H φετινή κυκλοφορία του επίσημου παιχνιδιού του MotoGP 21 από την ιταλική Milestone, ήταν αρκετά αναμενόμενη, καθώς ναι μεν είναι η πρώτη επίσημη φετινή κυκλοφορία για ένα από τα μεγάλα πρωταθλήματα του μηχανοκίνητου αθλητισμού, αλλά παράλληλα αποτελεί τη συνέχεια του εξαιρετικού MotoGP 20 και το άλμα της εταιρείας στις κονσόλες της νέας γενιάς. Αυτό όμως δεν είναι κάτι που γίνεται αντιληπτό από την αρχή. Το μέγεθος του παιχνιδιού στην κονσόλα είναι το ίδιο (κοντά στα 20GB), τα μενού είναι τα ίδια, ο τρόπος που το παιχνίδι προσπαθεί να μάθει τα βασικά στον παίκτη είναι πανομοιότυπος με τον περσινό. Γενικά η μόνη βασική διαφορά που παρατηρείται στις πρώτες ώρες ενασχόλησης και προτού μπούμε στην πίστα, είναι οι χρόνοι φόρτωσης που μπορεί να είναι εντυπωσιακά μικροί, αλλά είναι αποτέλεσμα των αυξημένων δυνατοτήτων της κονσόλας, όχι της βελτίωσης του τίτλου.
Πολλές αλλαγές δεν έχουμε ούτε στις διαθέσιμες επιλογές παιχνιδιού, όχι πως χρειάζεται ιδιαίτερα κιόλας. Η δημιουργία καριέρας είτε σαν αναβάτης, είτε σαν μάνατζερ συνεχίζει να είναι ο θεμέλιος λίθος του παιχνιδιού και να απασχολεί τις περισσότερες ώρες. Τα υπόλοιπα modes που επιτρέπουν στον παίκτη να γράψει έναν γρήγορο γύρο σε οποιαδήποτε πίστα του πρωταθλήματος ή να συμμετάσχει σε έναν αγώνα ή σε ένα πρωτάθλημα συνεχίζουν να υπάρχουν και γενικά δεν υπάρχει κάτι το εξεζητημένο, αλλά ούτε και κάτι που θα τραβήξει ακόμη περισσότερο κόσμο. Για αυτό ευθύνεται και η αλλαγή που υπέστη το historical mode, ένα από τα μέχρι πρότινος κοσμήματα της σειράς. Η επιλογή για επανάληψη παλαιότερων ιστορικών αγώνων και στο σύστημα επιβράβευσης με ξεκλείδωμα σχεδόν όλων των θρυλικών αναβατών και μοτοσυκλετών του παρελθόντος έχει πάει στράφι. Πλέον η μόνη επιλογή είναι η συμμετοχή σε αγώνες με όλες τις μοτοσυκλέτες και τους αναβάτες της επιλεγμένης εποχής. Μόνο που εκεί δημιουργούνται συγκεκριμένα θέματα. Πρώτον οι αγώνες είναι σημαντικά άνισοι, καθώς οι πιο εξελιγμένες μηχανές είναι κατά πολύ ταχύτερες των παλαιοτέρων και δεύτερον σε κάθε εποχή αναγκάζεσαι να τρέξεις με περισσότερες εκδοχές του ίδιου αναβάτη. Για παράδειγμα εάν επιλεγεί η εποχή του δεύτερου μισού της δεκαετίας των 00’s, ο παίκτης θα έχει για αντιπάλους, 4 εκδοχές του συνδυασμού Valentino Rossi-Yamaha και 3 εκδοχές του συνδυασμού Sete Gibernau-Honda. Κωμικές καταστάσεις και δεν έχουμε μπει καν στην πίστα ακόμη.
Γιατί εκεί υπάρχουν τα μεγαλύτερα θέματα του παιχνιδιού. Πριν καν καταφέρει κάποιος να μπει στην πίστα, το ενδεχόμενο να παρατηρήσει κάποια αστοχία στον προγραμματισμό του παιχνιδιού ή κάποιο bug είναι σημαντικά μεγάλο. Κατά τη διάρκεια της οδήγησης όμως, το ενδεχόμενο μετατρέπεται σε βεβαιότητα. Πτώσεις από τις μηχανές που γίνονται ξαφνικά επειδή έγινε ένα πέρασμα κάτω από μία γέφυρα της πίστας, αναβάτες να φεύγουν από τις σέλες τους χωρίς να πέφτουν, μοτοσυκλέτες που δεν έχουν πάνω τους αναβάτες και πολλαπλές πτώσεις αντιπάλων στην ευθεία χωρίς λόγο, είναι μονάχα τα πιο συνηθισμένα από τα πάρα πολλά bugs που θα συναντήσουν οι περισσότεροι κατά τη διάρκεια της ενασχόλησης με τον τίτλο. Μπορεί από την κυκλοφορία του τίτλου να έχουν διατεθεί από την εταιρεία, αρκετά patches, όμως τα bugs συνεχίζουν να είναι ακόμη πολλά. Κι αυτό είναι κρίμα πραγματικά, γιατί στις βάσεις του το MotoGP 21 είναι ένα εξαιρετικό racing παιχνίδι. Η οδήγηση είναι πραγματικά πολύ ευχάριστη, οι επιμέρους μοτοσυκλέτες, είναι τα τέρατα ιπποδύναμης της μεγάλης κατηγορίας, είτε οι ρουκέτες των μικρότερων κατηγοριών, είτε ακόμη και αυτές των παλαιότερων εποχών του πρωταθλήματος, έχουν αισθητές διαφορές, χωρίς καμία από αυτές να δυσκολεύει παραπάνω του ιδεατού τους παίκτες. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι ο κάθε παίκτης μπορεί να επιβάλλει το δικό του στυλ οδήγησης, να επιτεθεί, να είναι πιο προσεκτικός ή οτιδήποτε άλλο θελήσει, χωρίς το παιχνίδι να τον τιμωρεί. Η ισορροπία που αναζητάται από έναν τίτλο που απευθύνεται και στους φανατικούς που θέλουν αγώνες προσομοίωσης αλλά και στους πιο απλούς φίλους του σπορ που θέλουν να περάσουν 2 ώρες διασκέδασης είναι εκεί και έχει τα φόντα να τους αφήσει όλους ικανοποιημένους. Αυτό που ίσως ξενίζει είναι η νέα λειτουργία που επιτρέπει στον παίκτη να τρέξει προς την μοτοσυκλέτα του όταν πέσει. Όμως, στην πραγματικότητα δεν προσφέρει κάτι συγκεκριμένο, ειδικά από την στιγμή που υπάρχει και η δυνατότητα του rewind μετά από κάποιο λάθος.
Παρά τα bugs, εντυπωσιακή είναι και η εξέλιξη των γραφικών αλλά και του ήχου σε σχέση ειδικά με τις περασμένες κυκλοφορίες. Υπάρχουν στιγμές που ο ρεαλισμός είναι σε υψηλότατα επίπεδα, με τις μοτοσυκλέτες να είναι εντυπωσιακές και να απεικονίζονται με κάθε μικρή λεπτομέρεια που υπάρχει. Αυτό συμπληρώνεται από το γεγονός ότι κάθε μοτοσυκλέτα έχει τον ξεχωριστό δικό της ήχο, ο οποίος σύμφωνα με τους δημιουργούς του παιχνιδιού είναι γνήσιος, κάτι πραγματικά εντυπωσιακό όταν μιλάμε για σχεδόν 120 διαφορετικές αγωνιστικές μοτοσυκλέτες. Βέβαια όταν στην πίστα τρέχουν 20-30 διαφορετικές μηχανές, το αποτέλεσμα κάπου μπερδεύεται, αν και οι απαιτήσεις ίσως να είναι υπερβολικές.
Συνοπτικά, το MotoGP 21 είναι μάλλον μια χαμένη ευκαιρία. Οι πολλές τεχνικές αστοχίες αφήνουν ένα πολύ βαρύ στίγμα στον τίτλο και το γεγονός ότι κατά τ’ άλλα το αποτέλεσμα της δουλειάς που έχει γίνει είναι άρτιο. Για τους φανατικούς της σειράς και του πρωταθλήματος, ο τίτλος είναι άχαστος, καθώς το επίπεδο της ποιότητας είναι πολύ υψηλό, ειδικά σχετικά με την οδήγηση στην πίστα. Αντίθετα, για αυτούς που ψάχνουν λίγες ώρες διασκέδασης, τα πολλά bugs και η έλλειψη κάποιο διαφορετικού και πιο ευχάριστου mode, ίσως αποδειχθεί καταστροφική. Οι άνθρωποι της Milestone ίσως βιάστηκαν να προλάβουν τον, σε κάθε περίπτωση ισχυρό, ανταγωνισμό και σε συνδυασμό με το άλμα στη νέα γενιά, έκαναν μερικά βήματα προς τα πίσω, ειδικά σε σχέση με τα άλματα των περασμένων κυκλοφοριών. Και του χρόνου βέβαια θα έχουν κι άλλη ευκαιρία. Ευτυχώς.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity