Περί τα τέλη του ενάτου αιώνα, το Παρίσι τελούσε υπό πολιορκία από χιλιάδες Βίκινγκς που επισκέφθηκαν τη φράγκικη γη με σκοπό να αποσπάσουν αμύθητα (για την εποχή) ποσά μέσα από λεηλασίες και λύτρα. Κάποια στιγμή, μετά από περίπου ένα χρόνο, οι Φράγκοι «λύγισαν» και έδωσαν στους Βίκινγκς όσα ζήτησαν. Αυτή ήταν και η πρώτη (καταγεγραμμένη, έστω) φορά όπου οι Βίκινγκς πολιόρκησαν για παρατεταμένο διάστημα αντί απλώς να λεηλατήσουν και να φύγουν.
Βασισμένο στα παραπάνω γεγονότα, το The Siege of Paris, το τελευταίο expansion του Assassin’s Creed Valhalla που ανήκει στο Season Pass, αφηγείται την ιστορία του (ή της, ανάλογα με την αρχική επιλογή του παίκτη) Eivor όταν δύο άγνωστοι επισκέπτονται το Ravensthorpe και τον προσκαλούν στη Φραγκία προκειμένου να βοηθήσει στην ανατροπή του αιμοδιψή βασιλιά Charles. Όταν φτάνει στα φράγκικα εδάφη, ο Eivor συναντά τους τοπικούς Βίκινγκς και έρχεται αντιμέτωπος με σημαντικές επιλογές: θέλει να βοηθήσει στη μάχη τους ή να προστατεύσει τη Raven Clan πίσω στην Αγγλία; Ο βασιλιάς Charles δε χορταίνει να κατακτά νέα γη και δεν είναι απίθανο να βρεθεί στην Αγγλία, όπου ο Eivor και οι δικοί του άνθρωποι έχουν πλέον εγκατασταθεί. Θα ήταν μια καλή ευκαιρία το παιχνίδι να δώσει πλήρη έλεγχο της ροής της πλοκής στον παίκτη σε τέτοια σημεία, όμως οι επιλογές του πρακτικά δεν επηρεάζουν το πώς εξελίσσονται τα γεγονότα. Από τη μία, αυτό βοηθάει την ιστορία να παραμείνει πιο συγκεντρωμένη όμως από την άλλη, η ιστορία δεν είναι τόσο πρωτότυπη.
Γενικώς, η δομή του The Siege of Paris δεν αλλάζει πολύ από τα όσα έπαιξαν ήδη οι παίκτες στο βασικό παιχνίδι. Οι δευτερεύουσες αποστολές παραμένουν πολύ απλοϊκές, το οποίο βοηθάει να ολοκληρώνονται γρήγορα όμως το βάθος παραμένει επιφανειακό. Δηλαδή, μπορεί να ζητηθεί από τον παίκτη να βοηθήσει μια μικρή ομάδα επαναστατών τους οποίους μπορεί να στρατολογήσει και να εξελίξει, προκειμένου να τον βοηθούν σε ορισμένες αποστολές. Παράλληλα, συγκεντρώνει φήμη και χρήματα για να αγοράσει εξοπλισμό και αναβαθμίσεις από τον Pierre, τον άνδρα που δίνει τις εν λόγω αποστολές. Ένα άλλο είδος μικρών αποστολών είναι η αναζήτηση των Hidden Ones και των μυστικών που έχουν αφήσει πίσω τους, τα οποία δένουν όμορφα με τη συνολική πλοκή δίχως να μπερδεύονται αχρείαστα και θυμίζουν πως ακόμη πρόκειται για παιχνίδι Assassin’s Creed.
Όσον αφορά τις βασικές αποστολές, ανάμεσα σε όλα τα τυπικά (πήγαινε εκεί, βρες αυτό, σκότωσε εκείνον κλπ) επιστρέφουν οι Black Box Infiltration Missions, στις οποίες ο παίκτης έχει την ελευθερία να προσεγγίσει τον στόχο του όπως επιθυμεί, είτε με μυστικότητα είτε εξολοθρεύοντας τα πάντα μπροστά του. Συλλέγοντας πληροφορίες με διάφορους τρόπους -κρυφακούγοντας, παρακολουθώντας κλπ- μπορεί να ανακαλύψει ειδικούς τρόπους να φτάσει στο στόχο του κι αυτό συνήθως είναι ιδιαίτερο στην εκτέλεση, δηλαδή «δένει» με τον χαρακτήρα του στόχου. Οι συγκεκριμένες αποστολές είναι βγαλμένες από τα παλιά Assassin’s Creed και η ελευθερία που έχει ο παίκτης κρατάει φρέσκα τα πράγματα, με μοναδικό αρνητικό το γεγονός πως είναι σχετικά λίγες μέσα στο σύνολο του expansion. Κατά τα άλλα, οι προσθήκες σε μηχανισμούς, όπλα, δυνάμεις και εχθρούς έχουν ποικιλία σε είδος και ποιότητα. Το δρεπάνι είναι η νέα κατηγορία όπλων που κάνει ντεμπούτο μέσω του The Siege of Paris κι είναι εξαιρετικά αποδοτικό σε μάχες με πολλούς εχθρούς μαζί (κάτι που θα συμβεί συχνά στη διάρκεια του expansion) αλλά και σε μονομαχίες ένας προς έναν. Οι νέες ικανότητες που προστίθενται, όπως το Golden Flame που πρακτικά λειτουργεί ως βόμβα που κολλάει σε εχθρούς, είναι χρήσιμες και μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε διάφορα σενάρια.
Μια όχι και τόσο καλοδεχούμενη προσθήκη είναι οι ορδές αρουραίων που βρίσκονται διάσπαρτες στους υπόνομους και τα στενά του Παρισιού. Αν ο παίκτης δεν προνοήσει χτυπώντας τα για να παραμείνουν μακριά, θα τον κατασπαράξουν σε δευτερόλεπτα ενώ επιβραδύνουν και την κίνησή του. Ο παίκτης μπορεί να οδηγήσει τους αρουραίους σε υπονόμους και έπειτα να τους σφραγίσει με κάποιο μεγάλο κιβώτιο, μοτίβο το οποίο παίζει ρόλο και σε ορισμένους γρίφους. Ωστόσο, περισσότερο χαλούν τη ροή του παιχνιδιού παρά τη βοηθούν, μιας και ο παίκτης χτυπάει κυριολεκτικά στον αέρα προκειμένου να τους διώξει κι έτσι τα πράγματα δεν είναι εντελώς στον έλεγχό του. Επιπλέον, τα μοντέλα των ποντικιών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας, γεμάτα γωνίες και θολές υφές – ανεξήγητο φαινόμενο για ένα τόσο προσεγμένο (στον οπτικό τομέα) παιχνίδι.
Από εχθρούς, οι Φράγκοι έρχονται σε διάφορες μορφές. Πέραν των τυπικών, δηλαδή παραλλαγές απλών εχθρών όπως οι Goliaths, εμφανίζονται οι Arbalists και Frankish Knights. Οι πρώτοι κουβαλούν μεγάλες βαλλίστρες από τις οποίες εκτοξεύονται ισχυρά βέλη που προκαλούν τεράστια ζημιά στον Eivor, και οι Arbalists συνήθως συνοδεύονται από εμπροσθοφυλακή που τους καλύπτει μιας και οι βαλλίστρες έχουν μεγάλο διάστημα αναμονής ανάμεσα στις βολές. Οι Frankish Knights είναι αρκετά δύσκολοι σε κάθε αναμέτρηση, καθώς ιππεύουν άλογα και επιτίθενται διαρκώς με μεγάλα δόρατα, αργότερα τρέχοντας μακριά. Πολλές από τις ικανότητες που ήδη έχει ο Eivor στην κατοχή του είναι πρακτικά άχρηστες απέναντί τους, οπότε πρέπει να εστιάσει σε parry ή τη δύναμη που πιάνει στον αέρα όσα του πετάνε και τα επιστρέφει στους ιδιοκτήτες τους. Κάθε φορά που εμφανίζονται (συνήθως δεν είναι ένας) βρίσκονται στο επίκεντρο της προσοχής, καθώς πεθαίνουν δύσκολα και πάλι υπάρχουν άλλοι στρατιώτες που τους προστατεύουν, οπότε μέχρι να φτάσει ο Eivor να τους αντιμετωπίσει έχει περάσει από πολλά κύματα. Και δεδομένου ότι το Power Level που προτείνεται για το expansion είναι level 200, οι παραπάνω εχθροί είναι ιδιαίτερα εκνευριστικοί για οτιδήποτε λιγότερο από το level 200 – ένα μόνο χτύπημα ίσως είναι και το τελειωτικό.
Τουλάχιστον, το Παρίσι και οι γύρω περιοχές είναι άριστες για εξερεύνηση. Αρχικά, οι μεγάλες εκτάσεις θυμίζουν πολύ τις πεδιάδες της Αγγλίας στην όψη, αλλά τα πράγματα διαφοροποιούνται πολύ όσο βαθύτερα πηγαίνει κανείς στο Παρίσι. Υπάρχουν αρκετά ψηλά κτήρια που επιτρέπουν στον Eivor να κινείται μέσα στην πόλη εκμεταλλευόμενος τις δυνατότητές του στο σκαρφάλωμα και στο παρκούρ, ξανά θυμίζοντας τα παλιά Assassin’s Creed. Πέρα από τις οροφές και τους ψηλούς φράχτες, υπάρχει το σύστημα υπονόμων που ενώνει διάφορα σημεία της πόλης κι επιτρέπει στον Eivor να μένει μακριά από εχθρικά μάτια όσο περιπλανιέται στο Παρίσι, όμως η ύπαρξη των αρουραίων χαλάει κάπως την ηρεμία που αναζητά κάποιος όταν θέλει να ταξιδεύει στα κρυφά. Παραμένει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα τοποθεσία ωστόσο, ειδικά για όσους έχουν παίξει το Assassin’s Creed Unity: μια πόλη που βασανίζεται από την πανούκλα και τις ορδές των αρουραίων, γεμάτη πυκνή ομίχλη, αιμοβόρους πολεμιστές και έναν μονάρχη που δεν καταθέτει τα όπλα σε καμία των περιπτώσεων. Η ίδια πόλη είναι εντελώς μεταμορφωμένη λίγους αιώνες αργότερα, όταν ο Arno ζει εκεί κατά την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης.
Εξίσου αξιομνημόνευτος είναι και ο βασιλιάς Charles, που βάζει τον Eivor σε σκέψεις. Παρότι πρακτικά δεν μπορεί να κάνει ο ίδιος κακό στον Eivor, είναι σατανικός και έχει στη διάθεσή του όσα (και όσους) χρειάζεται προκειμένου να κάνει τη ζωή του Βίκινγκ μια κόλαση. Μια πλοκή που έχει να κάνει με την εκκλησία, συγκεκριμένα την αίρεση Bellatores Dei, ξεκινάει με αρκετό ενδιαφέρον και παραμένει έτσι ως το τέλος της, δείχνοντας ξανά τη σκοτεινή πλευρά μιας μεγάλης πόλης.
Η μεγάλη «αμαρτία» του The Siege of Paris είναι πως δείχνει μεν αρκετά πράγματα, όμως δεν δοκιμάζει κάτι δραστικά νέο (ακόμη και το Wrath of the Druids είχε λίγο πιο ενδιαφέρουσες προσθήκες, αν μη τι άλλο η Ιρλανδία, οι δρυΐδες και ο μυστικισμός ήταν ενδιαφέροντα στοιχεία). Όσα δείχνει είναι σταθερά στοιχεία της σειράς, όπως βασιλείς που πολεμούν για κυριαρχία και σύμμαχοι που φαντάζουν λιγότερο φιλικοί όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, και η ενδιαφέρουσα τοποθεσία του Παρισιού ή τα Black Box Infiltrations ίσως δεν αρκούν για να το διαφοροποιήσουν πολύ από το βασικό παιχνίδι. Είναι άλλη μια περίπτωση DLC που θα απολαύσουν σίγουρα όσοι διασκέδασαν πολύ με το βασικό παιχνίδι ή έχουν ήδη το Season Pass, αλλά δύσκολα θα προταθεί ως κάτι ξεχωριστό για όσους έχουν «χορτάσει» Valhalla και δεν θέλουν άλλες 10 ώρες παρόμοιου περιεχομένου.
Βαθμολογία: 7/10
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity