Κυκλοφόρησε αρχικά το 2014, όμως μόλις πέντε χρόνια αργότερα, το Tales from the Borderlands αφαιρέθηκε από τα ψηφιακά καταστήματα. Αιτία ήταν το κλείσιμο της Telltale Games, κι εφόσον τα δημοφιλέστερα παιχνίδια της δανείζονταν δικαιώματα από διάσημες σειρές όπως The Walking Dead, Game of Thrones και Borderlands, ήταν αδύνατο να βρεθεί κάποια λύση για να παραμείνουν διαθέσιμα. Ωστόσο, η εταιρεία επανήλθε στη ζωή (περίπου) το 2019 αφότου εξαγοράστηκε από την LCG Entertainment και κάποια δικαιώματα διατηρήθηκαν (The Wolf Among Us, Batman) ενώ άλλα επέστρεψαν στους κατόχους τους. Ένα από αυτά ήταν και το Tales from the Borderlands, που πλέον διατίθεται από την 2K Games όπως και τα υπόλοιπα παιχνίδια της σειράς Borderlands.
Στο διά ταύτα: γιατί τόσος ντόρος και τόσο μεγάλη εισαγωγή; Με λίγα λόγια, γιατί το Tales from the Borderlands είναι το πάντρεμα δύο στοιχείων που, εκ πρώτης όψεως, δύσκολα θα πίστευε κανείς πόσο καλά λειτουργεί. Εκεί που το Borderlands έχει χτίσει όνομα ως ένα από τα πιο διασκεδαστικά looter shooters, η Telltale έγινε γνωστή για adventure τίτλους που εστιάζουν στην πλοκή και τους χαρακτήρες επιτρέποντας στον παίκτη να λαμβάνει αποφάσεις που επηρεάζουν τη ροή και το τέλος του κάθε παιχνιδιού. Ένα πολύ βασικό στοιχείο των Borderlands, όμως, είναι το χιούμορ κι ένα ακόμη τα cel-shaded γραφικά του, κάτι που επίσης υιοθετούσε η Telltale. Ο κόσμος του Borderlands, επίσης, είναι αρκετά πλούσιος και μυστηριώδης ώστε να μπορεί με ευκολία να φιλοξενήσει μικρότερες σε κλίμακα, πιο προσωπικές ιστορίες. Μια από αυτές είναι και η περιπέτεια των Rhys και Fiona, των δύο πρωταγωνιστών του Tales from the Borderlands, δύο εντελώς διαφορετικών ανθρώπων που βρίσκονται μπλεγμένοι όταν κάτι φαινομενικά απλό πηγαίνει τραγικά λάθος. Συνταγή δοκιμασμένη και επιτυχημένη, οπότε το «ζουμί» δεν βρίσκεται στην καινοτομία αλλά στους χαρακτήρες και το σκηνικό.
Κατά τη διάρκεια των πέντε επεισοδίων, με έκαστο να διαρκεί από μία έως δύο ώρες αναλόγως το πόσο ενδελεχώς «σκαλίζει» τα πάντα ο παίκτης, αποκαλύπτονται ολοένα και περισσότερο οι προσωπικότητες των δύο πρωταγωνιστών. Ο Rhys είναι ο τυπικός φιλόδοξος υπάλληλος της μοχθηρής Hyperion, όπου ο συνήθης τρόπος να εξελιχθεί κάποιος είναι να μετατρέψει τα πτώματα των άλλων -μεταφορικά και μη- σε σκαλοπάτια. Στην άλλη πλευρά έχουμε την Fiona, μια επαγγελματία απατεώνα που βγάζει τα προς το ζην με οποιονδήποτε (συνήθως, όχι τόσο νόμιμο) τρόπο. Οι δυο τους γνωρίζονται όταν ο Rhys θέλει να πατήσει (ίσως κυριολεκτικά) στο πτώμα του προϊσταμένου του (που όχι απλά του στέρησε μια πολυπόθητη προαγωγή αλλά τον μετέτρεψε σε καθαριστή) χρησιμοποιώντας χρήματα της εταιρείας για να αγοράσει ένα Vault Key που ο προϊστάμενός του είχε συμφωνήσει να αποκτήσει. Κατεβαίνοντας στον αφιλόξενο πλανήτη Pandora, ο Rhys επιχειρεί να κλείσει τη συμφωνία όμως όλα πηγαίνουν στραβά και, μέσα σε όλα, το Vault Key ήταν ψεύτικο. Φυσικά, πίσω από το ψεύτικο κλειδί βρίσκεται η Fiona και όλη αυτή η… παρεξήγηση αποτελεί την εισαγωγή και την αφορμή για όσα ακολουθούν.
Από αυτό το σημείο κι έπειτα, συμβαίνουν τα πάντα. Ταξίδια στο διάστημα, μηχανοκίνητοι αγώνες θανάτου, προδοσίες και νέες συμμαχίες: δεν υπάρχει στιγμή βαρεμάρας καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Η ποιότητα των διαλόγων παραμένει υψηλή σε κάθε στάδιο της περιπέτειας, από το ακραίο χιούμορ για το οποίο είναι γνωστή η σειρά Borderlands έως τις πιο προσωπικές και στενάχωρες στιγμές. Παρόλα αυτά, η εναλλαγή από κωμωδία σε δράμα και τούμπαλιν ούτε κουράζει ούτε φαντάζει εκτός τόπου και χρόνου, ένα πραγματικό επίτευγμα. Η ισορροπία αυτή είναι ίσως το βασικότερο συστατικό στη φόρμουλα του Tales from the Borderlands, το οποίο ξεχωρίζει από προηγούμενες προσπάθειες της Telltale κυρίως λόγω αυτού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί μια ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή προς το τέλος του παιχνιδιού, η οποία για πολλούς παίκτες αποτέλεσε το αποκορύφωμα της ιστορίας. Οι δύο πρωταγωνιστές συνυπάρχουν με έξυπνο και διασκεδαστικό τρόπο, με τον καθένα να αφηγείται την ιστορία με τον δικό του τρόπο και τον άλλο είτε να τον διαψεύδει είτε να γεμίζει κάποια κενά που… πολύ βολικά ο προηγούμενος αγνόησε. Με αυτό τον τρόπο, η αφήγηση δεν είναι μονόπλευρη και η εναλλαγή χειρισμού μεταξύ των δύο χαρακτήρων δικαιολογείται, ενώ παρότι κάποια σημεία της πλοκής τα επισκεπτόμαστε δυο φορές τα γεγονότα δε θα είναι ίδια ακριβώς γιατί και οι δυο αφηγητές είναι αναξιόπιστοι.
Δεδομένου ότι το παιχνίδι λαμβάνει χώρα ανάμεσα στα Borderlands 2 και Borderlands 3, η γνώση των γεγονότων, χαρακτήρων και γενικότερης ιστορίας του σύμπαντος της σειράς είναι σίγουρα καλοδεχούμενη και δίνει επιπλέον βάθος σε διάφορες συζητήσεις, καταστάσεις και αναφορές. Από μόνο του, το βασικό αντικείμενο της πλοκής -το Vault Key- έχει τεράστια σημασία μέσα στον κόσμο του Borderlands. Βέβαια, δεν είναι απαραίτητο να τα γνωρίζει κάποιος για να απολαύσει το παιχνίδι καθαυτό, άλλη μια επιτυχία των δημιουργών του μιας και μπορεί ο οποιοσδήποτε να το απολαύσει, οποιαδήποτε κι αν είναι η σχέση του με το Borderlands - απλώς, οι φίλοι της σειράς θα το χαρούν λίγο περισσότερο. Ακόμη και η εισαγωγή είναι τυπική για ένα παιχνίδι Borderlands, με τους χαρακτήρες να χτυπούν με το αυτοκίνητό τους κατά λάθος ένα Skag που βρίσκεται στον δρόμο, ένα σήμα-κατατεθέν των παιχνιδιών. Πίσω στο gameplay, για τις περίπου 10 ώρες που διαρκεί το παιχνίδι ο παίκτης κατά βάση θα προχωράει, θα εξετάζει σημεία και αντικείμενα όμως περισσότερο θα επιλέγει προτάσεις διαλόγου ή ενέργειες πατώντας ένα από τέσσερα πλήκτρα. Για κάποιες επιλογές, υπάρχει και χρονικό όριο ενώ ακόμη και η μη επιλογή κάποιας απάντησης/ενέργειας θα έχει τις δικές της επιπτώσεις. Ο παίκτης δεν επηρεάζει τόσο τη ροή της πλοκής και ακόμη λιγότερο το τέλος του παιχνιδιού. Συγκεκριμένα, υπάρχουν δύο τέλη που μπορεί να δει κάποιος βάσει των επιλογών που κάνει καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, οι οποίες επηρεάζουν διάφορα σημαντικά κι ασήμαντα γεγονότα (θανάτους, συμμαχίες κλπ). Ανά πάσα στιγμή, ο παίκτης μπορεί να κάνει “Rewind” τα γεγονότα ενός επεισοδίου και να επιστρέψει σε πρότερο σημείο, σβήνοντας την πρόοδό του από εκείνο το σημείο κι έπειτα όμως δίνοντάς του την ευκαιρία να αλλάξει μια απόφαση χωρίς να ξεκινήσει όλο το παιχνίδι ή το επεισόδιο από το μηδέν – μια καλοδεχούμενη επιλογή για όσους «ξενερώσουν» με τις επιπτώσεις μιας επιλογής τους και δε θέλουν να συνεχίσουν με αυτά τα δεδομένα. Είναι εντελώς προαιρετική επιλογή, οπότε καμιά αντίρρηση ως προς τη συμπερίληψή της.
Συγκριτικά με παλαιότερα παιχνίδια της εταιρείας, υπάρχουν στιγμές όπου ο παίκτης έχει περισσότερη ελευθερία και η δράση εκτυλίσσεται λίγο πιο δυναμικά. Για παράδειγμα, αρκετά νωρίς στο παιχνίδι ο παίκτης αποκτά τον έλεγχο ενός πανίσχυρου ρομπότ, του Loader, μέσω του Rhys. Το Loader μπορεί να πυροβολεί και να προκαλεί καταστροφές με περισσή ευκολία, ενώ επίσης αποτελεί έναν εκ των πιο διασκεδαστικών χαρακτήρων του παιχνιδιού με τη συμπεριφορά και τον τρόπο ομιλίας του. Μπορεί κάποιοι να δουν μια ομοιότητα με το άλλο ρομπότ-εξυπνάκια, τον Claptrap, όμως οι ομοιότητες είναι μονάχα δύο: είναι ρομπότ, είναι εξυπνάκηδες. Κατά τα άλλα, είναι ένα άκρως απλοϊκό παιχνίδι από άποψης χειρισμού και δυνατοτήτων, οπότε οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται να το παίξει θα πρέπει να προετοιμαστεί για πολλούς διαλόγους, λίγη σκέψη και σχεδόν μηδαμινή πραγματική δράση. Το τελευταίο ίσως κουράσει, καθώς το τόσο περπάτημα γίνεται πολύ μονότονο και η δυνατότητα «τρεξίματος» κερδίζει επάξια τα εισαγωγικά: είναι αγχωμένο βάδην στην καλύτερη, σε καμιά περίπτωση τρέξιμο. Οποιοσδήποτε όμως έχει παίξει άλλα παιχνίδια τής Telltale ή έχει συνηθίσει τους αργούς ρυθμούς των παλιών adventure, δε θα ενοχληθεί στο ελάχιστο.
Η μηχανή γραφικών που χρησιμοποιεί η Telltale είναι, ας πούμε, ασταθής. Με λίγη έως και καθόλου δράση στην οθόνη, πάλι μπορεί να υπάρξουν ανεξήγητες πτώσεις στον ρυθμό των καρέ. Παρόλα αυτά, οι εκδόσεις του PlayStation 4, Xbox One και PC έχουν αμελητέο ή ανύπαρκτο αριθμό τέτοιων συμβάντων, ενώ παίζοντας το παιχνίδι σε PlayStation 5 για τις ανάγκες του review δεν παρατηρήθηκε ουδεμία στιγμή κακής απόδοσης. Δεδομένης της πιο φανταστικής και (κυριολεκτικά) εκρηκτικής δράσης που χαρακτηρίζει τη σειρά Borderlands, έναντι των υπολοίπων τίτλων τής Telltale, είναι ευτυχές που το παιχνίδι δεν υποφέρει από τέτοια προβλήματα.
Μια ευχάριστη ιστορία «νεκρανάστασης», λοιπόν, με ένα εξαιρετικά διασκεδαστικό παιχνίδι να επιστρέφει από το ψηφιακό Καθαρτήριο για να το απολαύσουν παλιοί και νέοι παίκτες. Επιτυχημένη κωμωδία, ουσιαστικές συγκινήσεις και λίγες σπίθες θέλησης για κάτι βαθύτερο σε ορισμένα σημεία, κάνουν το Tales from the Borderlands ένα από τα κορυφαία παιχνίδια που δημιούργησε η Telltale και ένα αξέχαστο δεκάωρο για οποιονδήποτε επισκεφτεί την Pandora.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity