Γραφή και χαρακτήρες δείχνουν επιτηδευμένα χάρτινοι και χωρίς ιδιαίτερο βάθος, με εξαίρεση ίσως την κορύφωση του τίτλου στο τέλος. Ταυτόχρονα, από ένα σημείο και μετά ο τίτλος δείχνει να προσπαθεί να χτίσει πολύπλοκη ιστορία, αλλά και ο τρόπος και ο χρόνος που το κάνει δεν βοηθούν να επιτύχει. Επίσημα ο τίτλος απευθύνεται περισσότερο σε άτομα που δεν έχουν ασχοληθεί ιδιαίτερα με τη σειρά στο παρελθόν και σε πιο οικογενειακό κοινό. Το δεύτερο καταφέρνει να το υποστηρίξει, αλλά για το πρώτο η κατάσταση δεν είναι ξεκάθαρη. Το World Of Final Fantasy παίζει πάρα πολύ με easter eggs και το ίδιο του το παρελθόν, με τρόπο όμως που κλείνει περισσότερο το μάτι σε όσους έχουν σεβαστή επαφή με τη σειρά και όχι στον πλέον αδαή. Όσο περίεργα και αν φέρεται πάντως στα ίδια του τα δομικά στοιχεία, ο τίτλος έχει πραγματικό, δικό του χαρακτήρα, πολύ περισσότερο από άλλες μεγαλύτερες παραγωγές του franchise (ναι, για το Final Fantasy XIII λέμε). Όλες αυτές οι προσαρμογές πάντως δεν αφήνουν ανεπηρέαστη την καρδιά του τίτλου.
Πολλά πράγματα, όπως η ροή και οι μάχες, κυλούν πολύ πιο αργά απ' ότι θα έπρεπε, ακόμα και αν αλλάξετε την ταχύτητά τους στην αντίστοιχη ρύθμιση.
Υπάρχει εξ αρχής κεντρικό hub και από εκεί οδηγείστε σε κάθε γειτονιά, dungeon και περιοχή του κόσμου, με το hub να λειτουργεί ως μοναδικό σημείο για αγορά items και αποδοχή ουσιωδών side quests. Είναι στην ουσία το ησυχαστήριό σας και ο χώρος της απόλυτης ασφάλειας, μιας και ο θάνατος σε μια μάχη δεν σημαίνει game over, αλλά άμεση επιστροφή στο hub, χωρίς απώλεια προόδου. Μοναδική εξαίρεση σε αυτό τα boss battles, όπου, αν χάσετε, ισχύει ό,τι ακριβώς ξέρετε και στους υπόλοιπους τίτλους. Δεν συμβαίνει πάντως πολύ συχνά μιας και ο τίτλος δεν αποδεικνύεται ιδιαίτερα δύσκολος, τουλάχιστον όχι πριν το end game. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε πως τελειώσαμε το World Of Final Fantasy με 3 game over στο ενεργητικό μας. Και αυτά δεν ήρθαν καν από τα τελευταία bosses. Επιπλέον ευκολία στο όλο σύστημα θεωρείται το μόνιμο regeneration των magic points σας σε κάθε γύρο εντός μάχης. Η λέξη “γύρος” μπορεί να θεωρηθεί βέβαια σχετική μιας και εσείς ορίζετε αν θα παίξετε με απόλυτα αυστηρό turn-based system, αν η αντίπαλη μεριά θα μπορεί να κάνει κίνηση όσο εσείς επιλέγετε εντολές κ.λπ.
Το party σας αποτελείται πάντα από τους Lann και Reynn. Και οι δύο τους έχουν την ικανότητα να δαμάζουν Mirages, με τα τελευταία να αποτελούν πλάσματα που βρίσκονται σε πολύ μεγάλη αφθονία και ποικιλία. Για να τα δαμάσετε πρέπει να τα πιάσετε και αυτό συμβαίνει μέσω random battles. Το να πιάσετε ένα Mirage σημαίνει διάφορα πράγματα. Για αρχή το κάθε ένα εγκλωβίζεται υπό συγκεκριμένες συνθήκες, μειώνοντας τα HP του από ένα σημείο και κάτω, κάνοντας συγκεκριμένο τύπο επίθεσης κ.ο.κ. Μόλις είναι έτοιμο για αιχμαλωσία, μια φωτεινή ένδειξη σάς ενημερώνει και η χρήση ενός Prism το κάνει τελικά δικό σας. Φανταστείτε το κάθε Prism ως άλλο Pokéball και κάθε Mirage ως Pokémon και έχετε μια πολύ καλή ιδέα για το που το πάμε τελικά. Κάθε Mirage διαθέτει δικές του ικανότητες αλλά και μέγεθος. Όλα χωρίζονται σε small, medium, large και με βάση αυτήν την πληροφορία μπορείτε κυριολεκτικά να τα στοιβάξετε για την ώρα της μάχης. Πάντα οι δύο πρωταγωνιστές μας είναι κομμάτι αυτού του stack (ο καθένας σε ξεχωριστό) και το τελικό αποτέλεσμα δημιουργεί ένα σύνολο που αντιδρά ως ένα σώμα. Abilities, HP, AP, αντοχές και αδυναμίες κάθε μέλους του stack αφορούν πλέον όλο το “πυργάκι” που φτιάξατε και ενεργείτε ως ένα σώμα την ώρα της μάχης. Με ξεχωριστά skill trees για κάθε χαρακτήρα και Mirage, αλλά και ενδυνάμωση ενός spell ή ability αν τουλάχιστον 2 μέλη του stack το διαθέτουν, μετατρέπεστε στην ουσία σε κάτι πολύ δυνατότερο. Κάθε stack αποτελείται από έως και τρία μέλη, οπότε έχετε το χαρακτήρα σας και 2 Mirages. Η σειρά είναι πάντα Large κάτω, medium στη μέση και small στο ρετιρέ. Από ένα σημείο και μετά την ίδια ακριβώς τεχνική χρησιμοποιούν και αντίπαλοί σας οπότε μη νομίζετε πως μόνο εσείς είστε οι τυχεροί. Δεν πρέπει όμως ποτέ να ξεχνάτε πως τα Mirages είναι o ουσιαστικός σας οπλισμός μιας και χωρίς αυτά είστε σχεδόν ανήμποροι.
Το σύστημα του stacking σάς αφήνει στην ουσία πάντα με 2 χαρακτήρες στη μάχη. Σωστά; Λάθος. Μπορείτε να κάνετε unstack κατά βούληση ή μετά από δυνατή επίθεση αντιπάλου, κάτι που μπορεί να σας οδηγήσει σε έως και 6 χαρακτήρες. Βέβαια εκεί το “ισχύς εν τη ενώσει” του stacking πάει περίπατο αφού κάθε χαρακτήρας και Mirage πρέπει να στηριχθεί στις δικές του ιδιότητες και μόνο. Στην ουσία αυτή η επιλογή δεν χαρακτηρίζεται ιδιαίτερα χρήσιμη παρά μόνο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις (π.χ. στην εκτέλεση αδύναμης επίθεσης σε αντίπαλο για να δημιουργήσετε συνθήκες αιχμαλωσίας, μιας και σε stacking θα τον αποτελειώνατε με ένα χτύπημα).
Το World Of Final Fantasy παίζει πάρα πολύ με easter eggs και το ίδιο του το παρελθόν, με τρόπο όμως που κλείνει περισσότερο το μάτι σε όσους έχουν σεβαστή επαφή με τη σειρά και όχι στον πλέον αδαή.
Το ποια Mirages έχετε μαζί σας είναι δική σας επιλογή. Μπορείτε να έχετε έως και 10 ανά πάσα στιγμή (τα υπόλοιπα αποθηκεύονται στο hub αλλά μένουν στάσιμα όσον αφορά στο levelling) και αυτός ο αριθμός είναι σχεδόν οριακός. Βλέπετε οι Lann και Reynn μπορούν να αλλάξουν οποιαδήποτε σχεδόν στιγμή από κανονικού μεγέθους άνθρωποι (Jiants) σε chibi και, αυτό, πέραν του χαριτωμένου της υπόθεσης, δημιουργεί νέες ευκαιρίες για stacking. Το μέγεθός τους είναι διαφορετικό ως chibi και ως Jiants οπότε μπορούν να έχουν διαφορετική θέση στο stacking. Και αυτό σημαίνει πως κάθε χαρακτήρας σας έχει ανά πάσα στιγμή 2 διαφορετικά stacking settings για να επιλέξει όποιο θέλει για κάθε περίσταση. Οι δυνατότητες που δημιουργούνται είναι πάρα πολλές, αν και η εναλλαγή chibi/Jiant δεν επιτρέπεται την ώρα της μάχης. Εισέρχεστε σε αυτήν με τη μορφή που έχετε ήδη. Όλα τα Mirages έχουν παραπάνω από μια μορφή και μετά τα απαραίτητα XP μπορούν να αλλάξουν από τη μια στην άλλη. Ουσιαστικά εξελίσσονται αλλά μπορούν να επιστρέψουν και στις προηγούμενές τους μορφές αν το θελήσετε. Αυτή η αλλαγή επηρεάζει ιδιότητες και μέγεθος οπότε έχει αρκετή σημασία. Εξίσου μεγάλη σημασία έχουν και οι Champions που λειτουργούν ως summons. Όλοι τους είναι χαρακτήρες παλαιότερων τίτλων Final Fantasy που εξαρτώνται από δικό τους μετρητή και επιστρατεύονται για μια παχυλή επίθεση. Το γεγονός πως διαλύουν το σύμπαν ως chibi characters είναι αξιολάτρευτο και τραγελαφικό ταυτόχρονα. Περίπου με τον ίδιο τρόπο λειτουργούν και τα ελάχιστα XL Mirages που μπορείτε να φέρετε για λίγο στη μάχη. Απαιτούν τα AP και των δύο σας χαρακτήρων και τους αντικαθιστούν στη μάχη έως ότου καταναλωθούν τα AP.
Σαν πολλά να σας είπαμε για το battle system αλλά υπάρχει λόγος. Δεν είναι μόνο το πόσες επιλογές και δυνατότητες για πειραματισμό και “κάψιμο” προσφέρει, αλλά και ότι θα ασχολείστε κυρίως με αυτό αλλά και τη διαχείριση των Mirages. Το όλο έχει έρθει αρκετά κοντά στη λογική των Pokémon, μιας και συλλέγετε ασταμάτητα, ενώ η ίδια η μάχη μπορεί να μη διαθέτει εξαιρετικά μεγάλο βάθος, έχει όμως μεγάλο περιθώριο για πειράματα και πραγματικά διαφορετικά αποτελέσματα. Είναι όμως κρίμα που ο τίτλος απαιτεί όλες του τις δυνατότητες, αλλά και τις δικές σας, σε πολύ λίγα σημεία που στην πλειοψηφία τους δεν βρίσκονται στο main quest. Αν βάλετε στην εξίσωση πόσες λίγες πόλεις, σημεία για εξερεύνηση και NPCs θα συναντήσετε, συνειδητοποιείτε πως το World Of Final Fantasy είναι στην ουσία ένα ωραίο battle system περικυκλωμένο από δικαιολογίες. Αυτές είναι διαφορετικές για το κάθε ηλικιακό group που προσπαθεί να πιάσει το World Of Final Fantasy.
Το party σας αποτελείται πάντα από τους Lann και Reynn. Και οι δύο τους έχουν την ικανότητα να δαμάζουν Mirages, με τα τελευταία να αποτελούν πλάσματα που βρίσκονται σε πολύ μεγάλη αφθονία και ποικιλία.
Η μια μεριά μπορεί να συγκινηθεί στην όψη του Balamb Garden και στο άκουσμα του battle theme από το Final Fantasy IV και η άλλη από την πιο παιδική, ανάλαφρη διάθεση και κατεύθυνση. Επιλογές όπως το πισωγύρισμα σε random battles αντιλαμβανόμαστε ότι γίνονται λόγω “παράδοσης”, αλλά κάποιες παραδόσεις είναι καλύτερα να μένουν απλές αναμνήσεις. Ό,τι και αν θέλει να επιτύχει τελικά ο τίτλος, προσπαθώντας να αφήσει τους πάντες ευχαριστημένους, δεν τα καταφέρνει. Απόδειξη η ύπαρξη εντολής για fast forward σε cut-scenes, ακόμα και στην ίδια τη μάχη. Η επιλογή υπάρχει για να εξυπηρετήσει όσους την αναζητήσουν, αλλά η απλή πραγματικότητα είναι πως καταλήγει κάτι το αναγκαίο μιας και όλα κινούνται πολύ αργά. Ο τίτλος δεν είναι ποτέ απόλυτα σίγουρος για το τι θέλει να προσφέρει και τελικά αυτό είναι που τον κρατά πίσω σε πολλά. Το σίγουρο είναι πως το World Of Final Fantasy μπορεί να υποστηρίξει τη μανία για συλλογή τεράτων και τις αντιπαραθέσεις μεταξύ τους, αλλά μόνο επειδή εσείς το θέλετε και όχι για τον Lann ή την Reynn. Διαφορετικά ούτε τα αξιαγάπητα ζελεδιασμένα τσουλούφια του Cloud Strife δεν θα σας κερδίσουν.Σημείωση: Όσα κουφά και αν συμβαίνουν στο The World Of Final Fantasy κάτι πολύ συγκεκριμένο κατάφερε να ξυπνήσει τον μικρό ψυχοπαθή μέσα μας. Ο τίτλος διαθέτει και το αυθεντικό ιαπωνικό σπικάζ αλλά μόνο ως preorder DLC. Κάτι για το οποίο ο τίτλος δεν σας ενημερώνει ποτέ και ταυτόχρονα διαθέτει επιλογή για ιαπωνικά voice over στις ρυθμίσεις. Τι γίνεται όμως αφού το ίδιο το audio track δεν υπάρχει; Καταλήγετε με ιαπωνικές φωνές στη μάχη (δηλαδή ακούτε 3 με 4 ατάκες) και με μουγκά cut-scenes. Δεν έχουμε καμία αντίθεση με την επιλογή διάθεσης του DLC. Όμως οι φρίκες και τα facepalms δίνουν και παίρνουν όταν αντιληφθείτε τι συμβαίνει. Μπορεί να μην είναι έλλειψη που διαλύει συθέμελα τον τίτλο, αλλά μια καλύτερη ενημέρωση προς τον παίκτη ή προσαρμογή των ρυθμίσεων θα κόστιζε πολύ λιγότερο χρόνο και κόπο από τις ανούσιες ατάκες του Lann σχεδόν σε κάθε cut-scene.
Για το vitaki είναι ότι πρέπει!