Στο Thymesia οι παίκτες αναλαμβάνουν τον ρόλο του Corvus, ενός assassin που επανήλθε στη ζωή, χωρίς όμως τη μνήμη του. Χρησιμοποιώντας την κλασσική δικαιολογία της αμνησίας, η ομάδα ανάπτυξης παίρνει ακόμα μια σελίδα από το βιβλίο της From και κρατάνε επίσης τις όποιες πληροφορίες και world building στο ελάχιστο. Ο Corvus, και μέσω αυτού οι παίκτες, θα πρέπει να θυμηθεί ξανά τα γεγονότα της ιστορίας, αν και στην πορεία έρχονται ερωτήματα και twists που για να είμαστε ειλικρινείς, μόνοι ελάχιστοι θα ακολουθήσουν. Είναι πολλοί οι παράγοντες που δε βοηθάνε κάτι τέτοιο. Σε πρώτη φάση, το περιβάλλον αν και έξυπνο σαν concept στα λίγα επίπεδα, μένει πολύ πίσω από τον τεχνικό τομέα, ο οποίος περισσότερο θυμίζει τίτλο του Xbox 360 παρά της τρέχουσας γενιάς συστημάτων. Το χαμηλό budget είναι προφανές σε κάθε πτυχή της παραγωγής, από την εικόνα και τον ήχο, μέχρι την έλλειψη voice acting.
Και πάλι, όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να συγχωρεθούν αν στη βάση βρισκόταν ένα gameplay που λάμπει σε όλους τους τομείς, προσφέροντας μια συναρπαστική εμπειρία, ανεξαρτήτως «φτιασιδώματος». Για ακόμη μια φορά υπάρχουν έξυπνες ιδέες, αλλά δεν μεταφράζονται καλά στην οθόνη. Ο Corvus δεν έχει διαφορετικά όπλα ή πανοπλία, οπότε θα πρέπει να βασιστεί στα δύο σπαθιά του και το leveling για να φέρει σε πέρας την αποστολή του. Ο κάθε εχθρός έχει δύο health bars, το armor και τα wounds (λευκό – πράσινο). Η λευκή μπάρα τελειώνει γρήγορα με τα σπαθιά, ενώ για την πράσινη μπάρα θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν τα claws (δεύτερο default όπλο). Σαν αποτέλεσμα έχουμε μια διαφορετική προσέγγιση στο μοτίβο της μάχης, με την ταχύτητα και τα dodges να θυμίζουν περισσότερο Bloodborne. Το parrying παραπέμπει σε Sekiro, αλλά το τελευταίο είναι αρκετά “hit or miss” για να θεωρηθεί αξιόπιστη λύση – μέχρι το δεύτερο upgrade στο συγκεκριμένο skill που κάνει το parrying ίσως το πιο εύκολο που έχει υπάρξει ποτέ σε soulsborne clone – όταν δουλεύει και δεν χάνει τα registers.
Μια ακόμα έξυπνη ιδέα είναι επίσης το reaving, μια ικανότητα που επιτρέπει στον Corvus να «δανειστεί» το όπλο του εχθρού για μία και μόνο special επίθεση. Με το reaving πολλών και διαφορετικών όπλων από τους εχθρούς σταδιακά ο πρωταγωνιστής θα μπορεί να τα χρησιμοποιεί για ειδικές επιθέσεις (που καταναλώνουν energy) κατά το δοκούν. Αν η ίδια η μάχη ήταν πιο «δεμένη» και δεν έχανε input registers, με περισσότερη αμεσότητα στις κινήσεις, τότε θα μιλούσαμε για έναν εντελώς διαφορετικό τίτλο. Είναι προφανές ότι το σύστημα μάχης ήθελε πολύ περισσότερη μελέτη και προσοχή, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις οι κινήσεις νιώθουν αργές, με την εκκίνηση του animation να απαιτεί αφοσίωση μέχρι το τέλος του – και για τους εχθρούς, και για τις επιθέσεις του πρωταγωνιστή. Αυτό γίνεται ακόμα πιο εμφανές στα boss fights, τα όποια αν και λίγα στον αριθμό, το πρώτο είναι το μοναδικό ουσιαστικό εμπόδιο για την πρόοδο, αφού μετά από αυτό το progression του χαρακτήρα δε συμβαδίζει ιδιαίτερα με αυτό τον εχθρό, κάνοντας τον Corvus σχεδόν ασταμάτητο στο δεύτερο μισό της περιπέτειας.
Κατά τα άλλα, το Thymesia δεν είναι παντελώς ανάξιο ενασχόλησης – αν και μόνο οι φανατικοί των Soulsbornes θα έχουν την υπομονή να ασχοληθούν μαζί του μέχρι τέλους. Οι φιλοδοξίες της ομάδας ανάπτυξης ήταν μεγάλες, και οι έξυπνες ιδέες αρκετές. Δυστυχώς χρειάζεται πολύ περισσότερη δουλειά, χρόνος ανάπτυξης, και ακόμα περισσότερο polishing για να μπορέσει να γίνει ένας τίτλος που θα μείνει στην μνήμη του κοινού. Μέχρι την επόμενη φορά, ίσως;
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity