Στην ερώτηση τι σημαίνουν για εσάς οι αίθουσες των arcades, έρχονται στο μυαλό πολλά πράγματα. Νες καφέ φραπέ με αφρό που έχει αφήσει τα τελευταία του απομεινάρια πάνω στο ποτήρι, σύννεφα καπνού, δεκάρικα, εικοσάρικα, πενηντάρικα, βρισιές για το τελευταίο κανονάκι που χάθηκε λίγο πριν το τελικό χτύπημα στη μάνα, κοπάνες από το σχολείο και το φροντιστήριο, ακόμα και από τις εκδρομές μιας και ο γράφων έφευγε από τη Μαρίνα Ζέας για να πάει στο Πασαλιμάνι όπου ήταν τότε συγκεντρωμένα τα αγαπημένα ουφάδικα, παρέες και κυρίως, άδεια πορτοφόλια όταν παίρναμε το δρόμο της επιστροφής. Μόνο τότε φεύγαμε, ποτέ πριν βάλουμε στη σχισμή και το τελευταίο δεκάρικο.
Τα παιχνίδια της Capcom ήταν μερικά από εκείνα που είχαμε επενδύσει στίβες και στίβες από κέρματα. Όχι άδικα. Στην ιαπωνική εταιρεία ανήκουν μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της εποχής εκείνης, που θέλοντας να μεταφέρει κατά κάποιο τρόπο την ατμόσφαιρα των αιθουσών στο σπίτι κάθε gamer, κυκλοφόρησε τη συλλογή Capcom Arcade Stadium. Αυτή αποτελείται από τα Mega Twins, Carrier Air Wing, Street Fighter II The World Warrior, Captain Commando, Varth Operation Thunderstorm, Warriors of Fate, Street Fighter II Hyper Fighting, Street Fighter II Turbo, Powered Gear Strategic Variant Armor Equipment, Cyberbots Fullmetal Madness, 19XX The War Against Destiny, Battle Circuit Giga Wing, 1944 The Loop Master, Progear, VULGUS, Pirate Ship Higemaru, 1942, Commando, Ghosts 'n Goblins, Section Z, Tatakai no Banka, Legendary Wings, Bionic Commando, 1943 The Battle of Midway, Forgotten Worlds, Ghouls 'n Ghosts, Strider, Dynasty Wars, Final Fight, 1941 Counter Attack και Senso no Okami II. Σχεδόν όλα είναι διαθέσιμα τόσο στη δυτική, όσο και στην ιαπωνική έκδοση.
Ο πυρήνας του gameplay για κάθε τίτλο έχει μεταφερθεί αυτούσιος. Αυτό που έχει αλλάξει είναι οι συνθήκες, ή αν θέλετε οι "κανόνες" του παιχνιδιού. Υπάρχει η δυνατότητα ρύθμισης του βαθμού δυσκολίας, των διαθέσιμων ζωών αλλά και της ταχύτητας που θα εκτυλίσσεται η δράση. Όμως, αυτές δεν είναι οι πιο χρήσιμες λειτουργίες. To save αποθηκεύει την πρόοδο, οπότε δεν θα χρειαστεί ποτέ να παρατήσετε μια προσπάθεια στη μέση, όπως γινόταν πολύ συχνά εκείνα τα χρόνια, γιατί πλησίαζε η ώρα για το τελευταίο λεωφορείο ή γιατί είχατε ήδη στήσει μισή ώρα την αγαπημένη σας. Επίσης, το rewind γυρίζει πίσω τη δράση στο σημείο που θα επιλέξετε, οπότε έχετε όσες ευκαιρίες θέλετε για να ξεπεράσετε μια δύσκολη δοκιμασία, δίχως να χάσετε ζωή. Ναι μεν η τελευταία λειτουργία, αλλοιώνει την αυθεντική εμπειρία, αλλά είναι ένας τρόπος να τελειώσετε, επιτέλους, το παιχνίδι που σας άφηνε πάντοτε άφραγκους δίχως ιδιαίτερα ζόρια. Για να αυξήσει το ενδιαφέρον, η Capcom έχει προσθέσει τα λεγόμενα Special Challenges και Bonus Campaigns. Στα πρώτα προσπαθείτε να εκπληρώσετε συγκεκριμένους στόχους, σχετικούς είτε με το high score είτε με τον χρόνο, ενώ τα δεύτερα προσφέρουν CASPO, κάτι σαν experience points, μέσω των οποίων ανεβαίνει το rank των παικτών και αποφέρουν δώρα, όπως επιπλέον επιλογές για τη διακόσμηση κάθε καμπίνας.
Από εκεί και πέρα, στον τομέα της παρουσίασης έχει γίνει πολύ καλή δουλειά. Υπάρχουν όλες οι επιλογές που θα μπορούσε να ζητήσει κάποιος, τόσο για την εμφάνιση της καμπίνας, όσο και για την ποιότητα και τον προσανατολισμό της εικόνας κάθε παιχνιδιού. Ηχητικά, υπάρχει το main theme, όπως η μουσική που έπαιζε για παράδειγμα σε κάθε ουφάδικο και στο παρασκήνιο σχεδόν, ακούγεται ο ήχος κάθε τίτλου, που αν θέλετε να τον απολαύσετε θα πρέπει να εκπαιδεύσετε λίγο τα ακουστικά σας όργανα. Ο χειρισμός βρίσκεται επίσης σε πολύ καλά επίπεδα, υπάρχει άμεση ανταπόκριση στις εντολές που δίνονται και επιπλέον, η επιλογή για χρήση απλού controller ή arcade stick. Ειδικά το δεύτερο κρίνεται άκρως απαραίτητο για να θυμηθείτε τα επικά matches στο Street Fighter II. Επίσης, ξεχάστε το μπλοκάκι με τις σημειώσεις για τα high scores. Η αποθήκευσή τους γίνεται αυτομάτως και ανά πάσα στιγμή είναι διαθέσιμη η σύγκριση με το τι έχουν καταφέρει οι υπόλοιποι παίκτες παγκοσμίως. Ακόμα και το manual κάθε παιχνιδιού προσφέρεται για ηλεκτρονικό ξεφύλλισμα, ένα ακόμα στοιχείο των τότε χρόνων που ξεπεράστηκε από τη σύγχρονη τεχνολογία.
To Capcom Arcade Stadium είναι μία πολύ καλή ευκαιρία για ένα ταξίδι στα χρόνια που, όντως η κοινωνία σε θεωρούσε περιθωριακό αν σύχναζες σε καταστήματα με video games. Αυτό δεν μας πτόησε σε καμία περίπτωση και μεγαλώνοντας μπορέσαμε να δείξουμε σε ένα μεγάλο μέρος του περίγυρού μας, το πόσο άδικο είχαν. Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά ακόμα, αλλά θα κλείσουμε με ένα παράπονο. Καλά αγαπητή Capcom, θα δώσει κάποιος τόσα χρήματα για ν' αγοράσει τη συλλογή, προσφέρεις αρκετά χρήσιμα χαρακτηριστικά, το invincibility βρήκες να βάλεις πίσω από pay wall;
Σε πιο λαϊκή ανάλυση όλο το πακέτο είναι μια δικαιολογία για να δώσουμε το giga wing σε πακέτο 30 ευρώ αντί για 10. Και μάλιστα δεν θα δώσουμε ούτε το 2 γιατί έτσι γουστάρουμε σταγονόμετρο. Τώρα άμα συγκρίνεις αυτή τη συλλογή με τις συλλογές της καπκομ σε ps2 είναι απλά να τραβάς τα μάλλια σου με το που έφτασε η βιομηχανία.