Όλα γίνονται σε ταμπλό με τουβλάκια που σπάνε (και άλλα που δεν σπάνε) όταν έρχονται αντιμέτωπα με την καταστροφική δύναμη των βομβών που αφήνει εκεί που νομίζει ο παίκτης αλλά και οι αντίπαλοί του. Κάθε έκρηξη εκτείνεται σταυρωτά και έχει συγκεκριμένη εμβέλεια. Το θεμιτό είναι να φτάσει σε αντιπάλους ή τούβλα που μπορούν να σπάσουν ώστε να ανοίξουν εναλλακτικές διαδρομές, να αποκαλυφθούν power ups (ή power downs) που επηρεάζουν την εμβέλειας μια έκρηξης, τη συχνότητα χρήσης βομβών, ακόμη και την ταχύτητα της κίνησης. Στο Story Mode ο παίκτης καλείται να κάνει το κλασικό, να εξαφανίσει κάθε εχθρό δηλαδή, ενώ σε άλλες περιπτώσεις πρέπει να ανοίξει το δρόμο προς συγκεκριμένους διακόπτες, να επιβιώσει για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, να αντιμετωπίσει συγκεκριμένο αριθμό εχθρών, ακόμη και να σώσει…αμάχους, με τρόπο μάλιστα που άνετα εκνευρίζει.
Όλα θα ξεκινήσουν με το Story Mode, όπου βρίσκουμε τους διαφορετικούς χαρακτήρες να βαριούνται να κάνουν τη δουλειά τους μέχρι την εμφάνιση του Buggler και των δικών του βομβιστών.
Ευτυχώς το τελευταίο είδος “αποστολών” αποτελεί μειοψηφία. Αυτά ισχύουν για 8 επίπεδα από κάθε δεκάδα. Το ένατο σε κάθε σετ είναι αναμέτρηση με αντίπαλο bomberman και το δέκατο είναι κανονικό boss fight, αφού ο προηγούμενος ηττημένος μεταμορφώνεται σε τεράστιο ρομπότ που πρέπει να αποδυναμώσουμε πρώτα πλήττοντας συγκεκριμένα σημεία, πριν δημιουργηθεί άνοιγμα για…massive damage. Στο λανσάρισμα πάντως δεν υπήρχαν επίπεδα δυσκολίας. Με την τεχνητή νοημοσύνη να είναι αρκετά σατανική, ας πούμε ότι το κλίμα δεν ήταν το καλύτερο για τους νέους παίκτες. Με πρόσφατο update πάντως προστέθηκαν επίπεδα δυσκολίας, οπότε παύει να είναι μόνη σωτηρία η συμμετοχή δεύτερου παίκτη σε κάποια σημεία.
Μόνος ή με παρέα, ο παίκτης, αργά ή γρήγορα, θα ξεμείνει από ζωές. Και όταν το πάθει αυτό στο πέμπτο επίπεδο ενός πλανήτη θα διαπιστώσει ότι έχει δυο επιλογές: να πληρώσει με gems για continue ή να ξεκινήσει από την αρχή στο συγκεκριμένο πλανήτη. Κάπως έτσι ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια από τις πιο ενοχλητικές ιδέες που ενσωματώνονται στο παιχνίδι. Gems κερδίζουμε με κάθε δραστηριότητα στο παιχνίδι, online ή offline. Το πρόβλημα είναι ότι αυτά χρησιμοποιούνται για την τροποποίηση της εμφάνισης των χαρακτήρων αλλά και για την “αγορά” νέων επιπέδων για το Battle Mode. Όχι, δεν κρύβονται κάπου επιπλέον συναλλαγές με πραγματικό χρήμα. Αλλά όντως υπάρχει το σύστημα αυτό. Αν αποκτήσατε λοιπόν κάποιο νέο επίπεδο τελευταία και μετά είπατε να ασχοληθείτε με το story mode, αν δεν τα πάτε καλά και επιστρέψετε στην αρχή του τρέχοντος κόσμου, θα καταλήξετε να αναρωτιέστε πού ήταν λογικότερο να ξοδέψετε τελικά τα gems.
Βέβαια, και πολλά είπαμε για το Story Mode. Όσο μικρή επαφή κι αν είχε ποτέ κανείς με τη σειρά, ξέρει ότι σημασία έχει το Battle Mode, το οποίο έχει τους δικούς του, ξεχωριστούς χάρτες, με την γκάμα να έχει διευρυνθεί ήδη με δωρεάν DLC πάντως, χρυσώνοντας κάπως τη μάλλον εξωπραγματική αρχική τιμή του παιχνιδιού, δεδομένης και της προϊστορίας του ίδιου του franchise. Το εν λόγω DLC κάθε άλλο παρά τυπική υπόθεση ήταν πάντως. Μαζί του έφερε αλλαγές στο φωτισμό για καλύτερη ορατότητα και τη δυνατότητα αλλαγής γωνίας λήψης, σημαντικό αφού σε boss fights το μέγεθος του αντιπάλου ήταν εύκολο να κρύψει τον Bomberman, με τον παίκτη να αναγκάζεται να κινείται στα τυφλά για μικρό διάστημα.
Επιστρέφοντας στα του Battle Mode, εδώ όλα είναι ανοιχτά αφού έως και 4 παίκτες μπορούν να βρεθούν αντιμέτωποι online, εκτός αν προτιμήσουν την οδό του co-op. Οι online αναμετρήσεις παρέχουν ευελιξία όταν δεν είναι ranked, όπου και τα πράγματα σοβαρεύουν απότομα. Σε online περιβάλλον όμως συναντούμε και την πιο ασταθή συμπεριφορά, με προβληματικό συγχρονισμό των εξελίξεων ακόμη και όταν ο παίκτης φιλτράρει τους πιθανούς αντιπάλους με βάση την ποιότητα της σύνδεσης. Άρα στρεφόμαστε στο τοπικό multiplayer, εκεί που ξέρουμε ότι το Bomberman βρίσκεται στο στοιχείο του. Εδώ μάλιστα επιτρέπεται και η συμμετοχή έως 8 παικτών, είτε με 8 Joy-Con στην ίδια κονσόλα και σύνδεση στην τηλεόραση (το όριο είναι οι 4 σε portable mode για προφανείς λόγους) ακόμη και με ασύρματη σύνδεση 4 συστημάτων μαζί.
Η δράση εδώ κινείται σε άλλα, παρανοϊκά επίπεδα, και με την παρέα στον ίδιο χώρο είναι που παιχνίδια σαν το Bomberman λάμπουν. Διότι και το Super Bomberman R δεν έχει στην πραγματικότητα κάποιο ιδιαίτερο θέμα στους βασικούς μηχανισμούς. Δεν υπάρχουν σοβαρά δομικά εμπόδια δηλαδή. Αν σκέφτεστε να το ρίξετε στο battle mode χωρίς παρέα, κι αυτό γίνεται, αλλά δεν πρόκειται να βγει σε καλό. Όλοι οι αντίπαλοι ελέγχονται από την τεχνητή νοημοσύνη που φροντίζει να μπει στο ρόλο του Skynet, αφού γνωρίζει πάντα πού να σταθεί για να αποφύγει μια έκρηξη κ.λπ., αποφεύγοντας κάθε είδους πιο ανθρώπινη συμπεριφορά. Το σύστημα, πολύ απλά, φαντάζεται ότι κλήθηκε να βασανίσει κάποιον βιρτουόζο του Bomberman. Στο online play λοιπόν έχουμε τεχνικά ζητήματα. Στο solo battle mode έχουμε αποστολές αυτοκτονίας, και, με παρέα, το πραγματικό και καλό πρόσωπο του Bomberman. 2 στις τρεις δραστηριότητες δηλαδή, από τις οποίες μπορεί να μαζέψει κάποιος gems για οποιοσδήποτε σκοπό, είναι μαρτύριο. Η λούπα καταρρέει δηλαδή και η καλύτερη πτυχή του παιχνιδιού αποκαλύπτεται μόνο υπό συνθήκη.
Αρχικά δεν είχαμε σκοπό να αναφερθούμε στον τεχνικό τομέα. Η πρόσφατη μεγάλη αναβάθμιση του παιχνιδιού όμως μας αναγκάζει. Όσοι πήραν τον τίτλο νωρίς, θα είδαν ότι έτρεχε σε 720p σε handheld mode και σε 1080p όποτε καθόταν η κονσόλα στο dock. Και στις δυο περιπτώσεις είχαμε να κάνουμε με 30fps. Μετά το patch όμως η ανάλυση κατέβηκε σε 540p και 720p αντίστοιχα, ενώ το frame rate είναι μεν 60fps στο Battle Mode, στο Story Mode όμως είναι ασταθές αλλά, πλέον, πάνω από τα 30fps. Η άνοδος του frame rate επηρεάζει θετικά και την αρχικά πιο νωχελική απόκριση του χειρισμού, που είναι πολύ πιο σημαντική υπόθεση στο Battle Mode. Επιλογή για επιστροφή στην πρότερη κατάσταση δεν υπάρχει πάντως. Οπότε στην πορεία η ποιότητα της εικόνας μειώθηκε, βελτιώθηκε όμως η απόδοση του παιχνιδιού και ειδικά ο χειρισμός. Το καλό είναι πως η Konami δεν αφήνει τον τίτλο στη μοίρα του. Το κακό είναι ότι έπεσε σε τόσα σημεία έξω κατά την αρχική κυκλοφορία που καταλήξαμε να παίζουμε σχεδόν άλλο παιχνίδι στην πορεία του review.
Το γενικότερο συμπέρασμα δεν αλλάζει πάντως, παρά τις λειτουργικές βελτιώσεις. Στο Super Bomberman R υπάρχει ένα γνώριμο, κλασικό παιχνίδι για καλές παρέες. Τι κρίμα που πρέπει να αντέξει διάφορα ο παίκτης για να το εντοπίσει και να το απολαύσει.
Η έκδοση του N64 είναι καλύτερη.
Bomber-man σε GameBoy... Αγάπη!