Όταν κυκλοφορεί ένα παιχνίδι και την ακριβώς επόμενη μέρα μαθαίνει κανείς πως το στούντιο που ήταν υπεύθυνο για την ανάπτυξή του κλείνει και πως όλοι του οι εργαζόμενοι ετοιμάζονται για ουρά στο ταμείο ανεργίας, σίγουρα κάτι δεν κάθεται καλά. Το λουκέτο στην Ouka Studios δε θα επηρεάσει τη σειρά Mana στον βαθμό που θα έκανε κάποιον να σκεφτεί πως δε θα υπάρξει ποτέ ξανά συνέχεια, όμως το Visions of Mana δε γίνεται παρά να στιγματιστεί, έστω και λίγο, από αυτό το τουλάχιστον ατυχές γεγονός. Τα παραπάνω προφανώς και δεν είναι η εισαγωγή που θα περιμέναμε να κάνουμε στο review του πρώτου νέου core τίτλου της σειράς εδώ και σχεδόν μια δεκαετία, όμως αυτά έχει η ζωή κι η βιομηχανία, οπότε να ‘μαστε. Το νέο action RPG της σειράς λοιπόν διαδέχεται το Adventures of Mana του ’16, μια συλλογή, δύο remakes κι ένα free to play spin-off που ακολούθησαν και παρουσιάζει μια ολοκαίνουργια ιστορία που - έκπληξη - έχει να κάνει με το Mana Tree.
Στο Visions of Mana ταξιδεύουμε σε διάφορες περιοχές του Qi’Diel, ώστε να αποκαταστήσουμε την ενέργεια του Mana υπό την προστασία του Soul Guard, ενός στρατιώτη που επιλέγεται να συντροφεύσει την εκάστοτε ομάδα – αποστολή έως ότου φτάσει στο Mana Tree. Εξ’ ορισμού φαίνεται πως η πλοκή κινείται στο γνώριμο πλαίσιο που η σειρά οριοθέτησε δεκαετίες πριν, γεγονός όσο καλό όσο κι η εκτέλεση της ιδέας, ανάλογα με τον τίτλο. Στην προκειμένη η ζυγαριά γέρνει προς τη θετική πλευρά, αν και σε ασφαλή μονοπάτια που ακολουθούν μια καλά καθιερωμένη γραμμή, δίχως να ξεφεύγει ή να προσπαθεί να παρουσιάσει κάτι πραγματικά καινούργιο – κάτι που ισχύει και για όλους τους υπόλοιπους τομείς του παιχνιδιού. Οι διάλογοι και τα cutscenes είναι μακροσκελή (και skippable), με την πραγματική ουσία να στριμώχνεται στο 30 με 40 τοις εκατό και το υπόλοιπο ποσοστό να ισομοιράζεται σε εμπλουτισμό χαρακτήρων, φιλοφρονήσεις, χιούμορ και… νάζια. Η ιστορία θα χρειαστεί περίπου 30 ώρες από τον χρόνο μας αν δεν είμαστε περίεργοι για ψάξιμο ή αλτρουιστές για να αναλάβουμε ένα – δύο side quests παραπάνω και ένα επιπλέον 20ωρο για να εξαντλήσουμε όλα όσα μας προσφέρει ο κόσμος της. Και στις δύο περιπτώσεις, καλύτερα απ’ όλους θα περάσουν οι πιστοί fans τις σειράς που θέλουν περισσότερο Mana. Οι υπόλοιποι θα ασχοληθούν περισσότερο με το gameplay, παρά με το σενάριο.
Το gameplay είναι ένας συνδυασμός της κλασικής φόρμουλας του Mana με το στυλ των πιο πρόσφατων Tales και κυρίως του of Arise. Καθώς πλοηγούμαστε στις γενναιόδωρα μεγάλες περιοχές από τις οποίες περνάμε και στις οποίες μπορούμε να κάνουμε αρκετά περισσότερα πράγματα από μια απλή διάβαση προς το σημείο ενδιαφέροντος του εκάστοτε quest, θα συναντήσουμε mobs εχθρών και θα ξεκινήσουμε μάχες που θα σχηματίσουν μια μικρή αρένα γύρω από τους συμμετέχοντες, από όπου θα καταφέρουμε να εξέλθουμε είτε μόλις τους εξουδετερώσουμε όλους, είτε στην περίπτωση που μπορέσουμε να δραπετεύσουμε από αυτούς, πιθανότατα λόγω ξεκάθαρης υπεροχής τους. Στη διάθεσή μας υπάρχουν αρκετά (μα όχι και δεκάδες) upgradable όπλα (μέσω αγοράς ή loot), με ξεχωριστό στυλ μάχης και, κατ’ επέκταση, ιδανικά για διαφορετικών τύπων εχθρούς. Η ιστορία του παιχνιδιού μας δίνει τη δυνατότητα χειρισμού αρκετών χαρακτήρων, κάτι που εξαρτάται από το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε. Τα περισσότερα από τα όπλα που διατίθενται μπορούν να χρησιμοποιηθούν από συγκεκριμένους από αυτούς, οπότε και ο πειραματισμός που υφίσταται επιδέχεται ενός ελάχιστου, μα αισθητού περιορισμού. Ακόμα κι έτσι, η ευελιξία που υπάρχει ως προς τον τρόπο με τον οποίο μάχεται κάθε ένας από τους playable χαρακτήρες είναι αρκετή για να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον για τις μάχες σε ένα βασικό playthrough.
Εκτός αυτών υπάρχουν και επιπρόσθετες, special επιθέσεις με ποικιλία, αρκετά buffs και ρυθμίσεις στρατηγικής της ομάδας που μας απαρτίζει, αλλά και bosses που προσφέρουν όμορφες και διασκεδαστικές αντιπαραθέσεις. Το επίπεδο δυσκολίας είναι πάντα στην ευχέρεια του παίκτη, με ελαφρώς απότομες αυξομειώσεις στους μεγάλους τύπους εχθρών (συμπεριλαμβανομένων των bosses), μαζί με τα αντίστοιχα scales στο hp τους. Στον αντίποδα, το εύρος των dodges είναι αρκετά δυσανάλογα και με το μέγεθος των χαρακτήρων που χειριζόμαστε, και με το μέγεθος των εχθρών (και των animations επιθέσεών τους). Επιπλέον, το κλείδωμα της οπτικής σε έναν συγκεκριμένο εχθρό δε λειτουργεί πάντα όπως θα ‘πρεπε, ενώ τα διάφορα conditions τύπου πάγωμα ή παράλυση, τείνουν να κρατάνε αρκετά περισσότερο από το φυσιολογικό. Κάτι επιπρόσθετο που θα θέλαμε είναι μεγαλύτερη ποικιλία των βασικών εχθρών, όμως από την άλλη, το ίδιο ισχύει για όλα τα Mana games.
Στο σύνολό του το Visions of Mana είναι αρκετά όμορφο. Υπάρχουν περιοχές του Qi’Diel που είναι πραγματικά απολαυστικές στο μάτι, όμως υπάρχουν και άλλες που είναι απλά καλοσχεδιασμένες και πιστές στο ύφος του franchise, δίχως να προσφέρουν το κάτι παραπάνω. Πράγματα προς ανακάλυψη και side quests για ατελείωτο σάρωμα διαδρομών υπάρχουν σε κάθε μια από αυτές, όμως το αν αξίζει η ενασχόληση τέτοιου βαθμού εξαρτάται από το στυλ gamer του καθενός και το πόσο πραγματικά αγαπά το Mana. Σε γενικές γραμμές, loot υπάρχει κυριολεκτικά άπειρο και παντού. Όσο για τα side quests, στην πλειοψηφία τους αποτελούν ανακυκλώσεις, κάτι που είναι και αναμενόμενο, από τη στιγμή που ακόμα και τα βασικά quests φέρουν μια γραμμικότητα στη φύση τους. Στην πράξη αυτό σημαίνει πως από τη στιγμή που θα αναλάβουμε ένα quest, θα χρειαστεί να επισκεφθούμε δύο ή τρεις διαφορετικές τοποθεσίες με εκτενή cutscenes, παλεύοντας στην πορεία προς αυτές. Στη θεωρία ακούγεται σχεδόν απόλυτα φυσιολογικό, όμως στην πραγματικότητα αποτελεί ένα μοτίβο που ενδέχεται να κουράσει μετά τις πρώτες 5 ώρες. Κι αν αυτό ακούγεται αρκετό, οι πρώτες 5 ώρες δεν είναι αρκετές για την ολοκλήρωση του πρώτου (από τα 8) κεφαλαίου.
Το κύκνειο άσμα της Ouka Studios θα μείνει ως ένα από τα πιο… ουδέτερα Mana games που κυκλοφόρησαν ποτέ, παρόλο που πάντα θα είναι ευχάριστο το γεγονός της επιστροφής στο σύμπαν του. Το αν θα υπάρξει συνέχεια εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τη Square Enix, η οποία θα χρειαστεί να αξιολογήσει τις εμπορικές επιδόσεις του Visions of Mana και με τον καιρό να αναθέσει το επόμενο κεφάλαιο σε κάποιο άλλο στούντιο ανάπτυξης ή να το αναλάβει η ίδια εσωτερικά. Έως τότε, μια και μιλάμε για αρκετά χρόνια αργότερα, ο συγκεκριμένος τίτλος δε θα απογοητεύσει τους fans των προκατόχων του. Το αν θα τους ενθουσιάσει όσο περίμεναν τόσα και τόσα χρόνια είναι μια εντελώς διαφορετική υπόθεση.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity