Το tank ελέγχεται με το χειριστήριο και η ματιά μας μπορεί να κινείται στον εικονικό χώρο στον οποίο βρισκόμαστε.
Βγάζοντας το εικονικό της υπόθεσης από τη μέση, είναι σειρά της ουσίας. Τα γραφικά που ακολουθούν αισθητική Tron είναι και ευχάριστα και πρακτικά, αφού ο ρεαλισμός δεν τα πηγαίνει εύκολα καλά με την ανάλυση στην οθόνη του headset, ενώ τα έντονα χρώματα κρατούν τα πράγματα ξεκάθαρα. Κάποια πράγματα τουλάχιστον. Το tutorial είναι εύκολο να προσπεραστεί από λάθος αλλά, ακόμη και αν όχι, πάλι μένουν πολλά στοιχεία ανεξήγητα χωρίς βουτιές στα εικονικά μενού, μέσα από το cockpit του εκάστοτε tank. Η υποδοχή του παίκτη είναι σημαντική αδυναμία, ειδικά για ένα παιχνίδι που φιλοδοξεί να είναι εκείνο που εξηγεί σε πολύ κόσμο, για πρώτη φορά, τι εστί VR. Βέβαια υπάρχει και το demo στο PS Store. Παρά την πρώτη εντύπωση το Battlezone τείνει προς το ρεαλισμό σε επίπεδο μηχανισμών. Τα tanks είναι αργοκίνητα, έρχονται σε διαφόρους τύπους (το ισορροπημένο, το καλά θωρακισμένο, το γρήγορο αλλά φτερό στο άνεμο κ.λπ.), καθένα έχει δύο όπλα και όλα έχουν πρόσβαση σε πανάκριβες αναβαθμίσεις. Οι αναβαθμίσεις μάλιστα γίνονται ολοένα και ακριβότερες με κάθε νέα αγορά, ασχέτως επιλογής του παίκτη. Το ότι η πλήρης ενίσχυση της θωράκισης γίνεται κομμάτι-κομμάτι κάνει τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα και απαιτητικά ως προς τον προγραμματισμό. Η βολή είναι τέχνη πάντως. Τα όπλα που δεν φημίζονται για την ακρίβειά τους λειτουργούν και γεμίζουν γρηγορότερα και το αντίθετο συμβαίνει για τα ισχυρότερα και εκείνα που ακολουθούν το στόχο τους. Κίνηση, βολή και γέμισμα είναι χορός. Χωρίς την αποδοχή της ιδέας αυτής, δεν υπάρχει ελπίδα στο Battlezone, που καταφέρνει να είναι αρκετά δύσκολο έως αδιανόητο βάσανο παρότι η τεχνητή νοημοσύνη των αντιπάλων έχει τη χάρη τσουρουφλισμένου ιπποπόταμου. Και ό,τι της λείπει σε νοημοσύνη το καλύπτει σε αριθμούς και ισχύ.
Τα πράγματα ξεκινούν απλά. Κάθε νέα εκστρατεία αρχίζει με την τυχαία δημιουργία ενός χάρτη. Αυτός χωρίζεται σε εξάγωνα πλακίδια και το καθένα αντιστοιχεί σε κάποια μάχη ή ευκαιρία για αναβάθμιση, με αγορά νέου εξοπλισμού ή τη χρήση προηγούμενων αγορών. Η σειρά με την οποία αναλαμβάνει αποστολές ο παίκτης αλλά και η πορεία που ακολουθεί στο ταμπλό αυτό καταλήγει να έχει σημασία, αφού μπορεί να αποδυναμώσει την τελική μάχη, να κάνει δυσκολότερη την αμέσως επόμενη αναμέτρηση κ.λπ. Κάθε βήμα πάντως ζορίζει τον παίκτη που, μέσα σε όλα, κάθε τόσες αποστολές, έχει και τον πονοκέφαλο του Nemesis tank. Είναι πανίσχυρο, εξαιρετικά ανθεκτικό και θα σας χαλάσει τη μέρα περισσότερες φορές από όσες θα θέλατε. Δεν μπορείτε να κάνετε κάτι για να το αποφύγετε και πάντα θα παγώνει το αίμα όταν εμφανίζεται στο επίπεδο.
Το Battlezone δεν είναι για όλους και αυτό δεν είναι κακό. Με τη σωστή παρέα, μια επιτυχημένη μανούβρα στο πεδίο της μάχης ύστερα από καλή συνεννόηση προσφέρει ευχαρίστηση που δεν παλιώνει.
Όσο για την τελική μάχη…ας μην περιγράψουμε τη φρίκη. Το μέγεθος (όχι όμως η ένταση) της φρίκης καθορίζεται και από το πόσοι λαμβάνουν μέρος στο παιχνίδι. Ο καθένας μπορεί να αναλάβει το campaign μόνος του, online multiplayer δεν υφίσταται, υφίσταται όμως online co-op για 4 παίκτες. Κάθε επιπλέον παίκτης προκαλεί την αύξηση των αντιπάλων δυνάμεων και της δυσκολίας. Από την άλλη όμως ανοίγει το δρόμο για εξειδίκευση κάθε παίκτη σε ρόλο, με βάση το είδος του tank που έχει επιλέξει. Στο co-op μάλιστα είναι εφικτό και το revive εντός 30 δευτερολέπτων από το…ατυχές γεγονός, κάτι που είναι αδύνατο χωρίς συμπαίκτες. Όμως οι διαθέσιμες ζωές αγοράζονται μεν (κάνοντας πιο δύσκολη την αγορά εξοπλισμού και την αναπλήρωση των λιγοστών πάντα πυρομαχικών), αλλά ανήκουν στην ομάδα, όχι σε συγκεκριμένο παίκτη. Ο αδύναμος κρίκος λοιπόν μπορεί να έχει καταστροφική επίδραση στην εκστρατεία.
Βέβαια όταν όλα τελειώσουν, και θα τελειώσουν, η προσπάθεια ξεκινά από την αρχή, σε νέο χάρτη και χωρίς, όχι αυτόματα τουλάχιστον, τον εξοπλισμό που είχε αποκτηθεί στην προηγούμενη προσπάθεια. Η επίγευση τύπου roguelike είναι μια πτυχή ακόμη που συμπληρώνει την απόφαση της Rebellion να μην φτιάξει απλά έναν τίτλο VR αλλά να δοκιμάσει σε εικονικό κόσμο ικανότητες και υπομονή. Είναι μοιραίο να δοκιμαστεί και η υπομονή διότι δεν είναι το ευκολότερο πράγμα να βρεθεί καλό party για co-op. Πόσοι έχουν PS VR και πόσοι εξ αυτών έχουν πρόχειρο και το Battlezone; Αυτό διορθώνεται βέβαια με τον καιρό. Δεν διορθώνεται όμως η κατά τόπους παρανοϊκή δυσκολία που δεν προκύπτει από ικανότερη τεχνητή νοημοσύνη αλλά από τη φθηνότερη λύση του συστήματος “πλημμύρα”.
Το Battlezone δεν είναι για όλους και αυτό δεν είναι κακό. Με τη σωστή παρέα, μια επιτυχημένη μανούβρα στο πεδίο της μάχης ύστερα από καλή συνεννόηση προσφέρει ευχαρίστηση που δεν παλιώνει. Και αυτό είναι που αφήνει τελικά το Battlezone να σταθεί στις ερπύστριές του.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity