Όπως την πρώτη φορά, οι βασικοί πρωταγωνιστές στο Dragon Quest Heroes II είναι δύο, ένας άνδρας και μια γυναίκα, ξαδέλφια αυτήν τη φορά, με προσωπικότητες που είδαμε και την προηγούμενη φορά, αφού ο θερμοκέφαλος και ο μεθοδικός πρωταγωνιστής απλά ανταλλάζουν φύλο. Και οι δύο συμμετέχουν κανονικά πάντως, όποιον και αν διαλέξει ο παίκτης. Στον πρώτο τίτλο τα τέρατα του κόσμου επιτίθεντο ξαφνικά στους ανθρώπους. Αυτήν τη φορά ένα βασίλειο εισβάλλει στο άλλο και ξεκινά ο αγώνας για την επικράτηση της ειρήνης, την αποσυμφόρηση της κατάστασης δηλαδή. Σενάριο και χαρακτήρες κολυμπούν σε θάλασσα από κλισέ, όπως συμβαίνει σε τίτλους Musou, αλλά, συχνά, και σε τίτλους Dragon Quest. Βέβαια είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους έχει το κοινό που έχει τελικά το Dragon Quest, που δεν βασανίζεται με πολύπλοκες ιστορίες, μεγάλες ιδέες και περιεχόμενο που δεν είναι σχεδιασμένο για όλη την οικογένεια, για κάθε ηλικία. Το σχέδιο του Akira Toriyama φρόντιζε πάντα για αυτό.
Η δομή του παιχνιδιού αλλάζει όμως. Υφίσταται hub και ο παίκτης δεν πηγαίνει απλά από αποστολή σε αποστολή. Μπορεί να βγει με μεγαλύτερη άνεση στον έξω κόσμο, που δεν είναι πολύ πυκνοκατοικημένος πάντως, να βρει εχθρούς που κάνουν respawn ξανά και ξανά (τι καύσιμο θα καεί στο grind άλλωστε;) αλλά και τυπικά, κυρίως, side quests, με πέρα δώθε, προστασία αμάχων, εξόντωση συγκεκριμένου αριθμού τεράτων και…stealth (εννοείται πως εφόσον το παιχνίδι δεν είναι στημένο για κάτι τέτοιο η εμπειρία δεν είναι ευχάριστη), μεταξύ άλλων. Το περιεχόμενο αυτό φροντίζει ώστε να μη χρειάζεται ο παίκτης να παίζει ξανά και ξανά τις βασικές αποστολές όταν θέλει να βελτιώσει τα στατιστικά του. Αν θελήσετε να εξερευνήσετε τη δυνατότητα αλλαγής class μάλιστα, τότε θα ευγνωμονείτε για το δικαίωμα στο grind που εξασφαλίζουν οι ανοιχτές αυτές περιοχές, διότι κάθε class χρειάζεται διαφορετικό levelling, είναι δηλαδή σαν να ξεκινάμε με νέο χαρακτήρα.
Αργά ή γρήγορα βέβαια έρχεται η ώρα για τις κεντρικές αποστολές και για περίπου dungeons που αποτελούν και τις πιο μεστές περιοχές του παιχνιδιού. Εκεί θα δοκιμαστεί περισσότερο η κατανόηση του συστήματος μάχης που, προβλέψιμα, είναι απλοϊκό, βασίζεται σε δυο επιθέσεις διαφορετικής ισχύος και μια κίνηση αποφυγής. Επιστρέφουν οι μηχανισμοί του Tension από το πρώτο παιχνίδι, ενώ οι ειδικές κινήσεις καταναλώνουν MP, ταιριάζοντας έτσι (ξανά) στη λογική ενός JRPG αντί για το χαμό του τυπικού τίτλου Musou.
Την προηγούμενη φορά γνωρίσαμε τα Monster Coins που πέφτουν τυχαία από πλάσματα που κατατροπώνονται. Με αυτά μπορούσαμε να καλέσουμε τα αντίστοιχα πλάσματα για να μας βοηθήσουν, να ορίσουμε τη θέση που θα προστατεύουν, ώστε να στρέψουμε την προσοχή μας αλλού, μετατρέποντας την ευρύτερη μάχη σε συνδυασμό Musou, με κορμιά να πέφτουν δεξιά κι αριστερά, και tower defence, Ο ρόλος αυτών των τεράτων διατηρείται μεν, οι μάχες δεν είναι πια ανάλογα σχεδιασμένες όμως, οπότε ένα από τα καλύτερα, πιο τακτικά μέρη της προηγούμενης εμπειρίες, απλά απουσιάζει, ενώ θα μπορούσε ξεκάθαρα να διατηρηθεί, δεν ακυρώνεται άλλωστε από τη νέα, διευρυμένη δομή του περιεχομένου. Τουλάχιστον τα Monster Coins χρησιμεύουν και για κάτι άλλο αυτήν τη φορά, αφού ο παίκτης μπορεί να τα χρησιμοποιήσει για να μεταμορφωθεί για μικρό χρονικό διάστημα στο αντίστοιχο πλάσμα και να φέρει επιπλέον χαμό στη μάχη. Έχει πλάκα μεν, δεν καλύπτει όμως το κενό που αφήνει η απώλεια που αναφέραμε παραπάνω.
Ξεκάθαρο κέρδος είναι η προσθήκη multiplayer, με 4 παίκτες να μπορούν να συνεργαστούν στις κεντρικές μάχες του campaign, πράγμα που βγαίνει σε καλό αφού η τεχνητή νοημοσύνη των υπολοίπων του party απλά κάνει απαραίτητη την εναλλαγή από τον έναν στον άλλον για να κάνει ο παίκτης ακριβώς αυτό που θέλει, όχι να περιμένει να δει το φως ο κώδικας. Εναλλακτικά υπάρχουν και dungeons κλιμακούμενης δυσκολίας, ανάλογα με το επίπεδο και το πλήθος των παικτών, ωστόσο είναι διαθέσιμα και για τους μοναχικούς τύπους, με την τεχνητή νοημοσύνη και πάλι για παρέα. Με τα σωστά άτομα πάντως, ως συνήθως, όλα φαίνονται γλυκύτερα.
Με λίγα λόγια, πάντως, το Dragon Quest Heroes II “φωνάζει” ακόμη περισσότερο “Dragon Quest”, οδεύοντας πιο συγκεκριμένα προς την έννοια “Dragon Quest Light”. Παραδόξως δεν τα πάει και τόσο καλά με την ιστορία, ακόμη και για τα δεδομένα των περιστάσεων, ειδικά δε αν συνυπολογίσουμε ότι έγινε καλύτερη δουλειά στο Dragon Quest Builders. Εξελίσσεται λοιπόν η συνταγή, αλλά προσθέτει αρκετά ελαττώματα και προτερήματα ώστε να μη φέρνει ουσιαστικό κέρδος. Μόνο παρηγοριά στους απόλυτα προσηλωμένους σε καθετί Dragon Quest.
Μια παρατήρηση μόνο παιδιά: τα screenshots του άρθρου είναι όλα από το πρώτο παιχνίδι.