Το Xiaomi 15 Ultra έρχεται σε τρία χρώματα, μαύρο, λευκό και το δίχρωμο που έχουμε στα χέρια μας, μια πραγματικά πανέμορφη έκδοση που θυμίζει ρετρό φωτογραφικές μηχανές λόγω της ασημένιας/μαύρης πλάτης. Μια έκδοση υπάρχει, με 16GB μνήμης και 512GB χώρου στη τιμή των €1499. Έρχεται σε μια μεγάλη μεν αλλά τυπική πλέον συσκευασία μέσα στην οποία βρίσκουμε την ίδια τη συσκευή, μια διάφανη σκληρή θήκη, ένα εργαλείο για να ανοίξουμε τη θύρα υποδοχής SIM και το καλώδιο Type-C σε Type-A USB. Φορτιστής δεν υπάρχει, με το τηλέφωνο να φορτίζει στα 90Watt ενσύρματα και στα 80 Watt ασύρματα, εφόσον κάποιος έχει συμβατούς φορτιστές. Η ταχύτητα φόρτισης πάντως δεν είναι αυτή που έχουμε συνηθίσει από παλαιότερες συσκευές της εταιρείας.
Ναι μεν η μπαταρία έχει μεγαλώσει αρκετά (στα 5410mAh), ωστόσο χρειάζονται γύρω στα 50 λεπτά για να φορτίσει πλήρως η μπαταρία. Πάνε οι εποχές όπου είχαμε πλήρη φόρτιση στα 24 λεπτά (πχ Xiaomi 13 Pro με 120Watt για μπαταρία 5000mAh). Φορτίζει πιο αργά και από το Xiaomi 14 Ultra, ωστόσο η αυτονομία της συσκευής έχει βελτιωθεί θεαματικά, καθώς μπορείς να ολοκληρώσεις μια μέρα και να έχεις ακόμα 20-25% μπαταρία. Να σημειώσουμε ότι μέσα από την επιλογή Battery Protection, το τηλέφωνο αναφέρει την υγεία της μπαταρίας, κάτι που σπάνια συναντάμε σε Android συσκευές, καθώς και τους κύκλους φόρτισης που έχει κάνει. Επιπλέον, η επιλογή Smart Charging ενεργοποιεί ένα σύστημα παρακολούθησης των φορτίσεων, ούτως ώστε αυτόματα να σταματάει τη φόρτιση στο 80%, για να προστατεύει την υγεία της μπαταρίας.
Παίρνοντας το τηλέφωνο στο χέρι, είναι φανερό ότι δεν έχουν αλλάξει πολλά σε σύγκριση με το Xiaomi 14 Ultra. Το μεγάλο, κεντρικά και πάνω τοποθετημένο, camera bump αλλάζει αρκετά το πώς κρατάει κανείς το τηλέφωνο στο χέρι, με το δείκτη να στερεώνεται κάτω από το «εξόγκωμα» των καμερών. Επειδή το βάρος στη πάνω πλευρά είναι μεγάλο, χρειάζεται λίγο προσοχή ώστε το κράτημα με τη παλάμη να είναι πιο γερό, ούτως ώστε να μη κινδυνεύει το τηλέφωνο να φύγει από το χέρι. Βέβαια, η –κατά το ήμισι- vegan leather πλάτη αλλά και η θήκη της συσκευασίας βοηθάνε ώστε η συσκευή να κρατιέται καλά στο χέρι και να μη γλιστρά.
Οι υπόλοιπες διαστάσεις της συσκευής είναι φυσιολογικές. Έχει όλες τις πλευρές του επίπεδες ενώ οι γωνίες είναι στρογγυλεμένες. Στη δεξιά πλευρά βρίσκουμε το power τα volume control πλήκτρα. Στο κάτω μέρος είναι η USB Type-C τεχνολογίας USB 3.2 Gen 2 προσφέροντας υψηλές ταχύτητες μεταφοράς ενώ επιπλέον υποστηρίζει και έξοδο εικόνας. Χάρη στην έξοδο εικόνας μπορεί κανείς πλέον να συνδέσει το κινητό με τηλεόραση/οθόνη είτε απευθείας με USB-C καλώδιο (όχι αυτό της συσκευασίας) είτε μέσω κάποιου hub ή μετατροπέα. Όλες οι εφαρμογές streaming δείχνουν κανονικά σε αναλύσεις έως 4K και το μόνο «παράπονο» είναι πως η Xiaomi δεν έχει κάποιο desktop mode όπως πχ το DeX της Samsung ή το αντίστοιχο της Huawei.
Στο κάτω μέρος έχουμε ακόμα το ένα ηχείο, το ένα μικρόφωνο και το tray για τη τοποθέτηση έως 2 καρτών nano SIM, με το τηλέφωνο να υποστηρίζει πλέον και e-Sim. Στο πάνω μέρος και στα όρια της οθόνης, δίπλα στο πλαίσιο έχουμε το ακουστικό, το οποίο λειτουργεί ταυτόχρονα και σαν δεύτερο ηχείο. Προφανώς και έχουμε στερεοφωνικό ήχο, ο οποίας είναι δυνατός, ισορροπημένος και με καλά μπάσα. Μάλιστα, έχει πάρει πιστοποίηση Dolby Atmos και το λειτουργικό προσφέρει σχετικές δυνατότητες παραμετροποίησης του ήχου. Ένα ακόμα μικρόφωνο βρίσκεται μέσα στο camera bump ενώ εκεί πλέον έχει μεταφερθεί και το IrBlaster, το οποίο εξακολουθεί να υφίσταται. Όσον αφορά τώρα στην οθόνη του, αυτή έχει διαγώνιο 6,73’’ και λειτουργεί σε ανάλυση WQHD+ (3200x1440).
Τα bezel είναι ανύπαρκτα ενώ η ίδια η οθόνη καλύπτεται από γυαλί Xiaomi Shield Glass 2.0, πάνω από το οποίο υπάρχει ζελατίνα προστασίας. Το AMOLED panel δεν είναι πλήρως επίπεδο, αλλά έχει μια ελαφρά κυρτότητα σε όλες του τις πλευρές, η οποία στη πράξη είναι σχεδόν μη αντιληπτή. Η φωτεινότητά της σύμφωνα με τη Xiaomi μπορεί να φτάσει στα 3200nits (peak) σε παράθυρο 25%. Εμείς μετρήσαμε 572 nits με ρύθμιση max brightness 770 nits στο sunlight mode και 960 nits στο auto, με την οθόνη να φτάνει στα 1623 nits με το auto brightness σε συνθήκες υψηλού περιβάλλοντος φωτισμού σε περιβάλλον HDR. Στη πράξη όμως αυτό που θα πάρει ο χρήστης είναι μια εξαιρετικά φωτεινή οθόνη στην οποία μπορεί άνετα να βλέπει και κάτω από το φως του ήλιου.
Καθώς έχουμε Amoled panel, υποστηρίζεται πλήρως always on οθόνη, με το νέο HyperOS 2.0 (πάνω από Android 15) να προσφέρει αρκετές επιλογές για τη ρύθμιση της συγκεκριμένης λειτουργίας. Χρωματικά, είναι εξαιρετική (12bit) με τη συσκευή να υποστηρίζει αναπαραγωγή HDR10+ αλλά και Dolby Vision. Δε σταματάνε όμως εδώ τα καλά του panel, καθώς όπως και στο Xiaomi 14 Ultra, και εδώ το panel είναι μοναδικό ως προς το πώς διαχειρίζεται το ρυθμό ανανέωσης. Το panel είναι LTPO μέχρι 120Hz, το οποίο σημαίνει πως το refresh rate μεταβάλλεται από 1 έως τα 120 Hz, ανάλογα με την εφαρμογή αλλά και ανάλογα με το τι κάνουμε πάνω στην οθόνη.
Aξίζει να αναφέρουμε πως εφόσον βάλουμε την οθόνη στα 120Hz, ξεκλειδώνει ένα επιπλέον menu, μέσω του οποίου έχουμε τη δυνατότητα να ενεργοποιήσουμε ξεχωριστά το μέγιστο refresh rate ανά εφαρμογή. Ωστόσο, το panel πάει ένα βήμα παραπέρα με τη Xiaomi να το ονομάζει AdapticSync Pro. Αυτό που παρατηρήσαμε είναι πως το panel προσαρμόζει το refresh rate ακριβώς στο frame rate που χρησιμοποιεί η εκάστοτε εφαρμογή, όταν το τελευταίο είναι πχ διαφορετικό ανά χρήση. Για παράδειγμα, βλέποντας περιεχόμενο στο YouTube ή το Netflix, το refresh rate ματσάρει το frame rate του περιεχομένου (τα 24/30/60fps video παίζουν αντίστοιχα σε 24/30/60Hz).
Εκεί όμως που αυτό γίνεται περισσότερο αντιληπτό είναι όταν παίζει κανείς παιχνίδια και δη όσα δε μπορούν να διατηρήσουν ένα σταθερό frame rate. Είτε μιλάμε για απαιτητικούς τίτλους όπως το Genshin Impact είτε gaming μέσω emulation σε υψηλές αναλύσεις ώστε να «ζοριστεί» το SoC, το panel λειτουργεί όπως μια VRR οθόνη/τηλεόραση. Το refresh rate ανεβοκατεβαίνει ακολουθώντας το frame rate, προσφέροντας έτσι στο χρήστη χαμηλό latency κατά την εμπειρία gaming. Όσα παιχνίδια δοκιμάσαμε παίζουν άνετα, ακόμα και το Genshin Impact (max ρυθμίσεις, 60fps). Ακόμα και το Spiritfarer, ένας τίτλος που υποστηρίζει rendering στη native ανάλυση και στα 120Hz, παίζει άνετα στα 120fps με τη GPU να φορτώνει περίπου στο 85% Κάτι άλλο που δοκιμάσαμε στη συσκευή είναι οι διάφοροι emulators που κυκλοφορούν για παιχνιδομηχανές όπως το PS2. Και εδώ το Xiaomi 15 Ultra εντυπωσιάζει χάρη στον Snapdragon 8 Elite. Έτσι, το God of War 2 στον Aethersx2 που εξομοιώνει το PS2 παίζει άνετα ακόμα και σε 5x ανάλυση της βασικής, ενώ θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει playable το παιχνίδι ακόμα και σε 6x, αφού τα 50-55fps που πιάνει στα δύσκολα σημεία είναι καλό νούμερο, ειδικά όταν το refresh rate της οθόνης τα ακολουθεί.
Οι επιδόσεις του Snapdragon 8 Elite είναι γενικά εξαιρετικές, ωστόσο η συσκευή κάνει throttling στο 3D Mark Wild Life Extreme Stress Test. Με αρχικό αποτέλεσμα 6459 πόντους, πέφτει σχετικά γρήγορα στους 5000 πόντους (8 λεπτά), ενώ καταλήγει από το 13 λεπτό γύρω στους 4360 πόντους, με το stability να είναι της τάξης του 68% και τη μέγιστη θερμοκρασία να φτάνει στους 49 βαθμούς κελσίου. Μάλιστα, τρέχοντας «στα καπάκια» δεύτερη φορά το ίδιο τεστ, αυτό δεν ολοκληρώνεται λόγο overheating, με τη συσκευή να είναι αρκετά ζεστή. Στη πράξη όμως και σε κανονικές συνθήκες gaming, εφόσον δε λειτουργούν τα πάντα στο 100%, δε θα έχει κανείς πρόβλημα. Οι εναλλαγές μεταξύ εφαρμογών δε καθυστερούν καθόλου και γενικά η εμπειρία χρήσης είναι εξαιρετική λόγω ταχύτητας. Γενικότερα, στο τομέα των επιδόσεων, είτε έχουμε να κάνουμε με τη τυπική καθημερινή χρήση της συσκευής είτε με το gaming, το Xiaomi 15 Ultra είναι μια πραγματικά άριστη επιλογή. Με μια σημείωση: το μεγάλο camera bump καθιστά τη χρήση κάποιου τηλεσκοπικού χειριστηρίου αδύνατη. Κανένα από όσα έχουμε δε μπορεί να υποδεχτεί το Xiaomi 14 Ultra, καθώς το εξόγκωμα των καμερών είναι μεγάλο. Από εκεί και πέρα, το τηλέφωνο είναι συμβατό με 5G δίκτυα και υποστηρίζει το WiFi7, είναι από τα πρώτα τηλέφωνα με Bluetooth 6, φυσικά διαθέτει NFC ενώ έχει λάβει και πιστοποίηση IP68.
Όσον αφορά τώρα στο HyperOS 2.0, αυτό έρχεται με αρκετές προσθήκες όσον αφορά στις λειτουργίες AI στα Ελληνικά. Η συνεργασία με τη Google συνεχίζεται, με το τηλέφωνο να έχει το Gemini και το Circle to Search. Η Xiaomi μάλιστα ανέφερε ότι θα υπάρξει μεγαλύτερο intergration μεταξύ του Gemini και των εφαρμογών της Xiaomi. Πάντως, ήδη υπάρχει η δυνατότητα για χρήση φωνητικών εντολών για το άνοιγμα εφαρμογών, για αποστολή μηνυμάτων (ακόμα και στο Whatsapp) ή για τηλεφωνικές κλήσεις. Φυσικά υπάρχουν AI λειτουργίες στο κομμάτι των φωτογραφιών όπως τα Erase, Expand, Enhance, Sky και Remove Reflections καθώς και το AI Film που βοηθάει το χρήστη να φτιάξει ευκολότερα κλιπάκια βίντεο διαλέγοντας βίντεο και φωτογραφίες από τη Gallery. Όμως εκεί που κάνει τη διαφορά είναι σε λειτουργίες μετάφρασης, καθώς υποστηρίζονται κανονικά και τα Ελληνικά. Ο AI interpreter επιτρέπει σε δυο ανθρώπους να συνομιλούν σε διαφορετικές γλώσσες, αναλαμβάνοντας τη μετάφραση, τόσο με γραπτό όσο και με προφορικό λόγο. Η εφαρμογή Recording για την καταγραφή ήχου, μπορεί να κάνει transcript, δηλαδή να μετατρέψει την ομιλία σε κείμενο και στα Ελληνικά, αναγνωρίζοντας διαφορετικούς ομιλητές και στο τέλος να μας δώσει και μια περίληψη της συζήτησης. Επιπλέον, σε διάφορα σημεία του τηλεφώνου (κυρίως όμως στην εφαρμογή Notes) εμφανίζεται το εικονίδιο του HyperAI μέσα από το οποίο μπορούμε να δώσουμε prompts, για δημιουργία κειμένου στα ελληνικά, όπως κάνει πχ το Chat GPT. Αν έχουμε ήδη ένα κείμενο, το HyperAI μπορεί να του αλλάξει το ύφος (πχ επαγγελματικό), να το διορθώσει ή ακόμα και να το μεγαλώσει! Και όλα αυτά στα Ελληνικά, αλλά πάντα με τη χρήση Internet. Ωστόσο, πρέπει να σημειώσουμε μερικά «φάουλ». Το τηλέφωνο έρχεται με κάποιες εφαρμογές προ-εγκατεστημένες, τις οποίες μπορούμε πάντως να αφαιρέσουμε. Από την άλλη όμως, συναντήσαμε και φέτος μερικά πράγματα που πρέπει να προσέξει η Xiaomi λίγο περισσότερο. Για παράδειγμα, η εφαρμογή για τα wallpapers (όπου μπορεί κανείς να δημιουργήσει και AI dynamic wallpapers) έχει την επιλογή για αγορά κάποιων να είναι σε… κινέζικα γουάν! Κάτι άλλο που μας «χάλασε» αλλά για το περισσότερο κόσμο δεν έχει καμία σημασία, είναι ότι αφαιρέθηκε από τα Developer Settings η δυνατότητα να εμφανίζουμε ένα overlay με τη θερμοκρασία, τα ρολόγια του CPU και το FPS του παιχνιδιού. Θα θέλαμε τουλάχιστον το GameTurbo να είχε αναβαθμιστεί ώστε να εμφανίζει αυτά τα δεδομένα αυτό, και να είναι πάντα διαθέσιμα σαν overlay, όπως έχουμε δει και σε άλλες συσκευές.
Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε και για το τετραπλό σύστημα καμερών το οποίο έχει αναπτυχθεί σε συνεργασία με τη Leica, όπου εδώ η Xiaomi έχει να προσφέρει φοβερές λειτουργίες. Οι φακοί ονομάζονται LEICA VARIO-SUMMILUX, με τη Xiaomi να έχει χρησιμοποιήσει τέσσερις αισθητήρες των 50MP. Η βασική κάμερα χρησιμοποιεί τον αισθητήρα LYT-900 της Sony, τύπου 1’’ πίσω από φακό 8P που είδαμε και στο Xiaomi 14 Ultra, ωστόσο εδώ το stepless μεταβλητό διάφραγμα δεν υπάρχει με το φακό να είναι στο f/1.63.
UW Vs Main Vs 3x Vs 4.3x Vs 8.6x Vs 30x Vs 120x (νύχτα)
Η αφαίρεση του μεταβλητού διαφράγματος έγινε κατά πάσα πιθανότητα για λόγους κόστους και χώρου, σε συνδυασμό ίσως με το γεγονός ότι ο περισσότερος κόσμος δε το χρησιμοποιούσε. Ο αισθητήρας υποστηρίζει auto focus με τη βοήθεια και laser ενώ έχει και οπτική σταθεροποίηση (HyperOIS το ονομάζει η Xiaomi).
UW Vs Main Vs 3x Vs 4.3x Vs 8.6x Vs 30x Vs 120x
Ο ultra wide φακός έχει αλλάξει και είναι μικρότερος σε διαστάσεις σε σχέση με αυτόν του Xiaomi 14 Ultra. Πρόκειται για τον JN5 της Samsung, στα 50MP με εύρος 14mm (από 12mm), f/2.2 και auto focus. Οι άλλες δυο κάμερες είναι telephoto, ένας short telemacro με 3x οπτικό zoom (70mm) με αρκετά φωτεινό f/1.8 και τον ίδιο αισθητήρα που έχει το Xiaomi 14 Ultra στον 3.2x (Sony IMX 858). Έχει OIS και autofocus και τη δυνατότητα να εστιάζει από αρκετά κοντά (περίπου 9cm) και χρησιμοποιείται σαν macro. Ο άλλος είναι νέος, ένας telephoto 4.3x στα 100mm με OIS και autofocus που χρησιμοποιεί ένα μεγάλο αισθητήρα 200MP της Samsung (HP9, 1:1.4’’) με f/2.6. Ουσιαστικά αυτή η κάμερα αντικαθιστά τον 5x telephoto του Xiaomi 14 Ultra, χάνοντας σε focal length αλλά κερδίζοντας σε ποιότητα, καθώς η δυνατότητα συλλογής φωτός είναι κατά πολύ μεγαλύτερη. Βέβαια, στο σημείο αυτό πρέπει να σημειώσουμε πως η Xiaomi «κλέβει» κάπως καθώς το πραγματικό οπτικό του πεδίο είναι τα 95mm περίπου και όχι τα 100mm. Και αυτό μπορεί κανείς να το αντιληφθεί μέσα από το camera app διαλέγοντας το 4.3x και κάνοντας zoom out. Η κάμερα παραμένει ίδια μέχρι το 4.1x και αλλάζει στο 4x, γυρνώντας στο telephoto 3x. Να σημειώσουμε πως αυτή η κάμερα απαιτεί μια απόσταση της τάξης των 40cm για να μπορέσει να εστιάσει, όμως είναι εξαιρετική για πορτραίτα. Πατώντας ξανά πάνω στο 1x, το software μας δίνει ακόμα δυο επιλογές, τα 28mm και 35mm, λήψεις που γίνονται με crop από το βασικό αισθητήρα. Πατώντας πάνω στο 4,3x έχουμε πάλι δυο ακόμα επιλογές, το 8,6x και το 17,2x που επίσης γίνονται με crop από τα 200MP του telephoto. Μπροστά υπάρχει μια selfie κάμερα των 32MP, χωρίς autofocus αλλά πλέον με δυνατότητα βίντεο σε ανάλυση 4K60.
UW Vs Main Vs 3x Vs 4.3x Vs 8.6x Vs 30x
Πριν αρχίσει κανείς να βγάζει φωτογραφίες, καλείται να επιλέξει ποιο χρωματικό προφίλ της Leica θα χρησιμοποιήσει, το Vibrant που δίνει περισσότερο ζωντανά χρώματα ή το Authentic που προσπαθεί να δώσει χρώματα που ταιριάζουν με το αυθεντικό προφίλ της Leica. Δεν υπάρχει καλύτερο ή χειρότερο, είναι απλά τι προτιμά ο καθένας. Ο υπογράφων προτιμά το Authentic αλλά οι περισσότεροι άλλοι που ρωτήσαμε προτιμούν το Vibrant. Αξίζει επίσης να σημειώσουμε πως όσοι νοιώθουν επαγγελματίες, μπορούν στο Pro mode να σώσουν preset με όλες τις απαραίτητες ρυθμίσεις (ταχύτητα κλείστρου/ISO, ποιος φακός, WB, εστίαση κτλ) και να τη φορτώνουν άμεσα ώστε να βγάλουν μια λήψη με αυτή για κάτι που μπορεί να κάνουν συχνά (πχ αστέρια, κινούμενα αντικείμενα κτλ) χωρίς να χρειάζεται να ξανακάνουν αυτές τις ρυθμίσεις.
UW Vs Main Vs 3x
Κεντρικό ρόλο παίζει προφανώς ο LYT-900 ο οποίος, μέσω pixel bining 4:1, δίνει φωτογραφίες στα 12,5Mpixel. Μπορεί κανείς αν θέλει, να τραβήξει και στα 50Mpixel (κάτι που ισχύει για όλες τις κάμερες, ακόμα και στα 200MP για τον 4.3x). Κάνει εξαιρετικά τη δουλειά του και τη μέρα αλλά και τη νύχτα. Το ανοιχτό διάφραγμα σε συνδυασμό με το μέγεθος του αισθητήρα δε, του επιτρέπουν να βγάλει φωτογραφίες με εντυπωσιακό φυσικό bokeh, τουλάχιστον εφόσον το αντικείμενο που φωτογραφίζεται είναι σχετικά κοντά στη κάμερα. Το autofocus είναι γρήγορο και ακριβές ενώ από πλευράς δυναμικού εύρους, έχουμε μπόλικο.. Για ακόμα περισσότερο επαγγελματικό αποτέλεσμα, στο pro mode μπορεί κανείς να τραβήξει τόσο σε RAW όσο και σε Ultra RAW, με το δεύτερο να προσφέρει μεν RAW αρχείο, αλλά η λήψη να γίνεται με το παραδοσιακό stacked πολλών λήψεων τρόπο, για χαμηλότερο θόρυβο και μεγαλύτερο δυναμικό εύρος, αλλά έχοντας πάντα τις δυνατότητες edit που προσφέρει ένα RAW αρχείο. Γενικότερα, ο βασικός φακός προσφέρει πραγματικά κορυφαία εμπειρία, άριστες λήψεις και είναι ότι κοντινότερο μπορεί να έχει κανείς σε κανονική φωτογραφική μηχανή.
UW Vs Main Vs 3x Vs 4.3x
Από τους τρεις άλλου φακούς, ο ultrawide είναι μάλλον αυτός που θα χρησιμοποιηθεί λιγότερο και αυτό γιατί είναι πραγματικά πολύ ευρυγώνιος, με 14mm σε αντιστοιχία full frame. Με σωστό κάδρο μπορεί να βγάλει όμορφες λήψεις, κυρίως σε landscape περιβάλλοντα. Ακριβώς επειδή είναι πολύ ευρυγώνιος, προσοχή χρειάζεται πως κρατάει κανείς το τηλέφωνο, γιατί μπορεί να δει… κάποιο δάχτυλο στη λήψη του μετά! Μπορεί μεν να εστιάσει κοντά, αλλά πρακτικά δε πρόκειται να το κάνεις κανείς καθώς ο 3x telephoto όπως είπαμε κάνει καλύτερη δουλειά macro. Ο θόρυβος είναι σε χαμηλά επίπεδα, το δυναμικό εύρος ικανοποιητικό ενώ και χρωματικά, τις περισσότερες φορές ταιριάζει με το βασικό φακό. Ακόμα και το βράδυ μπορεί να αποδώσει όμορφες λήψεις, αλλά σίγουρα είναι η πιο αδύναμη κάμερα από τις τέσσερις.
UW Vs Main Vs 2x Vs 3x Vs 4.3x Vs 8.6x Vs 30x Vs 120x
Και πηγαίνουμε στους δυο telephoto, ξεκινώντας πρώτα από τον 3x, του οποίου το σύστημα φακών έχουμε ξαναδεί τόσο στο Xiaomi 13 Pro όσο και στο Xiaomi 14 Ultra και είναι η περισσότερο fan-to-play κάμερα από τις τέσσερις. Έχει αλλάξει το focal focal length και πλέον αντιστοιχεί σε 75mm. Μπορεί να δώσει εξαιρετικά πορτραίτα χωρίς το ειδικό portrait mode ενώ η δυνατότητα για εστίαση από κοντά προσφέρει πολλές επιλογές φωτογράφισης.
Macro με τον 3x
Οι τύπου macro λήψεις με αυτόν είναι πολύ καλύτερες και σαφώς φωτεινότερες από τις macro που βγάζουν άλλες συσκευές με τον ultrwide καθώς η απόσταση των 9cm είναι αρκετή για να φωτιστεί ότι βγάζουμε από το περιβάλλοντα φωτισμό. Αξίζει να αναφέρουμε πως η αλλαγή του εστιαζόμενου σημείου είναι άμεση επιλέγοντας άλλο πάνω στην οθόνη με το δάχτυλό μας, κάτι που μπορεί να αλλάξει τη λήψη μας, προσφέροντας εντυπωσιακό φυσικό bokeh. Να σημειώσουμε πως το software της κάμερας έχει ενεργή μια ρύθμιση που ουσιαστικά αυτόματα γυρνάει σε αυτή τη κάμερα όταν πάμε να βγάλουμε κοντινή λήψη. Πραγματικά η συγκεκριμένη υλοποίηση είναι εξαιρετική. Έχοντας και οπτική σταθεροποίηση, τα καταφέρνει πολύ καλά και τη νύχτα.
UW Vs Main Vs 3x Vs 4.3x Vs 8.6x
Η τέταρτη κάμερα όμως, ο telephoto 4.3x, πραγματικά πάει τις ζούμ λήψεις σε άλλο επίπεδο. Αν και η διαφορά με τον 3x δεν είναι τόσο μεγάλη όσον αφορά στο πόσο κοντά φέρνει ένα μακρινό αντικείμενο, η Xiaomi έχει χρησιμοποιήσει τα 200MP ώστε το τηλέφωνο να δίνει λήψεις με σχεδόν lossless ποιότητα ακόμα και στο 8.6x, ενώ το τελευταίο firmware επιτρέπει και την επιλογή για 400mm (17.2x ζουμ), χωρίς να χρειαστεί να γυρίσουμε στο χειροκίνητο ζουμ. Ακόμα και σε 30x, μπορούμε να πούμε ότι την ημέρα η κάμερα μπορεί να δώσει φωτογραφίες που είναι πραγματικά αξιοθαύμαστες.
UW Vs Main Vs 2x Vs 3x Vs 4.3x Vs 8.6x Vs 30x Vs 120x
Από εκεί και πάνω και μέχρι το 120x, το τηλέφωνο χρησιμοποιεί AI για να καθαρίσει το ψηφιακό ζουμ που κάνουμε. Ακόμα και έτσι, το 60x και το 120x που δοκιμάσαμε μπορεί να έχει αρκετά καλό αποτέλεσμα, αποκλειστικά με πολύ καλό φωτισμό. Αν αυτός μειωθεί, δεν έχει νόημα η προσπάθεια. Ούτως ή άλλως είναι δύσκολο να κρατήσει κανείς το χέρι του σταθερό σε τέτοια ζουμ. Σε γενικές γραμμές πάντως, τόσο το 4.3x όσο και το 8.6x προσφέρουν άπλετη λεπτομέρεια, με το 4.3x να χρησιμοποιείται και στο portrait mode. Να σημειώσουμε πάντως πως το software της κάμερας έχει ενεργή μια ρύθμιση που ουσιαστικά αυτόματα γυρνάει στη βασική κάμερα όταν ο περιβάλλον φωτισμός είναι πάρα πολύ χαμηλός, οπότε το zoom σε αυτή τη περίπτωση είναι digital. Εμείς την απενεργοποιήσαμε για να έχουμε το αποτέλεσμα της εκάστοτε κάμερας.
Portrait Mode
Το portrait mode είναι διαθέσιμο σε όλες –πλην τις ultra wide- κάμερες. Εχουμε πολλές επιλογές που από ένα σημείο και μετά μπορεί να μπλέξουν το χρήστη. Καταρχάς, μπορούμε να διαλέξουμε style μεταξύ Master Portrait και Leica Portrait, με την επιλογή να έχει να κάνει κυρίως με τα χρώματα και την αντίθεση της εκάστοτε λήψεις. Έχουμε τέσσερα focal length (1x/2x/3x/4.3x) και δυνατότητα αλλαγής του fake f stop (κάτι που μπορούμε να κάνουμε και μετά από τη λήψη μέσα από την εφαρμογή Gallery στο smartphone). Πατώντας την επιλογή αλλαγή f stop, εμφανίζονται επιπλέον επιλογές που αφορούν το πώς θα εμφανίζονται τα bokeh balls σημείων φωτισμού, πέρα από το Standard (Swirly Bokeh, soft focus, wide και bubbles). Πρακτικά το τηλέφωνο αλλάζει το σχήμα των bokeh ball. Πέρα από τις παραπάνω κλασσικές λειτουργίες όσον αφορά στη φωτογράφιση, η εφαρμογή της κάμερα πλέον έχει μια ακόμα, το λεγόμενο fastshot. Πρόκειται για μια τύπου streetphotography επιλογή, η οποία έχει έτοιμα 6 focal lenght (28/35/50/75/90/135mm), για να διαλέξει ο χρήστη, πάρα πολλά φίλτρα αλλά και 3 στυλ για πορτραίτο. Πρακτικά, είναι η επιλογή για όσους θέλουν να βγουν για "φωτογραφική" βόλτα για να αποθανατίσουν τι συμβαίνει γύρω τους, έχοντα διαφορετικά focal length άμεσα διαθέσιμα. Το fast shot μάλιστα ενεργοποιείται άμεσα με διπλό πάτημα του volume down (ακόμα και με το τηλέφωνο κλειστό), βγάζοντας ταυτόχρονα και φωτογραφία. Απλά χρησιμοποιείται η τελευταία ρύθμιση που είχαμε κάνει.
UW Vs Main Vs 3x Vs 4.3x
Όσον αφορά τώρα στο video, εδώ οι επιλογές είναι ακόμα περισσότερες και πραγματικά μπορούμε να πούμε ότι είναι ίσως το περισσότερο «φορτωμένο» smartphone όσον αφορά στις δυνατότητες βίντεο. Κατ’αρχάς, μπορούμε να γράψουμε με έως 8K30 με όλες τις κάμερες, χωρίς βέβαια δυνατότητα εναλλαγής φακών κατά τη διάρκεια εγγραφής βίντεο. Αν και αρχικά είχαμε τις αμφιβολίες μας όσον αφορά στη ποιότητα του 8K30, τουλάχιστον για τις κάμερες πλην τις βασικής, εντούτοις κάνοντας τη σύγκριση με 4K30, η εικόνα ήταν καλή.
4K60 με όλες τις κάμερες
Σε 4K60 μπορούμε να γράψουμε με όλες τις κάμερες έχοντας την επιλογή για άμεση εναλλαγή φακών, λειτουργία που δεν είναι διαθέσιμη στο Pro mode πάντως. Η εναλλαγή είναι αστραπιαία, με το εφέ που κάνει να μοιάζει με ένα πολύ γρήγορο γύρισμα του δαχτυλιδιού ενός φακού μηχανής. Ο βασικός φακός έχει βέβαια τη καλύτερη ποιότητα με τον telephoto 4.3x να ακολουθεί.
4K60 σε λειτουργίες zoom
Αυτές οι δυο μπορούν επίσης να γράψουν βίντεο 4K στα 120fps με το bitrate να βρίσκεται στα 100Mbps. Η συγκεκριμένη δυνατότητα είναι εξαιρετική καθώς μπορεί κανείς να κάνει slow motion στο post 2x (για timeline στα 60fps) ή και 4x (για timeline στα 30fps), έχοντας υψηλή ποιότητα εικόνας.
4K120 (Main/4.3x) σε 4x slow motion
Μπορεί βέβαια κανείς να γράψει slowmotion μέσα από την αντίστοιχη ρύθμιση που έχει το software έως 960fps με όλες τις κάμερες ή 1920fps με τη βασική κάμερα, αλλά εδώ η ποιότητα είναι σαφώς χειρότερη, τόσο γιατί η ανάλυση περιορίζεται σε 1080p, όσο και γιατί ειδικά με τις τρεις κάμερες, πλην της βασικής, το αποτέλεσμα είναι αρκετά soft. Σίγουρα είναι χρήσιμες λειτουργίες για post στα social, αλλά δεν είναι κάτι που θα χρησιμοποιήσει κανείς αρκετά. Σε ρύθμιση έως 4K30, υπάρχει δυνατότητα ενεργοποίησης της ρύθμισης motion tracking focus, μέσω της οποίας το software αντιλαμβάνεται ανθρώπους και ζώα και προσπαθεί να διατηρήσει την εστίαση σε αυτά είτε αυτόματα, είτε επιλέγοντάς με double tap πάνω στην οθόνη. Κάτι ακόμα ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι μπορεί κανείς να γράψει βίντεο Dolby Vision σε 4K60 με όλες τις κάμερες και με δυνατότητα εναλλαγής κατά την εγγραφή! Εδώ έχουμε πρακτικά ένα 10bit BT2020 video 4:2:0 το οποίο είναι ρυθμισμένο για HDR (HLG για την ακρίβεια) στα 1000nits. Κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι μπορούμε να ενεργοποιήσουμε τη supersteady λειτουργία σε όλες τις κάμερες, χωρίς όμως δυνατότητα αλλαγής κάμερας κατά την εγγραφής, με το motion tracking focus να απενεργοποιείται. Εδώ έχουμε έντονο crop και η ανάλυση μειώνεται σε 2.8K στα 30fps, όμως έχουμε ακόμα καλύτερη σταθεροποίηση!
1080p30 Movie mode με τη βασική κάμερα
Όσον αφορά στο movie mode, αυτό δυστυχώς δε βελτιώθηκε, αλλά μάλλον έγινε χειρότερο. Είναι διαθέσιμο στη βασική κάμερα μόνο και επιτρέπει την εγγραφή βίντεο 1080p30 με soft bokeh εφε. Λειτουργεί αρκετά καλά, και κατά τη διάρκεια της εγγραφής μπορούμε να αλλάζουμε το focus point, πατώντας σε διάφορα σημεία πάνω στην οθόνη. Από μόνο το τηλέφωνο προσπαθεί να έχει τα πρόσωπα σε εστίαση και το καταφέρνει πολύ καλά. Μπορούμε να αλλάξουμε το σχήμα τον bokeh balls που δημιουργούν εστίες φωτισμού (πχ φωτάκια) από κυκλικά (normal) σε οβαλ (wide) και να χρησιμοποιήσουμε κάποια χρωματικά φίλτρα, όμως δεν έχουμε τίποτα άλλο. Αρχικά, το movie mode είναι ρυθμισμένο για βίντεο 2.39:1 αλλά μπορούμε να το κάνουμε 16:9. Πηγαίνοντας στο Pro mode τώρα, εδώ έχουμε πλήρη έλεγχο των ρυθμίσεων (τόσο για τη φωτογραφία βέβαια όσο και για το βίντεο). Από εδώ μπορούμε να γράψουμε βίντεο με απενεργοποιημένη την ηλεκτρονική σταθεροποίηση αλλά και να γράψουμε σε log για μετέπειτα ευκολότερο color correction στο edit, το οποίο είναι διαθέσιμο σε όλες τις κάμερες ακόμα και σε 4K60! Τέλος, υπάρχει το MulticamSetup (γνωστό σαν Director mode σε άλλες συσκευές, δε ξέρω γιατί αλλάζει τις ονομασίες η Xiaomi) μέσω του οποίου ο χρήστης μπορεί να ελέγξει εξ αποστάσεως τις κάμερες σε έως 4 άλλα τηλέφωνα της Xiaomi. Το δοκιμάσαμε με το Xiaomi 14 Ultra και το Xiaomi 15 και δούλεψε μια χαρά.
Selfie
Η selfie κάμερα των 32MP είναι καλή αν και χωρίς autofocus. Βγάζει όμορφες φωτογραφίες με αρκετά καλό portrait mode, ενώ υποστηρίζει και Nightmode. Στο τομέα του βίντεο υποστηρίζει 4K60fps με το αποτέλεσμα να είναι απόλυτα ικανοποιητικό!
4Κ60 με τη selfie κάμερα
Να σημειώσουμε πως αυτή η κάμερα δεν έχει λάβει την «πιστοποίηση» της Leica, καθώς δεν εμφανίζεται στις λήψεις με τη selfie το υδατογράφημα της Leica που βλέπουμε στις άλλες φωτογραφίες.
Κάπου εδώ φτάνουμε στο τέλος του review μας για το Xiaomi 15 Ultra Μια παρουσίαση από τις μεγαλύτερες που έχουμε γράψει ποτέ. Αν καταφέρατε να φτάσετε μέχρι εδώ, συγχαρητήρια! Μετά από όλα όσα περιγράψαμε παραπάνω, μπορεί κανείς να αντιληφθεί ότι έχουμε να κάνουμε με το καλύτερο Xiaomi smartphone μέχρι σήμερα, ένα πλήρως εξοπλισμένο flaghship που δε του λείπει τίποτα. Ωραία κατασκευή, γρήγορη φόρτιση, κορυφαία αυτονομία, εξαιρετική οθόνη, κορυφαίες επιδόσεις και ένα υπερπλήρες και άριστο σύστημα καμερών. Γενικότερα, η "εικόνα" που δίνουν οι κάμερες (κυρίως η βασική και η 4.3x telephoto) είναι περισσότερο αυθεντική παρά ψηφιακή όπως έχουμε συνηθίσει να δίνουν τα περισσότερα smartphones. Το hardware είναι εξαιρετικό και σε συνδυασμό με όλες τις AI λειτουργίες που προσφέρει και κυρίως αυτές που υποστηρίζουν πλήρως τα Ελληνικά, το Xiaomi 15 Ultra είναι μάλλον το πληρέστερο flagship που μπορεί να βρει κανείς. Τώρα, να δούμε αν θα πάρουμε στα χέρια μας το καινούριο photography kit, για τη πλήρη φωτογραφική εμπειρία.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity