Φέρνοντας στο νου τα σπορ τα οποία έχουν τα τέσσερα μεγάλα πρωταθλήματα που διεξάγονται στις Ηνωμένες Πολιτείες, εκτός από το μπάσκετ που είναι διεθνές άθλημα, τα υπόλοιπα έχουν στην καλύτερη κάποιο μικρό κοινό εκτός της χώρας. Ανάμεσα σε αυτά είναι και το πιο δημοφιλές άθλημα των Ηνωμένων Πολιτειών. Κάθε χρόνο το μπέιζμπολ μαζεύει εκατομμύρια κόσμου στα γήπεδά του κι η απήχησή του εκτός ΗΠΑ κυμαίνεται στις χώρες της άλλης πλευράς του Ειρηνικού, όπως η Ιαπωνία ή στις νησιωτικές χώρες της Καραϊβικής, όπως η Κούβα και το Πουέρτο Ρίκο. Σε κάθε περίπτωση, ακόμη κι αν η σειρά παιχνιδιών της Sony για το άθλημα και τα αμερικανικά πρωταθλήματα κυκλοφορεί στις προθήκες των φυσικών αλλά και των ψηφιακών ευρωπαϊκών κι ελληνικών καταστημάτων, ο κόσμος που θα το επιλέξει είναι σίγουρα πάρα πολλές φορές λιγότερος.
Το MLB The Show 24 είναι η νέα έκδοση της σειράς για το πρωτάθλημα, το οποίο διεξάγεται σε άλλη ροή από τα υπόλοιπα, καθώς ξεκινάει τον Μάρτιο και ολοκληρώνεται τον Οκτώβριο. Η διάταξη είναι επίσης περίεργη καθώς υπάρχουν συνολικά τρεις κατηγορίες, με την νικήτρια ομάδα της μεγάλης κατηγορίας (Major League) να ανακηρύσσεται δημοκρατικά και με μια εσάνς απροσδιόριστης ανωτερότητας ως παγκόσμια πρωταθλήτρια. Συνολικά, στις τρεις κατηγορίες υπάρχουν πάνω από 100 ομάδες και περισσότεροι από 2500 παίκτες, σε ένα πολύ πλούσιο ρόστερ, με τον καθένα παίκτη, ακόμη και τον τελευταίο παγκίτη της έσχατης ομάδας να έχει ρεαλιστικά στατιστικά στοιχεία που αντιπροσωπεύουν την συμμετοχή του στο πρωτάθλημα.
Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι με το μπέιζμπολ να αποτελεί, όπως είπαμε, το δημοφιλέστερο άθλημα στις ΗΠΑ, η δουλειά που έχει γίνει είναι πολύ λεπτομερής και σε επίπεδο που θα ζήλευαν πολλοί αντίστοιχοι και πιο δημοφιλείς στο ευρωπαϊκό κοινό, αθλητικοί τίτλοι. Αντίστοιχα πλούσια είναι κι η δυνατότητα επιλογής για το παιχνίδι, καθώς υπάρχουν πολλά game modes, ξεκινώντας από τα κλασικά με την δημιουργία ξεχωριστού παίκτη, την δημιουργία νέας ομάδας που θα μπει στο πρωτάθλημα, τη διαχείριση μιας ήδη υπάρχουσας ομάδας, καθώς και το αντίστοιχο του My Team, με τη συλλογή καρτών και την εκτέλεση δοκιμασιών. Την παράσταση όμως κλέβει το βασικό mode, το Road to The Show, το οποίο δίνει και την ονομασία του τίτλου, το οποίο εξιστορεί μια ιστορία που εξελίσσεται δυναμικά κι απεικονίζεται μέσα από μια τηλεοπτική εκπομπή. Εκεί έχουν έρθει και μερικές από τις βασικές αλλαγές του παιχνιδιού σε σχέση με τις προηγούμενες εκδόσεις. Πλέον είναι εφικτό να ξεκινήσει η καριέρα γυναίκας παίκτριας, κάτι που επιτρέπεται, καθώς στους κανονισμούς δεν υπάρχει διάκριση φύλων, ενώ η διαδικασία του Draft και της επιλογής του παίκτη από την εκάστοτε ομάδα, είναι αποτέλεσμα του υπολογισμού των δυνατων του στοιχείων, μέσα από ένα πιστά απεικονισμενο Draft Combine, το οποίο φυσικά αυξάνει στα ύψη τον ήδη πολύ ανεβασμένο ρεαλισμό.
Υπάρχουν μερικά ακόμη διαθέσιμα modes, όμως ξεχωρίζει η επιστροφή των The Negro Leagues, που αποτελούν μία σειρά playable ιστοριών που απεικονίζουν μερικές από τις σημαντικότερες μορφές αφροαμερικανών στο μπέιζμπολ και την αλλαγή που έφεραν στην αποδοχή της κοινότητάς τους από το ακραία συντηρητικό κοινό του αθλήματος, που υπήρχε ακόμα και στις μεγαλύτερες πόλεις των ΗΠΑ. Η παρουσία του ξεφεύγει φυσικά από τα πλαίσια ενός σπορ, ακόμη κι αν αποτελεί το δημοφιλέστερο της χώρας και οι πληροφορίες που μεταφέρει είναι άκρως ενδιαφέρουσες και το σημαντικότερο είναι ότι έχουν γίνει με έναν πολύ όμορφο και καθόλα ουσιαστικό τρόπο, ξεφεύγοντας από αφορισμούς και αντικρίζοντας την κοινωνική μορφή του αθλητισμού στα μάτια.
Όπως είχαμε δει και στο περσινό αντίστοιχο review του τίτλου, το μπέιζμπολ ως άθλημα είναι κάπως πολύπλοκο, καθώς οι θέσεις δεν είναι προκαθορισμένες και σε κάθε αγώνα κατά πάσα πιθανότητα θα χρησιμοποιηθούν διαφορετικοί παίκτες σε διαφορετικούς ρόλους ο καθένας. Οι δύο βασικοί ρόλοι, του pitcher και του hitter, δηλαδή αυτός που πετάει την μπάλα κι αυτός που την χτυπάει, είναι σίγουρα οι πιο δημοφιλείς, αλλά υπάρχουν οι basemen που καλύπτουν τις τρεις βάσεις του γηπέδου και οι fielders που καλούνται να μαζέψουν την μπάλα και να την επιστρέψουν στον αγωνιστικό χώρο. Η απεικόνιση της κάθε θέσης γίνεται και φέτος μέσω ενός αρκετά ευρηματικού tutorial, στο οποίο έχουν υπάρξει οι απαραίτητες βελτιώσεις και φυσικά ο παίκτης πρέπει να μάθει να χειρίζεται κάθε μία από αυτές για να μπορέσει να αγωνιστεί στα περισσότερα modes.
Από πλευράς gameplay, η κατάσταση είναι εξαιρετική. Ανάλογα με τον τύπο παιχνιδιού, από τους πιο διασκεδαστικούς έως τους πιο ρεαλιστικούς, ο παίκτης θα έχει στα χέρια του τη δυνατότητα να μάθει και να εξελίξει το παιχνίδι του σε κάθε μορφή του τίτλου. Προσωπική εκτίμηση είναι πως το career mode προσφέρει τον καλύτερο τρόπο εκμάθησης του αθλήματος ενώ ταυτόχρονα είναι η εμπειρία είναι πληρέστατη κι άκρως ενδιαφέρουσα. Αν κάτι ξενίζει είναι ότι ο παίκτης πρέπει να ξεκινήσει από τις χαμηλότερες κατηγορίες και παρότι είναι κάτι το ρεαλιστικό, η δυσκολία ανέλιξης στα μεγαλύτερα πρωταθλήματα είναι αρκετή και η όλη διαδικασία είναι αρκετά χρονοβόρα.
Η μεγαλύτερη βελτίωση ήρθε σε έναν τομέα, όπου το MLB The Show ήταν ήδη στην κορυφογραμμή των αθλητικών τίτλων. Η δουλειά που έγινε στον τομέα των γραφικών είναι πραγματικά συγκλονιστική και φτάνει στα ανώτερα όρια ρεαλισμού και ξεκάθαρα ξεπερνάει αυτές των βασικών αντιπάλων της, δηλαδή τη σειρά NBA 2K και το EA FC. Ειδικά, στις πιο δυνατές κονσόλες, το αποτέλεσμα μπορεί να αποπλανήσει άνετα κάποιον που δεν ξέρει ότι κάποιος παίζει στην τηλεόραση. Η ροή των κινήσεων κάθε μορφής στον αγωνιστικό χώρο, η τοποθέτηση των καμερών, η ποιότητα που υπάρχει στα animations, μέχρι και η αίσθηση της ταχύτητας όταν η μπάλα κινείται, αποτελούν ένα αψεγάδιαστο σύνολο εικόνων που μεταδίδονται φυσικά στις οθόνες. Ο βαθμός του ρεαλισμού είναι τέτοιος, όπου οι αποφάσεις των διαιτητών δεν είναι στατικές και 100% σωστές, αλλά καθορίζονται από επιμέρους παράγοντες, όπως είναι το στυλ παιχνιδιού της κάθε ομάδας, η δύναμη της έδρας, η σπουδαιότητα του αγώνα και η θέση τους στον αγωνιστικό χώρο, ενώ κάθε λάθος τους που μπορεί να διορθωθεί μέσω ένστασης, τους κάνει πιο προσεκτικούς στη συνέχεια του ματς. Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι από τη φύση του, το μπέιζμπολ έχει ελάχιστες επαφές μεταξύ παικτών και η δουλειά των developers στον οπτικό τομέα είναι πιο εύκολη, χωρίς αυτό να αφαιρεί σημαντικά από το πολύ εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Εάν έπρεπε να βρούμε ένα αρνητικό στοιχείο στον τίτλο, αυτό θα είναι και φέτος το σχετικά ανιαρό soundtrack, το οποίο περιλαμβάνει λίγα συμπαθητικά τραγούδια, αλλά συνεχίζει να μην περιέχει κάτι που να μένει στον παίκτη.
Συνολικά, έχοντας πλέον και την άμεση σύγκριση της προηγούμενης κυκλοφορίας, γίνεται αντιληπτό ότι η μη γνώση του αθλήματος και η αντικειμενικά δύσκολη θέση του μπέιζμπολ σαν άθλημα στην ευρωπαϊκή και πιο συγκεκριμένα στην ελληνική αγορά, έχει στερήσει από την αγορά, ίσως τον κορυφαίο αθλητικό τίτλο που κυκλοφορεί. Αυτό φυσικά δεν θα φέρει τον κόσμο στο άθλημα, καθώς δεν είναι ότι το μπέιζμπολ είναι ένα εύκολο άθλημα για να το συνηθίσει κάποιος, το κάθε άλλο είναι δύστροπο και πολύ παρωχημένο σε σχέση με το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ ή την Formula 1. To MLB The Show 24 όμως αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα μίας ομάδας που αγαπάει το σπορ για το οποίο φτιάχνει το παιχνίδι και το μεράκι, το ταλέντο, η εκπληκτική προσήλωση στην λεπτομέρεια και πάνω απ’ όλα ο διαρκής σεβασμός προς τον παίκτη και τις ώρες που περνάει στο παιχνίδι, το οποίο διανθίζεται και βελτιώνεται κάθε χρόνο θα έπρεπε να είναι παράδειγμα για τα υπόλοιπα αθλητικά franchises. Στον κόσμο των επαναχρησιμοποιημένων και ανακυκλωμένων sports games, υπάρχει ένα που ξεχωρίζει. Κρίμα που αφορά το μπέιζμπολ.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity