Η Team Ninja αν μη τι άλλο κρατιέται απασχολημένη. Ιδιαίτερα από το NiOh και μετά φαίνεται να έχει βρει τη «φόρμα» της και τη συνταγή που της ταιριάζει. Με κάθε νέα κυκλοφορία μπορούμε να δούμε το πως οι Ιάπωνες σιγά σιγά δημιουργούν μια σειρά τίτλων που ακόμα και δεν μοιράζονται το ίδιο όνομα, μοιράζονται την ίδια ταυτότητα και μια αντιληπτή, απτή εξέλιξη. Μετά το Wo Long τη σκυτάλη αναλαμβάνει το Rise of the Ronin, ένας τίτλος αποκλειστικός για το PlayStation 5 που κατάφερε να αιχμαλωτίσει το ενδιαφέρον του κοινού από την ανακοίνωσή του. Εντυπωσιακά σκηνικά και χαρακτηριστικά στα trailers υποσχέθηκαν μια αξιομνημόνευτη περιπέτεια, και η κυκλοφορία του τίτλου είναι μια ανάσα μακριά. Ας δούμε πως ανταποκρίνεται το Rise of the Ronin στις προσδοκίες και αν είναι ένας ακόμα «άσσος» για την Team Ninja.
Η δράση θα μας μεταφέρει στην Ιαπωνία του 19ου αιώνα και πιο συγκεκριμένα στο τέλος της εποχής Edo (ή Tokugawa). Μαθαίνουμε για δύο δίδυμα αδέρφια που σε μικρή ηλικία θα δουν το dojo, το σπίτι τους, να παραδίνεται στις φλόγες σαν τιμωρία για ανυποταγή στο σογκουνάτο. Μεγαλώνοντας εκπαιδεύονται στις πολεμικές τέχνες, φτιάχνοντας ένα ασταμάτητο δίδυμο. Στην πρώτη τους αποστολή θα επιβιβαστούν στην αμερικανική φρεγάτα που έχει αγκυροβολήσει στα ανοιχτά της Yokohama και στόχος τους είναι ο στρατηγός Matthew Perry (καμία σχέση με τον ηθοποιό). Εκεί είναι που τα σχέδιά τους θα χαλάσουν και τα αδέρφια θα αναγκαστούν να χωριστούν, με τον/την έναν/μία από τους δύο να θυσιάζεται για να μπορέσει να ξεφύγει ο/ή άλλος/η. Πρωταγωνιστής της ιστορίας μας θα είναι αυτός/ή που επιβίωσε και εν τέλει θα ανακαλύψουμε πως όλα δείχνουν ότι δεν είναι ο μοναδικός επιζών, όπως νομίζαμε. Ερχόμενος αντιμέτωπος με την master του, θα φύγει από την ασφάλεια του dojo και θα εξερευνήσει την Yokohama, ελπίζοντας πως κάπου θα βρει την άκρη του νήματος που θα τον φέρει κοντά στον συμπολεμιστή του.
Ξεκινώντας από την Yokohama, λοιπόν, οι δρόμοι του πρωταγωνιστή θα συναντηθούν με μια πληθώρα ανθρώπων που βοήθησαν να αποκτήσει μορφή η σύγχρονη Ιαπωνία, όπως την ξέρουμε σήμερα. Πρώτος απ’ όλους και σταθερός μας σύμμαχος είναι ο Ryoma Sakamoto, ένας Samurai που ξεκίνησε από τις χαμηλές τάξεις της Tosa και σταδιακά εξελίχθηκε σε μία από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες της εποχής, με πραγματικά καινοτόμες και ριζοσπαστικές ιδέες για την εποχή και την Ιαπωνία του τότε. Μεγάλος πολέμιος του σογκουνάτου και υποστηρικτής της αυτοκρατορικής αυλής, ο Sakamoto θα λειτουργήσει σαν καταλύτης γνωρίζοντας τον νέο Ronin σε μια ευρεία γκάμα ανθρώπων που έπαιξαν τον ρόλο τους στο Bakumatsu (το τέλος της εποχής Edo), είτε σαν υποστηρικτές είτε σαν πολέμιοι του σογκούν. Τo Rise of the Ronin ουσιαστικά αφηγείται μια «αλλαγμένη» εκδοχή της ιστορίας εκείνης της εποχής στην χώρα του ανατέλλοντος ηλίου, και της συμμαχίες που δημιουργήθηκαν και άλλαξαν τόσες φορές μέχρι να έρθει σταθερότητα και εν τέλει η επαναφορά του αυτοκράτορα στον θρόνο.
Όσοι έχουν ασχοληθεί με κάποιο από τα NiOh ή το Wo Long θα νιώσουν αμέσως οικεία με το περιβάλλον και τον χειρισμό, αν και εδώ ακολουθείται το μοντέλο του open world, με την ιστορία να μας μεταφέρει σε τρεις διαφορετικές περιοχές (Yokohama, Edo, Kyoto) και πρακτικά 3 χάρτες. Οι χάρτες δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλοι σε μέγεθος, αλλά πραγματικά γεμάτοι από activities και ομάδες εχθρών. Φυσικά η μάχη είναι το α και το ω και το συντριπτικό ποσοστό του gameplay, κάτι μάλλον αναμενόμενο. Εδώ πέρα τα πράγματα γίνονται αν μη τι άλλο… ενδιαφέροντα, αφού τα combos γίνονται με επαναλαμβανόμενο πάτημα ενός πλήκτρου (του τετραγώνου), ενώ υπάρχει block και dedicated πλήκτρο για parry, που λειτουργεί όμως και σαν επίθεση (αν δε γίνει σωστό timing ή δεν υπάρχει επίθεση από τον αντίπαλο). Οι διαφορετικοί τύποι όπλων έχουν και ειδικές επιθέσεις, martial skills, ενώ υπάρχουν και stances – ή όπως λέγονται εδώ, Combat Styles.
Τα παραπάνω ακούγονται σαν να υπόσχονται αρκετό βάθος, το οποίο υπάρχει, αλλά όχι στον βαθμό που υπήρχε στο NiOh. Σε πρώτη φάση είναι τα combos που γίνονται με ένα πλήκτρο, ενώ τα martial skills δεν έχουν το «βάρος» που θα περίμενε κανείς. Tα stances είναι πρακτικά ένα «πέτρα – ψαλίδι – χαρτί» με τον εκάστοτε αντίπαλο, αφού ανάλογα με το stance του αντιπάλου υπάρχουν αντίστοιχα stances που φέρνουν τον παίκτη σε μειονεκτική ή πλεονεκτική θέση (ή είναι «ίσα»). Το αποτέλεσμα μεταφράζεται σε επιθέσεις που κάνουν περισσότερο damage σε health και ki/stamina, κάτι που αποδεικνύεται ιδιαίτερα χρήσιμο σε bosses, mini-bosses και γενικά καταστάσεις που τα πράγματα γίνονται κάπως δύσκολα. Έχοντας αναφέρει την λέξη «δύσκολα», θα πρέπει να γίνεται ειδική αναφορά στη δυνατότητα επιλογής επιπέδου δυσκολίας, κάτι που αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη για όσους θέλουν να κάνουν την εμπειρία τους δυσκολότερη ή ευκολότερη για να μπορέσουν να απολαύσουν τον τίτλο στον δικό τους χρόνο και με καλύτερους (ή και χειρότερους) όρους.
Κάνει η παραπάνω επιλογή το RotR «εύκολο»; Όχι. Είναι όμως φανερά η πιο streamlined εκδοχή της οικείας τους φόρμας με την προσβασιμότητα να είναι ένας ξεκάθαρος στόχος. Οι βάσεις είναι εδώ, το παράθυρο των parries μικρό, τα stances θα πρέπει να αλλάζουν εν τω μέσω κινήσεων/combos και γενικά υπάρχει αρκετό περιεχόμενο για αυτούς που θέλουν να βουτήξουν στα βαθιά και να αποδείξουν τις ικανότητές τους σαν Samurai. Η πληθώρα των διαθέσιμων skills μπορεί να εισάγει και να αναβαθμίσει ικανότητες που δεν είναι αποκλειστικά για μάχη (αν και η πλειοψηφία είναι), ενώ ο χάρτης όπως προαναφέρθηκε είναι κυριολεκτικά γεμάτος από δραστηριότητες και πράγματα που θα προσφέρουν διασκεδαστικές ανταμοιβές σε όποιον αποφασίσει να εξερευνήσει και δεν ακολουθήσει αυστηρά το main story. Σε ένα τέτοιο playthrough με μέση εξερεύνηση, θα χρειαστούν περίπου 35-40 ώρες για να φτάσουμε στο τέλος, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει και το τέλος της ενασχόλησης, αφού για τους completionists υπάρχει πολύ περιεχόμενο διαθέσιμο για να ικανοποιηθεί η «φαγούρα».
Οι χάρτες αν και μικροί σε μέγεθος κάνουν καλή δουλειά στο να μεταφέρουν την ατμόσφαιρα και την αισθητική της εποχής. Μιας εποχής αν μη τι άλλο εξαιρετικά ενδιαφέρουσας για την Ιαπωνία, με την επιρροή της Δύσης και την προσκόλληση σε έναν παραδοσιακό τρόπο ζωής να έρχονται αντιμέτωπες, κάτι που ήταν αναπόφευκτο. Από τεχνικής άποψης η εικόνα δεν είναι ακριβώς εντυπωσιακή, αν και ευπρόσδεκτη είναι η δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε frame rate, ποιότητα εικόνας και ray-tracing. Δεν είναι ότι τα γραφικά είναι άσχημα, αλλά το αποτέλεσμα δεν είναι στο ίδιο επίπεδο με τις σύγχρονες κυκλοφορίες. Αυτό βέβαια δεν είναι αρκετό για να χαλάσει την εμπειρία, είναι όμως εμφανές όσο σταδιακά πηγαίνουμε στο δεύτερο μισό της τρέχουσας γενιάς και έχουμε να κάνουμε με έναν τίτλο αποκλειστικό. Από ηχητικής πλευράς τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα, με πολύ καλής ποιότητας εφέ και όμορφες συνθέσεις που συνοδεύουν την εξερεύνηση και την δράση. Οι ερμηνείες στα Ιαπωνικά είναι πολύ καλές, και εφ’ όσον δίνεται η επιλογή για Ιαπωνικό dub, η επιλογή είναι μάλλον ξεκάθαρη.
Το Rise of the Ronin αποτελεί μια πραγματικά ιδιαίτερη περίπτωση. Είναι ένας τίτλος που προσφέρει πληθώρα ποιοτικού περιεχομένου, με έντονη -αν και ξεκάθαρα streamlined- δράση. Η περιπλάνηση στην Yokohama ή το Kyoto ή την Asakusa και τη Shibuya της τότε εποχής είναι πραγματικά απολαυστική, στο σημείο που το fast travel πολλές φορές αγνοείται για μια όμορφη (και ξεκούραστη με το “auto-run” mode) βόλτα με το άλογο μέχρι τον προορισμό. Οι συγκρίσεις όμως με τίτλους όπως το Ghosts of Tsushima και το Sekiro είναι αναπόφευκτες. Ο κόσμος του GoT και η περιπλάνηση σε αυτόν είναι σαφώς πιο ατμοσφαιρική και εντυπωσιακή. Από την άλλη μεριά, το grappling hook του πρωταγωνιστή και η χρήση του εντός και εκτός μάχης φέρνει το Sekiro στη μνήμη, και εκεί έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ πιο «δεμένο» σύνολο. Δε βοηθάει και το γεγονός ότι αν και δεν αναφέρεται ξεκάθαρα, το parry είναι το ζητούμενο στις περισσότερες περιπτώσεις, με το dodge και το defend να μην είναι ανάμεσα στις προτεραιότητες. Το glider, αν και επίκεντρο του ενδιαφέροντος στα trailers, είναι χρήσιμο αλλά όχι το highlight της πλοήγησης στον χώρο. Οι χρησιμότητά του είναι ξεκάθαρη, αλλά οι χρήσεις του είναι συγκεκριμένες και χωρίς κάποιο πλεονέκτημα εκτός αυτών (π.χ. δεν είναι ταχύτερο από το άλογο).
Παρ’ όλα αυτά, είναι μια εμπειρία με τη δική της ταυτότητα και τη δική της γοητεία. Γίνεται πολύ γρήγορα αντιληπτό όταν επιστρέφει κανείς στον κόσμο του και ο «κύκλος» του gameplay γίνεται σαφής. Η εξερεύνηση μπορεί να δέσει αρκετά αρμονικά με τις μάχες και την πορεία της ιστορίας, και σύντομα δημιουργείται ένας απολαυστικός ρυθμός ανάμεσα σε αποστολές, collectibles και looting. Σίγουρα, πολλές πτυχές του για τις οποίες αντλεί έμπνευση από άλλους τίτλους έχουν γίνει ξανά και πολύ καλύτερα, και πολλά πράγματα δε συμβαδίζουν με το μέγεθος και τη κλίμακα του οράματος. Κατά πόσο είναι έλλειψη budget ή περιορισμοί τεχνικής φύσεως μάλλον δε θα μάθουμε ποτέ, αλλά είναι εμφανές ότι πολλά πράγματα θα είχαν γίνει πολύ καλύτερα αν το budget ήταν μεγαλύτερο και είχε γίνει καλύτερο polishing. Animations, textures, αλλά και η γενικότερη παρουσίαση δεν είναι αντιπροσωπευτικά τόσο της κλίμακας, όσο και της ίδιας της γενιάς των συστημάτων. Κάτι που δεν εξηγεί και τον ρυθμό ανανέωσης σε πολλές περιπτώσεις, ακόμα και στο performance mode. (Σε αυτό το σημείο πρέπει να σημειωθεί ότι κάποια μπορεί να οφείλονται στην έκδοση που ήταν διαθέσιμη μέχρι στιγμής και πολύ εύκολα μπορεί να έχουν διορθωθεί μέχρι την ημερομηνία κυκλοφορίας – ή πολύ σύντομα μετέπειτα).
Κι όμως, είναι μια εμπειρία που αξίζει κανείς να ζήσει, όχι μόνο για την πλούσια δράση, αλλά και για την ιστορία που από μόνη της έχει ένα ενδιαφέρον και προσφέρει μια οπτική στην Ιαπωνία του τότε, ακόμα και αν δεν είναι πιστή μεταφορά της πραγματικότητας. Το αποτέλεσμα είναι σίγουρα ικανοποιητικό και μας αφήνει με πραγματική περιέργεια για το επόμενο βήμα της Team Ninja.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity