Αλήθεια, αυτό είναι. Το τι και γιατί αφήνεται στη διακριτική ευχέρεια του παίκτη, και τον λόγο από εδώ και μετά αναλαμβάνει η δράση. Πράγμα εν τέλει θετικό, αφού το Curse of the Dead Gods έχει ένα ιδιαίτερα ικανοποιητικό σύστημα μάχης, αν και επίσης αρκετά… απλό εκ πρώτης όψεως. Υπάρχουν τρεις διαφορετικοί τύποι όπλων (κυρίως, δευτερεύον και εναλλακτικό/heavy) και ο χειρισμός τους είναι απλός, στακάτος, σχεδόν διαισθητικός. Πολύ γρήγορα γίνεται προφανές ότι όλα αυτά τα όπλα έχουν τη δυνατότητα να δουλεύουν συμπληρωματικά το ένα στο άλλο, με κάποια να δίνουν bonuses στα υπόλοιπα, ενώ στο παιχνίδι έρχεται να μπει και ο ρόλος του φωτός και του σκότους, με το πρώτο να δίνει καλύτερη προστασία και το δεύτερο καλύτερο damage.
Μέσα σε λίγα playthroughs οι παίκτες από δειλά βήματα αρχίζουν να κάνουν ολόκληρες δρασκελιές στα dungeons και να βλέπουν στο βάθος το εκάστοτε boss να τους κλείνει το μάτι. Βέβαια, τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα όσο φαίνονται μέχρι στιγμής, αφού ένας ακόμα μηχανισμός έρχεται να κάνει την εμφάνισή του και να… ανακατέψει ακόμα περισσότερο τη δράση, και αυτός δεν είναι άλλος από το Corruption. Το τελευταίο είναι πρακτικά ένα μετρητής που κάθε φορά που γεμίζει οι παίκτες αποκτούν μία από τις κατάρες που αναφέρονται στον ίδιο τον τίτλο του παιχνιδιού. Πως γεμίζει αυτός; Με επιθέσεις των εχθρών αλλά και κάθε φορά που ο πρωταγωνιστής μπαίνει σε ένα καινούριο δωμάτιο. Τα αποτελέσματα δεν είναι πάντα άσχημα ή κερδοφόρα, αφού συνήθως η κάθε κατάρα είναι σαν ένα νόμισμα με δύο όψεις. Όπως για παράδειγμα η αδυναμία του πρωταγωνιστή να ανάψει τη δάδα του και να φωτίσει τον χώρο, κάνοντας όμως ταυτόχρονα υψηλότερο damage σε όλους.
Με μια ομολογουμένως μεγάλη γκάμα όπλων (αν και τα περισσότερα είναι απλά variants που ανήκουν στην ίδια μεγάλη κατηγορία) και τα επίπεδα να είναι randomly generated, βλέπουμε ήδη το μοτίβο να δημιουργείται, και ομολογουμένως το επίπεδο δυσκολίας βοηθάει και αυτό στη διατήρηση της πρόκλησης. Ο τρόπος με τον οποίο τα επίπεδα είναι στημένα εγγυώνται το γεγονός ότι αργά ή γρήγορα οι κατάρες θα κάνουν την εμφάνισή τους, ενώ για όσους δε βλέπουν την ώρα, ο τίτλος προσφέρει τη δυνατότητα απόκτησης upgrades και καινούριου εξοπλισμού πληρώνοντας σε αίμα αντί για χρυσό, κάτι που σημαίνει –τι άλλο- περισσότερο corruption.
Και ενώ σε γενικές γραμμές τα πάντα ακούγονται ιδανικά, είναι δυστυχώς κάποια σημεία που οι δημιουργοί ίσως δεν έδωσαν την σημασία που θα χρειαζόταν. Ένα από αυτά είναι ο κόσμος και η θεματολογία. Ναι, μπορεί στον κόσμο του Curse of the Dead Gods να υπάρχουν τρεις διαφορετικές ζώνες, η κάθε μία με τα boss και τους εχθρούς της, όλες όμως μοιάζουν μεταξύ τους. Και επειδή ακριβώς τα επίπεδα είναι randomly generated, μετά από κάποιες (λίγες) προσπάθειες, ο παίκτης δεν μπορεί παρά να αισθανθεί πως έχει ξαναπεράσει από τα ίδια μέρη. Ταυτόχρονα, για όλη την φαντασία τους, η αλήθεια είναι πως τα περισσότερα bosses (και κατά συνέπεια τα fights μαζί τους) είναι λίγο… απογοητευτικά. Τέλος, ο random χαρακτήρας του τίτλου και του loot, και ας μιλάμε για roguelike, κάνει κάποια ολόκληρα expeditions να μοιάζουν αρκετά με χαμένο χρόνο, δεδομένου ότι οι ανταμοιβές πολλές φορές δεν έχουν απολύτως καμία χρησιμότητα για το run, ή είναι απλά μέτριες προς κακές. Σίγουρα, με κάθε run μαζεύεται το αντίστοιχο currency που ξεκλειδώνει εξοπλισμό και μπαίνει μόνιμα στο pool, αλλά και πάλι, το αίσθημα της απογοήτευσης είναι εκεί πολλές φορές.
Εν κατακλείδι, το Curse of the Dead Gods στην καρδία του είναι ένα εξαιρετικό roguelike, έτοιμο να προσφέρει απλόχερα διασκέδαση και ικανοποίηση στους φανατικούς του είδους. Από αυτό που θα μπορούσε να επωφεληθεί είναι λίγο ακόμα polishing. Και δεδομένου ότι πριν φτάσει στις κονσόλες έκανε το πέρασμά του από τα PCs και ήταν και για καιρό σε Early Access, τέτοιες πτυχές θα έπρεπε να είχαν γνωρίσει λίγη περισσότερη «αγάπη».
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity