Αυτή η πρώτη κλίμακα είναι όντως η καλύτερη ιδέα για να εξοικειωθείτε με τα πολλαπλά shortcuts σε κάθε διαδρομή, τα πολλά αντικείμενα που διαλύονται σε κάθε επίπεδο, αλλά και το πόσο μακριά μπορείτε να καταλήξετε εσείς και ο αντίπαλός σας μετά από μια γερή στούκα μεταξύ σας. Με τα 2 τελευταία είναι που γεμίζουν σταδιακά το boost σας, αν και με μια σοβαρή κουτουλιά στον απέναντι προφυλακτήρα είναι αρκετά εύκολο να γεμίσετε άμεσα τα 2/3 αυτού. Τελικώς όμως, πέραν της δικής σας προπόνησης, αυτό που μένει είναι η αναποφάσιστη συμπεριφορά της τεχνητής νοημοσύνης. Συνολικά χαρακτηρίζεται επιθετική, άλλοτε χτυπώντας σας ύπουλα στο πίσω μέρος για να κάνετε τετακέ (και αν είστε άτυχοι τεράστια πορεία προς το κατηφορικό ή ιπτάμενο άγνωστο) και άλλες φορές αποφασίζοντας απλά να πάει ευθεία ό,τι και αν βρίσκεται μπροστά της. Τουλάχιστον έχει την εξυπνάδα αν πέσει πάνω σε κάτι που δεν κινείται ούτε μετά από πτώση μετεωρίτη, να βάλει την όπισθεν και να ξαναμπεί στον αγώνα.
Όλη αυτή η αναποφασιστικότητα στη συμπεριφορά καταλήγει σε 2 αποτελέσματα: είτε σε απόλυτη αδυναμία από εσάς να περάσετε τους αντιπάλους ακόμα και κάνοντας απόλυτα αλάθητους γύρους, είτε να τους αφήνετε εξαρχής πίσω με τεράστια διαφορά και να μην σας ξαναενοχλούν ποτέ. Οι χαμηλές ταχύτητες της πρώτης κατηγορίας σίγουρα συνεισφέρουν σε όλο αυτό, μιας και οι ανατροπές είναι αρκετά δύσκολη υπόθεση. Και σε αυτό συνηγορούν και τα ιδιαίτερα αναξιόπιστα physics. Σίγουρα δεν μιλάμε για ρεαλισμό, αλλά το να μην ξέρετε πώς θα συμπεριφερθεί το όχημά σας στο ίδιο ακριβώς σημείο του επιπέδου από γύρο σε γύρο ή σε μια σύγκρουση, δεν είναι ό,τι καλύτερο. Μας έτυχε πολλές φορές οδηγώντας απλά με μεγάλη ταχύτητα στην ευθεία και χωρίς εμπόδιο ή αντίπαλο γύρω μας να ντελαπάρουμε ή να απογειωθούμε χωρίς κανένα λόγο. Και το restart ήταν η μόνη μας επιλογή αφού μας προσπέρασαν όλοι καθώς spamάραμε το πλήκτρο για respawn του οχήματός μας στη διαδρομή, αλλά αυτό σας “ακούει” μόνο εφόσον το όχημα είναι σχεδόν ή απόλυτα στάσιμο. Μέχρι να συμβεί αυτό, απλά εκτυλίσσεται το δράμα μπροστά στα μάτια σας. Το βέβαιο είναι πως με τόσο χαμό θα καταευχαριστηθείτε το μοντέλο καταστροφής που δεν απογοητεύει.
Οι επόμενες κατηγορίες ευτυχώς προσφέρουν πολύ μεγαλύτερες ταχύτητες, ανατροπές, συγκινήσεις και θέαμα οπότε η κατάσταση είναι σαφώς βελτιωμένη. Το μοντέλο χειρισμού, με τα οχήματα να γλιστράνε αρκετά εύκολα στο οδόστρωμα, είναι στις 2 ανώτερες κατηγορίες πιο έντονο μιας και τα ίδια τα αυτοκίνητα έχουν σεβαστή διαφορά σε handling και σε συνδυασμό με τις πολύ μεγαλύτερες ταχύτητες καταλήγετε με ουσιωδώς διαφορετική συμπεριφορά από όχημα σε όχημα. Συνολικά όμως οι διαδρομές είναι πολύ λίγες (οι περισσότερες εξ αυτών απλά μεταμορφώνονται σε νέα επίπεδα με απλή αντιστροφή) αφήνοντας τελικά έντονη αίσθηση επανάληψης. Πινελιές αλλαγής κλίματος όμως επιδιώκονται με το mode όπου οι παίκτες διαθέτουν όπλα (νάρκες, ρουκέτες κ.ο.κ.) που συναντάτε πολύ αραιά εντός του campaign. Είναι τόσο αξεπέραστα χαοτικό και τυχαίο που το καλύτερο είναι να είστε προετοιμασμένοι για σουρεαλιστικές καταστάσεις και μεγάλη πιθανότητα τερματισμού σε πολύ ντροπιαστική θέση.
Αν πάντως καταφέρετε να βρείτε με τη μια το όχημα που σας ταιριάζει στο career mode, δύσκολα θα επιλέξετε διαφορετικό ανεξαρτήτως κατηγορίας, μιας και δεν αξίζει να επενδύσετε μερικώς σε upgrades πολλών οχημάτων σε κάθε κατηγορία, αλλά ολικά σε ένα ή δυο. Μπορείτε έτσι να καταλήξετε με το ίδιο όχημα για το σύνολο της κάθε κατηγορίας. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει στο FlatOut Mode. Εδώ θα βρείτε μια σειρά από πάρα πολλά challenges, χωρισμένα σε μια χούφτα κατηγορίες. Stunts, time trials, arenas είναι τα κυριότερα αυτών, με τον τίτλο να σας δίνει κάθε φορά προκαθορισμένο όχημα και σκοπό. Τα πιο εντυπωσιακά είναι σίγουρα τα stunts όπου εκτοξεύετε τον οδηγό του οχήματός σας μακριά για να διαλύσει έναν πύργο από τουβλάκια, να δείτε πόσα “ψαράκια” θα κάνει στην επιφάνεια του νερού, αν μπορεί να μπει ως άλλη μπαλίτσα του golf στην κατάλληλη τρύπα κ.ο.κ. Όλα τους έχουν ιδιαίτερο γέλιο, αλλά αν δεν υπάρχει παρέα στο ίδιο δωμάτιο και δεν είστε ψυχοπαθείς για καλύτερο score κάθε ημέρα, χάνουν αρκετά σύντομα το νόημά τους. Ευτυχώς στο FlatOut mode τα events ξεκλειδώνουν σταδιακά οπότε και να θέλετε δεν μπορείτε να καείτε μαζικά μαζί τους.
Όλα τελικώς αποκτούν νόημα στο multiplayer και κυρίως στο online, μιας και σε τοπικό επίπεδο μπορείτε να παίξετε μόνο stunts με έως και 8 παίκτες να εναλλάσσονται. Ακόμα και τις πρώτες ημέρες κυκλοφορίας του FlatOut 4: Total Insanity δεν ήταν παράλογο να δυσκολευτούμε λίγο να βρούμε παίκτες αν και συνολικά η κατάσταση είναι ομαλή. Αφού η A.I. αναγκαστικά απουσιάζει τα πράγματα γίνονται πιο ενδιαφέροντα και σίγουρα ξεχωρίζουν οι αρένες. Δεν είναι όσο παλαβές μπορεί να φαντάζεστε και ενώ ο σχεδιασμός τους είναι αρκετά απλός, είναι αρκετός για πολύ καλές μάχες, με ή χωρίς power ups και σε οποιοδήποτε mode (Last Car Standing, Death Match, Capture The Flag). Εκεί βρίσκεται τελικώς και το περισσότερο ζουμί του τίτλου μιας και είναι το πιο διασκεδαστικό και, παραδόξως, λιγότερο μονότονο mode όλων, κυρίως λόγω των ισορροπιών που καταφέρνει να κρατήσει, αλλά και των ζητημάτων με physics και χειρισμό που κάνουν λιγότερη ζημιά σε σχέση με το campaign, δεδομένου του πιο οριοθετημένου χώρου.
Και καθώς μπαίνουμε με τις πόρτες στα τελευταία μέτρα αυτού του review, κουτουλάμε σε ένα χουζουρεμένο κουνούπι και ντελαπάρουμε. Το FlatOut 4: Total Insanity είναι σίγουρα ένα καλύτερο βήμα από τον προκάτοχό του και δεν του λείπει η ουσία. Είναι όμως ιδιαίτερα επαναλαμβανόμενο, δεν κάνει τον κόπο να προσφέρει κάτι νεότερο μετά από τόσα χρόνια (προφανώς η ομάδα θέλησε να αποφύγει το ρίσκο) και παρά τη μεγάλη ποσότητα περιεχομένου που προσφέρει, καταφέρνει συχνά να κουράσει. Δεν εννοούμε το συνολικό κλίμα που αποπνέει προς τον παίκτη, αφήνοντας μια συνολική αίσθηση παλαιότερου τίτλου. Αυτό δεν ενοχλεί και σίγουρα γοητεύει μέρος του κοινού του, ακόμα και αν πρέπει να μαντέψετε μόνοι σας πώς ξεκλειδώνετε τα επιπλέον οχήματα του campaign. Είναι όμως κρίμα όταν το Carmageddon: Max Damage κάνει comeback με τόσο κακό τρόπο, το FlatOut 4: Total Insanity να είναι κατά κράτος καλύτερο, αλλά να μην μπορεί να δικαιολογήσει με τίποτα camera από cockpit ή προφυλακτήρα του οχήματος (τις “από μέσα” που λέμε). Και αυτό διότι όταν καταστρέψετε ένα κιβώτιο του επιπέδου και κομμάτι αυτού απλά μείνει κολλημένο μπροστά στο hot-rod σας με τα 2.500 κυβικά, θα τρέχετε μεν απροβλημάτιστα, αλλά δεν θα βλέπετε απολύτως τίποτα. Οπότε μόνη βιώσιμη εναλλακτική είναι η εξωτερική camera, είτε σας αρέσει είτε όχι. Κάτι τέτοια κάνουν το FlatOut 4: Total Insanity όχι αυτοκαταστροφικό, αλλά αυτοκινητοκαταστροφικό. Ερμηνεύστε το όπως σας αρέσει.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity