Timing. Όπως και στις περισσότερες περιπτώσεις στην ζωή, έτσι και στη βιομηχανία των videogames το ιδανικό χρονικό παράθυρο στην κυκλοφορία ενός παιχνιδιού δύναται να καθορίσει την επιτυχία του. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από την προηγούμενη γενιά (πλέον) αποτελεί η κυκλοφορία του Titanfall 2, ενός πραγματικά ξεχωριστού παιχνιδιού, το οποίο κυκλοφόρησε ανάμεσα στα θηρία, μεταξύ των Call of Duty και Battlefield εκείνης της φθινοπωρινής περιόδου. Και ακόμα και αν η Ubisoft δεν διατρέχει τους ίδιους κινδύνους σε σχέση με την ταλαιπωρημένη Respawn, η κυκλοφορία του Immortals Fenyx Rising τη δεδομένη χρονική στιγμή, του δίνει αυξημένες πιθανότητες να ξεχαστεί, ή να αγνοηθεί από πολλούς. Και δεν θα έπρεπε.
Η ιστορία μας ξεκινά με ένα ναυάγιο, από το οποίο επιβιώνει μόνο ο Fenyx. Σκοπός του είναι να ανακαλύψει τι συνέβη στην ανθρωπότητα, αφού συναντά τον στρατηγό του μα και τους υπόλοιπους ανθρώπους μαρμαρωμένους. Προχωρώντας, διαπιστώνει πως ο γίγαντας Typhon έχει μεταμορφώσει τέσσερις από τους θεούς του Ολύμπου, καθιστώντας τους άχρηστους. Σχεδόν προβλεπόμενα, αντιλαμβανόμαστε πως ο σκοπός του Typhon δεν σταματά στην εξόντωση των θεών, μα επεκτείνεται και στην κυριαρχία του υπόλοιπου κόσμου του τίτλου. Η ιστορία του Immortals δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση τίποτα ξεχωριστό, όμως αυτή είναι η μισή αλήθεια. Διότι αν μη τι άλλο, η ίδια η πορεία της δίνεται και μέσω της διήγησής της από τον Προμηθέα στον Δία. Η ηθοποιία και κυριότερα η χημεία των δύο αφηγητών προσφέρει μια πραγματικά φρέσκια οπτική. Αυτή υπογραμμίζεται επιπλέον από το σχεδόν niche χιούμορ που διακατέχει τον Δία (κατά κύριο λόγο) και τα καυστικά σχόλιά του σε πολλές περιπτώσεις, τα οποία δεν σταματούν στην μπερδεμένη για πολλούς Ελληνική μυθολογία, αλλά επεκτείνονται και σε πολλούς τομείς της ίδιας της βιομηχανίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού, έτσι για να μπείτε στο κλίμα, είναι η ίδια η ατάκα του Δία όταν ο Προμηθέας του διηγείται πως ο Fenyx καλείται να σκαρφαλώσει σε ένα ψηλό άγαλμα για να δει προς τα που πρέπει να κινηθεί. “How original”, σχολιάζει ο Δίας, πετώντας χαρακτηριστικό καρφί σε έναν μηχανισμό που έχουμε δει,έχουμε ξαναδεί και έχουμε βαρεθεί εδώ και δεκατρία χρόνια, από το πρώτο Assassin’s Creed αν δεν μας γελά η μνήμη μας.
Η φρεσκάδα που διακατέχει τον τίτλο δεν σταματά όμως στην απόδοση της ιστορίας. Η επιλογή της τεχνικής cel shading για την γραφική απεικόνιση του Immortals προσθέτει στην παραμυθένια ατμόσφαιρα που προφανώς ήθελε να του προσδώσει η Ubisoft Anvil. Η χρήση της αφήνει ακόμα περισσότερους πόρους διαθέσιμους σε οποιοδήποτε σύστημα για εντυπωσιακά particle effects κατά τη διάρκεια των μαχών, ή στον εξοπλισμό του πρωταγωνιστή. Η δοκιμή του τίτλου έγινε σε Xbox One X, το οποίο κατόρθωνε απίστευτη σταθερότητα στα 30 fps και ανάλυση upscaled 4K, την στιγμή που οι κάτοχοι Xbox Series ή PlayStation 5 μπορούν να το απολαύσουν και στα 60 fps μέσω της σχετικής επιλογής στο μενού, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Κάτι το cel shading, κάτι η μπάρα του stamina που συνοδεύει τον (ή την) Fenyx στην περιπέτεια του, είτε σκαρφαλώνει είτε κολυμπάει είτε τρέχει, κάνει την πρώτη επαφή μας με τον τίτλο να φέρνει άμεσα στο μυαλό το Breath Of The Wild. Ωστόσο, οι διαφορές γίνονται εμφανείς μετά από λίγη ώρα. Σε αντίθεση με τον τίτλο της Nintendo, εδώ δεν υπάρχει περίπτωση να αισθανθείτε ούτε για μια φορά χαμένοι. Κάθε quest στην αρχή αλλά και στη συνέχεια δίνεται ξεκάθαρα, τουλάχιστον ως προς τη τοποθεσία του. Η επιλογή δε της ομάδας ανάπτυξης να έχει έναν πολύ πιο μαζεμένο κόσμο από άποψη μεγέθους, τόσο σε σχέση με το Breath Of The Wild όσο και σε σχέση με πιο πρόσφατα παιχνίδια ακόμα και της ίδιας της Ubisoft, δίνει στο Immortals μια πολύ πιο πυκνή αίσθηση. Τα περισσότερα side quests απέχουν ελάχιστα σε σχέση με τις τοποθεσίες των main, ενώ μπορούμε και να ανεβούμε σε οποιοδήποτε σχετικά ψηλό σημείο και να χρησιμοποιήσουμε το κιάλι του Fenyx για να σημαδεύουμε ό,τι μας ενδιαφέρει.
Έχοντας εστιάσει προς τα που θέλουμε να πάμε, ή που μας κατευθύνει η ίδια η ιστορία, ο ρυθμός του Immortals διατηρείται συνεχώς ψηλά. Σπάνια θα βρεθούμε να περιφερόμαστε για μεγάλη απόσταση, ενώ ακόμα και στην αμυδρή πιθανότητα να χαθούμε μεταξύ προορισμών, οι πιθανότητες να συναντήσουμε κάτι ακόμα να μας απασχολήσει είναι μεγάλες. Σε μεγάλο μέρος του, το gameplay του τίτλου έχει να κάνει με την επίλυση γρίφων. Εκεί τοποθετούμε γαλαξίες/μπίλιες (όσοι θυμούνται το πρώτο Men In Black μπορούν να καταλάβουν άμεσα το συσχετισμό) στα σωστά σημεία που μας υποδεικνύονται από σχηματισμούς αστερισμών, ανάβουμε στύλους με τη χρήση φλεγόμενων βελών, μετακινούμε πλάκες για να σχηματίσουμε μια εικόνα από την ελληνική μυθολογία, ή αντιμετωπίζουμε κύματα εχθρών προκειμένου να προχωρήσουμε. Οι περισσότεροι γρίφοι διακατέχονται από απλή λογική, η οποία βέβαια ευνοεί τους πιο πεπειραμένους παίκτες ως προς την λύση τους. Δεν δίνεται καμία οδηγία, κανένα “λυσάρι” τρόπον τινά ως προς συγκεκριμένη απαίτηση του γρίφου, όμως ποτέ το Immortals δεν απαιτεί από τον παίκτη να ψάξει πολύ για να βγάλει άκρη. Μια προσεκτική παρατήρηση του χώρου σε συνδυασμό με τη χρήση της κοινής λογικής, αρκεί. Επιπροσθέτως, σε περίπτωση που για την επίλυση του οποιουδήποτε γρίφου απαιτείται μια δύναμη που ο πρωταγωνιστής μας δεν διαθέτει, εμφανίζεται το αντίστοιχο μήνυμα για να γλιτώσει τον παίκτη από περιττή ταλαιπωρία.
Οι γρίφοι βρίσκονται διάσπαρτοι τόσο στον κανονικό κόσμο του παιχνιδιού όσο και στα Vaults Of Tartarus, πύλες ουσιαστικά, προς τον Κάτω Κόσμο. Σε αυτές τις τοποθεσίες τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα, όμως και πάλι, ο συνδυασμός της κοινής λογικής, της προσεκτικής παρατήρησης του περιβάλλοντος και της εκμετάλλευσης των μηχανισμών φυσικής του Immortals, αρκούν για να φτάσουμε από το σημείο Α στο σημείο Β. Όταν δεν επιλύετε γρίφους στον κόσμο του Fenyx, πολεμάτε εχθρούς. Το σύστημα μάχης είναι σχετικά απλό και δεν εμβαθύνει ιδιαίτερα, κάτι που ίσως θα έκανε τα πράγματα αχρείαστα περίπλοκα. Υπάρχουν δύο είδη χτυπήματος, αλλά και ένα αρκετά λεπτομερές skill tree όπου ο καθένας μπορεί να βρει τον δικό του τρόπο παιχνιδιού. Κατά τη διάρκεια της μάχης το παιχνίδι μας παρέχει μηχανισμό dodge, όπου με το σωστό timing στην αποφυγή του χτυπήματος του αντιπάλου, ο χρόνος παγώνει υπέρ του Fenyx. Επίσης, με τη ταυτόχρονη χρήση των RB και LB πετυχαίνουμε parry, που δημιουργεί “ανοίγματα” στην άμυνα των αντιπάλων. Κατά τη διάρκεια της περιπέτειας μας, οι εχθροί ποικίλλουν. Συναντάμε ζώα, στην αρχή πιο αδύναμα και όσο περνούν οι ώρες ισχυρότερα, δαιμονισμένους στρατιώτες, Κύκλωπες, κέρβερους, ακόμα και άγριους κόκορες, εμπνευσμένους από τις Στυμφαλίδες Όρνιθες. Εκτός αυτών όμως, εξυπακούεται πως υπάρχουν bosses, η λογική όμως των οποίων διαφέρει ελάχιστα σε σχέση με τους απλούς εχθρούς. Μια τεράστια μπάρα υγείας στο πάνω μέρος, την οποία ο παίκτης πρέπει σιγά σιγά να ροκανίζει με όποιον τρόπο μπορεί. Φυσικά καμία σύγκριση δεν μπορεί να γίνει με τη δυσκολία του Immortals, σε σχέση για παράδειγμα με κάποιο Dark Souls, όμως και πάλι υπάρχουν legendary bosses τα οποία μπορεί να δυσκολέψουν κάποιους παίκτες που δεν έχουν αναβαθμιστεί αρκετά.
Από το Immortals δεν θα μπορούσε να λείψει και μηχανισμός crafting, ο οποίος ευτυχώς μένει σε βασικό επίπεδο. Μαζεύετε μανιτάρια για παράδειγμα, πέντε εκ των οποίων αρκούν για να φτιάξουν ένα stamina potion. Το ίδιο ισχύει για τα ρόδια και το health potion, ενώ υπάρχουν και άλλα δύο υλικά που μας παρέχουν φίλτρα για άμυνα και επίθεση αντίστοιχα. Διάσπαρτα στον κόσμο του Fenyx θα βρείτε τόσο τσουκάλια στα οποία μπορείτε να φτιάξετε τα εν λόγω potions, αλλά και διαφορετικά υλικά που χρησιμοποιούνται στην αναβάθμιση του ίδιου του ήρωα. Αυτές δυστυχώς μπορούν να γίνουν μόνο σε συγκεκριμένο σημείο στον χάρτη, ωστόσο υπάρχουν αρκετά σημεία fast travel για να γλυτώσουμε το πολύ άσκοπο πέρα δώθε. Σε τέτοιους τίτλους σαν το Immortals: Fenyx Rising, είναι πολύ μεγάλο ζήτημα η ισορροπία και το γεγονός πως αυτή τη φορά η Ubisoft την πετυχαίνει είναι αξιοσημείωτο από μόνο του. Σε κανένα σημείο δεν βαρεθήκαμε και αυτό γιατί ο μαζεμένος κόσμος του Fenyx είναι γεμάτος δραστηριότητες και διαφορετικούς τύπους γρίφων να λύσουμε. Αν θα θέλαμε να είμαστε πολύ αυστηροί, θα μπορούσαμε να χρεώσουμε στον τίτλο πως κανένας του μηχανισμός δεν εμβαθύνει όπως σε άλλα παραδείγματα της βιομηχανίας. Το περίπλοκο όμως, δεν είναι πάντα καλύτερο. Και η απλότητα του Immortals στην μάχη, στο skill tree, στο crafting, σε συνδυασμό με το συνεχές χιούμορ και την ελαφρότητα που χαρακτηρίζει τους δύο αφηγητές (Προμηθέας και Δίας), δίνει ένα πολύ φρέσκο στυλ στο τελικό αποτέλεσμα του Immortals Fenyx Rising.
Αν υπάρχει ένα παράπονο από το videogame της Ubisoft Anvil, αυτό θα μπορούσε να είναι πως, εν τέλει, δεν κάνει τίποτα καινούριο. Όλοι του οι μηχανισμοί βασίζονται πάνω σε απλοποιημένες ιδέες που έχουμε δει πρώτα κάπου αλλού. Το περίεργο όμως είναι πως τα διαφορετικά αυτά μεμονωμένα συστατικά λειτουργούν και κατορθώνουν να δημιουργήσουν ένα φρέσκο μείγμα που είχαμε καιρό να δούμε, ειδικότερα από τη Ubisoft.
Η τελευταία προφανώς και θα χρεωθεί βέβαια την οποιαδήποτε επιτυχία ή όχι σημειώσει ο τίτλος. Διότι η περίοδος κυκλοφορίας του δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη, χαμένο κάπου ανάμεσα στον θόρυβο των νέων κονσολών, του Assassin’s Creed: Valhalla, του Watch Dogs: Legion, ακόμα και του θηρίου που ονομάζεται το Cyberpunk 2077. Το σίγουρο είναι πως όσοι επιλέξουν τη συντροφιά του Fenyx, σε οποιαδήποτε πλατφόρμα και αν επενδύσουν, πιθανότατα δεν θα σκεφτούν το refund ως επιλογή. Ε, είναι κι αυτό μια επιτυχία, δεν βρίσκετε;
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity