Αρχικά όλα μοιάζουν εύκολα, λες και πρόκειται για έναν περίπατο στο πάρκο. Κάποιοι ίσως αναρωτηθούν γιατί να υπάρχουν δύο επίπεδα δυσκολίας, ένα με checkpoints και άπειρες ζωές και ένα με περιορισμένες "διευκολύνσεις". Η απάντηση δεν θα αργήσει να έρθει. Όσο προχωράει το gameplay και φτάνοντας περίπου στα μισά του δεύτερου κόσμου, αρχίζει να ξεδιπλώνεται η σαδιστικού επιπέδου δυσκολία. Δεν είναι μόνο το trial and error, δεν είναι μόνο η απομνημόνευση των κινήσεων, δεν είναι μόνο η απόλυτη ακρίβεια που απαιτείται στον χειρισμό, δεν είναι μόνο τα καλά αντανακλαστικά, πάνω απ' όλα ναι μεν θα γνωρίζετε τι πρέπει να κάνετε αλλά θα το κάνετε συνεχώς λάθος. Θα χάσετε ξανά και ξανά κι αυτό το ξέρει πολύ καλά η ομάδα ανάπτυξης. Είναι ο λόγος που μετά από έναν αριθμό αποτυχημένων προσπαθειών εμφανίζεται ο Hugo, προτείνοντάς να σας μεταφέρει στο αμέσως επόμενο επίπεδο. Λύση που προφανώς δεν είναι υπέρ της όλης εμπειρίας. Λύση θα ήταν να υπάρχει η δυνατότητα να γίνει πιο βατό το gameplay και όχι η παράκαμψή του, πράγμα που προφανώς δεν είναι δυνατό.
Κατά τα άλλα, όλα όσα περιμένει κανείς από ένα καλό platform game δεν λείπουν και πρώτα απ' όλα υπάρχει άμεση απόκριση στις εντολές χειρισμού. Πέρα από παγίδες και εμπόδια, όπως κομμάτια πάγου που απειλούν να κάνουν κομμάτια το κεφάλι της Kaze, δέντρα με τεράστια αγκάθια και πολλά άλλα, υπάρχουν οι αντιξοότητες λόγω των στοιχείων της φύσης, όπως επίσης οι κάτοικοι του ζωικού και φυτικού βασιλείου των Crystal Islands, που μόνο φιλόξενοι δεν είναι και μόλις αντιληφθούν την πρωταγωνίστρια, δεν θα ησυχάσουν αν δεν την φιλοδωρήσουν το κορμί της με ένα ή περισσότερα σημάδια. Στο τέλος κάθε περιοχής περιμένει και το αντίστοιχο boss, με τη δυσκολία αντιμετώπισής τους να παύει εν μέρει να υφίσταται, όταν οι παίκτες κατανοήσουν το μοτίβο των κινήσεων και επιθέσεών τους. Χάσματα, σκοινιά, κινούμενες πλατφόρμες είναι μερικά από τα στοιχεία που έχουν επιστρατεύσει οι developers για να ανεβάσουν το ενδιαφέρον.
Κάθε τόσο, κάτι νέο κάνει την εμφάνισή του. Σε αυτά εντάσσονται και οι μάσκες, για τις οποίες ήρθε επιτέλους η ώρα να γίνει αναφορά. Υπάρχουν τέσσερεις διαφορετικές και κάθε μία μεταμορφώνει την Kaze, δίνοντας της, προσωρινά, ειδικές δυνάμεις. Κατά σειρά εμφάνισης, υπάρχουν μάσκες που την κάνουν να μοιάζει με αετό, με καρχαρία, με τίγρη και με ερπετό. Στην πρώτη περίπτωση μπορεί να πετάει και να εκτοξεύει πυρά εναντίων των εχθρών, στη δεύτερη να κολυμπάει με ευχέρεια κάτω από την επιφάνεια του νερού και να κινείται με ορμή προς την κατεύθυνση οποιουδήποτε πλάσματος την απειλεί, ως τίγρη μπορεί να σκαρφαλώνει και να προχωράει με ταχύτητα μεγαλύτερη από το συνηθισμένο και τέλος, με τη μάσκα του ερπετού αποκτάει την ικανότητα για διπλό άλμα και πέφτει με φόρα στο έδαφος. Οι μάσκες ανεβάζουν κατά πολύ την ποικιλία στο gameplay, ταυτόχρονα όμως ανεβαίνει και ο βαθμός δυσκολίας. Είναι βέβαιο πως σε καμία περίπτωση δεν θα φορέσετε την μάσκα για λόγους διευκόλυνσης. Ειδικά όταν έρθει η ώρα του ερπετού, το οποίο βρίσκεται και σε διαρκή κίνηση, πολύ πιθανό οι περισσότεροι να κλείσουν το παιχνίδι και να το τοποθετήσουν στο ψηλότερο, το πάντα σκονισμένο ράφι (που ούτε ο Χρήστος Χατζησάββας δεν θα φτάνει).
Είναι απόλυτα λογικό, παίζοντας, να έρθει στο μυαλό σας η σειρά Donkey Kong και να αρχίσουν οι συγκρίσεις. Τόσο ο σχεδιασμός των επιπέδων, όσο και τα collectibles αλλά και οι περιοχές που μπορείτε να ξεκλειδώσετε, παραπέμπουν άμεσα στη σειρά της Nintendo. Τα παραπάνω επενδύονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο από το οπτικό κομμάτι και την επιλογή του pixel art, που έχει υλοποιηθεί με τρόπο τέτοιο που δεν χτυπάει άσχημα στο μάτι. Από την άλλη, η μουσικές συνθέσεις απλά συνοδεύουν την όλη εμπειρία, δίχως να είναι κάτι το εξαιρετικό. Μάλιστα, ο ήχος που θα μείνει στο μυαλό όλων για πολύ καιρό, είναι αυτός που συνοδεύει κάθε απώλεια ζωής της Kaze κι αυτό όχι λόγω ποιότητας, αλλά λόγω του απείρου αριθμού των επαναλήψεων.
Το Kaze and the Wild Masks είναι όντως από τα παιχνίδια που θυμίζουν την χρυσή εποχή των platform games και απαιτεί από τους παίκτες να χτίζουν σταδιακά ικανότητες. Δίχως υπομονή δεν γίνεται τίποτα και αν ανήκετε στην κατηγορία όσων θεωρούν ότι κάθε επόμενη προσπάθεια δεν θα έπρεπε να έχει λόγο ύπαρξης ή βιάζονται να δουν τους τίτλους τέλους, καλύτερα απλά να ξεχάσετε την ύπαρξή του. Όσο παιδικό κι αν φαίνεται, τόσο αντίθετη είναι η φύση του αλλά και συνάμα, η κατάλληλη ευκαιρία να τεστάρετε τις αντοχές σας σε όλα τα επίπεδα. Γιατί όχι και το D-Pad του νέου σας χειριστηρίου.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity