Την εποχή του πρώτου PlayStation, τα JRPG έδιναν κι έπαιρναν, με ορισμένες σειρές να «γεννιούνται» προ 25ετίας σχεδόν και να αντέχουν έως σήμερα. Άλλες μεταμορφώθηκαν, εξελίχθηκαν ή συνέχισαν να ζουν μέσω πνευματικών διαδόχων, με το τελευταίο να περιγράφει την περίπτωση του Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes. Αποτελεί τον τελευταίο τίτλο του θρυλικού Yoshitaka Murayama, δημιουργό του Suikoden, ο οποίος δυστυχώς δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή. Είναι εύκολο να μπει κανείς σε συγκρίσεις των δύο σειρών, ωστόσο δεν ωφελεί – το Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes δεν προσπαθεί να μιμηθεί, αλλά να σταθεί σε δικά του πόδια, αποτίνοντας φόρο τιμής στις ρίζες του.
Στο επίκεντρο βρίσκεται ο Nowa, ο τυπικός φτωχός πλην τίμιος και καλόκαρδος μισθοφόρος και συνοδεύεται από τον ευγενή, εξίσου συμπαθητικό Seign. Στον κόσμο του Allran, τα πράγματα είναι περίεργα: δύο βασίλεια εξερευνούν μια περιοχή, όπου φημολογείται πως κρύβονται μαγικά αντικείμενα τα οποία μπορούν να χαρίσουν απίστευτη δύναμη. Με φόντο την ειρήνη και την άκακη εξερεύνηση της περιοχής, η League of Nations επιλέγει τον Nowa ως επικεφαλής της δικής της αποστολής ενώ η αυτοκρατορία Galdean επιλέγει τον Seign. Όπως εύκολα μαντεύει κανείς, όσα ανακαλύπτονται αποτελούν μήλον της Έριδος για τις δύο δυνάμεις, οι οποίες καταλήγουν σε απέναντι πλευρές, μαχόμενες για την κυριαρχία του Primal Lens. Σε βασικό επίπεδο, η ιστορία είναι χιλιοειπωμένη ωστόσο τα πολλά μικρά κομμάτια συνθέτουν κάτι διαφορετικό κι ενδιαφέρον. Δεν υπάρχει κάποιο ξεκάθαρο μειονέκτημα στη γενική πλοκή, αλλά σίγουρα, οι χαρακτήρες σηκώνουν το βάρος της αφήγησης. Ο κόσμος κατοικείται από διάφορες φυλές ανθρώπων ή ανθρωπόμορφων πλασμάτων, όπως ο λύκος Garr ή το καγκουρό Garoo που πρωταγωνιστούσε στο prequel, Eiyuden Chronicle: Rising. Στα βασίλεια που κρύβονται μέσα στα πυκνά δάση, υπάρχουν ακόμη πιο ποικιλόμορφοι χαρακτήρες κι όχι μόνο εμφανισιακά, αλλά και σε βαθύτερο επίπεδο.
Όπως προδίδει το όνομά του, στο Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes φέρνει ντουζίνες ηρώων στο πλευρό των πρωταγωνιστών κι ο καθένας φέρνει κάτι διαφορετικό σε δυνατότητες, προσωπικότητες και quests. Ένα party αποτελείται από έως και έξι άτομα, μοιρασμένα σε τριάδες στην μπροστινή και πίσω γραμμή. Επιπλέον, ο καθένας μπορεί να επιτεθεί σε μικρή, μεσαία ή μεγάλη απόσταση, οπότε ένας ήρωας π.χ. με μικρή εμβέλεια δεν θα αποδώσει στην πίσω γραμμή. Άρα μπροστά προτιμώνται τα tanks και παρόμοιοι μαχητές πρώτης γραμμής, ώστε πίσω να βρίσκονται τοξότες, μάγοι και άλλοι που μπορούν να βοηθήσουν από μακριά. Το ίδιο ισχύει και για τους εχθρούς, ενώ βάσει των δύο γραμμών και της εμβέλειας του καθενός, καθορίζεται και πού μπορεί να κάνει ζημιά – με λίγα λόγια, οι δύο πίσω γραμμές δεν μπορούν να προσπεράσουν την μπροστινή και να κάνουν ζημιά μεταξύ τους.
Χώρια από τα παραπάνω, οι χαρακτήρες δεν περιορίζονται σε επιθέσεις: μπορούν να κάνουν defend/evade ή να χρησιμοποιήσουν abilities. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορούν να χρησιμοποιήσουν και hero combos, όπου δύο χαρακτήρες συνδυάζονται για να εξαπολύσουν μια ισχυρή επίθεση. Επομένως, η σύνθεση του party γίνεται ολοένα και πιο «δύσκολη» υπόθεση, αφού ο παίκτης πρέπει να υπολογίσει όλα τα παραπάνω και να επιλέξει τους καλύτερους χαρακτήρες για την περίσταση. Ευχάριστο πρόβλημα, βέβαια, αφού με τόσους ήρωες δύσκολα θα ξεμείνει κανείς από επιλογές ενώ πολλοί έρχονται στο party δίχως να χρειάζεται επιπλέον κόπος, όσο προχωράει η πλοκή. Κάθε χαρακτήρας μπορεί να εξοπλιστεί με όπλα, πανοπλίες και αξεσουάρ, ενώ ορισμένοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν Rune-Lenses, τα οποία δίνουν πρόσβαση σε διαφορετικά abilities, ξόρκια ή αλλαγές στα στατιστικά. Τα κομμάτια του εξοπλισμού μπορούν επίσης να αναβαθμιστούν και οι χαρακτήρες αποκτούν επιπλέον abilities και ability slots όσο ανεβαίνουν σε level, καταλήγοντας σε απίστευτα πολλούς συνδυασμούς για όποιον έχει όρεξη να ασχοληθεί σε λίγο βαθύτερο επίπεδο.
Ως γνήσιο JRPG, είναι turn-based και το πορτρέτο κάθε ήρωα (κι από τις δύο πλευρές) βρίσκεται σε μια γραμμή στην κορυφή, προχωρώντας με το πέρασμα του χρόνου έως ότου φτάσει στο σημείο που εκτελεί ενέργεια και επιστρέφει στην αρχή της γραμμής. Χρήσιμος κι εύκολος τρόπος να προγραμματίζονται οι ενέργειες, δεδομένου ότι ο χρόνος σταματά πλήρως και οι ενέργειες αποφασίζονται για όλο τον γύρο, άρα ο παίκτης πρέπει να βλέπει πολύ πιο μπροστά από την αμέσως επόμενη ενέργεια. Σε κάποιες μάχες, ιδίως με bosses, υπάρχουν τα “gimmicks” που προσθέτουν ένα ακόμη στρώμα τακτικής στην εξίσωση. Σε μια μάχη αρκετά νωρίς, ας πούμε, ένας γερανός φέρνει βράχους πάνω από ένα σημείο της πίστας. Οπότε ο παίκτης πρέπει να υπολογίσει πότε θα βρεθεί εκεί ο εχθρός, ώστε να τραβήξει τον μοχλό και να ρίξει τον βράχο επάνω του για επιπλέον ζημιά. Μάλιστα, δεν αρκεί να υπολογίσει σε επίπεδο γύρου, αλλά σε επίπεδο ενεργειών. Τα gimmicks εμφανίζονται «τόσο-όσο», προκειμένου να μην κουράζουν ούτε να σπανίζουν.
Για τις πρώτες 5-6 ώρες, η πλοκή δεν προχωράει ιδιαίτερα γρήγορα ούτε δείχνει κάτι εντυπωσιακό, αντ’ αυτού δείχνοντας στον παίκτη τα διάφορα σημεία του κόσμου, τους χαρακτήρες, τα βασίλεια κλπ. Πολύ χρήσιμο για να γνωρίσει κάποιος τον κόσμο του Allran, όμως η εισαγωγή καταλήγει γεμάτη πληροφορίες με μικρές δόσεις δράσης ή εξερεύνησης. Περνώντας αυτό το σημείο, όμως, τα πράγματα αλλάζουν προς το καλύτερο και γρήγορα. Το party μεγαλώνει, οι ιστορίες καθενός έχουν ποικιλία κι ενδιαφέρον, η διπλή οπτική της ιστορίας αρχίζει να αποδίδει και ο κόσμος ανοίγεται για εξερεύνηση. Μέσα σε όλα αυτά, προστίθενται και τα πολλά side quests ή γενικότερα, δραστηριότητες που σπάνε την μονοτονία. Από σχετικά νωρίς, για παράδειγμα, ο παίκτης αποκτά ένα κάστρο που σιγά-σιγά χτίζει και μεγαλώνει όσο μαζεύει αντικείμενα από τον κόσμο, προσθέτοντας επιπλέον καταστήματα και χώρους δραστηριοτήτων ή mini games που με τη σειρά τους, προσφέρουν νέες προοπτικές. Ακόμη και μάχες μπορεί να κάνει, προπονώντας μέλη του party που ίσως έμειναν πίσω σε level, προκειμένου να τα φέρει σε επιθυμητό επίπεδο και παράλληλα κερδίζει αντικείμενα, χρήματα κλπ. Εδώ να σημειωθεί πως όταν ένα μέλος του party έχει σημαντική διαφορά level, αποκτά γρηγορότερα εμπειρία από ότι οι υπόλοιποι, ουσιαστικά λύνοντας ένα χρόνιο πρόβλημα των RPG.
Ένα άλλο πρόβλημα του παρελθόντος, όμως, το υιοθετεί αυτούσιο. Auto-save γίνεται μόνο στο world map, οπότε αν κάποιος περάσει ώρες σε ένα dungeon και για οποιονδήποτε λόγο δει game over, κινδυνεύει να χάσει ώρες παιχνιδιού αφού τα save points δεν βρίσκονται σε κάθε βήμα. Κάποιοι θα το θεωρήσουν παλιάς σχολής και δεν θα έχουν πρόβλημα, το οποίο προφανώς είναι σεβαστό, όμως κάλλιστα θα μπορούσε να υπάρχει μια επιλογή απενεργοποίησης για όποιον δεν το θέλει. Από την άλλη, σε διάφορα σημεία φαίνεται πως το budget ήταν περιορισμένο, ίσως λόγω του τεραστίου μεγέθους του εγχειρήματος. Μηχανισμοί όπως οι μάχες μεταξύ στρατών είναι φρέσκοι και καλοδεχούμενοι, όμως πολύ απλοϊκοί και κάπως ρίχνουν τον ρυθμό, συγκριτικά με τα βασικά σημεία του παιχνιδιού. Επιπλέον, κάποια περιβάλλοντα είναι άδεια και ο παίκτης περιπλανιέται άσκοπα, πάντοτε με τον κίνδυνο να δεχτεί επίθεση αφού τα random encounters δίνουν και παίρνουν.
Στον αντίποδα, ακόμη και τα άδεια περιβάλλοντα είναι όμορφα. Οι χαρακτήρες είναι φτιαγμένοι ως δισδιάστατα sprites, υψηλής ποιότητας και ανάλυσης βέβαια, όμως έρχονται σε όμορφη αντίθεση με τα τρισδιάστατα περιβάλλοντα. Τα άψογα σχεδιασμένα animations και η ποικιλία αυτών, βοηθάει ακόμη περισσότερο να «δέσουν» τα δύο είδη γραφικών παρά τις μεγάλες διαφορές τους. Μέσα στη μάχη, στα πορτρέτα των διαλόγων και γενικότερα, το πόσο ζωντανοί δείχνουν οι χαρακτήρες είναι αξιοσημείωτο. Για την μουσική μπορούν να ειπωθούν αντίστοιχα λόγια, καθώς δύο ταλέντα ενώνουν τις δυνάμεις τους. Ο Motoi Sakuraba (Tales, Star Ocean κ.ά.) και η Michiko Naruke (Wild ARMs) έγραψαν αξιομνημόνευτα κομμάτια, όπως το battle theme που αναμφίβολα θα «κολλήσει» σε πολλούς ή το τραγούδι των τίτλων τέλους που συνοδεύεται από φωνητικά.
Μέσα σε περίπου 60 ώρες που διαρκεί ένα «γεμάτο» playthrough, το Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes καταφέρνει να πετύχει πολλά. Από την μάχη και τους περιφερειακούς μηχανισμούς, έως το βάθος του party, την ποιότητα γραφής για τους χαρακτήρες, τα γραφικά και τη μουσική, αναμφίβολα κάνει περισσότερα καλά από όσα μέτρια ή άσχημα. Η Rabbit & Bear Studios έκανε εντυπωσιακό ντεμπούτο και η ιστορία του Eiyuden Chronicle αξίζει να συνεχιστεί, διορθώνοντας τα μικρά κακώς κείμενα που «ξέφυγαν».
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity