εταιρεία, θα είναι πιο εύκολο και για την ίδια να εστιάζει στις ιδέες της, όχι στον πονοκέφαλο του porting και στην εκμάθηση ξένων “γλωσσών”.
Τι; Δεν χάνουμε τίποτα;
Καλά όλα αυτά αλλά η αλλαγή αρχιτεκτονικής δεν είναι αστεία υπόθεση για κανέναν. Και, όπως έχει δείξει το παρελθόν, σημαίνει ότι αποχαιρετούμε το backwards compatibility. Μια τέτοια εξέλιξη δημιουργεί πολύ συγκεκριμένους πονοκεφάλους. Μέσω Virtual Console ή χωρίς, η Nintendo μπορούσε πάντα να πει ότι προσφέρει κάποιου είδους συμβατότητα με παλαιότερα games, τουλάχιστον αρκετά συχνά στην εποχή των οπτικών αποθηκευτικών μέσων, πολύ πιο συχνά στις φορητές της κονσόλες. Η εταιρεία έχει δείξει πως είναι έτοιμη να αναλάβει τη δύσκολη δουλειά του πιστού emulation. Απόδειξη οι τόσοι και τόσοι τίτλοι NES, SNES, Game Boy, Game Boy Advance κ.λπ. στο Virtual Console των Wii U, Nintendo 3DS, Wii. Και μπορεί να ξανακάνει τον κόπο. Μόνο που νέος κόπος σημαίνει νέες χρεώσεις και πολύ φοβόμαστε ότι η αγορά ενός παλαιού τίτλου στο Wii U δεν πρόκειται να συνεπάγεται τη φορητότητά του στο Nintendo NX. Φυσικά θα μπορούσε η Nintendo να κάνει ακόμη πιο μικρό το κύκλωμα του Wii U και να το χωρέσει στη νέα της κονσόλα, a la πρώτες παρτίδες PS3 60GB. Η ιστορία δείχνει βέβαια ότι, λόγω κόστους και συνολικού ενδιαφέροντος (ή αδιαφορίας) από την πλευρά των παικτών, λίγο δικαιολογείται το όποιο επιπλέον κόστος φέρνει μια τέτοια κίνηση στην κατασκευή του συστήματος.
Η στροφή στην τεχνική βάση δημιουργεί, φυσικά, και νέο πονοκέφαλο προσαρμογής για την ίδια την Nintendo. Η εταιρεία έχει συνηθίσει σε κάποια συγκεκριμένα πράγματα εδώ και μια δεκαετία, και τα “χούγια” λένε ότι δεν “βγαίνουν” πριν την ψυχή αλλά και να βγαίνουν, χρειάζεται χρόνος. Ή καλά, μα πάρα πολύ καλά εργαλεία για development, τα οποία φυσικά ωφελούν όχι μόνο την Nintendo αλλά και οποιονδήποτε άλλον ενδιαφερθεί για τα μηχανήματά της. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η ενοποίηση των τμημάτων hardware και software, που προηγουμένως έσπαγαν στα δύο για κανονική και φορητή κονσόλα, θα κάνει χώρο για την ανάπτυξη των σωστών εργαλείων για να γίνει η ζωή όλων πιο εύκολη.
Άρα; Τι θα γίνει;
Προφανώς και δεν ξέρουμε αλλά μας αρέσει να θεωρητικολογούμε. Όπως και να έχει η Nintendo, όχι μόνο λόγω της φύσης της, δεν μπορεί να μείνει στάσιμη σε τεχνικό επίπεδο. Σίγουρα βρίσκεται (αν και μάλλον έχει κάνει ήδη την επιλογή της) σε πολύ ενδιαφέρον σταυροδρόμι, ύστερα από μια περίοδο κατά την οποία φρόντισε μόνη της να στριμωχτεί σε μια γωνιά που, τελικά, δεν την ευνόησε και τόσο. Όταν κάποιος είναι στριμωγμένος λένε πως είναι πιο επικίνδυνος από ποτέ. Εμείς, όπως κι εσείς, θέλουμε να δούμε σε τι οδηγεί όλη αυτή η πίεση που νιώθει η Nintendo.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity