Πάνε πλέον επτάμιση χρόνια, από τότε που η Guerilla Games άφησε πίσω της το Killzone, για να μας καλωσορίσει στις ιερές χώρες της φυλής των Nora, και στην πρώτη περιπέτεια της πολυαγαπημένης πλέον πρωταγωνίστριας, Aloy, στο Horizon Zero Dawn. Για καλό ή για κακό, η Sony Interactive Entertainment, επέλεξε να λανσάρει remaster του πρώτου τίτλου, εκπλήσσοντας πολλούς, καθώς το πρώτο παιχνίδι της σειράς Horizon, είναι αρκετά όμορφο μέχρι και σήμερα, ειδικά η έκδοσή του για PC που κυκλοφόρησε το 2020. Σε αυτό το review, θα σταθούμε μόνο στην ποιότητα του Remaster, όχι σε στοιχεία που έχουμε ήδη συζητήσει από το πρώτο παιχνίδι, απαντώντας στο “καλό ή κακό” που αναφέρθηκε παραπάνω. Tην κριτική μας για το παιχνίδι του 2017, μπορείτε να την διαβάσετε εδώ. Προς σεβασμό των ανθρώπων που δεν έχουν παίξει ποτέ Horizon Zero Dawn (που είναι άλλωστε και το κοινό το οποίο στοχεύει το remaster) θα αποφύγουμε κάθε μορφής spoiler στο κείμενο από την βασική ιστορία και αυτήν του Frozen Wilds DLC, το οποίο περιέχεται στο πακέτο.
Δικαίως, υπήρχε ο προβληματισμός με την λέξη “remastered” σε ένα παιχνίδι σχετικά πρόσφατο. Έχοντας παίξει τον τίτλο, δεν υπάρχει πλέον κανένας προβληματισμός, καμία ερώτηση, καμία απορία. Η Nixxes software, η ομάδα πίσω από το project, οφείλουμε να πούμε ότι δεν έκανε καμία έκπτωση στις προσπάθειές της να εκμοντερνίσει τον τίτλο. Η οπτική ποιότητα του remaster, καθώς και ο τεχνικός τους τομέας, συναγωνίζονται το Horizon: Forbidden West, φέρνοντας την υπόσχεση εις πέρας. Να σημειωθεί, ότι μέχρι και σήμερα, το Horizon Forbidden West είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους πιο όμορφους τίτλους που έχουν κυκλοφορήσει στην ιστορία.
Πριν καλά καλά φτάσουμε στο κεντρικό μενού, προβάλλεται ένα cinematic, με τον Rost να κρατά την νεογέννητη ακόμη Aloy, το οποίο πραγματικά εντυπωσιάζει και προαναγγέλλει πως πρόκειται να αντικρίσουμε κάτι πραγματικά πανέμορφο. Μάλιστα, δεν είναι μόνο το εισαγωγικό cinematic, αλλά τα περισσότερα cinematics του τίτλου, τα οποία έχουν λάβει την απαραίτητη περιποίηση. Το Horizon: Zero Dawn Remastered, περιλαμβάνει επιπλέον motion-capture, το οποίο κάνει όλους τους χαρακτήρες απίστευτα ρεαλιστικούς, με τα μάτια τους και το δέρμα τους ολοζώντανα, την κάμερα πολύ πιο δυναμική και τον φωτισμό σε επίπεδα ενός σημερινού παιχνιδιού με υψηλό budget. Τα παραπάνω, δεν αναφέρονται μόνο για τα cinematics. Κάθε συζήτηση με NPCs, περιλαμβάνει πιο δυναμική κάμερα και οι παραπάνω λεπτομέρειες γίνονται εντυπωσιακά ξεκάθαρες.
Η βλάστηση είναι πολύ πιο πλούσια σε σχέση με προηγούμενες εκδόσεις του τίτλου, μεταμορφώνοντας τις ιερές χώρες των Nora, αλλά και όλο τον χάρτη σε έναν λαχταριστό κόσμο που προσκαλεί σε εξερεύνηση. Ο αριθμός των NPCs στις πόλεις και τα χωριά έχει αυξηθεί σημαντικά, γεμίζοντας ζωντάνια τις κατοικημένες περιοχές. Τα μαλλιά των χαρακτήρων, αλλά και τα αξεσουάρ από τις στολές τους, κουνιούνται πλέον πολύ πιο ρεαλιστικά και φυσικά. Το μοντέλο της πρωταγωνίστριας, έχει σμιλευθεί για να μοιάζει περισσότερο με την νεότερη Aloy του sequel. Το χιόνι, η βροχή, η κατεύθυνση του αέρα, το σύνολο του δυναμικού καιρού και της εναλλαγής ημέρας/νύκτας προσθέτουν στον “πίνακα ζωγραφικής” της ανατολικής πλευράς του κόσμου του παιχνιδιού. Το μοναδικό στοιχείο που δεν φτάνει τα επίπεδα του sequel, αλλά έχει βελτίωση σε σχέση με το αρχικό προϊόν, είναι το νερό. Η νέα τεχνολογία φωτισμού το κάνει να φαίνεται πολύ πιο “πλούσιο”, αλλά σε καμία περίπτωση δεν συναγωνίζεται την ποιότητά του στο Forbidden West, όπου η Aloy μπορεί να καταδυθεί.
Οι μηχανές, οι κεντρικοί αντίπαλοι δηλαδή, της πρωταγωνίστριας, έχουν λάβει την ίδια δόση “αγάπης”. Πλέον τα διαφορετικά εξαρτήματά τους, φαίνονται πολύ πιο ξεκάθαρα σε σύγκριση με την αρχική έκδοση του τίτλου, πράγμα που τα καθιστά πιο ευκολά στοχεύσιμα. Τα φώτα από τα λαμπάκια που φέρουν οι μηχανές, είναι επίσης καταπληκτικά και δημιουργούν αντανακλάσεις στην οθόνη, οι οποίες ξεκαθαρίζουν απόλυτα στον παίκτη την θέση από την οποία έρχονται. Με τον νέο φωτισμό, οι μηχανές είναι πολύ πιο επιβλητικές. Αν έχετε διαβάσει μέχρι εδώ, θα έχετε καταλάβει ότι το ένα στοιχείο που έχει ζωντανέψει πέρα από κάθε λογική τον κόσμο ενός παιχνιδιού επτά ετών, είναι ο φωτισμός. Το δεύτερο στοιχείο, είναι ο εξαιρετικός ήχος, δώρο της τεχνολογίας του PS5, Tempest 3D Audio. Εκτελέσαμε το Horizon Zero Dawn Remastered και το αρχικό παιχνίδι, σε δύο διαφορετικά PS5, έχοντας συνδεδεμένα ταυτόχρονα και στα δύο, από ένα Pulse 3D Elite Headset. Η ζωντάνια και η κατεύθυνση του ήχου από το remaster, έκαναν το παιχνίδι του PS4 να φαντάζει παλιακό. Το remaster, κάνει εξαιρετικά καλύτερη δουλειά στο να μεταφέρει περιφερειακούς ήχους, όπως τα βήματα της Aloy σε διαφορετικές επιφάνειες, τις σταγόνες νερού, το χιόνι, τα “βαριά” βήματα των μεγαλύτερων μηχανών, το θρόισμα των φύλλων. Ο ήχος από μόνος του, αξίζει βραβείο.
Η νέα έκδοση του τίτλου, φυσικά φέρει μαζί της όλες τις επιλογές προσβασιμότητας που διαθέτει το Forbidden West, καθώς και τις τρείς ίδιες επιλογές γραφικών: Favor Performance, Balanced και Favor Resolution. Αυτές μεταφράζονται σε 60,40 και 30 καρέ ανά δευτερόλεπτο αντίστοιχα, με την έκδοση των 30 καρέ να είναι στατικά 4Κ και τις άλλες δύο δυναμικά 4Κ, με αυξομειώσεις για διατήρηση των καρέ. Ως συνήθως, ο συντάκτης «αφήνει στην άκρη» οτιδήποτε είναι κάτω από 60 καρέ, επιλέγοντας το Performance mode για την πλειοψηφία του review. Δεν παρατηρήθηκε η παραμικρή πτώση σε καρέ. Τα τεχνικά προβλήματα, ήταν μηδαμινά. Περιορίστηκαν μόνο σε πολύ μικρό stuttering χαρακτήρων κατά διάφορα cutscenes. Αν όλα τα παιχνίδια παραδίδονταν στην κατάσταση του Horizon Zero Dawn Remastered στο λανσάρισμα, οι gamers θα ήταν πολύ πιο ευτυχισμένοι. Το παράπονο που μας αφήνει το Horizon Zero Dawn Remastered, είναι πως ενώ έχει γίνει ξεκάθαρα πολύ δουλειά– πολύ περισσότερη τουλάχιστον από αυτό που έχουμε μάθει ως remaster στις ημέρες μας– δεν προστέθηκαν στοιχεία quality of life, όπως ελληνικά μενού ή μεταγλώττιση και ο τρόπος διαχείρισης του inventory από το sequel. Υποστηρίζεται η μεταφορά του PS4 save στο PS5, κάτι πολύ θετικό, καθώς μπορέσαμε να απολαύσουμε το New Game+ με τα νέα χαρακτηριστικά.
Βάζουμε μια άνω τελεία, στο trophy auto pop-in, το οποίο δεν συνέβη, αλλά δεν γνωρίζουμε αν αυτό οφείλεται στο γεγονός πως το παιχνίδι, την ώρα γραφής του κειμένου, βρίσκεται σε κατάσταση pre-release και δεν μπορούμε καν να δούμε την λίστα με τα trophies. Ίσως, συμβεί μετά το λανσάρισμα. Θα είναι ιδιαίτερα παράξενο να μην έχει pop-in στα trophies, καθώς άλλα remasters της Sony, το υποστηρίζουν κανονικά. Αφήσαμε για το τέλος, τα χαρακτηριστικά του DualSense, τα οποία χρησιμοποιούνται πλήρως, έξυπνα και αποτελεσματικότατα, ακριβώς όπως και στο sequel. Δεν περιμέναμε κάτι λιγότερο, άλλωστε μιλάμε για τίτλο που ανέπτυξε στούντιο του κατασκευαστή.
Είναι, λοιπόν, το Horizon Zero Dawn Remastered “καλό”; Η σύντομη απάντηση είναι ΝΑΙ. Εξαιρετικά καλό, μάλιστα. Η νέα έκδοση του τίτλου, μας έκανε συνεχώς να αναρωτιόμαστε γιατί δεν ονομάζεται “Remake”. Η πιο μακροσκελής απάντηση, βρίσκεται στο review. Οι κάτοχοι του αρχικού τίτλου, θα επιλέξουν από μόνοι τους αν αξίζει τα €10 της αναβάθμισης. Για τον συντάκτη, σίγουρα αξίζει η δεύτερη (ή και η τρίτη) επίσκεψη σε αυτόν τον κόσμο με ανανεωμένα γραφικά. Οι παίκτες όμως, που δεν το έχουν δοκιμάσει ακόμη και ενδιαφέρονται, οφείλουν να παίξουν το Remaster ενός παιχνιδιού που δεν πρέπει να λείπει από καμία βιβλιοθήκη έτσι κι αλλιώς, πόσο μάλλον τώρα που σφύζει από ομορφιά και ζωντάνια. Αν πρέπει να γίνονται remasters, αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να γίνονται.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity