Το Sword Art Online ως franchise έχει πλέον αρκετά μεγάλο βάρος στις πλάτες του. Έχοντας κάνει μία πολύ δυναμική αρχή με την πρώτη σεζόν του anime, τόσο που τέθηκε ως ένα από τα πιο χαρακτηριστικά anime αυτής της γενιάς, δεν κατάφερε να διατηρήσει το ενδιαφέρον του κοινού του στον ίδιο βαθμό για την πλειοψηφία των επόμενων σεζόν. Παρόλα αυτά, το Sword Art Online: Alicization έδωσε νέα πνοή στη σειρά και έλαβε πολύ θετικά σχόλια από την -υπερβολικά- αυστηρή κοινότητα των θαυμαστών του. Τη στιγμή, λοιπόν, που υπήρχε ποιοτική πρώτη ύλη, χάρη στο καλογραμμένο σενάριο του Alicization, θα περίμενε κανείς πως, το παιχνίδι που βασίζεται σε αυτό, το Sword Art Online: Alicization Lycoris, θα εκμεταλλευόταν αυτό το προνόμιο. Ο νέος τίτλος της Bandai Namco και της Aquria φαίνεται να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα σε πολλούς διαφορετικούς τομείς, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν καταφέρνει να διασκεδάσει τον παίκτη και να του προσφέρει μια ιδιαίτερη εμπειρία. Κοινώς, πρόκειται για άλλη μία περίπτωση παιχνιδιού βασισμένου σε anime που δεν φαίνεται να έχει κατανοήσει πλήρως το σκοπό του.
Πατώντας το κουμπί της έναρξης, ο παίκτης βρίσκει τον εαυτό του σε έναν εικονικό κόσμο υπό τον τίτλο Underworld, έχοντας τον έλεγχο του σταρ της σειράς Sword Art Online, Kirigaya Kazuto, που ακούει και στο διόλου πασίγνωστο προσωνύμιο «Kirito». Το σενάριο ακολουθεί -σχεδόν- πιστά τη ροή του Alicization, με τον Kirito να βρίσκεται, για χιλιοστή φορά, παγιδευμένος σε έναν ψηφιακό κόσμο, έχοντας χάσει ένα μεγάλο τμήμα της μνήμης του από τον πραγματικό κόσμο. Μιας και η σειρά, όπως προαναφέρθηκε, είναι ποιοτική, θα αποφευχθούν οποιασδήποτε μορφής spoilers σε περίπτωση που ο αναγνώστης θελήσει να ζήσει την εμπειρία ολοκληρωτικά. Αν τυχόν το αποφασίσει βέβαια, θα ήταν συνετό ο γράφων να του προτείνει να μην το κάνει μέσω του παιχνιδιού. Ο λόγος δεν είναι άλλος από τον τρόπο παρουσίασης της πλοκής. Όπως συμβαίνει στην συντριπτική πλειοψηφία των παιχνιδιών anime, τα cut-scenes που κατάφεραν να κερδίσουν μία θέση στο παιχνίδι είναι εξαιρετικής ποιότητας, αλλά μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού. Από εκεί και πέρα, το 85-90% των αλληλεπιδράσεων γίνεται σε μορφή graphic novel, με τα δισδιάστατα σχέδια των χαρακτήρων να καλύπτουν την οθόνη ώστε να προχωρήσει ο διάλογος. Ομολογουμένως αξίζει να δοθούν εύσημα για την τεράστια ποικιλία διαλόγων, ενώ όλοι, ανεξαιρέτως, ερμηνεύονται από τους γνωστούς Ιάπωνες voice actors της σειράς. Το Chapter 1 τελειώνει στις 15 ώρες του παιχνιδιού -ναι, έχει όντως τόσο μεγάλη διάρκεια- και σε αυτό το σημείο παύει να ταυτίζεται η πλοκή του παιχνιδιού με του anime. Πιο συγκεκριμένα, το τέλος του πρώτου κεφαλαίου αντιστοιχίζεται με την κατάληξη της πρώτης σεζόν του Alicization και από εκείνο το σημείο και έπειτα το παιχνίδι κάνει στροφή 180 μοιρών.
Ξεκινώντας το Chapter 2, ο παίκτης ξαφνικά έχει την επιλογή να αλλάξει τελείως την εμφάνιση του πρωταγωνιστή, ακόμα και το φύλο του. Αυτό δεν έχει καμία επίδραση στα cut-scenes ή στους απλούς διαλόγους, καθώς ο Kirito παραμένει στη φυσιολογική του μορφή, το γεγονός αυτό, όμως, καθιστά το -πολύ ελλιπές, μάλιστα- customization πρακτικά ανούσιο. Μιας και, ευτυχώς, η αλλαγή αυτή δεν είναι υποχρεωτική, ο παραξενεμένος fan συνεχίζει την πορεία του στο Chapter 2, καταλήγοντας σε απογοητευτική ανακάλυψη. Σεναριακά, από τη στιγμή που τελειώνει το πρώτο κεφάλαιο, το παιχνίδι φτιάχνει τη δική του ιστορία και παίρνει όλων των ειδών ελευθερίες. Δυστυχώς, όμως, δεν τις αξιοποιεί σωστά, αφού φαίνεται να επαναφέρει το πιο ανιαρό κομμάτι των παλιών Sword Art Online, το οποίο είχε καταφέρει να απωθήσει με τεράστια επιτυχία η σειρά Alicization. Λόγος γίνεται, φυσικά, για το στοιχείο harem, που αποτελεί ξαφνικά ένα μεγάλο κομμάτι του υπόλοιπου παιχνιδιού. Ο Kirito, ταυτόχρονα με την προσπάθεια του να σώσει τον κόσμο, φαίνεται να θέτει ως προτεραιότητα την εύρεση του άλλου του μισού. Όπως μπορείτε να φανταστείτε, οι διάλογοι γίνονται αμήχανοι και το κεντρικό τους θέμα επαναλαμβανόμενο, ενώ ο παίκτης έχει την επιλογή να κρατάει το χέρι του χαρακτήρα που φλέρταρε, ούτως ώστε να «επιβραβευτεί» με μία πιο αποκαλυπτική σκηνή. Κάπου εδώ λογικά ο αναγνώστης -ακόμα και ο ίδιος ο γράφων- αναρωτιέται για αν αναφερόμαστε ακόμα στο ίδιο παιχνίδι και δυστυχώς η απάντηση είναι καταφατική. Η οποιαδήποτε σύνδεση είχε δημιουργηθεί μεταξύ του παίκτη και της πλοκής καταρρίπτεται μετά το πέρας των 15 πρώτων ωρών αφού, εκτός των στοιχείων harem, η νέα βασική ιστορία που εξελίσσεται μοιάζει με ένα μεγάλο filler με απογοητευτικά επαναλαμβανόμενα main και side quests.
Την κατάσταση έρχεται να σώσει ως ένα βαθμό, προς ευχάριστη έκπληξη όλων, το gameplay του παιχνιδιού. Το πιο σημαντικό επίτευγμα του παιχνιδιού είναι πως κάνει τον παίκτη να νιώσει πως όντως παίζει σε έναν κόσμο του Sword Art Online. Πέρα από τον Kirito, μπορείτε να έχετε άλλους δύο χαρακτήρες στην ομάδα σας, γνωστούς από τη σειρά όπως ο συμπρωταγωνιστής Eugeo, τους οποίους μπορείτε να εναλλάσσετε ανάλογα με το κομμάτι της ιστορίας στο οποίο βρίσκεστε. Ο τίτλος συστήνει στους παίκτες ακόμα και έναν ολοκαίνουριο χαρακτήρα, την Medina, η οποία έχει ενδιαφέρον τόσο ως προς τις δυνάμεις της, όσο και ως προς την προσωπική της ιστορία. Ανήκοντας στον πυρήνα του στην κατηγορία των JRPG, το Alicization Lycoris δίνει έμφαση στην εξερεύνηση, στους μηχανισμούς level up και φυσικά στις μάχες. Το σύστημα μάχης συνδυάζει στοιχεία action και RPG, με εντυπωσιακές κινήσεις και εφέ, αλλά και πληθώρα συνδυασμών επιθέσεων, ενώ συνοδεύεται από ένα πανέμορφο soundtrack, όπως και όλη η υπόλοιπη εμπειρία. Το παιχνίδι μπορεί να διαρκέσει έως και 50 ώρες. Ακόμα και στον τομέα του grind, ο τίτλος διατηρεί το ενδιαφέρον του παίκτη με ποικιλία όπλων, έχοντας 9 διαφορετικά είδη, με το καθένα να εξελίσσεται μέσα από ένα μοναδικό skill tree, η αναβάθμιση του οποίου ξεκλειδώνει σταδιακά την πραγματική δύναμη του όπλου. Εντυπωσιακό είναι και το πλήθος των διαφορετικών εχθρών, πολλοί από τους οποίους χρειάζονται έξυπνη διαχείριση των sword skills, εναλλαγή μεταξύ χαρακτήρων και κατάλληλη χρήση των sacred arts, που αποτελούν τα ξόρκια στον κόσμο του Alicization. Στα sacred arts, μάλιστα, δίνεται ιδιαίτερη βάση, αφού ξεκλειδώνονται με την εύρεση συγκεκριμένων ιερών αγαλμάτων μέσα στον κόσμο του παιχνιδιού, τα οποία είτε είναι κομμάτι κάποιου quest, είτε απαιτούν από τον παίκτη να βγει τελείως από το βασικό μονοπάτι, σκαρφαλώνοντας σε απότομες πλαγιές ή ψάχνοντας μέσα σε περίπλοκα δομημένα δάση. Η εξερεύνηση, βέβαια, θα γινόταν ακόμα πιο διασκεδαστική αν ο χαρακτήρας μπορούσε να υπακούσει καλύτερα στις εντολές του παίκτη, μιας και τα προβλήματα που υπάρχουν στο χειρισμό γίνονται εμφανή κατά τη διάρκεια αυτών των quests.
Λογικά έχει γίνει κατανοητό μέχρι στιγμής πως μπορεί κανείς να διασκεδάσει πολλές ώρες με την αφθονία επιλογών που υπάρχει στο σύστημα μάχης, αλλά και στο loot, η απορία όμως που εύλογα δημιουργείται σε αρκετούς, αφορά το κομμάτι του multiplayer και το κατά πόσο ο παίκτης μπορεί να δείξει τους καρπούς των κόπων του σε άλλους. Η πικρή αλήθεια είναι πως η online λειτουργία του παιχνιδιού είναι τόσο ελλιπής, που ο γράφων οριακά δεν ξέχασε την ύπαρξη της κατά την συγγραφή του κειμένου. Επικρατεί διαρκώς ένα χάος στην οθόνη εξαιτίας της κακής συνδεσιμότητας, σε σημείο που ο παίκτης δεν μπορεί να διακρίνει τι ακριβώς κάνει ο συμπαίκτης του, με τεράστια καθυστέρηση να παρατηρείται στις κινήσεις των χαρακτήρων, ενώ τυχαίνει να μην εμφανίζονται καν οι εχθροί που πολεμάει κάποιος. Τονίζεται, επίσης, πως δεν υπάρχουν μοναδικά quests για το κομμάτι του online co-op, παρά μόνο δίνεται η δυνατότητα στους παίκτες να προχωρήσουν μαζί κάποια αποστολή, κάτι το οποίο δεν προτείνεται ιδιαίτερα, λόγω των προβλημάτων που υπάρχουν.
Τα τεχνικά ζητήματα δεν σταματάνε εδώ όμως, πράγμα που μπορούσε να προβλέψει κανείς εύκολα, ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στις εξωπραγματικές απαιτήσεις που έχει το παιχνίδι στα PC. Το optimization του τίτλου είναι αδικαιολόγητα κακό, υπολογίζοντας το ότι τα γραφικά του και ο κόσμος του δεν είναι τίποτα το εντυπωσιακό για την παρούσα γενιά. Συνεχή frame drops, pop-ups, ακόμα και χρόνοι φόρτωσης που μπορούν να ξεπεράσουν τα πέντε ολόκληρα λεπτά μαστίζουν το παιχνίδι και μετατρέπουν μια αρκετά διασκεδαστική εμπειρία σε αγγαρεία. Το σημείο στο οποίο χάνεται το παραμικρό ίχνος λογικής είναι σε game-breaking glitches, κατά τα οποία ο παίκτης χάνει την πρόοδο του, επειδή πιθανόν δεν την είχε αποθηκεύσει χειροκίνητα, παρόλο που υπάρχει υποτιθέμενη λειτουργία autosave.
Το Sword Art Online: Alicization Lycoris κάνει μεγάλη προσπάθεια να ψυχαγωγήσει τον παίκτη και ως ένα σημείο το καταφέρνει. Στο τέλος της ημέρας, όμως, χάνει τελείως το χαρακτήρα που προσπάθησε να χτίσει κατά τη διάρκεια των πρώτων ωρών, αφήνοντας πίσω μονάχα το καλούπι του. Από ότι φαίνεται, πρέπει να δοθεί αρκετή έμφαση στο ότι τα παιχνίδια anime οφείλουν είτε να μεταφέρουν απευθείας την εμπειρία της σειράς στον κόσμο των βιντεοπαιχνιδιών, με σκοπό τη σχεδόν σίγουρη ικανοποίηση των fans, είτε να πάρουν την πρώτη ύλη και να την σμιλεύσουν με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο εξαρχής, που θα καταφέρει να κερδίσει το ενδιαφέρον του καταναλωτή. Σίγουρα έχει αποδειχτεί αναρίθμητες φορές πως και τα δύο σε συνδυασμό δεν είναι εφικτό να πετύχουν ή τουλάχιστον δεν έχει προσπαθήσει κανείς αρκετά ώστε να το καταφέρει. Και είναι κρίμα γιατί αυτό που μένει στην κατακλείδα είναι ημιτελή παιχνίδια, που δείχνουν απροκάλυπτα πως δεν είχαν αρκετό χρόνο κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης τους να ξεδιπλωθούν, καθώς και εκείνο το γλυκόπικρο συναίσθημα των fans, που ναι μεν μόλις έπαιξαν κάτι διασκεδαστικό, αλλά απέκτησαν δε στην πορεία τόσους πολλούς λόγους να μην επιστρέψουν.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity