Σε ό,τι αφορά το οπτικοακουστικό υλικό του Dawn of Ragnarök, τα πράγματα κινούνται σε εξαιρετικά επίπεδα. Στο Xbox Series X το παιχνίδι δείχνει πανέμορφο, με την επιλογή να ταξιδέψουμε στην κατοικία των νάνων και συγκεκριμένα στο Svartalfheim (γνωστό και ως Nidavellir στη νορβηγική μυθολογία) να κρίνεται ως απόλυτα πετυχημένη. Η λάβα, τα ψηλά και τα αιωρούμενα βουνά, όλα αυτά συνδυάζονται με υπέροχο τρόπο με πλάσματα της μυθολογίας, δημιουργώντας έναν διαφορετικό κόσμο και με τους παίκτες να κινούνται σε πιο “υπερφυσικά” πλαίσια. Αυτό μας δημιούργησε αρκετές φορές την αίσθηση ότι βλέπουμε κάτι πιο εντυπωσιακό και ενδιαφέρον συγκριτικά με αυτά που βιώσαμε στο Assassin's Creed Valhalla και τα προηγούμενα DLCs, τουλάχιστον σ’ ό,τι αφορά το καθαρά καλλιτεχνικό και οπτικοακουστικό σκέλος του παιχνιδιού. Τα bugs και τα τεχνικά θεματάκια δεν έλειψαν ούτε αυτή τη φορά, αλλά με εξαίρεση ένα quest με μία βάρκα που κόλλησε για κάποια λεπτά, δε συναντήσαμε σοβαρά προβλήματα που να μας χάλασαν την εμπειρία. Crashes και μεγάλα τεχνικά ζητήματα δεν είδαμε, απλώς παρατηρήθηκαν δυσκολίες σε 1-2 περιπτώσεις όπου έπρεπε να μας ακολουθήσουν κάποιοι χαρακτήρες σ’ ένα συγκεκριμένο σημείο για χάριν της ολοκλήρωσης ενός quest.
Η μουσική και ο ήχος κινούνται όπως και στις προηγούμενες περιπτώσεις σε ιδιαίτερα ικανοποιητικά επίπεδα και μας μεταφέρουν με όμορφο τρόπο σε αυτόν το νέο και εντελώς διαφορετικό κόσμο, χωρίς όμως να χάνεται η ταυτότητα του βασικού τίτλου. Κάποια άλλα στοιχεία όμως, μας βάζουν ένα φρένο στο να βυθιστούμε στον κόσμο της νορβηγικής μυθολογίας, όπως π.χ ο χαρακτήρας που ελέγχουμε. Το Dawn of Ragnarök μας μεταφέρει ουσιαστικά στη στιγμή όπου οι Odin και Frigg ταξιδεύουν στο Svartalfheim για να σώσουν από τον γίγαντα Surtr (βασιλιά του Muspelheim) το θεό Baldr, ο οποίος είναι ο γιος τους. Τα πάντα θυμίζουν όμως πολύ έντονα τον Eivor, ο χαρακτήρας και το παρουσιαστικό του ήρωα είναι τόσο έντονο, με αποτέλεσμα να μη μπορούμε να αποσυνδεθούμε όσο θα θέλαμε από τα προηγούμενα DLCs. Το μοντέλο χαρακτήρα που χειριζόμαστε είναι κυριολεκτικά ο Eivor, απλά μ’ ένα μάτι. Η φωνή αλλά και το γενικότερο ύφος μας δένει συνεχώς με την πλευρά του Eivor, χωρίς να δημιουργείται επαρκής χώρος για την παρουσία του Havi. Από τη μία καταλαβαίνουμε τη σύνδεση που θέλουν να δημιουργήσουν, άλλωστε ο Eivor “είναι” ο Odin, αλλά το γεγονός ότι δεν διαφοροποιείται αρκετά ο Eivor από τον θεό Odin, έστω ως εμφάνιση σε αυτό το DLC, μας βάζει ένα μπλόκο ως προς το να αγκαλιάσουμε την όλη ιστορία και το vibe του κόσμου. Παρόμοιες περίεργες επιλογές έγιναν π.χ. και στα raids, όπου αντί να καλούμε μυθικά πλάσματα στο πλάι μας, καλούμε ουσιαστικά χαρακτήρες που είδαμε στο κανονικό παιχνίδι, το οποίο δεν έχει καμία λογική βάση setting και ιστορίας. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στηριζόμαστε στα παλιά skills, όλο αυτό μας έβγαλε λίγο εκτός μυθικής πραγματικότητας με κάποιες αχρείαστες αστοχίες (μας αποκάλεσαν Eivor στα raids), αν και τα γεγονότα και η ατμόσφαιρα έχουν αποδοθεί και μεταφερθεί με σωστό τρόπο.
Η ιστορία που ακολουθείται και οι διάλογοι είναι σε γενικές γραμμές οκ, αλλά και πάλι χάθηκε μία ευκαιρία για κάτι πιο εντυπωσιακό αλλά και ουσιαστικό. Το βασικό σενάριο έχει τραβηχτεί λίγο περισσότερο απ’ ό,τι θα έπρεπε, ενώ ο πυρήνας του παιχνιδιού δεν αλλάζει σχεδόν καθόλου σ’ ό,τι αφορά την εξιστόρηση των γεγονότων και την αλληλεπίδραση των χαρακτήρων. Κάποια πρόσωπα μας άφησαν καλές εντυπώσεις, κάποιοι άλλοι πέρασαν εντελώς αδιάφοροι και οι λόγοι βρίσκονται κυρίως στις αποδόσεις των voice actors αλλά και τη γραφή των κειμένων. Πιο σταθερά είναι τα πράγματα γύρω από το gameplay, το οποίο δεν έχει μεγάλα σκαμπανεβάσματα γιατί πολύ απλά επιστρέφει στις ρίζες του βασικού παιχνιδιού. Το Dawn of Ragnarök το ξεκινήσαμε μ’ έναν χαρακτήρα με power level στα “467” και στο μεγαλύτερο μέρος του τίτλου νιώσαμε σαν τανκ που ποδοπατάει τα πάντα στον διάβα του. Η δυσκολία του νέου expansion παραμένει στα ίδια βατά επίπεδα με το κανονικό παιχνίδι, κάτι που θα αρέσει στο κοινό που αγάπησε το Assassin's Creed Valhalla. Όσοι κυνηγήσουν καθαρά την πρόκληση ως μία mindless δραστηριότητα, η αρένα της Βαλκυρίας θα τους βοηθήσει σε αυτό. Η εν λόγω αρένα προσφέρει ουσιαστικά ένα είδος horde mode, με πολλούς εχθρούς και παραμέτρους να περιμένουν τους hardcore παίκτες με έξτρα κίνητρα και items.
Από την άλλη, άτομα που ψάχνονται για μία πιο ουσιαστική πρόκληση δε θα βρουν αυτό το κάτι παραπάνω εδώ, ενώ η προβλέψιμη πρόκληση μας χάλασε λίγο τις εντυπώσεις που αποκομίσαμε από κάποια νέα συστήματα όπως στην περίπτωση του Hugr-Rip. Με αυτό το αντικείμενο ο Odin μπορεί να μαζέψει τη ζωτική ενέργεια από οτιδήποτε θανατώσει, να συλλέξει την ενέργεια από κάποια φυτά ή να θυσιάσει κομμάτι του health bar στα Yggdrasil Shrines για χάριν της προαναφερθείσας ενέργειας. Το Hugr-Rip γεμίζει με αυτή την ενέργεια και εμείς μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε μέσα από πέντε ολοκαίνουργιες ικανότητες: Power of Muspelheim, Power of the Raven, Power of Winter, Power of Rebirth και Power of Jotunheim. Μάλιστα οι developers αποφάσισαν να δώσουν μία πιο στρατηγική προσέγγιση στο όλο θέμα, μιας και μπορούμε μόνο δύο από τις πέντε αυτές ικανότητες να τις χρησιμοποιούμε παράλληλα και άμεσα μέχρι να τελειώσει η μπάρα με την ενέργεια. Πράγμα που σημαίνει ότι ο παίκτης καλείται να αποφασίσει ποιος είναι ο καλύτερος συνδυασμός δυνάμεων ανάλογα με τις ανάγκες της περιοχής που βρίσκεται. Χρειαζόμαστε τη δύναμη του να μεταμορφωνόμαστε σε κοράκι για να φτάσουμε σε πιο ψηλά σημεία ή να εστιάσουμε στη δύναμη του Muspelheim που μας μεταμορφώνει σε Muspel επειδή βρισκόμαστε σ’ ένα κτήριο γεμάτο από εχθρούς;
Αυτά τα στοιχεία και το νέο skill tree όμως δεν ξεφεύγουν ποτέ από τον ρόλο του “κομπάρσου” γιατί η δυσκολία του Dawn of Ragnarök σχετικά με τη μάχη ως μάχη παραμένει χαμηλή, με αποτέλεσμα να στηριζόμαστε στα παλιά καλά “κόλπα” και στις ισχυρές αναβαθμίσεις του βασικού παιχνιδιού. Αν υπήρχε μία πιο απαιτητική κατάσταση και λίγο παραπάνω εμβάθυνση σε στρατηγικές προσεγγίσεις, οι νέες ικανότητες θα μπορούσαν να αναλάβουν έναν πιο ουσιαστικό ρόλο μέσα στο νέο expansion όπως κατά τη διάρκεια άλλων ασχολιών πέραν της μάχης. Όταν αποφασίσαμε π.χ. να εξερευνήσουμε περιοχές και να ψάξουμε για collectibles, κάποιες από τις καινούργιες δυνάμεις μας βοήθησαν να φτάσουμε σε δύσκολα σημεία του χάρτη. Οι εν λόγω δυνάμεις όπως π.χ. να είμαστε immune στη λάβα μπήκαν πιο γρήγορα στην in-game καθημερινότητά μας και θεωρούμε ότι το ίδιο πράγμα θα μπορούσε να γίνει και σε άλλους τομείς του παιχνιδιού.
Όλα αυτά καταλήγουν στην κυκλοφορία ενός εντυπωσιακού αλλά και προβλέψιμου expansion. To Dawn of Ragnarök θα έπρεπε εξαιτίας της φύσης του ως ταξίδι στην μυθολογία του κόσμου του Assassin’s Creed Valhalla να πειραματιστεί αρκετά σε διάφορα σημεία, αλλά η Ubisoft και η ομάδα πίσω από τον τίτλο αποφάσισε να ακολουθήσει την ήδη γνωστή φόρμουλα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αρέσει σε αρκετό κόσμο που πέρασε καλά με το κανονικό παιχνίδι, αλλά και να απογοητεύσει αρκετούς που περίμεναν να ξεσκάσουν ενδεχομένως με κάτι το διαφορετικό και με περισσότερες αλλαγές ουσίας. Το νέο expansion επιβεβαιώνει ουσιαστικά τα θετικά και τις αδυναμίες που ήδη γνωρίζαμε από τις προηγούμενες κυκλοφορίες της σειράς, επειδή δεν άλλαξαν τη φόρμουλα, αλλά την επέκτειναν. Η εταιρεία ξέρει να φτιάχνει πανέμορφους κόσμους, έχει το ανθρώπινο δυναμικό για να δημιουργήσει ουσιαστικά πράγματα γύρω από ιστορικά γεγονότα και εποχές, αλλά χωλαίνει στη γραφή και των ουσιαστικών αλλαγών στον τομέα του gameplay και της αντίληψης που έχει γύρω από τη λογική του open world. Παίκτες που πέρασαν καλά με το Assassin’s Creed Valhalla και που το αγάπησαν θα αγκαλιάσουν και αυτό το expansion, οι υπόλοιποι θα πρέπει να περιμένουν για το επόμενο ολοκληρωμένο βήμα της σειράς.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity