Το πόσες εξαιρετικές και δημιουργικές ιδέες έχουμε δει από indie studios δεν χρειάζεται να το αναφέρουμε. Τα τελευταία χρόνια έχουμε παίξει απίθανες κυκλοφορίες στον τομέα των βιντεοπαιχνιδιών από μικρά στούντιο και ομάδες που ενδεχομένως να μη μας γέμιζαν το μάτι, αλλά στην περίπτωση του Cocoon μας προϊδέαζαν θετικά κάποιες συγκεκριμένες πληροφορίες. Φυσικά έχουμε την Annapurna Interactive ως publisher του τίτλου, αλλά το πιο σημαντικό ήταν η παρουσία του Jeppe Carlsen ως director του Cocoon. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που έχει γράψει την δική του ιστορία με τα Limbo και Inside, οπότε θέλαμε να δούμε τι δημιούργησε μαζί με την υπόλοιπη ομάδα της Geometric Interactive.
Το παιχνίδι μας καλωσορίζει σε μία top-down μορφή, με μία μουσική που βασίζεται σε συνθετικούς θορύβους και έναν μικρό χαρακτήρα που θυμίζει ανθρωπόμορφο τζίτζικα. Το περιβάλλον έχει σχεδιαστεί με απαλά χρώματα, θυμίζει φανταστικούς και ενδεχομένως διαστημικούς κόσμους και χωρίς καμία εισαγωγή ή βίντεο, ο χρήστης μπορεί απλώς να κινήσει τον χαρακτήρα προς όλες τις κατευθύνσεις. Δεν υπάρχουν συμβουλές ή σημάδια σε κάποιον χάρτη, απλά μία αίσθηση ότι ξεκινάει ένα ταξίδι και όπου μας βγάλει. Mέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα, που δεν έχει διαλόγους ή τρομερά cutscenes, ο παίκτης νιώθει ότι τον χαρακτήρα τον παρακινεί μία αόρατη δύναμη που σπρώχνει τις καταστάσεις να οδηγηθούν μ’ έναν συγκεκριμένο ρυθμό και όλα κάπως βρίσκουν τον δρόμο τους. Αν και το σκηνικό φαντάζει σουρεάλ, το ταξίδι που εξιστορείται μέσα από τις πράξεις του ήρωα δεν είναι τόσο “γεια σου” όσο φαίνεται στην αρχή. Το τέλος επιβραβεύει τον παίκτη που ακολούθησε όλη την πορεία ανάμεσα σε τόσους διαφορετικούς κόσμους μ’ έναν απλό τρόπο ο οποίος μας γέμισε και μας έκανε να χαθούμε για λίγο στις σκέψεις μας. Δεν θα μπούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες γύρω από αυτό, γιατί το Cocoon διαρκεί το πολύ 5 ώρες, οπότε αξίζει να μείνουν αρκετά πράγματα ανείπωτα και να αφήσουμε τους παίκτες να εξερευνήσουν το όλο σκηνικό μόνοι τους.
Βέβαια, τίποτα δεν συγκρίνεται με το gameplay και τις τρομερές ιδέες στον τομέα των puzzles που παρουσιάζει αυτό το παιχνίδι, με τους developers να παραδίδουν μαθήματα σχεδιασμού. To Cocoon είναι ουσιαστικά ένα 3D puzzle-platformer με την λέξη “puzzle” να βρίσκεται στο επίκεντρο, κυρίως λόγω των ευφάνταστων σπαζοκεφαλιών που δημιουργούνται μέσω των ιδιαίτερων σφαιρών. Όσο προχωράει ο χαρακτήρας, ανακαλύπτει σφαίρες οι οποίες προσφέρουν ειδικές δυνάμεις και τις οποίες μπορεί κουβαλήσει, να τοποθετήσει και να τις αφήσει κάτω μόνο σε συγκεκριμένα σημεία. Η πορτοκαλί σφαίρα αποκαλύπτει μονοπάτια, η άσπρη σφαίρα μας επιτρέπει να εκτοξεύσουμε μία λευκή ενέργεια για να αποκαλυφθούν και να αλλάξουν διάφορα σημεία του περιβάλλοντος, γενικότερα υπάρχουν πράγματα που έχουμε ξαναδεί. Η ιδιαιτερότητα των σφαιρών όμως αποκαλύπτεται από το γεγονός, ότι αν τις αφήσουμε σε κάποια κεντρικά σημεία, δημιουργείται μία πηγή ενέργειας και μπορούμε να τηλεμεταφερθούμε μέσα στην σφαίρα. Η κάθε μία, εκτός από δυνάμεις, κρύβει έναν μικρόκοσμο και μέσα σε αυτόν τον κόσμο μπορούμε να μεταφερθούμε κρατώντας μία άλλη σφαίρα και να λύσουμε διάφορα πανέξυπνα puzzles. Θα μπορούσαμε να κάνουμε μία παραλλαγή του τίτλου του ποιήματος του Poe “A Dream within a dream” σε “A world within a world”, γιατί πράγματι υπάρχουν σημεία όπου οι διαφορετικοί κόσμοι και οι διαφορετικές δυνάμεις αλληλοεπιδρούν με σχεδόν μοναδικό τρόπο.
Ιδιαίτερα εντυπωσιακός είναι και ο τρόπος που ο ήρωας πηδάει από τον έναν κόσμο στον άλλον, ενώ το παιχνίδι προφανώς και τρέχει απροβλημάτιστα στο PlayStation 5. To haptic feedback είναι ωραίο στο DualSense, δένει πολύ όμορφα με τους ήχους και με κινήσεις των όσων παρακολουθούμε στο παιχνίδι, ενώ τα χρώματα του χειριστηρίου αλλάζουν σύμφωνα με τον κόσμο στον οποίο βρισκόμαστε. Θετικότατη εντύπωση μας έκανε και το loading σύστημα του Cocoon, όπου όσο προχωρούσαμε το ταξίδι μας, ξεκλείδωναν επιλογές με ποσοστά του συνολικού progress και στα οποία μπορούσαμε να μεταφερθούμε ανά πάσα στιγμή και μετά να επιστρέψουμε πάλι στο τελευταίο load point. Το loading λειτουργεί σαν chapter select, μπορούμε να μεταπηδήσουμε πίσω ή μπροστά σε οποιοδήποτε μέρος του παιχνιδιού που έχουμε ήδη ξεκλειδώσει, χωρίς να χαθεί η συνολική πρόοδος. Έχουμε την δυνατότητα π.χ. να γυρίσουμε πίσω σ’ ένα παλαιότερο χρονικά σημείο, να συλλέξουμε ένα collectible που χάσαμε στην πορεία και μετά να επιστρέψουμε στο πιο πρόσφατο loading point και η συλλογή των χαμένων collectibles θα έχει προσμετρηθεί κανονικότατα στο τέλος του παιχνιδιού. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι κάποιος που δεν θέλει να ξαναπαίξει όλο το παιχνίδι και θέλει απλώς να επιστρέψει σε συγκεκριμένα σημεία του παιχνιδιού και να βρει τα κρυμμένα αντικείμενα, θα μπορεί να το κάνει άμεσα και γρήγορα.
Παιχνίδια με απαιτητικά puzzles υπάρχουν εκεί έξω αμέτρητα, το να βρεθεί η χρυσή η τομή ανάμεσα στην πρόκληση και στην διασκέδαση είναι όμως κάτι άλλο. Το Cocoon καταφέρνει ακριβώς αυτό, λόγω του τρομερού σχεδιασμού των κόσμων και των διαφορετικών δυνάμεων, πάντα νιώθαμε την πρόκληση σαν κάτι θετικό, γιατί δεν υπάρχει ο τιμωρητικός χαρακτήρας. Game overs δεν υπάρχουν, ακόμα και στα boss fights απλά μεταφερόμαστε σ’ ένα πολύ κοντινό check point και κανένα puzzle δεν είναι άδικο. Αν βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει, να σκεφτούμε έξω από το κουτί αλλά πάντοτε βάσει των εργαλείων που του δίνει το παιχνίδι σταδιακά, θα βρεθεί η λύση. Θα μπορούσαμε εύκολα να δούμε κάποιο playthrough στο YouTube για να βρούμε την λύση, αλλά η πρόκληση είναι τόσο ορθά δομημένη, που θέλαμε ντε και καλά να τα βρούμε όλα μόνοι μας. Αυτές οι συνθήκες δεν είναι εύκολες, πόσο μάλλον όταν οι άνθρωποι που δούλεψαν στο Cocoon ήθελαν να παρουσιάσουν κάτι φρέσκο και διαφορετικό. Ακόμα και ο χειρισμός του χαρακτήρα που είναι εντελώς μινιμαλιστικός (δεν υπάρχουν jump ή επιθέσεις ή γρήγορες αποφυγές), δεν είναι τυχαία επιλογή, αφού βοηθάει τον χρήστη να επικεντρωθεί αποκλειστικά στη λύση του εκάστοτε προβλήματος και το πώς θα προχωρήσει στην επόμενη περιοχή. Μας έκανε θετική αίσθηση το γεγονός ότι υπάρχουν περάσματα ή μοχλοί που ακυρώνονται σε καίρια σημεία του παιχνιδιού, σε δύσκολες περιοχές με πολύπλοκες σπαζοκεφαλιές, για να βοηθήσουν τον παίκτη να μην χαθεί ψάχνοντας να βρει μία λύση. Μερικές φορές είναι κάτι πολύ απλό αυτό που ακυρώνεται ή κλειδώνει, αλλά σ’ ένα παιχνίδι όπου καλούμαστε να ταξιδεύομε μέσα σε κόσμους και μετά πάλι σε άλλους κόσμους, είναι πολύ εύκολο να χαθούμε ψάχνοντας ίσως για μία λύση που δεν υπάρχει. Ευτυχώς οι developers της Geometric Interactive το σκέφτηκαν και αυτό, υπάρχει μία πολύ προσεκτική και μεθοδική δουλειά πάνω στο στήσιμο του κόσμου και των μικρόκοσμων γενικότερα και αυτό βοηθάει αρκετά στον ρυθμό του τίτλου.
Η λέξη ρυθμός είναι σημαντική, γιατί πραγματικά υπάρχει ένα σχέδιο για το πώς θα κρατηθεί το ενδιαφέρον του παίκτη. Πάντα όταν φτάναμε στο σημείο να πούμε “μια από τα ίδια”, το παιχνίδι παρουσίαζε κάτι καινούργιο, μία πανέξυπνη ιδέα, έναν φρέσκο σχεδιασμό, με αποτέλεσμα το ενδιαφέρον να εκτοξεύεται και πάλι. Αυτό το πράγμα δεν εφαρμόστηκε το ίδιο καλά στα boss fights που υπάρχουν, τα οποία είναι ανά διαστήματα εντυπωσιακά και βάζουν τον παίκτη να αλληλοεπιδρά με το περιβάλλον και τα τρωτά τους σημεία, αλλά συνολικά κυμαίνεται σε πιο ρηχά επίπεδα. Το Cocoon παραμένει πάνω από όλα από ένα 3D puzzle-platformer και από την στιγμή που ο ήρωας μπορεί μόνο να κινηθεί και να πιάσει κάποια αντικείμενα, οι μάχες θα κυμαινόντουσαν αναγκαστικά σε πιο περιορισμένα επίπεδα.
Αυτό είναι όμως μία μικρή αδυναμία που δεν μπορεί να γκριζάρει αυτή την πολύχρωμη και τρομερά ενδιαφέρουσα περιπέτεια. Το Cocoon παίρνει τον παίκτη από το χεράκι και τον ταξιδεύει μέσα σε κόσμους που θα του ακονίσουν τον μυαλό με μοναδικό τρόπο και θα τον βάλουν να αναρωτηθεί για κάποια πράγματα πέρα από την επιφάνεια του παιχνιδιού. Μέσα από την απλότητα του χειρισμού του ήρωα αναζητούνται λύσεις για τα πιο πολύπλοκα puzzles, μέσα σε κόσμους που ρουφάνε τους παίκτες με την συνολική τους ατμόσφαιρα, όπου μέχρι και οι ήχοι προσπαθούν έξυπνα να κατευθύνουν τον χρήστη προς την λύση. Αυτές οι 5 περίπου ώρες μπορεί να φαντάζουν (και είναι) λίγες, γιατί το παιχνίδι δεν γίνεται να προσφέρει την ίδια ίντριγκα και τον ίδιο ενθουσιασμό σ’ ένα δεύτερο playthrough, μιλάμε άλλωστε για ένα puzzle platformer. Από την άλλη πρόκειται για έναν τίτλο που όταν θα βλέπουμε έναν φίλο μας ή γνωστό μας να το παίζει για πρώτη φορά, θα τον ζηλεύουμε επειδή θα το βιώσει σαν μία ολοκαίνουργια εμπειρία, μη ξέροντας πού θα καταλήξει όλο αυτό. Αυτό το συναίσθημα είναι ίσως και η μεγαλύτερη νίκη της Geometric Interactive που μέσω του Cocoon δείχνει ότι τίποτα δεν μπορεί να κοντράρει έναν ιδιαίτερο σχεδιασμό του gameplay στα βιντεοτεοπαιχνίδια, πόσω μάλλον όταν υπάρχει μία εξαιρετική ατμόσφαιρα που το ντύνει με απαράμιλλο ύφος.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity