Κάποτε τα JRPG αποτελούσαν διαμάντι στην κορώνα μιας κονσόλας, με ορισμένα όπως το Final Fantasy VII να αποτελούν ορόσημο για μια ολόκληρη εποχή. Έκτοτε, το στυλ του παραδοσιακού JRPG κρίθηκε ίσως ξεπερασμένο για πολλούς, με αργό σύστημα μάχης (turn-based) και κάπως πανομοιότυπη πλοκή όπου μια παρέα νεαρών ηρώων τα βάζουν με θεούς και δαίμονες (κυριολεκτικά) για να σώσουν τον κόσμο. Η Midgar Studio, ωστόσο, φαίνεται πως λατρεύει το συγκεκριμένο είδος και εποχή, όπως φαίνεται στο Edge of Eternity. Μια ομάδα μόλις 10-15 ατόμων κατάφερε να δημιουργήσει έναν αχανή κόσμο, γεμίζοντάς τον με στοιχεία που κάθε λάτρης των κλασικών JRPG θα βρει γνώριμα.
Πρόκειται για τον κόσμο του Heryon, που περιλαμβάνει οτιδήποτε από χιονισμένες βουνοκορφές μέχρι πεδιάδες και ζούγκλες. Τη γη κατοικούν παράξενα ζώα, φιλικά και μη, που περιφέρονται σε κάθε σημείο της, συνυπάρχοντας με μηχανές και cyborgs, με μια γερή δόση μαγείας να ολοκληρώνει το πακέτο φαντασίας που προσφέρει η Midgar Studio. Υπάρχει αρκετή ποικιλία σε περιβάλλοντα, μεγάλες εκτάσεις για εξερεύνηση με διάφορες εκπλήξεις και μάλιστα, ο παίκτης μπορεί από ένα σημείο κι έπειτα να αποκτήσει ένα Nekaroo -γιγάντιο αιλουροειδές- που θα καβαλάει για να μετακινείται ευκολότερα και γρηγορότερα. Μεγάλος κόσμος, με εντυπωσιακή ποικιλία μάλιστα, όμως δεν αξιοποιείται πλήρως. Ειδικά προς το τέλος του παιχνιδιού, αρκετά σημεία τα επισκέπτεται ο παίκτης για ελάχιστο χρονικό διάστημα ενώ δεν διαθέτουν και κάποια ενδιαφέρουσα δραστηριότητα – είναι περισσότερο μεγάλες, διακοσμητικές εκτάσεις παρά ένα οργανικό κομμάτι του κόσμου. Ο οποίος, κατά τα άλλα, κατοικείται από κάθε είδους κατοίκους και περιέχει χωρία και πόλεις, τα οποία ο παίκτης επισκέπτεται για να αγοράσει προμήθειες, να αναλάβει επιπλέον αποστολές ή να αναβαθμίσει τον εξοπλισμό του.
Γενικά εντός των πόλεων υπάρχουν κάτοικοι που μιλούν μεταξύ τους και κυκλοφορούν στους δρόμους, οπότε δημιουργείται η εντύπωση μιας ζωντανής πόλης. Παρομοίως, ο παίκτης θα βρει όχι μόνο εχθρούς αλλά και απλούς πολίτες ή φύλακες σε διάφορα σημεία του χάρτη, δίνοντας έτσι την εικόνα ενός βασιλείου που πράγματι κατοικείται. Ναι, υπάρχουν άδειες εκτάσεις, όμως υπάρχουν και καλοφτιαγμένα σημεία του χάρτη όπου υπάρχει ζωντάνια – απλά θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερη ισορροπία μεταξύ των δύο. Το σενάριο περιστρέφεται γύρω από δύο αδέρφια, τον πολεμιστή Daryon και την μάγισσα Selene, οι οποίοι κατέχουν θέσεις στον στρατό της Consort και το Sanctorium των μάγων, αντίστοιχα. Ο πρόλογος είναι από τα δυνατά σημεία του παιχνιδιού, δείχνοντας τα βασικά στοιχεία του κόσμου, της πλοκής και του ενός πρωταγωνιστή σε διάστημα περίπου μιας ώρας παράλληλα με τα βασικά tutorials μάχης.
Εν ολίγοις, ο Daryon πολεμά για χάρη της Consort ενάντια στους Archelites, μια εξωγήινη και τεχνολογικά εξελιγμένη φυλή που επιτίθεται στον πλανήτη σκορπώντας το Corrosion, μια θανατηφόρα ασθένεια που μεταμορφώνει τους ζωντανούς σε ένα απόκοσμο μίγμα ζόμπι και μηχανής. Οι άνθρωποι του Heryon δείχνουν ικανοί να αμυνθούν, όμως η δύναμή τους δεν έρχεται από τα όπλα και τη μαγεία τους μόνο – η κυβέρνηση χρησιμοποιεί στρατιώτες σε τελετές ανθρωποθυσιών για να ενδυναμώσει τους μάγους και να αντεπιτεθούν στους Archelites. Αηδιασμένος και φοβισμένος, ο Daryon εγκαταλείπει το στρατό και συναντά την αδερφή του, η οποία φρόντιζε την άρρωστη (από Corrosion) μητέρα τους και υπόσχεται να τη θεραπεύσει. Τα δύο αδέρφια ξεκινούν την περιπέτειά τους και σκοπεύουν να θεραπεύσουν τη μητέρα τους αλλά και να βοηθήσουν τον κόσμο τους, χωρίς να συμμετέχουν στα σκοτεινά σχέδια της Consort. Δεν πρόκειται για την πιο πρωτότυπη ιστορία, όμως είναι αρκετά καλογραμμένη και ενδιαφέρουσα δείχνοντας από αρκετές πλευρές τον πόλεμο μεταξύ Consort και Archelites, όπως και τις μικρότερης έκτασης ιστορίες των μελών της ομάδας. Είναι πολύ ενδιαφέρων ο τρόπος με τον οποίο συνδυάζονται η κλασική μεσαιωνική φαντασία με την επιστημονική φαντασία, τόσο στην πλοκή όσο και εικαστικά, με τα περιβάλλοντα να συνδυάζουν τα στοιχεία και τους χαρακτήρες επίσης.
Φυσικά, τα δύο αδέρφια στην πορεία θα βρουν πολλούς συμμάχους και κάποιοι θα μπουν στην ομάδα. Για τις (αρκετές) πρώτες ώρες όμως, οι παίκτες θα περιοριστούν στους Daryon και Selene που εξυπηρετούν τους βασικούς ρόλους των Knight και Mage. Δηλαδή ο Daryon αφιερώνεται στη μάχη σώμα με σώμα χρησιμοποιώντας το ξίφος του και σχετικά skills, ενώ η Selene χρησιμοποιεί μαγεία και έχει την επιλογή να χτυπήσει εχθρούς με το ραβδί της με ικανοποιητικά αποτελέσματα. Από την άλλη, ο Daryon μπορεί επίσης να χρησιμοποιήσει ξόρκια και γενικώς, όσοι εισέρχονται στο party φέρνουν κάτι δικό τους όμως ο κορμός των μηχανισμών παραμένει κοινός μεταξύ όλων. Στο κομμάτι της μάχης τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο ενδιαφέροντα. Πρόκειται για ένα σύστημα turn-based όπου κάθε χαρακτήρας εκτελεί ενέργεια όταν έρθει η σειρά του, δηλαδή όταν με το πέρασμα του χρόνου γεμίσει η σχετική μπάρα. Για τα ξόρκια, απαιτείται επίσης μια αναμονή μερικών γύρων κατά τους οποίους οι σύμμαχοι του μάγου πρέπει να τον προστατεύσουν από χτυπήματα τα οποία μπορεί να διακόψουν τη διαδικασία. Από την πλευρά τους, οι μαχητές σώμα-με-σώμα έχουν δικά τους skills που ποικίλουν από ισχυρά χτυπήματα μέχρι μεγάλης έκτασης που πιάνουν πολλούς εχθρούς. Τέλος, κάθε χαρακτήρας έχει μια δική του “ultimate” επίθεση, κάνοντάς τον να ξεχωρίζει λίγο από τους υπόλοιπους αλλά και αλλάζοντας τον ρόλο του στην ομάδα.
Μια ομάδα που, μέχρι το τέλος του παιχνιδιού, περιλαμβάνει χαρακτήρες όπως η μαχητική Fallon ή το (αρχικά εχθρικό) ρομπότ Theia, προσφέροντας ικανοποιητική ποικιλία τόσο σε προσωπικότητες όσο και σε τρόπους παιχνιδιού ή συνδυασμούς. Ένα μικρό παράπονο είναι πως, δεδομένου ότι το παιχνίδι κρατάει τουλάχιστον 30 ώρες (διπλάσιες για κάποιον που ψάχνει τα πάντα), χρειάζονται τουλάχιστον 7-8 ώρες για να προσθέσει κανείς τρίτο μέλος στην ομάδα ενώ συχνά γίνονται προσθαφαιρέσεις για τις ανάγκες της πλοκής. Πίσω στις μάχες, όταν ο παίκτης επιτεθεί σε έναν εχθρό που περιφέρεται στον κόσμο ή βρεθεί σε ένα αναπόφευκτο σενάριο (π.χ. boss) το τοπίο αλλάζει και χωρίζεται σε εξάγωνα, στα οποία κινούνται οι χαρακτήρες (κάτι που μετράει ως ενέργεια). Οι χαρακτήρες κινούνται από κουτί σε κουτί για να αποφεύγουν χτυπήματα, όπως ξόρκια που παίρνουν λίγο περισσότερο χρόνο, να λάβουν καλύτερη θέση ενάντια στον εχθρό ή να αλληλεπιδράσουν με διάφορα στοιχεία στο χώρο. Για παράδειγμα, μπορεί να υπάρχει ένα κανόνι που κάνει τρομερή ζημιά στους εχθρούς, ένας κρύσταλλος που γεμίζει HP και διάφορα άλλα. Συχνά, τέτοιοι μηχανισμοί κι ακόμη περισσότεροι χρησιμοποιούνται για τα διάφορα bosses, κάνοντας έτσι κάθε μάχη -μικρή και μεγάλη- πολύ διασκεδαστική υπόθεση κι όχι μια απλή σειρά από εντολές. Μάλιστα, για να μην πέφτει ο ρυθμός, ο παίκτης μπορεί να ανεβάσει την ταχύτητα οπότε ναι μεν θα βλέπει τα ίδια animations κάθε φορά, αλλά θα κρατούν ακόμη και λιγότερο από το μισό χρόνο.
Έξω από τις μάχες, ο παίκτης μπορεί να ορίσει τακτικές για τα μέλη της ομάδας του, δηλαδή να ορίσει τη γενική θέση από την οποία θα ξεκινούν τη μάχη. Μπορεί να βάλει πολλούς σε ένα εξάγωνο ή να τους μοιράσει, βάζοντας τον μάγο πίσω και αφήνοντας τους μαχητές στην πρώτη γραμμή, από τις πιο συνηθισμένες κι αποδοτικές τακτικές. Ολοκληρώνοντας κάποιους ειδικούς (τυχαίους) στόχους ανά μάχη, ο παίκτης μπορεί να αποσπάσει καλύτερο loot και χρήματα. Το loot περιλαμβάνει εξοπλισμό, υλικά για crafting ή κρυστάλλους που χρησιμοποιούνται για την εξέλιξη των χαρακτήρων. Όσο ένα όπλο ανεβαίνει level μέσω της χρήσης, τόσες περισσότερες θέσεις για κρυστάλλους θα αποκτήσει, τις οποίες ο παίκτης γεμίζει με κρυστάλλους του ίδιου χρώματος (πιθανότατα για να μην βάζει παντού το ίδιο). Οι κρύσταλλοι προσφέρουν bonus στα στατιστικά και νέα skills, οπότε το πώς λειτουργεί ένας χαρακτήρας μπορεί να αλλάξει αρκετά όταν αποκτήσει νέο, καλύτερο όπλο, καθώς ενδεχομένως ο τρόπος με τον οποίο θα εξελίσσεται το όπλο, οι θέσεις για κρυστάλλους που θα ανοίξουν αλλά και τα χρώματα που θα έχουν, ίσως είναι πολύ διαφορετικά συγκριτικά με του προηγούμενου όπλου. Εδώ είναι ένα αρνητικό: για ποιο λόγο ένα skill να «δένεται» στο όπλο κι όχι στον χαρακτήρα; Ειδικά στις πρώτες ώρες του παιχνιδιού, το «ταβάνι» ενός όπλου είναι κάπως χαμηλό οπότε η εξέλιξη του χαρακτήρα θα σταματήσει σύντομα. Όσο ο παίκτης προχωράει πιο βαθιά στο παιχνίδι, τόσο μικραίνει αυτό το πρόβλημα, αλλά μεγάλο μέρος της λύσης βρίσκεται στο crafting κι αυτό συνεπάγεται αρκετό grinding, για να μαζέψει τα υλικά, να βρει το blueprint του όπλου και να το κατασκευάσει – οπότε ίσως απλώς συμβιβαστεί με όσα βρίσκει σε σεντούκια ή κερδίζει από μάχες.
Πολλές φορές, δεν είναι κι εύκολο να καταλάβει πού και τι ψάχνει, αφού τα υλικά είναι τόσα πολλά, ο χάρτης τεράστιος και τα είδη εχθρών εξίσου πολλά, ενώ ακόμη και οι πάγκοι εργασίας είναι διαφορετικοί ανά είδος craftable οπότε η όλη διαδικασία ίσως καταντήσει «πονοκέφαλος» για τον παίκτη. Επομένως, καλό θα ήταν να έχει μια πιο γενική εικόνα του ρόλου κάθε μέλους της ομάδας κι όχι κάτι πάρα πολύ συγκεκριμένο, καθώς τα δεδομένα ίσως χρειαστεί να αλλάξουν. Τουλάχιστον στην πανοπλία και τα κοσμήματα/αξεσουάρ, δεν υπάρχει τέτοιο σύστημα οπότε τα πράγματα είναι πολύ πιο απλοποιημένα προς όφελος του παίκτη. Όσον αφορά στο τεχνικό κομμάτι, πρόκειται για έναν τίτλο φτιαγμένο σε μηχανή γραφικών Unity, το οποίο έχει τα καλά του και τα κακά του. Αρχικά, οι δημιουργοί συμπεριέλαβαν πλήθος ρυθμίσεων γραφικών οπότε εύκολα μπορεί ένας χρήστης να το προσαρμόσει στο PC του και να τρέχει αξιοπρεπέστατα. Επιπλέον, υποστηρίζει NVIDIA DLSS και AMD FSR, το δεύτερο εκ των οποίων οποίο χρησιμοποιήθηκε για τις ανάγκες του review. Το παιχνίδι κατά κύριο λόγο δοκιμάστηκε σε gaming laptop Dell G5 5587 με Intel Core i7-8750H, NVIDIA GeForce GTX 1060 6GB και 32GB DDR4 RAM. Με AMD FSR σε “Balanced” preset παρείχε σταθερά 45fps με καλή ποιότητα εικόνας, ενώ σε “Performance” preset λειτουργούσε σε πρακτικά κλειδωμένα 60fps με ελαφρώς κατώτερη ποιότητα. Σε desktop PC με Intel Core i5-3770K με AMD RX480 8GB και 32GB DDR3 RAM, έτρεχε απροβλημάτιστα σε High settings κρατώντας σταθερά τα 60fps πάντοτε σε 1080p. Όπως δηλώνουν οι developers, είναι πιο απαιτητικό σε GPU από ότι σε CPU.
Από optimization και απόδοση, δηλαδή, πολύ καλά τα νέα όμως από γενική ποιότητα υπάρχουν διάφορα θέματα. Αρχικά, υπήρξαν μικρά bugs (σε animations κλπ) τα οποία είναι αμελητέα, όμως αρκετά νωρίς στο παιχνίδι μετά από ένα συγκεκριμένο cutscene στα ορυχεία η εικόνα γινόταν μαύρη και όλα τα υπόλοιπα λειτουργούσαν κανονικά – οπότε έγινε υπεράνθρωπη προσπάθεια να ξεπεραστεί η συγκεκριμένη ζώνη πρακτικά παίζοντας στα τυφλά για λίγα λεπτά! Μετά από αυτό, όλα επανήλθαν σε κανονικό επίπεδο, όμως παρά τα δεκάδες load που επιχειρήθηκαν δεν έλεγε να «στρώσει». Για πολλούς, μια τέτοια στιγμή ενδεχομένως να σημάνει το τέλος και δικαίως. Στο καλλιτεχνικό κομμάτι του οπτικού τομέα, το παιχνίδι δείχνει πανέμορφο και σίγουρα θα δυσκολευόταν κανείς να μαντέψει πως πρόκειται για δημιούργημα μιας ντουζίνας ανθρώπων. Οι πανοπλίες, οι εχθροί, τα τοπία, το φόντο στην αρχική οθόνη – είναι όλα πανέμορφα και ουκ ολίγες φορές η σκηνή απλώς «παρακαλούσε» για ένα screenshot. Ωστόσο, τα μοντέλα των χαρακτήρων είναι λίγο παράξενα. Για παράδειγμα, ο Daryon έχει υπερβολικά λεπτά χέρια και πόδια, ενώ άλλοι χαρακτήρες έχουν πιο φυσιολογικές αναλογίες, όπως η Selene. Τα πρόσωπα και οι εκφράσεις όλων επίσης δεν είναι ό,τι ομορφότερο, όμως σίγουρα μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα πίσω από τα κορμιά των χαρακτήρων.
Έγινε επίσης φανταστικά μεγάλη προσπάθεια στους διαλόγους, προσφέροντας φωνή στην πλειοψηφία των χαρακτήρων και cutscenes, κάτι που δύσκολα συναντά κανείς σε ένα indie παιχνίδι τέτοιων διαστάσεων. Βέβαια, πάλι η ποιότητα θα μπορούσε να είναι ανώτερη, τόσο στην ηθοποιία όσο και στους διαλόγους καθαυτούς. Κάποιες εκφράσεις είναι γραμμένες υπερβολικά περίτεχνα, κάποιες ατάκες των ηθοποιών είναι εντελώς μονότονες και βαρετές στο άκουσμα, όμως η γενικότερη ποιότητα του σεναρίου ίσως υπερισχύσει για κάποιους παίκτες. Τη μουσική επιμελήθηκαν ο ταλαντούχος Cédric Menendez (Hover) και ο διάσημος Yasunori Mitsuda (Chrono Trigger, Chrono Cross, Xenogears, Xenoblade Chronicles κ.ά.), οπότε από το μενού έως τις μάχες και τις πιο σημαντικές σκηνές του παιχνιδιού, η μουσική είναι άριστη συνεισφέροντας στον τόνο και τη στιγμή. Ένα καλό παράδειγμα είναι το “Battle of Eternity”, όπου γίνεται ξεκάθαρη η επικών διαστάσεων ιστορία και το τραγούδι ενσωματώνεται άψογα στο παιχνίδι, λουπάροντας και συνεχίζοντας ασταμάτητα χωρίς να κουράζει.
Κλείνοντας, μια ανακεφαλαίωση του τι είναι τελικά το Edge of Eternity. Ένα τεράστιο JRPG, εμπνευσμένο από τα κλασικά παιχνίδια του είδους, δανειζόμενο στοιχεία αλλά χωρίς να μιμείται ή να περιορίζεται από το παρελθόν. Οι χαρακτήρες και το σενάριο είναι ενδιαφέροντα, το σύστημα μάχης δυναμικό παρότι turn-based, η μουσική και τα γραφικά εξαιρετικά (τηρουμένων των αναλογιών) και σε γενικές γραμμές, το μεράκι και το ταλέντο της Midgar Studio είναι δύσκολο να αγνοηθούν.
Υπάρχουν προβλήματα; Σαφώς. Ο ρυθμός της πλοκής έχει σκαμπανεβάσματα, το σύστημα crafting θα μπορούσε να είναι λιγότερο πολύπλοκο όπως και το σύστημα αναβάθμισης όπλων/skills, κάποια μοντέλα χαρακτήρων είναι κάπως παράξενα ενώ διάφορα bugs (μικρά και μεγάλα) κινδυνεύουν να χαλάσουν την εμπειρία του παίκτη. Σε γενικές γραμμές, πρόκειται για ένα καλοφτιαγμένο παιχνίδι που θα χαρίσει μερικές ντουζίνες ωρών διασκέδασης, και τα θετικά του είναι περισσότερα από τα αρνητικά – λάτρεις των (J)RPG, για εσάς, το ζύγι μάλλον γέρνει περισσότερο προς το «αγορά».
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity