Το Saints Row είναι μια γνωστή ποσότητα στο gaming. Ξεκίνησε σαν ένας κλώνος του GTA χωρίς ιδιαίτερες τυμπανοκρουσίες, μόνο που σε κάθε συνέχεια, ο μετρητής του «ό,τι να ‘ναι» έφτανε σε καινούρια επίπεδα. Κάποιοι ήταν εντάξει με τα νέα όρια του παραλογισμού σε κάθε sequel, κάποιοι θεωρούσαν πως ίσως είχε πάει πολύ μακριά, η αλήθεια πάντως είναι ότι μετά το Saints Row 4 δεν υπήρχαν και πολλοί δρόμοι για να ακολουθήσει η σειρά, και ένα soft reboot ήταν μάλλον επιβεβλημένο. Αρκετά χρόνια μετά την τελευταία κυκλοφορία και ένα όχι και τόσο επιτυχημένο spin off, το Saints Row επιστρέφει, με καινούρια ρούχα, καινούρια τοποθεσία και μια ελαφρώς διαφορετική φιλοσοφία. Το αν οι Saints τα πάνε καλά με τις αλλαγές, αυτό θα το ανακαλύψουμε παρακάτω.
Steelport τέλος, λοιπόν, και η νέα παιδική χαρά των Saints είναι το Santo Ileso, μια φανταστική πόλη στις ΗΠΑ που θυμίζει κάτι ανάμεσα σε Arizona, Texas και California. Το νέο crew παρουσιάζεται σαν μια παρέα νέων (εγκληματιών) που έχουν φτάσει σε αδιέξοδο με τη πραγματικότητα που ζουν, και αποφασίζουν να δημιουργήσουν μια νέα συμμορία και να γίνουν οι κυρίαρχοι της πόλης με τη βία. Το σενάριο είναι ανέμπνευστο, ρηχό, και αν κάτι τέτοιο δεν είχε σημασία στους προηγούμενους τίτλους, επειδή το χιούμορ ερχόταν σαν οδοστρωτήρας και τα κάλυπτε όλα, εδώ μακάρι να μπορούσαμε να πούμε το ίδιο. Σε πρώτη φάση το Santo Ileso αν και μεγάλο σε έκταση δεν έχει το ίδιο ενδιαφέρον, ενώ οι χαρακτήρες, αν και είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζονται, δεν έχουν την ίδια «σπίθα» που είχαν αυτοί των προκατόχων τους. Όχι μόνο δεν υπάρχει Johnny Gat και Shaundi, οι νέοι χαρακτήρες είναι απελπιστικά αδιάφοροι, ορισμένες φορές σε σημείο αντιπάθειας.
Ακόμα και αυτό θα μπορούσε να έχει μπει σε δευτερεύουσα μοίρα αν το Saints Row είχε να προσφέρει μια πραγματικά ανανεωμένη πρόταση, αλλά δυστυχώς η πλειοψηφία του χρόνου μας στο Santo Ileso αποτελείται από activities και side missions που δεν έχουν κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον, με τις κεντρικές αποστολές που προχωράνε την ιστορία να είναι ο αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής, με τα εντυπωσιακά set pieces και την κάπως πιο οργανωμένη και σκηνοθετημένη δράση να αποτελεί highlight στην ιστορία των νέων Saints. Πιο συγκεκριμένα, ο τίτλος χωρίζεται στα main missions και τα side activities, με τα πρώτα ουσιαστικά να δίνουν τις βάσεις και να δημιουργούν τις απαιτήσεις για τη συνέχεια. Οι Saints αναλαμβάνουν κάποια αποστολή, αυτή προσφέρει χρήματα στους παίκτες, τότε οι παίκτες χρησιμοποιούν αυτά τα χρήματα για να επεκτείνουν την αυτοκρατορία των Saints, και με τις συμπληρωματικές αποστολές που δημιουργούνται από τις νέες «επιχειρήσεις», οι παίκτες κερδίζουν ακόμα περισσότερα χρήματα, και ο κύκλος προχωράει.
Κάθε νέα «επιχείρηση» έχει και το δικό της side-mission/τύπο αποστολής που συνδέεται με αυτήν, και για να ολοκληρωθεί η περιοχή και όλα τα objectives, οι παίκτες θα πρέπει να ολοκληρώσουν έναν συγκεκριμένο αριθμό. Αυτές αποτελούνται από την αποκομιδή και μεταφορικά τοξικών αποβλήτων, μέχρι τον ηθελημένο τραυματισμό σε επερχόμενα οχήματα, για να υπάρξει μήνυση και να αποζημίωση από την ασφαλιστική εταιρεία. Ο χάρτης χωρίζεται σε περιοχές, και σε κάθε περιοχές οι παίκτες μπορούν να τοποθετήσουν από ένα καινούριο κτήριο των Saints, και στη συνέχεια θα πρέπει να εξαφανίσουν τον ανταγωνισμό, να βρουν όλα τα discovery points, ούτως ώστε η περιοχή να ολοκληρωθεί 100%.
Σε γενικότερες γραμμές το μεγαλύτερο πρόβλημα παρουσιάζεται στο γεγονός ότι οι δραστηριότητες που γίνονται διαθέσιμες δεν έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ενώ η ίδια η πόλη του Santo Ileso δεν είναι και τόσο ενδιαφέρουσα ή γεμάτη. Απλά δεν υπάρχουν αρκετά συναρπαστικά πράγματα για να κάνει κανείς πέρα από τα main missions, και ακόμα και εκεί, το σύστημα χειρισμού και η γενικότερη κίνηση του χαρακτήρα στον χώρο θυμίζει περισσότερο εποχές Xbox 360 και SR3, κάτι που μόνο ικανοποιητικό δεν το λες, τόσα χρόνια μετά. Bugs υπάρχουν αρκετά, κάποια προφανή και κάποια όχι τόσο, όπως για παράδειγμα ο ήχος των αυτοκινήτων, που στις τελικές ταχύτητες ήταν πρακτικά σε σίγαση, με ένα γενικότερο θέμα να υπάρχει στο mixing του ήχου. Δυστυχώς, ούτε ο τεχνικός τομέας είναι σε θέση να σηκώσει κάποιο από το βάρος, αφού το αποτέλεσμα δεν είναι κάτι που δικαιολογεί πλήρες reboot και κυκλοφορία στην τρέχουσα γενιά, με άκαμπτα ρούχα/textures και χαμηλής ανάλυσης πρόσωπα και χαρακτήρες. Το Boss Factory είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να δημιουργήσει κανείς τον δικό του χαρακτήρα, αλλά ακόμα και μετά από ώρες ενασχόλησης, οι default χαρακτήρες «γράφουν» πολύ καλύτερα στα cutscenes.
Είναι δύσκολο να πάει κανείς προς τα πίσω και να προσπαθήσει να ιχνηλατήσει τις προθέσεις ή το όραμα της Volition με το reboot του Saints Row. Δεν είναι ούτε το τεχνικό επίτευγμα, ούτε έχει το χιούμορ που θα περίμενε κανείς. Με λίγα λόγια, είναι σαν ένα SR χωρίς ψυχή, και αυτό είναι ίσως η μεγαλύτερη απογοήτευση μετά από τόσα χρόνια. Χλιαρό χιούμορ, αδιάφοροι χαρακτήρες και gameplay, ελλιπής τεχνικός τομέας. Και πάλι, κάτω από όλα αυτά τα σφάλματα κανείς μπορεί να απολαύσει τον χρόνο του, αλλά αυτές οι στιγμές είναι πολύ λίγες και πολύ σπάνιες. Πολύ δυστυχώς, το ντεμπούτο των ανανεωμένων Saints δεν ήταν αντάξιο των προσδοκιών. Ας ελπίσουμε τα επόμενα βήματά τους να έχουν περισσότερο ενδιαφέρον.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity