Δεν είναι μια εμπειρία που διασκεδάζει. Δεν έχει φτιαχτεί καν με αυτό υπόψιν. Το ότι το πετυχαίνει σε διάφορα σημεία, συμβαίνει από μία ευτυχή σπόντα και οφείλεται κατά κύριο λόγο στην προσοχή που έχει δώσει η Ninja Theory στους μηχανισμούς της μάχης. Μιας μάχης εξαιρετικά ρευστής και απόλυτα λειτουργικής μέσα στην απλότητά της. Από κει και πέρα, τίποτα στο Hellblade δεν θυμίζει “παιχνίδι”. Είναι πρωτίστως η αφήγηση της δραματικής ιστορίας απώλειας της ψυχωσικής Senua και δευτερευόντως η ανατομία του κόσμου της. Ο τρόπος που η ίδια προσεγγίζει τον κόσμο της. Είναι μια εμπειρία με μία και μοναδική αλήθεια στον πυρήνα της, την ψυχωσική πραγματικότητα της Senua: τίποτα δεν είναι αληθινό. Και αυτή η αλήθεια της Senua αποκτά το όχημά της, στο πόνημα της Ninja Theory. Και όλο αυτό δεν είναι απλά το ύφος του παιχνιδιού ή ένα επιφανειακό άθυρμα, ένα παιχνιδάκι του gameplay για να πουλήσουμε «ουσία» α λα Kojima. Διατρέχει το σκελετό της εμπειρίας και την ορίζει σε κάθε τομέα. Τόσο οπτικά και ακουστικά, όσο και σε επίπεδο αίσθησης. Τίποτα δεν είναι τυχαίο στον κόσμο του Hellblade. Δεν είναι άλλωστε μυστικό πως η Ninja Theory συνεργάστηκε με επιφανείς ακαδημαϊκούς της ψυχιατρικής για να αποδώσει αυτήν την πάθηση του νου όσο πιο πιστά και -κατά τόπους- καθηλωτικά γινόταν.
Ο μουντός τόπος των Βορείων είναι ξένος στην Κέλτισσα Senua και εκεί βρίσκεται σε μία δική της αποστολή. Ένα προσωπικό προσκύνημα εκδίκησης, που θα την οδηγήσει στις πύλες του Helheim, του Κάτω Κόσμου των Βίκινγκς, για να βρει τον αγαπημένο της, και κάπου εκεί κοντά, και τη δική της λύτρωση. Ομιχλώδη τοπία, διαβρωμένοι από μανιασμένες θάλασσες γκρεμοί, τύμβοι αρχαίων πολεμιστών και ξέφωτα σε δάση του αρκτικού Βορρά, όλα χτυπημένα από φίλτρα κορεσμού και υπερέκθεσης που υπογραμμίζουν ακόμα περισσότερο τις ψευδαισθήσεις και την φωτοευαισθησία του ταλαιπωρημένου μυαλού της Senua. Και είναι όλα αυτά μαζί, που δοκιμάζουν τα όρια της δεινότητας της καλλιτεχνικής διεύθυνσης της Ninja Theory. Ο παίκτης μαθαίνει από νωρίς να μην εμπιστεύεται τίποτα από όσα βλέπει, αλλά, ακόμα πιο γρήγορα, μαθαίνει να τα αντιμετωπίζει όλα ως τμήμα της πραγματικότητας. Με αυτόν ακριβώς τον τρόπο, η ευθυγράμμιση διαφόρων μοτίβων υπό συγκεκριμένη οπτική γωνία είναι ικανή να ξεκλειδώσει πόρτες στο παιχνίδι. Με αυτόν ακριβώς τον τρόπο, η αποφυγή των σκιών σε ένα σημείο του τίτλου είναι μία κάπως πιο μακάβρια και αρκετά αγχώδης μεταφορά του παιδικού παιχνιδιού «το πάτωμα είναι λάβα». Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο οι πελώριοι εχθροί αποκτούν υπόσταση από το πουθενά και επιτίθενται κατά δεκάδες στην ηρωίδα.
HUD δεν υπάρχει, υπάρχουν ωστόσο οι φωνές στο μυαλό της ηρωίδας. Η Ninja Theory έχει προσπαθήσει να υποκαταστήσει αρχετυπικούς μηχανισμούς του gaming με όλα εκείνα τα στοιχεία της εμπειρίας ενός ψυχωσικού νου. Οι φωνές στο μυαλό της Senua δεν είναι μόνο εκείνες που αμφισβητούν κάθε βήμα, που διαφωνούν μεταξύ τους, που αναιρούν κάθε ενέργεια του παίκτη στις πιο επικίνδυνες στιγμές και την ενισχύουν στις πιο αδιάφορες. Είναι και εκείνες που προσφέρουν στοιχεία για τον κόσμο του Hellblade και τη μυθολογία των «ξένων» Βίκινγκς, που δίνουν οδηγίες στα σποραδικά boss fights και που φωνάζουν προστατευτικά «πίσω σου!» στιγμές πριν η Senua δεχτεί ένα χτύπημα από τυφλή γωνία. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως μονάχα δύο πράγματα συμβουλεύει η Ninja Theory τον παίκτη, πριν τον αφήσει στην τύχη του. Το πρώτο είναι να χρησιμοποιήσει ακουστικά και το δεύτερο -και πιο αμφιλεγόμενο- είναι να προσέχει την εξάπλωση της σκοτεινής μόλυνσης, μετά από κάθε θάνατο, που μπορεί να οδηγήσει σε οριστικό τέλος της περιπέτειας. Με ένα καλό σετ ακουστικών η αλήθεια είναι πως η εμπειρία απογειώνεται και γίνεται ακόμα πιο αποπνικτική. Bιωματική σχεδόν.
Το studio έχει φροντίσει οι φωνές που ταλανίζουν την Senua να ακούγονται από κάθε κατεύθυνση και πολλές φορές μοιάζουν σαν να βρίσκονται ανατριχιαστικά δίπλα στο αυτί του παίκτη. Άλλες όμως φορές, η ψευδαίσθηση του τρισδιάστατου ήχου τις θέλει να βγαίνουν απευθείας από το μυαλό του παίκτη σαν άλλη μια επιβεβαίωση της επιμονής στη λεπτομέρεια που δείχνει η Ninja Theory. Επιμονή που την έκανε να επιστρατεύσει έναν κάπως αμφιλεγόμενο μηχανισμό permadeath κατά τον οποίο, με κάθε θάνατο, ο παίκτης -θεωρητικά- βρίσκεται όλο και πιο κοντά στην εκμηδένιση της προόδου του. Μηχανισμός που πετυχαίνει απόλυτα την ταύτιση του παίκτη με την ηρωίδα και κάνει κάθε μάχη έναν αγώνα επιβίωσης, με το κάθε χτύπημα που βρίσκει το στόχο του να έχει τη δική του βαρύτητα. Το Hellblade, κλείνοντας, δεν είναι η τυπική εμπειρία που περιμένει ο μέσος ανυποψίαστος gamer. Είναι πρωτίστως μια αφήγηση. Το ότι τυχαίνει να έχει και στοιχεία gameplay στο συνολικό πλαίσιο, είναι απλά το υποπροϊόν αυτής της αφήγησης και ως τέτοιο αντιμετωπίζεται. Είναι μια αριστουργηματικά συμπονετική αφήγηση που παλεύει να μείνει πιστή στην ηρωίδα της και στη δική της προοπτική. Είναι μια ιστορία που προσεγγίζει τόσο σοκαριστικά ωμά όσο και με γνήσια ευαισθησία την κατάσταση της ψύχωσης.
Αφήνοντας στην άκρη κάποια προβλήματα όπως το περιστασιακό back-tracking, που δεν συγχρονίζεται με το ρυθμό της αφήγησης, και το ελαφρώς αγκυλωμένο level design που ξεχνά να καθοδηγήσει τον παίκτη, το Hellblade βάζει το μέσο του gaming σε έναν νέο χώρο. Και το κάνει αυτό με ένα δικαιωματικά προσωπικό θράσος. Χωρίς να υπολογίζει κάποιο τίμημα. Προσθέτει μια νέα, γνήσια αντίληψη στον τρόπο που προσλαμβάνονται τα βιντεοπαιχνίδια. Δεν το νοιάζει να είναι ευχάριστο όσο καταφέρνει να είναι πιστό στον στόχο του. Και αυτό είναι μία μικρή αποκάλυψη, μία επανάσταση από μόνο του.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity