Πολλές φορές, κάποιες όχι άδικα, ο κόσμος διαμαρτύρεται για τα remakes, τα remasters και τα ports, που θεωρούν ότι καταλαμβάνουν τη θέση που θα έπρεπε να είχαν νέες κυκλοφορίες. Υπάρχουν όμως και παιχνίδια, όπως το Paper Mario: The Thousand Year Door, που κυκλοφόρησε για το GameCube 20 χρόνια πριν, τα οποία αποτελούν τον ορισμό του διαχρονικού και αξίζει να μεταφέρονται από σύστημα σε σύστημα, έχοντας μια μαγεία που διατηρείται αναλλοίωτη στο πέρασμα των χρόνων.
Στο remake/ remaster του δεύτερου τίτλου της σειράς Paper Mario, ο διάσημος υδραυλικός και η παρέα του έχουν μια ακόμα δύσκολη αποστολή και θα μεταφερθούν στην πόλη Rogueport. Εκεί βρίσκεται η περίφημη Thousand Year Door, που κρύβει έναν αμύθητο θησαυρό και έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον των X-Nauts, οι οποίοι έχοντας ως αρχηγό τους τον Grodus θα προσπαθήσουν να αποκτήσουν τα επτά Crystal Stars που είναι απαραίτητα για να την ανοίξουν. Τους λείπει όμως κάτι πολύ βασικό, ένας χάρτης, τον οποίο η Peach προλαβαίνει να ταχυδρομήσει στον Mario πριν την απαγάγουν οι X-Nauts και τη μεταφέρουν σε άγνωστη τοποθεσία. Από το σημείο αυτό ξεκινάει η προσπάθεια του διάσημου υδραυλικού με τα κόκκινα και τα μπλε, ουσιαστικά ένας ιδιότυπος αγώνας δρόμου, να ανοίξει πρώτος τη Thousand Year Door, να ανακαλύψει τα μυστικά της και να αποτρέψει μια ενδεχόμενη καταστροφή.
Αρχικά θα έχει τη βοήθεια του Professor Frankly και της Goombella. Ο πρώτος είναι το «μυαλό» της όλης «επιχείρησης», η δεύτερη η πρώτη από το team των συμπρωταγωνιστών που θα συνοδεύσουν τον Mario σε ένα ακόμα ταξίδι αποθέωσής του ως ήρωα του Mushroom Kingdom. Τα Crystal Stars που απαιτούνται για να ανοίξει η θρυλική πόρτα είναι επτά, χωρισμένα σε ισάριθμες διαφορετικές τοποθεσίες, με τη Rogueport να αποτελεί τον συνδετικό κρίκο όλων. Προς αποφυγή των spoilers, θα αποφύγουμε να αναφέρουμε τι συμβαίνει σε κάθε μία. Ένα είναι το σίγουρο και αυτό θα πρέπει να βρίσκεται στο μυαλό των παικτών από την αρχή ως το τέλος. Καμία οθόνη δεν έχει τοποθετηθεί στο παιχνίδι τυχαία και όλες έχουν να προσθέσουν, έστω και ένα μικρό λιθαράκι στην όλη εμπειρία.
Η ιστορία είναι εκπληκτική και παρά το γεγονός ότι απαιτούνται δεκάδες ώρες μέχρι να «παίξουν» οι τίτλοι τους τέλους, όσο προχωράει το gameplay γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, με πολλές ανατροπές, το απαραίτητο στοιχείο που καρφώνει τα μάτια του παίκτη στην οθόνη. Δεν είναι μονάχα η προσπάθεια του Mario, δεν είναι μόνο η δική του ιστορία. Στο ενδιάμεσο των κεφαλαίων η δράση περνάει στην Peach, η οποία προσπαθεί να καταλάβει που βρίσκεται και να ενημερώσει αν είναι δυνατό τον Mario, αλλά και στον Bowser. Όποιος νόμιζε ότι ο Bowser θα έλειπε από το παιχνίδι είναι γελασμένος στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Είναι δυνατόν ο «παντοδύναμος» και «μεγαλοδύναμος», με τσιράκια παντού, να μην μάθει για τον πολύτιμο θησαυρό; Είναι δυνατό να μην τον αναζητήσει; Είναι δυνατό να μην μπλεχτεί ξανά στα πόδια του Mario; Πολλαπλό το όχι. Όλα τα παραπάνω συνδυάζονται με ένα εκπληκτικό cast χαρακτήρων, είτε NPCs, είτε όχι. Οι πάντες έχουν κάτι να πούνε, μικρό ή μεγάλο, με την ιστορία που περιβάλλει το παιχνίδι να μην χωράει τελικά παρά μόνο σε ένα ογκώδες βιβλίο. Ιστορίες, είτε δωρεάν, όπως αυτές που αφηγηθεί ο Luigi, είτε επί πληρωμή πληροφορίες, είτε οι ενδιαφέρουσες συζητήσεις με τους κατοίκους κάθε περιοχής, είτε επιστολές, emails και πολλά ακόμα, συνθέτουν ένα αφηγηματικό αριστούργημα, που δεν συναντάει κανείς στη μοντέρνα εποχή. Τα διαφόρων ειδών «θελήματα», «χάρες» που θα ζητηθούν από τον Mario και τους συντρόφους του από τους NPCs, προαιρετικές και μη, συμπληρώνουν με τη σειρά τους ένα μωσαϊκό που θα μείνει βαθιά χαραγμένο στο μυαλό όλων.
Ο δεύτερος βασικός πυλώνας του gameplay είναι το σύστημα μάχης. Ξεκινώντας έχοντας ως παρτενέρ τη Goombella, o Mario θα βρει στην πορεία και άλλους χαρακτήρες που θα θελήσουν να τον βοηθήσουν στον σκοπό του. Όλοι με τις δικές τους ικανότητες, που θα πρέπει ο παίκτης να εκμεταλλευτεί για να εκπληρώσει την αποστολή του. Για να ξεκινήσει μια μάχη, ο Mario χρειάζεται απλά να πέσει πάνω σε έναν εχθρό, οπότε αλλάζει αυτόματα το σκηνικό. Αν μάλιστα η προσέγγιση πραγματοποιηθεί μέσω ενός χτυπήματος, τότε θα έχει τη δυνατότητα μια έξτρα επίθεσης, πριν την πρώτη, για να αποδυναμώσει ακόμα περισσότερο τους πιο πολλούς από έναν αντιπάλους που θα βρει απέναντί του. Το σύστημα μάχης είναι ο ορισμός του πλούτου και της ποικιλίας και οι μηχανισμοί RPG που έχει ενσωματώσει η ομάδα ανάπτυξης δίνουν στον παίκτη έναν τεράστιο βαθμό ελευθερίας να αντιμετωπίσει κάθε κατάσταση με το δικό του, ξεχωριστό στυλ. Είτε με τις «συνηθισμένες» κινήσεις, είτε με ειδικές, με αντικείμενα, power ups και πολλά άλλα.
Υπάρχουν τρία κύρια στατιστικά, τα Health Points, η υγεία δηλαδή κάθε χαρακτήρα, τα Flower Points και τα Badge Points. Μετά από κάθε μάχη η ομάδα κερδίζει Star Points και όταν ο αριθμός τους φτάσει τα 100, ο Mario ανεβαίνει επίπεδο, με την επιλογή κάθε φορά να αυξήσει τα νούμερα μιας από τις παραπάνω κατηγορίες. Τα Badge Points έχουν να κάνουν με το πόσα Badges μπορούν να είναι ενεργοποιημένα κάθε φορά και η χρήση τους απαιτεί την κατανάλωση Flower Points. Ολοκληρώνοντας κάθε μάχη, φουσκώνει ακόμα περισσότερο ο λογαριασμός του Mario με Coins, τα οποία θα μπορέσει να ξοδέψει στα κατά τόπους καταστήματα για να αγοράσει power ups, πολύτιμους συμμάχους στις δύσκολες στιγμές που περάσει στο πεδίο των μαχών. Γίνεται άμεσα κατανοητό ότι η προσεκτική μελέτη των συμμάχων, δυνάμεων και αντικειμένων που είναι διαθέσιμα ανά πάσα στιγμή, θα καθορίσουν την εύκολη ή όχι έκβαση των μαχών. Εννοείται πως χρειάζεται και λίγη προσοχή στο είδος των αντιπάλων. Δεν είναι δυνατό να επιχειρηθεί επίθεση με άλμα σε ένα σαρκοβόρο λουλούδι, ούτε και σε ένα Goomba που φοράει κράνος με καρφιά.
Φτάσαμε αισίως στον τρίτο πυλώνα, που είναι η εξερεύνηση. Όσο αναζητάει κάποιος, τόσο περισσότερα κερδίζει. Από τη μία, η εύρεση των Crystal Stars προσφέρει στον Mario επιπλέον ικανότητες, από την άλλη, το να μην αφήσει κανένα σημείο ανεξερεύνητο έχει σημαντικά οφέλη. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να κρύβει ένας ραγισμένος τοίχος ή μια τεράστια πέτρα που μόλις μπόρεσες να σπάσεις με το νέο, σούπερ σφυρί. Ίσως πίσω της υπήρχε μια πύλη για να κόβεις δρόμο, ίσως ένα μυστικό δωμάτιο όπου φιλοξενείται κάποιο μπαούλο με σημαντικό badge. Κάθε φορά η ομάδα θα έχει όλες τις απαραίτητες δυνάμεις για να ανταπεξέλθει σε κάθε πρόκληση της βασικής ιστορίας. Στην εξίσωση μπαίνει και το backtracking. Ένα σεντούκι στη Rogueport που βρίσκεται πολύ ψηλά και δεν υπάρχει αρχικά τρόπος να ανοίξει, ε κάποια στιγμή ο Mario θα μπορέσει να το προσγειώσει. Μια πλατφόρμα δίπλα στο νερό, με ειδική σήμανση, ναι παίζει σημαντικό ρόλο, κάτι ξεκλειδώνει, αλλά υπομονή μέχρι να έρθει η ώρα της. Δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κάποιος ότι η εξερεύνηση, είναι εξίσου σημαντική με το σύστημα μάχης και το σενάριο. Μια μικρή λεπτομέρεια που μόλις έγινε αντιληπτή είναι ικανή να αλλάξει την κατάσταση των πραγμάτων. Το καλό είναι πως δεν απαιτείται μεγάλη κατανάλωση φαιάς ουσίας για να βρεθεί η λύση σε έναν γρίφο. Αρκεί να θυμάται κανείς και να επεξεργάζεται όλες τις πληροφορίες που έμαθε άμεσα ή κρυφάκουσε βυθισμένος στο έδαφος ή ακόμα και πίσω από κάποιον τοίχο. Το επίσης σημαντικό, τα Shine Sprites, που αναβαθμίζουν τις δυνάμεις των συντρόφων του Mario, είναι διασκορπισμένα στον κόσμο και λίγες φορές, δυσπρόσιτα αρχικά. Όλα είναι δυνατό να βρεθούν στο παιχνίδι, αλλά αν κάποιος θέλει να αδειάσει το πορτοφόλι του, μπορεί να ξοδέψει όσα θέλει, για να αποκτήσει ό,τι θέλει. Αυτό που αξίζει να αναφερθεί είναι πως αν και ανήκει στην κατηγορία των RPGs, η ολοκλήρωση του τίτλου δεν απαιτεί το παραμικρό grinding.
To Paper Mario: The Thousand Year Door δείχνει εξαιρετικά, τόσο στη μεγάλη, όσο και στη μικρή οθόνη. Ζωντανά χρώματα, προσεγμένα animations, περιοχές και χαρακτήρας με όσες ακριβώς λεπτομέρειες απαιτούνται, κάνουν τον οπτικό τομέα να μοιάζει ένα πραγματικό έργο τέχνης από χαρτί, στο πλαίσιο που μας έχει συνηθίσει η Nintendo. Ο δε ηχητικός τομέας, συνοδεύει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτή την εξαιρετική περιπέτεια, με τον τόνο να είναι πάντα ανάλογος με την περίσταση. Τα μηδενικά τεχνικά προβλήματα από την πρώτη οθόνη μέχρι και τους τίτλους τέλους, φανερώνουν πως για μια ακόμα φορά, η ιαπωνική εταιρεία πρώτα δοκίμασε εξονυχιστικά και στη συνέχεια κυκλοφόρησε το παιχνίδι. Σεβόμενη όπως πάντα το κοινό της. Στον τομέα αυτό περιλαμβάνεται η άμεση απόκριση στις εντολές χειρισμού, στοιχείο κλειδί για ένα μεγάλο μέρος του gameplay.
Το Paper Mario: The Thousand Year Door, ναι μεν έχει την ταμπέλα του RPG, κάτι που δεν είναι λάθος, όμως θα λατρευτεί από όλους όσους δεν είχαν τη χαρά να ασχοληθούν μαζί του όταν κυκλοφόρησε για το GameCube. Είναι τόσο μαγικός ο συνδυασμός των παραμέτρων που το διαμορφώνουν, τόσο μεγάλη η ακρίβεια στην ποσότητα και το εύρος των μηχανισμών, που άνετα θα νομίσει κάποιος ότι παίζει ένα RPG με στοιχεία platforming και το αντίθετο. Δεν γνωρίζουμε ακόμα αν αυτό αποτελέσει το κύκνειο άσμα του Nintendo Switch. Σίγουρα θα περιμένουμε και τη μεταφορά του Luigi’s Mansion 2. Αν είναι, αποτελεί τον ιδανικό τρόπο να πούμε αντίο στις μεγάλες κυκλοφορίες της κονσόλας.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity