Από τη στιγμή της ανακοίνωσης του Cyberpunk 2077 τον μακρινό Μάιο του 2012 από την CDPR, η οποία έναν χρόνο νωρίτερα είχε κυκλοφορήσει μόλις το δεύτερό της παιχνίδι, η πολωνική ομάδα πέρασε πολλά. Τη στιγμή εκείνη, παρά τις υποσχέσεις που έδωσε το The Witcher και επιβεβαίωσε το The Witcher 2, κανένας δεν φανταζόταν τι θα επακολουθούσε. Έτσι, ακόμα και το εντυπωσιακό, ομολογουμένως, teaser trailer του 2013 προσπεράστηκε ως μια καλή στιγμή marketing, παρά ως κάτι απτό ή, τέλος πάντων, κάτι που θα μπορούσαμε να πάρουμε τοις μετρητοίς. Ήταν σίγουρο, ήδη από τότε, πως ό,τι και να επιχειρούσε να κάνει η CDPR, παράλληλα με το πολυαναμενόμενο sequel του Witcher 2, θα χρειαζόταν αρκετά χρόνια ανάπτυξης.
Τα πράγματα άλλαξαν ριζικά στη μετά Witcher 3 εποχή. Όπως είπαμε και στο review μας, αυτό που έκανε η CDPR με τον τρίτο της «κανονικό» τίτλο (ενώ στο μεταξύ είχε κυκλοφορήσει δύο μικρότερα παιχνίδια με στόχο κυρίως την αγορά των κινητών) ήταν κάτι που ως τότε θεωρούνταν αδιανόητο: ο συνδυασμός ενός στιβαρού story-driven RPG με έναν ανοιχτό κόσμο. Ήταν σαν κάποιος να έβαλε στο τσουκάλι της μάγισσας τα καλύτερα συστατικά από το σεντούκι της Bethesda και τη βιβλιοθήκη της BioWare και να τα συνδύασε σε ένα ιδανικό φίλτρο. Ή, αλλιώς, ήταν αυτό που αποκαλούν οι Αγγλοσάξονες paradigm shift. Από εκείνη τη στιγμή και μετά αρχίσαμε να παίρνουμε πολύ περισσότερο στα σοβαρά τη φιλοδοξία των Πολωνών και να βλέπουμε το ύποπτο teaser του Cyberpunk με άλλο μάτι. Ωστόσο, για τους πιο παρατηρητικούς τα σημάδια ήταν ήδη εκεί, με κυριότερο εκείνο της εξασφάλισης της συμμετοχής του δημιουργού του Cyberpunk pen and paper RPG, Mike Pondsmith, ως συμβούλου στην ανάπτυξη του τίτλου. Οι κινήσεις της CDPR ήταν και πάλι προσεκτικές και μελετημένες, ενώ το στήσιμο του σχεδιασμού του νέου τίτλου ξεκίνησε ούτε λίγο, ούτε πολύ, οκτώ ολόκληρα χρόνια πριν την κυκλοφορία του. Το τελικό «χτύπημα» ήρθε το 2019, οπότε αποκαλύφθηκε η συμμετοχή του Keanu Reeves στο υπερφιλόδοξο, κατά τεκμήριο πλέον, project της CDPR.
Θα ήταν, όμως, παράλογο να αγνοήσουμε τις βασικές διαφορές μεταξύ του τίτλου που ανέδειξε την CD Projekt σε πρώτη δύναμη στην κατηγορία των RPG και του Cyberpunk. Η κυριότερη είναι προφανώς η απουσία κάποιου λογοτεχνικού υπόβαθρου για τον κόσμο και τους χαρακτήρες του. Κάποιοι από αυτούς, όπως η Alt Cunningham και ο Johnny Silverhand, που υποδύεται ο Keanu, υπάρχουν στο lore του κόσμου ήδη από το 1988. Ωστόσο, μιλάμε για σύντομα διηγήματα και περιγραφές περιπετειών για ένα pen and paper RPG και όχι ολόκληρα βιβλία, όπως αυτά που έδωσαν σάρκα και οστά στον Geralt of Rivia και στον κόσμο του Witcher. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με έναν τέτοιο έτοιμο κόσμο ή, έστω, με ένα καθιερωμένο, ιδιαίτερα δημοφιλές σύστημα όπως το D&D για το οποίο υπάρχει τεράστιος πλούτος υλικού. Με άλλα λόγια, το βάρος της δημιουργίας των χαρακτήρων και του σχεδιασμού του κόσμου πέφτει για πρώτη φορά σχεδόν εξ’ ολοκλήρου πάνω στους Πολωνούς developers. Έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι για μία ακόμα φορά επέλεξαν να διηγηθούν την ιστορία τους μετά τα γεγονότα που είναι σκιαγραφημένα στις επίσημες εκδόσεις του Cyberpunk (2013, 2020), επιλέγοντας το μακρινό 2077 και τον απόηχό τους. Ελάχιστοι από τους θρύλους του παρελθόντος ζουν ακόμα και είναι πια ώρα για νέους Edgerunners, όπως λέγονται αλλιώς οι αντίστοιχοι adventurers του μέλλοντος, να ανέβουν στη σκηνή. Ένας ή μία από αυτούς, γνωστός/-ή απλά ως V., θα επιχειρήσει να φθάσει από την πλήρη αφάνεια στην κορυφή.
Ο παίκτης καλείται να επιλέξει φύλο, εμφάνιση και την προέλευση του χαρακτήρα του, είτε πρόκειται για Nomad, Corpo-Rat ή Streetkid. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι σε αντίθεση με το Witcher 3, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με έναν ζωντανό θρύλο που βρίσκεται στη δύση της ιστορίας του, αλλά για τον κλασικό everyman (ή everywoman) που πρωταγωνιστεί σε τόσα και τόσα RPG. Παρόλα αυτά, η CDPR αποφεύγει εντελώς το κλισέ του σιωπηρού ήρωα και δίνει φωνή στον V., ανδρική ή γυναικεία χωρίς περιορισμό φύλου, για να σωπάσουν και όσοι κατηγορούσαν τους developers για διάκριση κατά των LGTBQ+. Ήδη από τις πρώτες ώρες του παιχνιδιού φαίνεται ότι έχει γίνει προσπάθεια και οι NPCs να αντικατοπτρίζουν κάθε φυλή, σωματότυπο, αλλά και… στιλιστική άποψη, καθώς ο κόσμος του Cyberpunk χαρακτηρίζεται από τέσσερις κύριες τάσεις: Entropism, Kitsch, Neo-Militarism και Neo-Kitsch. Οι τάσεις αυτές εντοπίζονται και στην αρχιτεκτονική ορισμένων περιοχών της πόλης, ενώ άλλες περιοχές είναι επηρεασμένες από τους κατοίκους τους (βλ. Japantown) ή από τις συνθήκες που τις διαμόρφωσαν, όπως η εγκαταλελειμμένη τουριστική ζώνη της Pacifica που είναι γεμάτη από ξενοδοχεία-φαντάσματα και εμπορικά κέντρα που δεν άνοιξαν ποτέ. Ο πολυπολιτισμικός χαρακτήρας της πόλης δεν περιορίζεται μόνο στην εμφάνιση, ωστόσο, καθώς στο παιχνίδι θα ακούσουμε μεταξύ άλλων Ισπανικά, Ρωσικά, Ιαπωνικά, μέχρι και κρεολικά Αϊτής! Και μιας και αναφερθήκαμε έμμεσα στον ηχητικό τομέα θα πρέπει να σημειώσουμε ότι για τις ανάγκες του παιχνιδιού επιστρατεύτηκε το Σουηδικό hardcore punk συγκρότημα Refused, το οποίο έγραψε και εκτέλεσε μουσική ως η μπάντα Samurai του Johnny Silverhand, ενώ στο ραδιόφωνο ακούγεται μεταξύ άλλων και η Grimes, η οποία παίζει μάλιστα και μια NPC. Το OST υπογράφει και πάλι ο γνωστός από τo Witcher 3 Marcin Przybyłowicz, μαζί με τους P.T. Adamczyk και Paul Leonard-Morgan.
Η CDPR έχει καταβάλει τεράστια προσπάθεια για να ζωντανέψει όσο γίνεται τους δρόμους της Night City: σε κάποιες περιοχές δεν μπορεί να περπατήσει κανείς χωρίς να πέσει πάνω σε κάποιον άλλον, ενώ το βράδυ η κίνηση μειώνεται αισθητά, καθώς ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν θα δούμε συμμορίες να συγκρούονται μέρα μεσημέρι ή να επιτίθενται σε αθώους, οπότε δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες για έναν edgerunner να… επιβάλει την τάξη ή απλά να εκμεταλλευτεί το χάος. Στην πρώτη περίπτωση μπορεί να λάβει αμοιβή από την αστυνομία, ενώ στην δεύτερη να βρεθεί κυνηγημένος από αυτήν. Τα συμβάντα αυτά φαίνονται ξεκάθαρα στο χάρτη, μαζί με τα χρήσιμα καταστήματα, τους αυτόματους αγοραστές αντικειμένων και άλλα σημεία ενδιαφέροντος, είτε πρόκειται για κρυφές μίνι-αποστολές είτε για συγκεκριμένα gigs. Τα gigs είναι συνήθως αυτόνομες αποστολές που ανατίθενται στον V. από κάποιον fixer, τον μεσάζοντα δηλαδή που αναλαμβάνει υποθέσεις από πελάτες και τις μοιράζει στους edgerunners. Είναι άλλος ένας τρόπος με τον οποίο ζωντανεύει η πόλη, καθώς όταν ο V. μπει σε μια νέα συνοικία της Night City, ο τοπικός fixer θα επικοινωνήσει αμέσως μαζί του για να ξεκινήσει η ανάθεση αποστολών. Αν ο V. πλησιάσει μια τοποθεσία που σχετίζεται με κάποιο gig, ο fixer θα τον καλέσει στο τηλέφωνο για να του δώσει λεπτομέρειες. Το αν θα προχωρήσει ο παίκτης ή όχι εξαρτάται μόνο από αυτόν.
Φυσικά, ο ευρύτερος σχεδιασμός της αισθητικής έχει τις ρίζες του στις νουβέλες και στις ταινίες που έδωσαν το στίγμα αυτού που αποκαλέστηκε “cyberpunk” τη δεκαετία του 1980. Τα έργα των Gibson, Stephenson, Dick και άλλων και, φυσικά, ταινίες όπως το αξεπέραστο Bladerunner του Ridley Scott, το Johnny Mnemonic, το The Matrix και, πιο πρόσφατα, το Bladerunner 2049 έχουν οριοθετήσει το είδος, και το πόνημα της CDPR αποτίει φόρο τιμής σε όλα αυτά: οι δρόμοι όπου συσσωρεύονται σκουπίδια και τρεκλίζουν cyberjunkies και άστεγοι ανάμεσα σε περαστικούς που είναι ντυμένοι με κάθε πιθανό χρώμα και στυλ έρχονται σε αντίθεση με τους πανύψηλους ουρανοξύστες και τα ατσαλάκωτα στελέχη των πολυεθνικών που είναι διατεθειμένα να ποδοπατήσουν οποιονδήποτε για να φθάσουν στην κορυφή. Αυτό το οποίο πετυχαίνει η Night City που έστησε η πολωνική ομάδα είναι να δίνει στον παίκτη την αίσθηση ότι όπου και να βρίσκεται κάτι συμβαίνει, από μια απλή συζήτηση μέχρι μια επιχείρηση οργανωμένου εγκλήματος και από μια ληστεία μέχρι μια κανονική μάχη μεταξύ των συμμοριών που διοικούν τους δρόμους. Ταυτόχρονα, έξω από την πόλη το σκηνικό αλλάζει εντελώς και το περιβάλλον, με τους πρωτόγονους καταυλισμούς των νομάδων και τα υπερ-ενισχυμένα muscle cars που διασχίζουν την έρημο να θυμίζουν περισσότερο Mad Max παρά κάποια νουβέλα του Gibson.
Οι εναλλαγές αυτές σε ύφος και αισθητική δεν αφήνουν το περιβάλλον να γίνει επαναλαμβανόμενο και δίνουν κίνητρο στον παίκτη να περιπλανηθεί στους δρόμους πάνω σε μια μηχανή ή μέσα σε κάποιο αυτοκίνητο, μέσα από μια αρκετά μεγάλη γκάμα, τα οποία μπορεί να αγοράσει από έναν fixer, να κλέψει ή να… δανειστεί από κάποιον συμμορίτη που δεν είναι πλέον σε θέση να οδηγήσει. Ειδικά όταν βρέχει το βράδυ και τα ατελείωτα χιλιόμετρα από φώτα νέον και διαφημιστικές οθόνες βάφουν την γυαλιστερή άσφαλτο, αρκεί μόνο να επιλέξει κανείς έναν από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Night City και να απολαύσει τη διαδρομή. Το σύστημα της οδήγησης είναι απλό και λειτουργικό, χωρίς να αποτελεί κάτι ιδιαίτερο, ενώ σε αντίθεση με το υπόλοιπο παιχνίδι είναι σχεδιασμένο με την οπτική τρίτου προσώπου κατά νου. Υπάρχει φυσικά και ένα questline με αγώνες, το οποίο είναι προσιτό ακόμα και για όσους δεν έχουν φοβερές ικανότητες στο racing. Αντίθετα, η δυσκολία στις μάχες είναι σαφώς υψηλότερη από εκείνη του The Witcher 3. Στο Hard αν ο παίκτης μπει αψήφιστα σε μια συμπλοκή με πολλαπλούς αντιπάλους αυτή δεν θα διαρκέσει πάνω από λίγα δευτερόλεπτα, ακόμα κι αν έχει το πλεονέκτημα σε εξοπλισμό και επίπεδο. Αυτό διατηρεί μια αίσθηση ρεαλισμού στο gameplay και δίνει στον παίκτη κίνητρο να εκμεταλλευτεί ό,τι του προσφέρει το σύστημα των ικανοτήτων που βρίσκεται στην καρδιά του τίτλου. Τα στατιστικά, Body, Reflexes, Technical Ability, Intelligence και Cool ορίζουν το καθένα δύο ή τρεις ικανότητες. Οι ικανότητες αυτές ανεβαίνουν με τη χρήση όσο τους επιτρέπει το αντίστοιχο στατιστικό και έτσι το σύστημα αυτό συνδυάζει έξυπνα τη λογική της «αγοράς» πόντων για στατιστικά με την βελτίωση των ικανοτήτων μέσω του gameplay, προσφέροντας ευελιξία εντός και εκτός μάχης. Για παράδειγμα, ορισμένες πόρτες παραβιάζονται μόνο αν έχει κανείς αρκετούς πόντους στο Body, ενώ άλλες αν έχει Technical Ability. Στους διαλόγους με τους NPCs τα στατιστικά μπορεί να ανοίγουν περισσότερες επιλογές, ενώ στη μάχη κάθε τύπος όπλου βασίζεται σε άλλο στατιστικό (π.χ. τα βαρέα πυροβόλα απαιτούν Body και τα αιχμηρά όπλα Reflexes).
Από τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι και πάλι δεν υπάρχει κάποιο σύστημα με classes και δίνεται ελευθερία στον παίκτη να επιλέξει εκείνος τα στατιστικά και τα perks που ταιριάζουν με το στυλ του. Μπορεί να βασιστεί στην ωμή δύναμη ενός πολυβόλου ή να χτυπήσει από απόσταση με ένα sniper rifle ή να καθυστερήσει τη ροή του χρόνου με ένα εξελιγμένο cyberdeck και να τεμαχίσει έναν αντίπαλο με μια katana ή τα περίφημα Mantis Blades, χωρίς αυτός να προλάβει να αντιδράσει. Ή απλώς να “κάψει” τον εγκέφαλό του εχθρού εξ αποστάσεως χακάροντας μια κάμερα και αιφνιδιάζοντάς τον χωρίς να έχει καν άμεση οπτική επαφή. Το ίδιο, φυσικά, μπορούν να κάνουν και οι αντίπαλοι. Εναλλακτικά, μπορεί κανείς να αποφύγει όσο το δυνατόν περισσότερο τη μάχη και να εξουδετερώσει τους εχθρούς χρησιμοποιώντας stealth ή και να τους παρακάμψει εντελώς. Αυτό είναι σε κάποιες περιπτώσεις απολύτως απαραίτητο όταν αντιμετωπίζει εχθρούς πολύ υψηλότερου επιπέδου. Το σύστημα του stealth υποστηρίζεται από τα hacking skills, τα οποία μπορούν να απενεργοποιήσουν συστήματα ασφαλείας, να δημιουργήσουν αντιπερισπασμούς ή και να κάνουν έναν εχθρό να ξεχάσει ότι μας είδε και ο σχεδιασμός των χώρων επιτρέπει συνήθως πολλές εναλλακτικές προσεγγίσεις.
Το Cyberpunk 2077 μπορεί να χρησιμοποιεί οπτική πρώτου προσώπου, ωστόσο στον πυρήνα του παραμένει ένα RPG με στοιχεία FPS, παρά το αντίστροφο. Αυτό ενισχύεται και από τον τρόπο που είναι σκηνοθετημένο, καθώς η οπτική δεν αλλάζει ούτε στα cutscenes, πράγμα που ανεβάζει πολύ το immersion του τίτλου. Παρόλα αυτά, η κινηματογραφικότητα δεν χάνεται, κάτι που είναι συνυφασμένο και με το setting, καθώς τα εμφυτεύματα δίνουν τη δυνατότητα καταγραφής και αναπαραγωγής των εμπειριών των χρηστών τους, τα λεγόμενα Braindance, τα οποία πωλούνται για διάφορους σκοπούς, από ψυχαγωγία μέχρι έρευνα. Φανταστείτε κάτι σαν την περίφημη ανάλυση της φωτογραφίας που κάνει ο χαρακτήρας του Harrison Ford στο Blade Runner, αλλά σε video. Η ανάλυση ενός braindance για στοιχεία, οπτικά, ηχητικά, ακόμη και θερμικά, είναι μια ευχάριστη, όσο και ενίοτε απαραίτητη διαδικασία για την ανακάλυψη πολύτιμων πληροφοριών. Φυσικά τα braindance ή BD, δημιουργούν ζήτηση για μια μαύρη αγορά που καλύπτει κάθε βίτσιο και δεν είναι λίγες οι φορές που ο πρωταγωνιστής θα βρεθεί αντιμέτωπος με εγκλήματα που σχετίζονται με τέτοια κυκλώματα. Η σεξουαλική εκμετάλλευση, η ανεξέλεγκτη βία, οι απάνθρωπες πολιτικές των πολυεθνικών, η διαφθορά των αρχών, η ακραία οικονομική και κοινωνική ανισότητα, τα αναπάντητα τεχνολογικά διλήμματα και η κυβερνοψύχωση που προκαλούν τα φθηνά εμφυτεύματα είναι θέματα τα οποία άμεσα ή έμμεσα απασχολούν το Cyberpunk 2077, καθώς αυτά τα ζητήματα βρίσκονται στον πυρήνα του cyberpunk ως είδος.
Όσοι κατηγορούν την CDPR για επιδερμικότητα απλά απαιτούν από εκείνην να πάρει κάποιου είδους πολιτική θέση, ενώ είναι ξεκάθαρο ότι η εταιρεία θέλει, σωστά κατά τη γνώμη μας, να αφήσει τον παίκτη να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα για όλα. Όπως συνέβαινε και στον dark fantasy κόσμο του Witcher, έτσι και εδώ τα πράγματα σπανίως είναι εντελώς άσπρα ή μαύρα και κανένας με το χέρι στην καρδιά δεν θα μπορούσε να αποκαλέσει την V. ηρωίδα. Οι επιλογές που καλείται να κάνει ο παίκτης είναι συχνά αμφισβητήσιμες και σχεδόν ποτέ δεν βρίσκονται στην «σωστή» πλευρά του νόμου, αν υποθέσουμε ότι όντως κάτι τέτοιο υπάρχει στη ζοφερή πραγματικότητα της αστραφτερής, βρώμικης και πολύχρωμης Night City. Ωστόσο οι χαρακτήρες που πλαισιώνουν την πρωταγωνίστρια είναι ενδιαφέροντες και οι ιστορίες τους είναι ανθρώπινες, παρά το φουτουριστικό θέμα του παιχνιδιού. Αν ο παίκτης προσπεράσει τα side quests που σχετίζονται με αυτούς για να φθάσει γρήγορα στο τέλος σίγουρα θα χάσει μεγάλο μέρος της εμπειρίας και ενδεχομένως αυτό να αλλάξει και το ίδιο το φινάλε. Έτσι και αλλιώς οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ main και side είναι ακόμα πιο θολές από ότι ήταν στο Witcher 3. Ίσως θα εξυπηρετούσε περισσότερο τον παίκτη να αγνοήσει εντελώς το journal όσον αφορά αυτόν τον διαχωρισμό και να κάνει αυτό που αισθάνεται ότι θα έκανε ο χαρακτήρας του. Αυτή είναι, άλλωστε και η ουσία ενός role-playing game.
Πριν κλείσουμε οφείλουμε να αναφέρουμε επίσης τα glitch, τα οποία είναι αρκετά και συχνά σπάνε το immersion του τίτλου αναγκάζοντας τον παίκτη ακόμα και σε reload. Αυτά, βέβαια, θα διορθωθούν σε μεγάλο βαθμό με το day 1 patch και με όσα επακολουθήσουν, ενώ περιμένουμε με ενδιαφέρον να δούμε αν θα υπάρξουν και πάλι προσθήκες στον τίτλο μετά την κυκλοφορία του, δωρεάν και μη. Από την άλλη τα glitch που είναι σκόπιμα και συνδέονται με τη χρήση των BD ή με την πλοήγηση στον κυβερνοχώρο είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα για άτομα που πάσχουν από επιληψία και θα έπρεπε η CDPR να σκεφθεί σοβαρά ένα ειδικό mode που να κόβει ή να μειώνει πολύ την ένταση των εφέ αυτών. Με δήλωσή της στο Twitter ενώ γράφονταν αυτές οι γραμμές η εταιρεία δεσμεύτηκε ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για να βρει μια λύση για αυτό το συντομότερο δυνατό.
Αυτό που θα μείνει σίγουρα είναι η τεράστια φιλοδοξία της CDPR, η οποία θυμίζει εκείνη του πρωταγωνιστή του Cyberpunk 2077. Παρόλο που η πορεία της ως τώρα αψηφά κάθε λογική, είναι διατεθειμένη να πάρει ένα ακόμα μεγαλύτερο ρίσκο, βάζοντας προς το παρόν στην άκρη τη σειρά που την ανέδειξε (έστω κι αν οι fans θα ήθελαν σίγουρα ένα Witcher 4) και να αποτολμήσει κάτι πολύ διαφορετικό, συνδυάζοντας στοιχεία τα οποία έχει αποδείξει ότι γνωρίζει καλά με άλλα στα οποία δεν έχει απολύτως καμία εμπειρία, όπως το stealth, η οδήγηση και το first-person shooting. Και, παρά τις όποιες ατέλειες και την αμφισβήτηση από μερίδα του Τύπου, δίκαιη ή άδικη, τα καταφέρνει.
Ουφ. Ηρεμησα. Εκει που εβλεπα μαζεμενα τα review στο metacritic το ενα κατω απο το αλλο απο μεσα και reviewers που δεν ειχα ξανακουσει ποτε (οπως πχ Carol Quintain-ποιος ειναι αυτος παλι?-) και δεν ηξερα τι να παρω στα σοβαρα για το παιχνιδι, τσουπ! Review Enternity απο silverblade που γνωριζω και διαβαζω απο εποχες gamepro. Eδω φαινεται η αξια του να διαβαζεις κειμενο απο καποιον που ακολουθεις και εμπιστευεσαι λογω πολλαπλων δειγματων γραφης και δεδομενης γνωσης του ειδους. Αξια απειρως μεγαλυτερη απο 100 'Stevivor' και 'Jeueugames' και Carol Quintan (σοβαρα τωρα, ποιος ειναι αυτος?)
Χαρηκα που η Cd project Red επελεξε να παραμεινει προκλητικη στα themes του παιχνιδιου και δεν ακουσε τις φωνες διαμαρτυριας επαγγελματιων ''προοδευτικων'' τυπων αλλαζοντας ριζικα τομεις του παιχνιδιου και της παρουσιασης (γκουχ Bioware). Αλλο ενα θετικο που η εταιρια δεν εχει εδρα την Αμερικη. Αληθεια ποσες καλλιτεχνικες δημιουργιες (γενικα στις εικαστικες τεχνες, οχι μονο στα video games) τετοιου μεγεθους και budget βγαινουν σημερα που θεωρουνται προκλητικες και thought-provoking? Ειδικα στο σινεμα ποτε πλεον. Για τα περι επιδερμικοτητας, ειναι πολυ πιο δυσκολο καλλιτεχνικα να παρουσιασεις κατι σφαιρικα και ανοιχτο προς ερμηνεια απο οτι να το χρωματισεις με καποιο ιδεολογικο προσημο.
Ερωτηση 1: επειδη θα το παιξω σε pc θα ειναι καλυτερα να περιμενω κανα μηνα για patches? Δεν θελω να ξαναπερασω την εμπειρια του Red Dead 2
Eρωτηση 2: Ισχυει οτι σε 40 ωρες μπορει να δει καποιος ολο το παιχνιδι, με ολο το main story και ολα τα side quests
Καταρχήν φίλε Alias ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και για την εμπιστοσύνη σου.
"Για τα περι επιδερμικοτητας, ειναι πολυ πιο δυσκολο καλλιτεχνικα να παρουσιασεις κατι σφαιρικα και ανοιχτο προς ερμηνεια απο οτι να το χρωματισεις με καποιο ιδεολογικο προσημο. "
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Δυστυχώς αυτό είναι κάτι που αδυνατεί να αντιληφθεί το κίνημα των "woke", αν μπορεί καν να ονομαστεί κίνημα αυτό το πράγμα.
Το patch list για το Day 1 patch περιέχει αρκετά από τα πιο ενοχλητικά προβλήματα που συνάντησα. Αν όντως ισχύει αυτό, θα έλεγα ότι δεν θα συναντήσεις φοβερά προβλήματα.
Αν παίζει κανείς στο Story mode και τα περνά όλα νερό, μπορεί και να γίνεται. Αρκεί βέβαια να μην κάνει τίποτα άλλο optional, gigs, exploration και να πηγαίνει μόνο με fast travel. Προσωπικά χρειάστηκα 55 ώρες στο Hard για το main quest και κάποια sides. Όταν λέω "κάποια", η λίστα μου είναι ακόμα γεμάτη με sides και έχω πολλά gigs.
Xμμμ, αυτο δεν το λες 'ελαφρως μικροτερο campaign απο το Witcher 3 (των 100 ωρων)' που λεγανε οι developers. Ενδεχεται να κοψανε πολυ υλικο που ειχε ηδη δημιουργηθει, μετα την μεση της αναπτυξης. Και στο Witcher 3 το κανανε με μερικα κομμενα questline οπως αυτο του Iorveth στο Velen αλλα εδω φαινεται να επεσε πολυ ψαλιδι. Σιγουρα θα υπαρχουν αρκετοι λογοι, αλλα αυτο που προβληθηκε σαν σκεπτικο, οτι δηλαδη λιγοι τερματισαν το Witcher 3, μου φαινεται misguided λογος. Λιγοι τερματιζουν τα παιχνιδια ετσι κι αλλιως. Αν δει κανεις στατιστικα ολοκληρωσης, ακομη και για παιχνιδια του ενος-δυο απογευματων τα τερματιζουν οι μισοι και βγαλε. Πχ το Tomb Raider του 2013 στο Xbox 360 βλεπω το τερματισαν το 45% των χρηστων.
@Alias Carole Quintaine, Γαλλίδα YouTuber με περιπου 200.00 εγγεγαμμένους στο κανάλι της. Τελευταία την βλέπω στο Metacritic. Προφανώς επειδή έχει "ρεύμα". Μας έφαγαν οι τάσεις της εποχής. Δεν λέω άλλο. Κατανοητή ποια θα ήταν η συνέχεια.
... Χειροτερα και απο οτι φανταζομουν. Τι να πει κανεις πραγματικα...
Δεν έχω καταλάβει ποιο είναι το πρόβλημα με τη συγκεκριμένη,90/100 έβαλε στο παιχνίδι...Γαλλικά δεν τα θυμάμαι τόσο καλά,αλλά απ τη σύνοψη στο metacritic καλά λέει για το παιχνίδι.Και άλλοι διαβάσαμε gamepro αλλά δεν κάναμε έτσι,πείτε το άμα είναι να αναθέσουμε στη γερουσία του gaming να κάνει review εις το διηνεκές.Με φόντο τους μπαρμπάδες πάνω από μια arcade καμπίνα και τσιγαριά στο χέρι συν φραπεδάρα...
Θεωρεις δηλαδη οτι δεν μετραει η εμπειρια/προϋπηρεσια του reviewer? Οτι η αποψη ενος που ξεκινησε το gaming με το fortnite ειναι το ιδιο σφαιρικη και ισαξια με καποιον που παιζει απο τα 80'ς-90'ς? Επισης τι θα πει γερουσια? Υπαρχει ηλικιακο οριο το οποιο οταν το περασεις παυει να ισχει/μετραει η γνωμη σου?
Δεν μιλαω για τυφλη εμπιστοσυνη, λεω ειναι καλο να εχεις καποιους reviewers σαν σημειο αναφορας που γενικα σε βαθος χρονου εχεις δει οτι συμφωνεις με την κριτικη τους, οτι δηλαδη εχετε πανω κατω ιδια νοοτροπια και γουστα.
Θεωρώ ότι όλοι από κάπου κάποια στιγμή ξεκινάνε.Είτε είναι πιτσιρικάς που γράφει στον ειδικό τύπο(gamepro),είτε στο youtube ή σε site.Επίσης η άποψή μου είναι ότι μιλάμε για κριτική βιντεοπαιχνιδιών,όχι για κριτικούς λογοτεχνίας ή κινηματογράφου.Πιστεύω ότι ανέκαθεν ήταν πιο προσιτά στο θέμα της ηλικίας και κατά πόσο μπορεί κάποιος νέος να τα κρίνει(Τουλάχιστον στα core σημεία ενός πχ gameplay,γραφικά)
Σχετικά με το fortnite,δεν το έχω παίξει για να σου πω.Έχω ακούσει πάντως πως είναι απαιτητικό στο gameplay του και κατά βάση εκεί στηρίζεται.Kάπως έτσι θυμάμαι το shinobi και τα διάφορα arcades,μετά τα παιχνίδια στο snes megadrive,μετέπειτα τα counter strike/unreal tournament και πάει λέγοντας...
Ναι ολοι καπου ξεκινανε αλλα το metacritic υποτιθεται οτι δημοσιευει βαθμολογιες απο κριτικους, οχι χομπίστες. Metacritic λεγεται, οχι metahobbyist. H κριτικη γενικα υποτιθεται οτι γινεται απο ατομα με γνωση στο εκαστοτε αντικειμενο. Οπως δεν θελω να διαβασω review ταινιας απο ανθρωπο που εχει δει στη ζωη του μονο ταινιες της Marvel ετσι δεν θελω να δω review σε παιχνιδι απο τον οποιο twitcher-blogger-streamer που την ειδε ειδικος.
Η πλειοψηφία των reviewers χομπίστες είναι.
Ερωτηση 3 (απο μενα σε σενα Alias): Μετα απο ολο το χαμο που εχει γινει με το Cyberpunk τις τελευταιες ημερες για τις εκδοσεις στις base κονσολες, το ποσο broken/unplayable ειναι, το ποσος κοσμος πεταξε τα λεφτα του σε αυτο το κωλοπαιχνιδο, τα δισεκατομμυρια που θα χασει και η ιδια CD Projekt με αυτα που κανει (διαβασε το σημερινο αρθρο εδω στο Enternity) και ολο αυτη την αθλιοτητα γυρω απο το Cyberpunk 2077...
Μηπως να μου ζητησεις μια συγγνωμη ρε φιλε; Ε;
Που μου την επεσες επειδη "δεν μου αρεσει κανενα triple A" και γραφω anti-preview. Που γελασες επειδη προσπαθησα να "προστατεψω" ανθρωπους απο το να πεταξουν λεφτα. Δεν σου αρεσε η λεξη, ε; Δες τωρα τι γινεται. Τρεχουν να παρουν refunds και δεν τους τα δινουν πισω.
Εσενα προστατεψα στη τελικη. Και το εκανα και πεντε μηνες πριν βγει το ρημαδι. Εκτος απο τη συγγνωμη, μηπως να μου πεις κι ενα μπραβο;
Καταρχας και αυτο το λεω τελειως φιλικα, δεν ειναι υγιες να σε ενοχλει κατι που σου ειπε ενας αγνωστος απο το ιντερνετ. Τοσο που να το κρατας μεσα σου 1-2 μηνες μετα.
Με την ολη λογικη σου διαφωνω και πιστευω το εξηγησα επαρκως τοτε. Ξαναδιαβασα εκεινη την συζητηση και δεν εχω να ζητησω συγνωμη για κατι. Δεν σε εβρισα ουτε σε χαρακτηρισα καπως. Η ειρωνια που δεχτηκες προκληθηκε απο φρασουλες οπως 'τι δεν καταλαβαινεις'.
Προφανως και η κατασταση με τις last gen ειναι απαραδεκτη. Βαλανε τα χερια τους και εβγαλαν τα ματια τους. Ουτε τους υπερασπιζομαι ουτε τους λυπαμαι. Το μονο μου λυπαμαι ειναι το ιδιο το παιχνιδι τους που το αδικουν καταφωρα με ολη αυτη την κατασταση. Αυτο γιατι το παιζω απο την πρωτη μερα στο pc, εχω ριξει 50 ωρες ηδη πανω του και μπορω μετα βεβαιοτητας να πω οτι μπαινει χαλαρα στο τοπ 5 ολων των εποχων.
κ. Παπακωνσταντινου,θα ηθελα να σας ρωτησω ποσες ωρες σας πηρε για να το ολοκληρωσετε το παιχνιδι,σε ποσο χρονικο διαστημα και σε ποιο απο τα τρια options που προσφερει το παιχνιδι για να εχω μια εικονα για το βαθμο δυσκολιας αν και γνωριζω πως αυτο ειναι σχετικο γιατι εξαρταται απο τα playing skills του καθενος.Ευχαριστω!
Όπως είπα και στον φίλο Alias χρειάστηκα 55 ώρες στο Hard για το main quest και κάποια sides. Αυτό βέβαια επειδή χρησιμοποίησα ελάχιστα το fast travel, επειδή δεν ήθελα και κάνοντας και αρκετό exploration με προαιρετικά activities (races, assaults, organized crime activities, gigs και "κρυφά" quests).
Εμένα θα μου επιτρέψετε να κριτικάρω το κείμενο. Παρά πλ ωραία γραφή ωστόσο ενώ είναι φουλ ενδιαφέρον δεν μας δίνετε αρκετές πληροφορίες σχετικά με το παιχνίδι. Θεωρώ ότι στα συν πλην πήραμε παραπάνω πληροφορίες έστω και επιγραμματικά απο όσο όλο το κείμενο. Ελπίζω να έγινα κατανοητός ως προς το παράπονο μου.
H καλοπροαίρετη κριτική είναι πάντα ευπρόσδεκτη. Προσπάθησα σκόπιμα να αποφύγω τα spoilers κατά το δυνατόν, για να αποφύγω ευτράπελα σαν αυτά που εμφανίστηκαν αυτές τις μέρες και αποκαλύπτουν σημαντικά plot points και ολόκληρα questlines σαν να μην τρέχει τίποτα και ίσως να το παράκανα λίγο. Αν έχεις κάποια συγκεκριμένη απορία, είμαι στη διάθεσή σου.
Καταρχας εξαιρετικό review. Φιλε Νίκο μπορείς να αναλύσεις λίγο περισσότερο το "Είναι ιδιαίτερα «εχθρικό» προς άτομα που πάσχουν από επιληψία" ; Λόγω έντονης αλλαγής του φωτισμού, της κίνησης στο περιβάλλοντα χώρο, το 3rd person, το field of view η κάτι άλλο; Ευτυχώς δεν πάσχω από επιληψία ωστόσο έχω θέμα σε αρκετά παιχνίδια με το Motion sickness και κάτι μου λέει πως μάλλον θα το έχω και με το cyperpunk ! thanks in advance!
Ευχαριστώ πολύ φίλε zortam. Αν δεν σε ζαλίζουν συνήθως τα FPS δεν νομίζω να αντιμετωπίσεις θέμα, αν και η κάμερα κάνει σίγουρα κάποιες μη συνηθισμένες κινήσεις (όταν ο main character, για παράδειγμα, δεχθεί κάποιο χτύπημα που τον ρίχνει κάτω ή πίνει ένα ποτό). Το πρόβλημα εστιάζει κυρίως στο cyberspace, στα οπτικά glitch που συνοδεύουν την εμφάνιση κάποιου χαρακτήρα που δεν είναι "πραγματικός" και, κυρίως, όταν ενεργοποιείται το headset που χρησιμοποιείται για τα braindance. Το εφέ αυτό βασίζεται, σύμφωνα με άτομα που πάσχουν από επιληψία, σε μια συσκευή που στοχεύει στην δημιουργία κρίσης για ιατρικούς λόγους. Είναι αξιοπερίεργο πώς ξέφυγε αυτό το πράγμα από την CDPR, αλλά η αντίδρασή της ήταν τουλάχιστον άμεση όταν κάποιοι χρήστες παραπονέθηκαν.
Thanks a lot!
Μπραβο φιλτατε, πολυ ευχαριστη αναγνωση αποτελει το review σου
Ευχαριστώ πολύ!
Μια ενδιαφέρουσα πληροφορία: όπως είδαμε στα credits του Cyberpunk 2077, στην ομάδα Quest Design συμμετέχει και η Ελληνίδα developer Δέσποινα Ανετάκη
Δεν ξεφεύγει τίποτα από το μάτι της κουκουβάγιας! Εγώ στα credits είδα το cameo του Kojima, αλλά δεν νομίζω ότι τον πέτυχα.
Αρχικά το Review είναι σε PC , Ps4-5 ή σε κάποιο απο τα Xbox;
Αντικειμενικά πιστεύω ότι το όσο μεγάλο και να είναι το game τα BUGS- Glitches δικαιολογούνται ως ένα σημείο που δεν είναι game or immersion breakers.
Skyrim ή Witcher 3 για παράδειγμα είχαν πολύ bugs( ειδικά το Skyrim ) αλλά όχι game breaking ή immersion. Φίλος με φώναξε να δω το Cyberpank2077 σε base Ps4 και κάναμε ένα 4ωρο session.
Παιδιά απογοητευτικα και μετα αρχισα νε τσεκαρω reviews απο εξωτερικό και το δικό σας.
Πιστεύω ότι είναι πολύ..ανέντιμο το review embargo από την CDPR που δεν επέτρεπε στους youtubers να χρησιμοποιήσουν δικό τους footage για παραδειγμα. Από ΕΑ ή Bethesda το περίμενα κάτι τέτοιο αλλά όχι από CDPR.
Ίσως αξίζουν την επιείκεια μας και είμαι σίγουρος ότι θα το φτιάξουν το GAME σε βάθος χρόνου γιατι όπως είναι τώρα το παιχνίδι είναι ξεκάθαρο ότι δεν ήταν έτοιμο.
Στο review επίσης νομίζω δεν αναλύεις τα RPG mechanics του τίτλου καθόλου.(π.χ Skill trees κ.λ.π). Ίσως ένα δεύτερο review για περισσότερες πληροφορίες;
Ευχαριστώ και σορρυ για το μεγάλο μήνυμα.
Τα σχόλια είναι πάντοτε ευπρόσδεκτα όταν είναι εποικοδομητικά :)
Το review έγινε σε PC, ευτυχώς, γιατί αν ήταν σε PS4 ή Xbox One (όπου έχω τα vanilla μηχανήματα) η εικόνα θα ήταν εντελώς διαφορετική. Ο λόγος που η βαθμολογία είναι αυτή έγκειται ακριβώς στο ότι παρά τα όσα καταφέρνει το παιχνίδι είναι ξεκάθαρο ότι θα έπρεπε να κυκλοφορήσει αργότερα. Ωστόσο, εξαιτίας των πιέσεων από fans αλλά και από μετόχους (όπως επίσης και από την ίδια της την απειρία) η CDPR στριμώχτηκε και αναγκάστηκε να κυκλοφορήσει πρόωρα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Προσωπικά εμπιστεύομαι την CDPR στο ότι θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να συμμαζέψει την κατάσταση αν και για τις απλές last-gen consoles δεν είναι ξεκάθαρο πόσο μπορούν να βελτιωθούν τα πράγματα. Και αυτό επειδή και το Witcher 3 είχε κάποια λίγα game breaking bugs για τα οποία είχα θέσει τότε ερώτημα στους devs και απαντήθηκε ικανοποιητικά (διορθώθηκαν Day 1).
Όσο για τους μηχανισμούς δεν αναφέρθηκα ιδιαίτερα στα skill trees προτιμώντας να εστιάσω σε αυτά που κάνουν το CP2077 ξεχωριστό. Δες για παράδειγμα ένα κομμάτι που έκοψα:
[...]για παράδειγμα, η ικανότητα στη χρήση πιστολιών (Handguns) εξαρτάται από το Reflexes. Αν το Reflexes του V. είναι 5, τότε οι αντίστοιχες ικανότητες (όπως το Handguns και το Blades) δεν μπορούν να ξεπεράσουν το επίπεδο αυτό, όσο κι αν τις χρησιμοποιήσουμε. Κάθε επίπεδο εμπειρίας μας χαρίζει έναν πόντο για στατιστικό της επιλογής μας και ένα πόντο για perk. Καθεμία από τις ικανότητες που αναφέραμε έχει το δικό της, ξεχωριστό δέντρο από perks. Για παράδειγμα, το Blades έχει perks που ανεβάζουν την ταχύτητα των επιθέσεων με αιχμηρά όπλα, μειώνουν το κόστος τους σε stamina ή βελτιώνουν την αποτελεσματικότητα των αντεπιθέσεων του V.
Προτίμησα, ωστόσο, να μην κουράσω με τεχνικές λεπτομέρειες, οι οποίες για κάποιο άλλο παιχνίδι θα ήταν χρησιμες, δεδομένου ότι δεν θα υπήρχαν άλλα πιο σημαντικά πράγματα να αναλυθούν. Αν δεν το έχεις κάνει, σου συστήνω να ακούσεις το τελευταίο GameUp που αναλύουμε με τον Ηλία Παππά πολλά πράγματα τα οποία δεν χωρούσαν στο review.
Ευχαριστώ για την λεπτομερή απάντηση αρχικά.
Γενικά δεν κοιτάω το νούμερο στις βαθμολογίες των reviews απλά για να είμαι ειλικρινής μου έκανε εντύπωση το οτι στα στην και πλην έγραψες "δικαιολογημένα bugs λόγω του εγχειρήματος ". Αυτό με βρήκε αντίθετο όπως είδες και στον πρώτο σχόλιο.
Συμπέρασμα; Κανένα μα κανένα game δεν μπορεί να σταθεί αντάξιο στο hype που εμείς σαν community δημιουργούμε ή στο hype που οι ίδιες οι εταιρείες δημιουργούν μεσω του marketing. Τεράστιο step back για την CDPR η όλη κατάσταση και απλά ελπίζω να μάθει από τα λάθη της γιατί εμείς δεν πρόκειται.
Άντε και για το επόμενο hyped game.....
Το GameUp για το Cyberpank είναι spoiler free?
Πάντα spoiler-free. Υπάρχει κάτι πολύ minor αλλά αφορά μηχανισμούς, όχι το στόρι.
Μια και έκανα λογαριασμό για να πάρω μέρος στο διαγωνισμό :-P, να δώσω με την ευκαιρία συγχαρητήρια για το εξαιρετικό review.
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και η κουβέντα με τον Ηλία Παππά στο σχετικό podcast.
Να είσαι καλά φιλε μου, ευχαριστούμε!