Είναι ασφαλές εδώ και χρόνια πλέον να πει κανείς ότι η σειρά Souls της From Software έχει δημιουργήσει το δικό της είδος .Ταυτόχρονα, έχει γίνει πολύ δύσκολο να αποφευχθεί η χρήση των κλισέ όταν κάποιος αναφέρεται στα Soulslikes, οπότε χωρίς ιδιαίτερη εισαγωγή, έχουμε να υποδεχθούμε έναν ακόμη τίτλο που παίρνει μια σελίδα από το βιβλίο της From και προσπαθεί να δώσει τη δική της εκδοχή πάνω στην επιτυχημένη φόρμουλα που έχει δημιουργήσει τη δική της σχολή. Οι προσπάθειες πολλές, αλλά ελάχιστες οι παραγωγές που μπόρεσαν να έρθουν κοντά στην αίσθηση που προσφέρουν τα Dark Souls/Bloodborne/Sekiro, και ακόμα λιγότερες αυτές που κατάφεραν να παρουσιάσουν ένα αποτέλεσμα που μπορεί να σταθεί μόνο του και δεν αποτελεί απλή μίμηση. Το Asterigos: Curse of the Stars είναι ένας ακόμα τίτλος που έρχεται να προστεθεί στη συνεχώς αυξανόμενη λίστα των Soulslikes, με αδιαμφισβήτητα ενδιαφέρουσες ιδέες και μια φρέσκια ματιά. Το πως όλα αυτά μεταφράζονται στην οθόνη, είναι κάτι που θα εξετάσουμε παρακάτω.
Ένας τίτλος soulslike που αντλεί έμπνευση από την αρχαιοελληνική και ρωμαϊκή ιστορία και μυθολογία είναι σίγουρα κάτι που αν μη τι άλλο τραβάει το ενδιαφέρον, και δη όταν αισθητικά πλησιάζουμε περισσότερο comic/cartoon τεχνοτροπία, με τη δε πρωταγωνίστρια Hilda να είναι σαν να βγήκε από το Immortals: Fenyx Rising. Η Hilda λοιπόν είναι μια νεαρή πολεμιστής της Northwind Legion (ξεκάθαρα επηρεασμένη από τους Vikings και την Norse μυθολογία), η οποία ψάχνει να βρει τον πατέρα της και την υπόλοιπη αποστολή που αγνοείται. Το ταξίδι της την φέρνει στην πόλη Aphes, οι κάτοικοι της οποίας έχουν πέσει θύματα μιας κατάρας που πλανάται εδώ και εκατοντάδες χρόνια, και έχει μετατρέψει τους περισσότερους κατοίκους της σε τέρατα. Η μικρή Hilda θα βρει απρόσμενη βοήθεια από μια κάστα ευγενών που προσπαθεί να επαναφέρει τη τάξη στην πόλη και θα συνεργαστεί μαζί τους για να βρει τον πατέρα της και να μπορέσει να τον φυγαδέψει με ασφάλεια, βοηθώντας στην πορεία τους νεοαποκτηθέντες συμμάχους της και αντιστρέφοντας την τρομερή κατάρα που μαίνεται στην πόλη, και είναι συνδεδεμένη με την ξαφνική ασθένεια του βασιλιά στο δικό της, μακρινό βασίλειο.
Όλες οι πτυχές του Asterigos χαρακτηρίζονται από μια προθυμία της ομάδας ανάπτυξης να διευκολύνει τη ζωή των παικτών σε κάθε σημείο που ίσως αποτελούσε αποτρεπτικό παράγοντα για όσους ήθελαν να ασχοληθούν με τους τίτλους της From ή όσους εμπνεύστηκαν από αυτούς. Οι πυλώνες βρίσκονται εκεί, αλλά το περιεχόμενο είναι πολύ, πολύ πιο προσβάσιμο. Το περιβάλλον πλέον δεν έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην αφήγηση, ούτε οι όποιες περιγραφές αντικειμένων αποτελούν κομμάτια της ιστορίας που συνδέονται για να δημιουργήσουν ένα μεγαλύτερο, λιγότερο ασαφές, σύνολο. Αντιθέτως, από πολύ νωρίς οι παίκτες βομβαρδίζονται με πληροφορίες για τον κόσμο του τίτλου, τους χαρακτήρες, την ιστορία και το background. Από τη μία είναι ευχάριστη αλλαγή από την αινιγματική προσέγγιση που έχουμε συνηθίσει, από την όμως η γραφή είναι ομολογουμένως αδύναμη, και δεν μπορεί να στηρίξει το όλο εγχείρημα. Οι ουσιώδεις πληροφορίες είναι θαμμένες κάτω από γραμμές διαλόγου χωρίς σημασία, με τη γραφή να είναι σε πολλά σημεία παιδική, κάνοντας το skip ολοένα και πιο ελκυστικό όσο πλησιάζει κανείς στις 20+ ώρες που χρειάζεται για να ολοκληρωθεί ένα μέσο playthrough.
Το gameplay ακολουθεί κι αυτό γνωστά μονοπάτια, με τη μάχη να είναι ο πρωταγωνιστής, το αντίστοιχο των bonfires να προσφέρει ανάσες και ευκαιρία για healing αλλά να κάνει respawn τους αντιπάλους, πληθώρα από skills και upgrades μέσα από ένα αν μη τι άλλο ενδιαφέρον tree, αλλά οι ομοιότητες σταματούν κάπου εκεί. Ο γνωστός συνδυασμός stamina-health bar υπάρχει και εδώ, μόνο που η stamina χρησιμοποιείται μόνο στην αποφυγή επιθέσεων και το sprint. Το xp και το in-game currency είναι δύο διαφορετικά concepts, και με τον θάνατο να μην αφαιρεί τίποτα από τα δύο, αλλά απλά να μεταφέρει τους παίκτες στο τελευταίο checkpoint (bonfire). Το leveling up γίνεται ανά πάσα στιγμή, ενώ τα attributes που μπορούν να αναβαθμιστούν είναι μόνο 3 και αφορούν -σε γενικές γραμμές- το hp, damage και mana/magic/ability. Τα -αναβαθμίσιμα- όπλα είναι μόλις έξι, αλλά προσφέρουν ικανοποιητική ποικιλία στις κινήσεις και τη χρησιμότητα που προσφέρουν, με κανονικές επιθέσεις και ένα ειδικό skill για το καθένα, και η Hilda μπορεί να χρησιμοποιήσει ανά πάσα στιγμή δύο από αυτά, επιτρέποντας έτσι το απαραίτητα mix & match που χρειάζεται για να αντιμετωπιστεί ο οποιοσδήποτε κίνδυνος. Το ίδιο ισχύει και για τα perks/abilities που αποκτώνται και μπορούν να γίνουν refund και να επενδυθούν ξανά σε διαφορετικές επιλογές, προσφέροντας με αυτόν τον τρόπο μια μεγάλη πληθώρα προσεγγίσεων, ιδίως αν προσθέσει κανείς και τις elemental επιθέσεις που μπορούν να αλλάξουν άμεσα, ανά πάσα στιγμή.
Όχι ότι οι αντίπαλοι αποτελούν κάποια ιδιαίτερη πρόκληση, ιδίως μετά της πρώτες ώρες, όταν και οι παίκτες έχουν εξοικειωθεί με τους μηχανισμούς. Το ίδιο ισχύει δυστυχώς και για τα boss, τα όποια πλην ελαχίστων εξαιρέσεων δε θα αποτελέσουν κάποια ιδιαίτερη τροχοπέδη στην πρόοδο μας. Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχει η δυνατότητα επιλογής επιπέδου δυσκολίας, με το medium να είναι σχετικά εύκολη υπόθεση για τους βετεράνους του είδους. Η μάχη αυτή καθ’ αυτή στο μεγαλύτερο μέρος… εξυπηρετεί τον σκοπό της, αλλά μέχρι εκεί. Τα όπλα έχουν διαφορετικό βάρος και συμπεριφορά, αλλά τα μοτίβα τον εχθρικών κινήσεων είναι πολύ εύκολο να προβλεφθούν μετά από ελάχιστες αναμετρήσεις, ενώ το AI των αντιπάλων σε πολλές περιπτώσεις υποφέρει πολύ, σε σημείο που ορισμένες φορές αγνοούν παντελώς την παρουσία της Hilda, ακόμα και αν σκοτώνει κάποιον ακριβώς δίπλα τους. Ταυτόχρονα, αυτό που λείπει από τη μάχη είναι αυτή η αμεσότητα που χαρακτηρίζει το είδος, κάτι που λειτουργεί και σαν δίκοπο μαχαίρι – αρκετοί θα βρουν ελκυστική την πιο συγχωρητική φύση της μάχης, ενώ άλλοι θα βρουν την έλλειψη ακρίβειας και αμεσότητας αποτρεπτική. Τέλος, στα επίπεδα θα βρούμε τα κλασσικά shortcuts και bonus αντικείμενα που ανταμείβουν όποιον ξεφύγει από την πεπατημένη, αν και σε γενικές γραμμές οι προαναφερθείσες ανταμοιβές είναι στη πλειοψηφία των περιπτώσεων αδιάφορες, ή έστω όχι τόσο σημαντικές.
Έχοντας αναφέρει όλα αυτά, είναι εύκολο να πει κανείς ότι έχουμε να κάνουμε με μια κακή αντιγραφή, κι όμως, δεν είναι ακριβώς έτσι. Κάτω από όλα τα ατοπήματά του, το Asterigos κρύβει έναν τίτλο που θα προσφέρει απλόχερα απλή, καθαρή διασκέδαση, και μια συμπαθητική περιπέτεια, σε όποιον δεν περιμένει να παίξει το επόμενο Souls και κρατήσει τις προσδοκίες αρκετά χαμηλά. Ορισμένες φορές, από την άλλη, είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεται μετά από μια κουραστική μέρα, ή για μια δόση αγνής δράσης και ανάλαφρης περιπέτειας. Είναι ξεκάθαρο ότι από την αρχή μέχρι το τέλος η Acme Gamestudios επιχείρησε να αναπτύξει έναν τίτλο προσβάσιμο σε όλους, καλωσορίζοντας και όχι τιμωρώντας, έχοντας σαν στόχο να επαναφέρει τους παίκτες στη δράση και το μονοπάτι που βρισκόταν, το συντομότερο δυνατόν. Οι τομείς που χρειάζονται περισσότερη προσοχή είναι αρκετοί, με πρώτο ένοχο τον σχεδιασμό των επιπέδων – και την γραφή να ακολουθεί από κοντά, αλλά είναι σχεδόν σίγουρο ότι όποιος αποφασίσει να ασχοληθεί δεν θα απογοητευτεί. Είναι απλά μια διελκυστίνδα ανάμεσα στις προσδοκίες και την θέληση για απλή διασκέδαση, χωρίς την συνεχή πίεση και πρόκληση να ακολουθεί σε κάθε βήμα.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity