Το Carmageddon: Max Damage μοιάζει τόσο με reboot, όσο και με remake του πρώτου τίτλου της σειράς και η πραγματικότητα μάλλον “ακουμπά” περισσότερο τη δεύτερη εναλλακτική. Πρωταγωνιστής είναι πάντα το απόλυτο χάος με τελείως παλαβά αυτοκίνητα και καταστάσεις, μιας και ουσιαστικά δεν μιλάμε καν για racing game, αλλά για car combat game. Στην πλειονότητα των events έχετε τρεις εναλλακτικές για το πώς θα ολοκληρώσετε το κάθε (ιδιαίτερα ανοιχτό και ελεύθερο) επίπεδο. Είτε θα κάνετε τους απαραίτητους γύρους σε ένα κλασικό checkpoint race, ή θα διαλύσετε όλους σας τους αντιπάλους, είτε θα σκοτώσετε όλους τους ανθρώπους που περιφέρονται στο επίπεδο (και που συνήθως ο αριθμός τους ξεπερνά τους 400). Αν μόλις διαβάσατε την τελευταία εναλλακτική σας έλουσε κρύος ιδρώτας, καλά κάνετε γιατί είναι όσο ψυχοφθόρο φανταστήκατε. Για αρχή ο τίτλος προσφέρει μόλις 2 οχήματα και 5 αντίπαλα αυτοκίνητα σε κάθε επίπεδο για να καταστρέψετε.
Το Carmageddon: Max Damage μοιάζει τόσο με reboot, όσο και με remake του πρώτου τίτλου της σειράς και η πραγματικότητα μάλλον “ακουμπά” περισσότερο τη δεύτερη εναλλακτική.
Η καταστροφή αντιπάλων, η συλλογή bonuses, η σφαγή περαστικών και τα απόλυτα κουφά stunts προσφέρουν απλόχερα credits αλλά και χρόνο στο level timer. Ο χρόνος παρόλο που θέλει να σταθεί εμπόδιο, δεν το καταφέρνει μιας και είναι τόσο εύκολο να τον κερδίσετε που θα τελειώνετε κάθε event με 20 και πλέον λεπτά “καβάτζα”. Τα ίδια τα credits είναι απαραίτητα για την αγορά power ups on the go (αν απλά δεν τα συναντάτε στο δρόμο σας), για το ξεκλείδωμα επιπλέον επιπέδων του, ομολογουμένως μεγάλου, campaign αλλά και για το service του αυτοκινήτου σας την ώρα του αγώνα. Η επισκευή γίνεται επιτόπου, με το πάτημα ενός πλήκτρου και αν δεν έχετε ζυγίζει καλά τον αντίπαλο που πάτε να “κεράσετε” μετωπική σύγκρουση, θα βρεθείτε με πολλά διαλυμένα parts. Το να κερδίσετε νέα οχήματα είναι ακόμα πιο απλό μιας και σε ορισμένα επίπεδα αρκεί να διαλύσετε συγκεκριμένο αντίπαλο για να προσθέσετε στο garage σας το ανάλογο όχημα. Όταν έρθει η ώρα για upgrades στα οχήματά σας, πρέπει να ξεψαχνίσετε ολόκληρα επίπεδα για upgrade tokens. Αλλού είναι πολύ εύκολο να τα συναντήσετε και αλλού πολύ δύσκολο.
Για αρχή ο τίτλος προσφέρει μόλις 2 οχήματα και 5 αντίπαλα αυτοκίνητα σε κάθε επίπεδο για να καταστρέψετε.
Η βασική ουσία του τίτλου είναι αυτή που περιγράψαμε. Πέραν των τριών objectives που προαναφέραμε, θα συναντήσετε μερικά ακόμα modes (αγώνα για πέρασμα από Χ αριθμό checkpoints σε συγκεκριμένο χρόνο, αντίστοιχο mode για δολοφονία πεζών, ποιος θα διαλύσει πρώτος Χ αριθμό αντιπάλων, Fox & Hounds κ.λπ.) και αυτά είναι όλα όσα θα σας απασχολήσουν. Το απόλυτα εντυπωσιακό είναι το πόσο πιστό καταφέρνει να είναι το Carmageddon: Max Damage στον πρώτο τίτλο της σειράς. Ηχητικά εφέ, ατμόσφαιρα, κάμερα, οχήματα, level design, ακόμα και bugs (!) έρχονται σχεδόν αυτούσια από το “τότε”. Η αλήθεια είναι πως η χάραξη των διαδρομών δεν είναι καν αξιομνημόνευτη, αλλά το μεγάλο μέγεθος κάθε επιπέδου ίσως σας προσφέρει μερικές καλές μάχες σε περίπτωση που καταλήξετε σε ενδιαφέρον σημείο. Αυτό που σίγουρα θα σας μείνει εξ αρχής βέβαια είναι τα damage και physics models που πραγματικά μοιάζουν να βγήκαν από τίτλο πολύ υψηλότερου budget. Δεν είναι απαραίτητα ρεαλιστικά, αλλά πείθουν πολύ ακόμα και σήμερα.
Αντίθετη επίδραση θα έχει επάνω σας το μοντέλο χειρισμού. Μπορεί τα οχήματα να έχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ τους ως προς τη συμπεριφορά στο δρόμο (και μερικά να είναι απόλυτα προβληματικά ακόμα και για την ίδια την AI), όμως όλα είναι πάρα πολύ ευαίσθητα στο θέμα της στροφής προς κάθε κατεύθυνση και με κάθε ταχύτητα. Σε σημείο που είναι αδύνατο να οδηγήσετε σε ευθεία με μεγάλη ταχύτητα και να μη σας “ρίξει” η παραμικρή κίνηση του αναλογικού μοχλού είτε σε αθέμιτο τετακέ, είτε στον απέναντι τοίχο μιας και δεν έχετε καθόλου καλό έλεγχο της κατάστασης. Φανταστείτε πόσο κακό μπορεί να είναι αυτό όταν προσπαθείτε να χτυπήσετε συγκεκριμένα αντίπαλο με μεγάλη ταχύτητα και αυτός διορθώνει ελάχιστα την πορεία του. Είστε αναγκασμένοι να κάνετε το ίδιο. Αλλά είστε επίσης αναγκασμένοι να συμβιβαστείτε με την ιδέα πως θα καταλήξετε στο δίπλα ντουβάρι με δόξα και τιμή.
Το ότι συγκεκριμένα power ups είναι απλά γεννημένα για trolling (όπως το “jelly suspension” ή ένα που μετά από κάθε πιθανή σύγκρουση με οτιδήποτε σας πετάει μακριά ως άλλο μπαλάκι pinball) φέρνουν πολύ γέλιο στην αρχή, αλλά στην ουσία επιδεινώνουν τόσο πολύ το κάκιστο σύστημα χειρισμού που όσο και αν προσπαθήσετε να το μάθετε, απλά δεν γίνεται. Η μεγαλύτερη καταδίκη όμως έρχεται από αλλού και συγκεκριμένα από την AI. Όπως και όλα όσα προαναφέρθηκαν και αυτή έρχεται σχεδόν αυτούσια από το 1997 και το “I” μάλλον σημαίνει “idiocy”. Οι αντίπαλοι απλά κάνουν πράγματα στην τύχη, αν και είναι εμφανές πως μοναδικός τους σκοπός είναι να πέσουν πάνω σας. Είσαστε σε αγώνα με checkpoints; Θα πέσουν πάνω σας, όπου και αν σας πετύχουν, αγνοώντας τον αγώνα. Βρίσκεστε εγκλωβισμένοι σε πολύ στενό χώρο και δεν μπορούν να αναπτύξουν σχεδόν καθόλου ταχύτητα; Θα πέσουν πάνω σας. Έχετε διαλυθεί τελείως; Θα πέσουν πάνω σας. Είστε τελευταίος σε κατάταξη και είναι δεδομένο πως δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθεί κανείς μαζί σας; Θα πέσουν πάνω σας. Σας πετυχαίνει περιπλανώμενο περιπολικό μαζί με όλους τους υπόλοιπους αντιπάλους; Μαντέψτε ποιον θα κυνηγά για πάντα η αστυνομία. Δεν έχουν καν ένστικτο αυτοσυντήρησης και επιτίθενται ακόμα και όταν ο θάνατός τους είναι βέβαιος.
Αλλά ας υποθέσουμε πως με πολλή υπομονή και καλά power ups κάπως γλιτώνετε το πρόβλημα. Όταν όμως θέλετε να καταστρέψετε όλα τα υπόλοιπα αυτοκίνητα στην πίστα (που είναι και το πιο διασκεδαστικό σε όλον τον τίτλο), οι αντίπαλοι καταφέρνουν να σας κάνουν τη ζωή δύσκολη για τελείως λάθος λόγους. Μπορεί να τρακάρουν σε τοίχο και να μη βάλουν ποτέ όπισθεν για να ξεκολλήσουν, μένοντας εκεί για όλη την αιωνιότητα. Έρχονται καταπάνω σας και τελευταία στιγμή αποφασίζουν πως είδαν κάτι πολύ ενδιαφέρον στο απόλυτο κενό στα δεξιά σας και πάνε προς τα εκεί με το πάσο τους. Συγκεκριμένα οχήματα που είναι ένας μικρός εφιάλτης να τα ελέγξετε ακόμα και με ελάχιστη ταχύτητα, είναι το ίδιο δύσκολο και για την AI να τα ελέγξει, κάνοντάς την να φαίνεται πραγματικά άχρηστη.
Μπορεί τα οχήματα να έχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ τους ως προς τη συμπεριφορά στο δρόμο, όμως όλα είναι πάρα πολύ ευαίσθητα στο θέμα της στροφής προς κάθε κατεύθυνση και με κάθε ταχύτητα.
Δεν μπορούμε καν να μετρήσουμε πόσες φορές έπρεπε να σκοτώσουμε τον τελευταίο αντίπαλο αφού είχε σφηνώσει σε τέτοιο σημείο του επιπέδου που δεν μπορούσαμε ούτε καν με power up να κάνουμε δουλειά. Σε τέτοιες περιπτώσεις θα έπρεπε να υπάρχει κάποια “οδηγία” στην AI για respawn. Το οποίο το κάνει αλλά όχι εκεί. Γίνεται είτε μπροστά στα μάτια σας όντας σε κανονική κίνηση, τηλεμεταφέροντας το αντίπαλο όχημα στην άλλη άκρη του χάρτη, είτε μόλις απομακρυνθείτε λίγο από κάποιο αυτοκίνητο που ορκίζεστε ότι θα έπρεπε να είναι στο τάδε σημείο και απλά σας διαλύει την όποια στρατηγική. Μετά από τέτοια προβλήματα, η μόνη λύση φαίνεται πως είναι το online multiplayer. Όσες φορές καταφέραμε να συνδεθούμε βρήκαμε αντιπάλους με φυσιολογική σκέψη και συμπεριφορά, τα ίδια modes με το single player και περιορισμένη γκάμα αυτοκίνητων για επιλογή, χωρίς δυνατότητα για upgrades. Το κακό είναι πως είχαμε αμέτρητες αποτυχίες σύνδεσης σε online mode και πως ο κόσμος είναι ιδιαίτερα περιορισμένος.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι στο multiplayer. Είναι στο τι θέλησε να κάνει η Stainless Games με το Carmageddon: Max Damage αλλά και με το Reincarnation. Επέλεξε να φέρει τον τίτλο όσο πιο κοντά μπορούσε στο παρελθόν και όχι απλά να διατηρήσει τα καλά στοιχεία του τότε και να τα προσφέρει σε κάτι πιο σύγχρονο. Το νέο Carmageddon θα μπορούσε να είναι ένα σύγχρονο Destruction Derby με μεγαλύτερη έμφαση στα ίδια τα αυτοκίνητα και τις αντιπαραθέσεις τους και όχι ξανά στο να πατάμε πεζούς. Μπορεί το τελευταίο να είχε νόημα κάποτε επειδή “σόκαρε”. Πλέον δεν μπορεί ούτε να σοκάρει, ούτε να προσφέρει τίποτα ουσίας. Οι καλύτερες στιγμές του νέου τίτλου είναι όταν βρίσκεστε σε αρένες που μόνο οι παγίδες του επιπέδου και τα άλλα αυτοκίνητα σας απασχολούν. Και πάλι τα πράγματα δεν είναι ιδανικά σε καμία περίπτωση, όμως δεν χρειάζεται να ξοδέψετε αχρείαστα λεπτά απλά για να πάτε μέχρι την άλλη άκρη του επιπέδου επειδή η ανίκανη AI δεν μπορεί να ξεκολλήσει από ένα δέντρο ή να παίζετε στην ουσία τα ίδια και τα ίδια events σε ένα τόσο επαναλαμβανόμενο σύνολο.
Η νοσταλγία πάνω στην οποία επενδύει το Carmageddon: Max Damage δεν είναι αρκετή για να το βοηθήσει. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο το πόσο πιστό είναι στο αρχικό του υλικό, αλλά αυτό ακριβώς είναι και το ουσιαστικό του πρόβλημα. Ξέχασε πως έχουν περάσει σχεδόν 20 χρόνια από τότε και πως και τα δεδομένα του αλλά και τα bugs του σχεδόν δεν έχουν θέση στη σύγχρονη εποχή. Αν το πετύχετε λοιπόν πουθενά, καλύτερα να το τρακάρετε. Ακόμα και αν επιβιώσει, δεν θα μπορέσει να ξεφύγει.
Το "Καρματζέντον" είναι σαν το "Τζιφ";
Και σαν το "Λάιν Έιτζ".
Ειχα το original πιτσιρικας και οντως θυμαμαι οτι ειχε προκαλεσει μεγαλο σαλο στα καναλια κτλ. Δεν ξερω πως τα καταφερα, αλλα δεν βγηκα ποτε στους δρομους να αρχισω να παταω γριες για εξτρα bonus. Οπως και κανεις αλλος που επαιξε Carmageddon.
Εικοσι χρονια μετα, πριν απο μερικες ημερες, οταν μπηκε αυτος ο τρελος στο εμπορικο κεντρο στο Μοναχο και σκοτωσε ενα σωρο ανθρωπους, η ΕΡΤ στο δελτιο ειχε λεζαντα¨"ΗΤΑΝ ΕΘΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΑ ΒΙΑΙΑ ΒΙΝΤΕΟΠΑΙΧΝΙΔΙΑ¨. Ενα μαυρο τους το ευχηθηκα εκεινη την ωρα για να λεμε την αληθεια.
Εγώ απλά να σου πω πως έχω ήδη τυλίξει με κοτετσόσυρμα το αγροτικό του θείου και ετοιμάζομαι για βραδινό μακελειό. Μην πάει τσάμπα τόσο βίαιο βιντεοπαιχνίδι.
Έχουμε ακόμα πολύ μέλλον μέχρι να εκλείψουν αυτές οι σαχλαμάρες που λένε οι διάφοροι. Ποοοοολύ.
Το αγόρασα όταν ήταν ακόμα σε προπαραγγελία & αρχική έκδοση στο Steam, γιατί έδιναν δώρο σχεδόν όλα τα παιχνίδια της σειράς.
Στην αρχή είχε 2-3 πίστες, λέω ωραίο δείχνει, αλλά με κουραστικό χειρισμό. Άντε να βγει και κανονικά.
Μετά από καιρό, όταν κυκλοφόρησε η τελική έκδοση, δοκίμασα να παίξω πάλι και λίγο πολύ βαρέθηκα άμεσα.
Με την τωρινή αξιολόγηση, ανακάλυψα ότι το είχα εγκατεστημένο και ξεχασμένο όλο αυτό τον καιρό σε αναμονή. Έβαλα να ξανά παίξω και συμφωνώ με τα λεγόμενά σου. Ο χειρισμός είναι εκνευριστικός. Το ίδιο και η ΤΝ.
Τελικά δείχνει να είναι άλλο ένα παιχνίδι για την συλλογή και μόνο..
@astral_cyborg
Οπότε εσύ κατάφερες να ταλαιπωρηθείς ακόμα περισσότερα απ ότι εγώ!
:(
Ως fan των car combat games (ειδικά του twisted metal αλλά και του destuction derby) και παίχτης του παλιού carmageddon δοκίμασα να το κατεβάσω στο xone. Ίσως από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις που είχα για παιχνίδι σε σχέση πάντα με το hype που δημιουργήθηκε λόγω ονόματος. Μιλάμε για ένα πραγματικά ''ηλίθιο'' παιχνίδι που δεν προσφέρει παρά μόνο καλύτερα γραφικά από (και αυτά πολύ μέτρια για την τωρινή γενιά) από ένα τίτλο του 1997. Μικρή όαση το soundtrack που ταιριάζει με το ''στιλ'' παιχνιδιού. Σε γενικές γραμμές πεταμένα 20 euros.