Είναι καθιερωμένο, πλέον, να κυκλοφορεί μία ακόμη, πλουσιότερη έκδοση ενός τίτλου Persona. Το Persona 3 (FES, Portable) είχε δύο επανακυκλοφορίες και, ενδιάμεσά τους, κυκλοφόρησε το Persona 4. Λίγα χρόνια αργότερα, η έκδοση Persona 4 Golden κυκλοφόρησε αποκλειστικά για το PlayStation Vita με πολλές βελτιώσεις. Για περισσότερο από μια δεκαετία, η βελτιωμένη αυτή έκδοση ήταν «παγιδευμένη» στο φορητό της Sony αλλά -επιτέλους- η Atlus την έφερε σε νέες πλατφόρμες. Στο Persona 4 Golden, η «καρδιά» της σειράς παραμένει, όμως διαφέρει αρκετά συγκριτικά με τον προκάτοχό του. Για αρχή, είναι πιο χρωματιστό και ευχάριστο, κάτι που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την σκοτεινή ιστορία και τα γεγονότα. Στο επίκεντρο, υπάρχει ένα τεράστιο μυστήριο: πυκνή ομίχλη καλύπτει το ήσυχο προάστιο Inaba κι όταν αρχίσει να υποχωρεί, αφήνει πίσω της πτώματα. Πώς συνδέεται το φαινόμενο αυτό με τους φόνους; Ποιος μπορεί να τους διαπράττει και γιατί;
Πρωταγωνιστής είναι ο νεαρός μαθητής Yu Narukami, που μεταφέρεται στην Inaba για το σχολικό έτος όταν οι γονείς του βρίσκονται στο εξωτερικό. Εκεί, ζει με τον θείο του, Ryotaro Dojima, και την μικρή του κόρη. Ο θείος του τυγχάνει να είναι αστυνομικός, οπότε το μυστήριο της ομίχλης τού απορροφά πολύ χρόνο και η μικρή Nanako μένει μόνη της – ο Yu είναι καλοδεχούμενη παρέα για την μικρή. Ο Yu, ερχόμενος από την πόλη, πρέπει να προσαρμοστεί στην πιο αργή και χαλαρή ζωή της Inaba, να κάνει νέους φίλους. Γρήγορα γνωρίζει τον Yosuke, την Chie και την Yukiko, οι οποίοι θα γίνουν κολλητοί του από νωρίς. Η ζωή του λυκειόπαιδου, όπως συνηθίζεται στα Persona, είναι σημαντικό κομμάτι της εμπειρίας. Ο παίκτης θα πρέπει να ισορροπεί μεταξύ εξερεύνησης, δημιουργίας σχέσεων με άλλους χαρακτήρες (Social Links) και σχολικής ζωής. Από πολύ νωρίς, το μυστήριο έρχεται στο προσκήνιο και ο Yu καταλήγει να πιστεύει σε αστικούς μύθους, οι οποίοι όμως, αποδεικνύονται αληθινοί. Ένα βράδυ καταφέρνει να μπει -κυριολεκτικά- στην τηλεόρασή του και σιγά-σιγά γίνονται σημαντικές αποκαλύψεις. Ο κόσμος της τηλεόρασης, γνωστός και ως Midnight Channel, είναι το κλειδί για το μυστήριο των φόνων κι όχι μόνο. Το θέμα του Persona 4 είναι η καταπιεσμένη άλλη πλευρά του εαυτού όλων, η αναζήτηση της αλήθειας σε όλα τα πράγματα και η αποδοχή της, όσο δύσκολη κι αν είναι.
Στο πρώτο άκουσμα, ίσως δεν ακούγεται τόσο βαρύ ως θέμα όσο το «θάνατος και θνητότητα» που αφορούσε το προηγούμενο παιχνίδι, όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Τα τέλη, και δη το πραγματικό τέλος που απαιτεί λίγη περισσότερη προσπάθεια, είναι γροθιές στο στομάχι όπως και διάφορα άλλα γεγονότα. Ίσως τα πιο ζωηρά χρώματα να κάνουν την αντίθεση πιο έντονη, μάλιστα, αφού μιλάμε για παιχνίδι που δεν φοβάται να βάλει σε πραγματικό κίνδυνο ακόμη και παιδιά, δίχως να λυπάται τις λεπτομέρειες. Η καταπιεσμένη πλευρά όλων παίρνει την μορφή των Shadows, ένα αμάλγαμα όλων των αρνητικών σκέψεων και στοιχείων του χαρακτήρα τους, τα οποία αποτελούν και τα βασικά bosses του παιχνιδιού. Στο Midnight Channel, βέβαια, υπάρχουν και πιο «απλές» σκιές που έχουν την μορφή δαιμόνων, ένα σήμα-κατατεθέν της σειράς. Αυτά αποτελούν τους συνηθέστερους εχθρούς, οι οποίοι μπαίνουν εμπόδιο στον παίκτη όταν εξερευνούν τον κόσμο της τηλεόρασης. Στόχος δεν είναι μόνο να καταπολεμούνται στην μάχη, αλλά και να επισυνάπτονται συμφωνίες ώστε να εξασφαλίζονται οι υπηρεσίες τους για λογαριασμό του Yu.
Κάθε Persona που αποκτάται, μπορεί να αναπτυχθεί και να αποκτήσει νέες ικανότητες, όμως το «ζουμί» είναι στην ένωση μερικών Persona προκειμένου να δημιουργηθούν νέα, ισχυρότερα. Το κλειδί στην σύνθεση είναι τα Social Links, ο μηχανισμός πίσω από τις ανθρώπινες σχέσεις μεταξύ του Yu και άλλων χαρακτήρων. Όσο γνωρίζει περισσότερο κόσμο και συναναστρέφεται μαζί του, ξεκλειδώνει νέα Social Links που αντιστοιχούν σε μια Αρκάνα, οι οποίες με τη σειρά τους αντιστοιχούν σε ομάδες Persona. Αυξάνοντας το level ενός Social Link, ο παίκτης κερδίζει στα στατιστικά ενός Persona που δημιουργείται από σύνθεση και αντιστοιχεί στην Αρκάνα του Social Link. Δεν υπάρχει αρκετός χρόνος μέσα στην μια χρονιά που διαρκεί το παιχνίδι, ώστε να αφιερωθούν οι παίκτες σε όλα τα Social Links, οπότε οι επιλογές είναι στρατηγικές. Από τη μία, αυτό δίνει την δυνατότητα να ξαναπαίξει κάποιος το παιχνίδι και να δοκιμάσει νέα Social Links και νέα Personas. Από την άλλη, το κόστος του να μην αναπτύξει ένα Social Link δεν είναι τεράστιο – δεν χάνει την δυνατότητα να χρησιμοποιεί Persona μιας Αρκάνας, για παράδειγμα, απλώς δεν θα απολαμβάνει ενισχυμένα στατιστικά μετά τη σύνθεση. Τα Social Links, βέβαια, προσφέρουν στην ιστορία και τους χαρακτήρες, προσφέροντας έναν ακόμη λόγο για επιπλέον playthroughs. Οι χαρακτήρες, άλλωστε, παραμένουν ένα ισχυρό στοιχείο του παιχνιδιού, όπως συμβαίνει σε κάθε τίτλο της σειράς. Όλοι έχουν μυστικά, καταπιεσμένες σκέψεις, εαυτούς που αρνούνται να δεχτούν – αυτό οδηγεί σε πολλές γκρίζες περιοχές, με χαρακτήρες πολυδιάστατους και πλοκή που τους φιλοξενεί άψογα.
Μέσα στο Midnight Channel, οι παίκτες θα έχουν την επιλογή να εξερευνούν και να πολεμούν για να προχωρήσουν την ιστορία και να ανέβουν σε level, όμως υπάρχουν όρια εντός κι εκτός του καναλιού. Αφενός, υπάρχει η πρόκληση να ολοκληρωθεί ένα dungeon σε μια προσπάθεια όμως χρειάζεται τρομερή διαχείριση πόρων, κάτι που στα πρώτα dungeons σίγουρα δεν θα επιχειρήσει ένας νέος παίκτης. Αφετέρου, ο καιρός του πραγματικού κόσμου επηρεάζει τον καιρό στο κανάλι, οπότε δεν γίνεται να προχωράει πολύ αργά η πρόοδος σε ένα dungeon διότι υπάρχει κίνδυνος να συμβεί κάτι πολύ κακό – το οποίο δεν θα αποκαλυφθεί εδώ ελέω spoilers. Κάθε dungeon είναι θεματικό, θυμίζοντας π.χ. ένα ξενοδοχείο, όμως η γενική δομή είναι ίδια: τεράστιοι διάδρομοι, τυχαία σεντούκια, εχθροί και πόρτες που οδηγούν σε δωμάτια ή άλλους ορόφους. Πολλαπλοί όροφοι απαρτίζουν κάθε dungeon και, όσο βαθύτερα πηγαίνει κανείς, τόσο δυσκολότερο θα γίνεται με αποκορύφωμα ένα ισχυρό boss στο τέλος. Το μοναδικό παράπονο για τα dungeons έχει να κάνει με τον σχεδιασμό, αφού είναι δημιουργημένα τυχαία και τα κομμάτια μοιάζουν τόσο πολύ που μπερδεύουν στην εξερεύνηση. Όμως το κυριότερο, είναι που δεν υπάρχει τεράστια ποικιλία οπτικά, οπότε όταν αφιερώνονται ώρες σε ένα dungeon καταλήγει βαρετό. Δεν είναι τεράστια προβλήματα και ενδεχομένως να μην απασχολήσουν τους παίκτες, αφού το πραγματικό «ζουμί» ενός dungeon βρίσκεται στις μάχες, τα Persona και το loot.
Μέσω του Shuffle Time, που ενεργοποιείται μετά από μια μάχη, οι παίκτες έχουν την ευκαιρία να αποκτήσουν buffs, αντικείμενα ή Persona για τον Yu. Όσο αποκτά εμπειρία, ο Yu μπορεί να χρησιμοποιεί περισσότερα Personas ώστε στη διάρκεια μιας μάχης, να αλλάζει από το ένα στο άλλο. Η μάχη γίνεται σε γύρους, με κάθε χαρακτήρα να έχει έναν γύρο όμως αν οι παίκτες χτυπήσουν την αδυναμία ενός εχθρού, τότε κερδίζουν έναν ακόμη γύρο (ένας γύρος για κάθε φορά που συμβαίνει). Αν όλοι οι εχθροί χτυπηθούν στην αδυναμία τους και βρεθούν ταυτόχρονα στο έδαφος, τότε δίνεται η δυνατότητα για ένα ισχυρό All-Out Attack από όλη την ομάδα. Μπορούν και να προσπεράσουν το All-Out Attack για να κάνουν οποιαδήποτε άλλη κίνηση, π.χ. χρήση αντικειμένου για αναπλήρωση HP ή SP (που χρησιμοποιείται για ικανότητες των Personas). Βέβαια, τα ίδια ισχύουν και για τους αντιπάλους, πλην του All-Out Attack. Ένα επίσης καλό στοιχείο, είναι η δυνατότητα χειρισμού κάθε μέλους του party ξεχωριστά ή αυτόνομη λειτουργία βάσει γενικών εντολών (π.χ. Support). Επομένως, οι μάχες δεν είναι απλή υπόθεση αλλά απαιτούν στρατηγική. Είναι εύκολο οι παίκτες να βρεθούν αντιμέτωποι με εχθρούς που δεν είναι ιδιαίτερα ισχυροί, όμως χτυπάνε στην αδυναμία του παίκτη και κερδίζουν διαρκώς γύρους ενώ ο παίκτης χάνει γύρους για να σηκωθεί από το έδαφος ο χαρακτήρας. Αυτή η δυναμική έρχεται και συνδυάζεται τέλεια με τον μηχανισμό σύνθεσης Persona, παροτρύνοντας τους παίκτες να πειραματίζονται και να «διαβάζουν» τον χώρο – οι αδυναμίες ενός εχθρού συχνά είναι ορατές από την εξωτερική του εμφάνιση. Ένας εχθρός με μπλε στοιχεία, για παράδειγμα, κατά πάσα πιθανότητα είναι αδύναμος ενάντια σε επιθέσεις φωτιάς. Άρα, αν ο παίκτης δεν έχει το κατάλληλο Persona, καλό θα ήταν να το βρει γιατί το τελικό boss του dungeon είναι πιθανό να έχει τις ίδιες αδυναμίες ή έστω, κάτι κοντινό.
Αρκεί να γνωρίζουν οι παίκτες πως καλό είναι να μην αφιερώνουν πάνω από 2-3 μέρες το πολύ σε ένα dungeon διότι ρισκάρουν να βγουν εκτός πλάνου κι από την άλλη, όσο αφιερώνονται μόνο στα dungeons, τα Social Links θα μένουν πίσω. Με τόσα side quests διαθέσιμα, οι πολλαπλές επισκέψεις σε dungeons είναι δεδομένες για κάποιον που κυνηγάει καλύτερο εξοπλισμό και αντικείμενα. Αξίζει ένα γερό «ντου» σε dungeon με την ελπίδα να το τελειώσουν σε μια προσπάθεια και να πάρουν πολύ καλό loot, ώστε να αφιερώσουν τις άλλες ημέρες στα Social Links και άλλες δραστηριότητες; Ή μήπως μια πιο συντηρητική προσέγγιση, ώστε να εξισορροπούνται όλα; Η επιλογή είναι στο χέρι του παίκτη. Οι δραστηριότητες που είναι διαθέσιμες, εκτός της μάχης, ποικίλουν. Μπορούν να αφορούν τα Social Links ή μια δουλειά μερικής απασχόλησης για τον Yu, άθληση και συναφείς δραστηριότητες μετά το σχολείο, βόλτες στην πόλη ή απλώς ξεκούραση. Καθώς το παιχνίδι διαρκεί έναν χρόνο -κυριολεκτικά, οι παίκτες το ζουν από ημέρα σε ημέρα- δεν είναι όλα διαθέσιμα κάθε ημέρα, προκειμένου να έχουν νόημα οι επιλογές. Για παράδειγμα, μερικά Social Links δεν είναι διαθέσιμα την Χ ημέρα, οπότε ο παίκτης πρέπει να ζυγίζει και τέτοιου είδους πληροφορίες πριν κάνει κάποια κίνηση.
Όλα αυτά ακούγονται πολλά και πράγματι, σίγουρα δεν είναι λίγα. Είναι πάρα πολλά και δη στο πρώτο playthrough, όμως προτείνεται ένας παίκτης να τα ζήσει δίχως βοήθεια και καθοδήγηση την πρώτη φορά κι ύστερα, αν θέλει να πει πως τα έκανε όλα, ας ακολουθήσει οδηγούς από το δεύτερο playthrough κι ύστερα. Έτσι, θα μπορεί να δει όλες τις δραστηριότητες, να γνωρίσει όλους τους χαρακτήρες, να πειραματιστεί με νέα Personas και κυρίως, να δει ένα ακόμη από τα τέσσερα τέλη. Ένα τυπικό playthrough του Persona 4 Golden διαρκεί περίπου 70 ώρες, χωρίς να καλύπτονται όλες οι πτυχές του παιχνιδιού. Για τον οπτικό τομέα, μπορούν να ειπωθούν πολλά. Το βασικό είναι πως μιλάμε για ένα στιλάτο παιχνίδι, όπου συνδυάζεται μουντή ατμόσφαιρα με ζωηρά χρώματα σε σκηνές που παίζονται η μία μετά την άλλη δίχως να ξενίζει κάποιο στοιχείο. Έπειτα, η μικρή πόλη Inaba είναι γραφική, παραδοσιακή και πανέμορφη, ένα ανέγγιχτο ιαπωνικό προάστειο που αντιστέκεται στις συνήθειες της μεγαλούπολης όσο μπορεί. Τα μοντέλα των χαρακτήρων έχουν ρεαλιστικές διαστάσεις και χαρακτηριστικά όταν ο παίκτης εξερευνά τον τρισδιάστατο κόσμο, όπως και μέσα στις μάχες με ακόμη μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Προερχόμενο από το PS Vita και το PS2, το παιχνίδι δείχνει την ηλικία του όμως σε καμία περίπτωση τα γραφικά και ο σχεδιασμός δεν γίνονται εμπόδιο για την διασκέδαση. «Γέρασε» πολύ καλά και δεν του λείπει κάτι, συνδυάζοντας μενού και fast travel με εξερεύνηση επί ποδός και διάφορες περιοχές. Δεδομένου του πόσο χρόνο χρειάζεται για να τερματιστεί, η ισορροπία είναι καλή και σέβεται τον χρόνο του παίκτη. Δεν πρόκειται για 70 ώρες μπρος-πίσω με τα πόδια, για να επεκταθεί τεχνητά ο χρόνος, αλλά για 70 ώρες «ζουμί».
Η μεταφορά σε τρέχουσες πλατφόρμες έχει τα θετικά και τα αρνητικά της. Πρώτα, στα θετικά συγκαταλέγεται η δυνατότητα quick save, κάτι απείρως χρήσιμο που μειώνει την εξάρτηση από save points. Μιας και τα dungeons είναι μεγάλα και η εξερεύνηση επίσης, εκεί χρειάζεται περισσότερο και βοηθάει πολύ. Οι υπόλοιπες βελτιώσεις αφορούν τα γραφικά και συγκεκριμένα, την αναπαραγωγή σε 60fps με υψηλότερη ανάλυση. Οι κονσόλες PS4, Switch, Xbox One, PS4 Pro, PS5, Xbox One X και Xbox Series S υποστηρίζουν ανάλυση 1080p με το Xbox Series X να υποστηρίζει ανάλυση 4K και 120fps. Η μεγάλη διαφορά ανάλυσης από το PS Vita στα 1080p δίνει εντελώς άλλη όψη στο παιχνίδι κι αντίστοιχα, το άλμα σε 4K κάνει ακόμη καλύτερη την εικόνα. Οι αλλαγές, βέβαια, δεν εκτείνονται πέρα από αυτό το σημείο, δηλαδή δεν υπάρχουν νέα μοντέλα χαρακτήρων ή κάτι τέτοιο. Ορισμένες εικόνες στο παρασκήνιο δείχνουν καλύτερες όμως κάποια στοιχεία με λεπτομέρεια ίσως δείχνουν κάπως «τεντωμένα». Σε γενικές γραμμές, είναι μια απλή μεταφορά σε νέες πλατφόρμες, με υψηλότερη ανάλυση και ελάχιστες άλλες βελτιώσεις. Κάτι που δεν επιδέχεται βελτιώσεων, είναι το soundtrack. Από το “Reach Out to the Truth” έως το “Time to Make History”, ο συνδυασμός pop με rock ταιριάζει απόλυτα στους νεαρούς πρωταγωνιστές κι έρχεται σε αντίθεση με την σκοτεινή ατμόσφαιρα της Inaba. Οπτικά, τα Personas και οι εχθροί είναι άψογοι, με ένα πιο μηχανικό ύφος αντί για καθαρά δαιμονικό ή μαγικό. Τέλος, πρέπει να γίνει ειδική αναφορά στους ηθοποιούς, οι οποίοι προσφέρουν φοβερές ερμηνείες σε ένα καστ που καλύπτει όλο το φάσμα συναισθημάτων και ύφους: από στοϊκούς τύπους έως νέους γεμάτους ενέργεια και «αλήτες», έχουν τα πάντα. Οι Laura Bailey, Johnny Yong Bosch και Troy Baker, μεταξύ άλλων, έκαναν τα πρώτα τους μεγάλα βήματα στο Persona 4 Golden προτού «εκτοξευτούν» τα επόμενα χρόνια και είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί όταν παίξει το παιχνίδι.
Με δυο λόγια, το Persona 4 Golden είναι ένα παιχνίδι-σταθμός για το είδος των JRPG κι όχι μόνο. Ισορροπεί την στρατηγική μάχη με την καθημερινότητα ενός λυκειόπαιδου, το χιούμορ και τα χρώματα με τον θάνατο και την μαυρίλα, το βαρετό και καθημερινό με το συναρπαστικό και σπάνιο. Είναι παιχνίδι που κάθε λάτρης της ιαπωνικής κουλτούρας, των RPG και μιας καλής ιστορίας πρέπει να παίξει, προτού προστεθούν στην λίστα και τα υπόλοιπα θετικά.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity