Αυτή η εντύπωση μένει όχι μόνο από τα πλήρως ανασχεδιασμένα μενού (που εξακολουθούν να είναι όμορφα και χαοτικά ταυτόχροννα στο μάτι), το ολοκαίνουριο main theme που με τις πάμπολλες παραλλαγές του ντύνει πάρα πολλά τμήματα του τίτλου, αλλά και άλλες πινελιές όπως η μετάλλαξη των κλασικών Trophies, οι αλλαγές προτεραιοτήτων σε modes, το ελάχιστο αρχικό roster με μόλις οκτώ χαρακτήρες (τους ίδιους με το πρώτο Super Smash Bros.), αλλαγές σε ισορροπίες σε συγκεκριμένους χαρακτήρες, το πώς ξεκλειδώνετε τους πάντες κ.ο.κ. Μαζεμένα σας τα είπαμε. Και έχουμε ακόμα πολλά να εξηγήσουμε. Οπότε πάρτε βαθιά ανάσα. Πλέον το roster αγγίζει τους 72 χαρακτήρες, χωρίς να μετρούμε όσους θα έρθουν στο μέλλον ως DLC. 11 εξ αυτών είναι νέο αίμα και διαθέσιμοι ήδη στον τίτλο (αφού τους ξεκλειδώσετε) κάνοντας το σύνολο ακόμα πιο παλαβό και, θεωρητικά μόνο, ανομοιογενές. Οι μάχες αυξάνουν αυτήν τη φορά ταχύτητα και γίνονται πιο γρήγορες και σβέλτες σε σχέση με τα Brawl και SSB for Wii U, φέρνοντας το Ultimate πολύ κοντά στο Super Smash Bros. Melee του Gamecube, τον καλύτερο για πολλούς τίτλο της σειράς. Αλλαγές σε ισορροπίες και κινήσεις χαρακτήρων σε σχέση με το παρελθόν υπάρχουν, αλλά και παράπονα για ισορροπίες δύσκολα θα προκύψουν. Μικρές εξαιρέσεις υφίστανται, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Link, η βόμβα του οποίου πλέον δεν εκρήγνυται μόνη της μετά από μερικά δευτερόλεπτα, αλλά με εντολή από τον παίκτη. Αυτή η αλλαγή τού δίνει μεγάλο πλεονέκτημα όταν θέλει να κρατήσει αντίπαλο μακριά από την αρένα καθώς ο δεύτερος παλεύει με το ring out, τεχνική που μπορεί να ρωτηθεί «φθηνή» απέναντι στον αντίπαλο.
Οι νεότεροι χαρακτήρες της παρέας (Chrom, Daisy, Dark Samus, Ken, King K. Rool, Incineroar, Inkling, Isabelle, Richter, Simon, Ridley) είναι μια μίξη Echo Fighters και ολοκαίνουριων προσώπων. Ως Echo Fighters ορίζονται πλέον χαρακτήρες που βασίζονται κατά πολύ σε κάποιον άλλον εντός του roster, άλλα έχουν μικρές αλλαγές για να γίνουν ξεχωριστές οντότητες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα των δύο, Ruy και Ken, με τον δεύτερο να αποτελεί Echo character του πρώτου, με μικρές αλλαγές στην ταχύτητα του αλλά και στο moveset που εστιάζει κυρίως σε επιθέσεις με κλοτσιές. Περιπτώσεις νέων φρούτων, όπως οι King K. Rool και Incineroar, καταφέρνουν να δώσουν κάτι νέο στο σύνολο όσον αφορά στο fighting style του καθένα, αλλά και να ξεχωρίζουν σε βάρος, ταχύτητα, σετ κινήσεων και παλαβομάρα ώστε να βρείτε αυτόν που ταιριάζει στο δικό σας στιλ. Ο μηχανισμός μελάνης του μικρού Inkling που έχει μεταφερθεί από το Splatoon και καταφέρνει να δουλέψει και εδώ είναι ίσως η μεγαλύτερη απόδειξη αυτού. Και όταν το roster έχει ξεπεράσει τους 70 χαρακτήρες με εκπροσώπους από τόσο διαφορετικά και αταίριαστα franchises, αυτό είναι πραγματικό επίτευγμα.
Βέβαια με μόλις «ατομάκια» [σ.α.: όχι «μουρακλήδες»;] στην αρχή, το να ξεκλειδώσετε ακόμα 64 χαρακτήρες είναι βαριά δουλειά. Για αυτό το Super Smash Bros. Ultimate φροντίζει να προσφέρει και από έναν για ξεκλείδωμα σχεδόν μετά από κάθε σας δραστηριότητα. Τελειώσατε για πρώτη φορά το Classic Mode; Ορίστε νέος χαρακτήρας για να παλέψετε και αν νικήσετε να τον προσθέσετε στον roster. Κάνετε διάλειμμα από το Spirits Mode (μην βιάζεστε, θα τα πούμε και για αυτό); A New Challenger Approaches. Δώσατε πόνο με online battles και επιστρέφετε στο main menu (Τι είπαμε μόλις τώρα; Θα τα πούμε και για αυτό.); Πάλι ευκαιρία για ξεκλείδωμα νέου χαρακτήρα. Κάπως έτσι θα αποκτήσετε τους πάντες πολύ πιο γρήγορα απ' ότι ίσως περιμένετε. Ταυτόχρονα το τόσο περιορισμένο αρχικό roster καταλήγει μικρό βάσανο για κάποιον που θέλει να ξεκλειδώσει συγκεκριμένο χαρακτήρα και απλά δεν ξέρει πότε αυτό θα συμβεί. Αν θέλετε να χωθείτε στα άδυτα του internet για κουφούς οδηγούς και μυστικά (κυρίως μέσω του Classic Mode), υπάρχει μια ελπίδα παραπάνω να μάθετε ποιος ξεκλειδώνει στην πορεία. Αλλά και πάλι η κατάσταση δεν είναι ποτέ του χεριού σας.
Και μιας και αναφέραμε το Classic Mode καλό είναι να ξέρετε πως μιλάμε για την καλύτερη ίσως ενσάρκωσή του στη σειρά. Με μόλις 7 αναμετρήσεις τη φορά, το σύνολο είναι πολύ πιο εύπεπτο και μάλιστα οι μάχες είναι ζυγισμένες για το χαρακτήρα που επιλέξατε. Έτσι ο Link θα παλέψει μόνο με χαρακτήρες από το σύμπαν του The Legend of Zelda, η Bayonetta με οποιονδήποτε χαρακτήρα μπορεί να χαρακτηριστεί «αγγελικός» κ.ο.κ. Το μεγάλο δωράκι βρίσκεται πάντα στην τελική αναμέτρηση που, αναμενόμενα, οδηγεί σε boss fight. Για κάποιους χαρακτήρες αυτό είναι κλασικά Master/Crazy Hand. Για άλλους όμως υπάρχουν ολοκαίνουρια boss fights, όπως Ganon με τη μορφή από το τέλος του Ocarina Of Time, Rathalos από το Monster Hunter και Dracula από τη σειρά Castlevania. Οι συγκεκριμένες μάχες είναι ευχάριστες εκπλήξεις μιας και τα bosses δεν αντιμετωπίζονται ως κλασικοί αντίπαλοι αλλά ως μεγαθήρια που όντως ξεχωρίζουν, δεν χαρίζονται, γεμίζουν άνετα τη μισή οθόνη, έχουν αρκετά και ενδιαφέροντα μοτίβα για να σπάσουν τη μονοτονία των Crazy και Master Hand και τελικώς απαιτούν διαφορετική προσέγγιση από τον παίκτη. Όχι όμως τόσο διαφορετική που να τις κάνει ξένες στο σύνολο ή στο στιλ παιχνιδιού που ο τίτλος απαιτεί. Αυτές οι αναμετρήσεις είναι που κάνουν το mode να ξεχωρίσει περισσότερο απ' όλα και που τελικώς θα χαίρεστε να το παίζετε ξανά και ξανά.
Ταυτόχρονα είναι το mode με το οποίο θα ασχοληθείτε λιγότερο, όπως και με την κατηγορία Mob Smash (που περιλαμβάνει πρακτικά όλα τα survival modes για έως και τέσσερις παίκτες). Όχι γιατί δεν αξίζουν, αλλά γιατί σας περιμένουν τόσα άλλα. Η επιστροφή των Miis ως χαρακτήρες που μπορείτε να φέρετε στα μέτρα σας για τα περισσότερα modes είναι κάτι δεδομένο, η χρήση amiibo επίσης δεδομένη αλλά πλέον χωρίς αίγλη και νόημα. Νόημα ευτυχώς έχει ολόκληρη η κατηγορία "Smash" για τοπική διασκέδαση για έως και οκτώ παίκτες μέχρι δακρύων και υποκατηγορίες που χαλάνε φιλίες. Στην πράξη το συγκεκριμένο mode είναι το πιο κλασικό όλων και σε αυτό θα εστιάσετε όταν έρθει η παρέα στο σπίτι. Και ακόμα και σε portable mode με 8 άτομα στην οθόνη να κάνουν χαμό, τα 60 ακατέβατα frames του Switch δεν σας αφήνουν ούτε να σκεφτείτε το ενδεχόμενο τεχνικής γκρίνιας. Έχουμε όμως και τον ογκόλιθο της παρέας, που δεν είναι το online mode. Είναι το Spirits Mode (a.k.a. World of Light, a.k.a. Adventure mode, a.k.a. ας αποφασίσει κάποιος παιδιά). Το κοινό αποζητούσε ένα ακόμα single player mode εφάμιλλο του The Subspace Emissary από το Super Smash Bros. Brawl εδώ και καιρό. Ο Sakurai άκουσε και γενικά καλά να πάθουμε. Το Spirits Mode έχει μια ιστορία που όπως πάντα δεν λέει πολλά, δεν πάει βαθιά αλλά είναι αρκετή για να κρατάει κάποια συνοχή και να μην σας ενοχλεί. Η ουσία του mode είναι απλή. Ένας μόνο παίκτης καλείται να πολεμήσει σε μάχες με παλαβούς όρους και συνθήκες. Τεράστιοι αντίπαλοι, πατώματα που προκαλούν ύπνο, αόρατες απειλές, χειρισμοί που αντιστρέφονται και ένας σκασμός άλλοι παράγοντες και καταστάσεις βρίσκονται στο διάβα σας, με πολλές από αυτές να είναι απλά απροσπέλαστες. Πώς λοιπόν θα βγείτε νικητές σε κάτι τόσο παράταιρο; Με τα ίδια τα Spirits.
Κάθε Spirit είναι η ψυχή ενός χαρακτήρα (όχι απαραίτητα κεντρικού) από όλα τα franchises που εκπροσωπούνται στο roster του Super Smash Bros. Ultimate και όχι μόνο. Κάθε τέτοιο Spirit δίνει είτε επιθετικά είτε αμυντικά πλεονεκτήματα στον παίκτη για την εκάστοτε μάχη. Σκεφτείτε το πρακτικά σαν αντικείμενο που προσθέτει ιδιότητες. Τα Spirits μπορείτε να τα αποκτήσετε κερδίζοντας μάχες στο Spirits Mode, αγοράζοντάς τα, θυσιάζοντας μερικά για να κάνετε summon καινούρια και γενικά με ένα σκασμό τρόπους. Ήδη η Nintendo έχει ξεκινήσει και events περιορισμένης διάρκειας στο συγκεκριμένο mode με Spirits που δεν θα βρείτε διαφορετικά. Οπότε μπορείτε να τα πείτε ακόμα και collectibles. Τα Spirits χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Primary και Support. Τα δεύτερα «καρφιτσώνονται» πάνω στα πρώτα για να αποκτήσετε το συνδυασμό που κερδίζει ανά περίσταση. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ό,τι συνδυασμό θέλετε σε κάθε μάχη, με τις αλλαγές να είναι άμεσες, εύκολες και χωρίς παραπάνω απαιτήσεις. Όλα τους προσφέρουν αλλαγές στα στατιστικά του παίκτη, αν και τα Primary Spirits παίζουν φαινομενικά μεγαλύτερο ρόλο στο αν έχετε ελπίδα απέναντι στον αντίπαλο, που έχει φυσικά και αυτός τα δικά του Spirits. Αυτό προκύπτει μέσω των τριών κατηγοριών στις οποίες χωρίζονται τα Primary Spirits: Grab, Attack, Shield, με τη λογική του κλασικού συστήματος «πέτρα-ψαλίδι-χαρτί» να εφαρμόζεται για το ποιο Spirit χάνει και ποιο κερδίζει σε κάθε περίπτωση. Τα Primary Spirits μπορούν επίσης να κάνουν level up, είτε με μάχες είτε με αντικείμενα που κερδίζετε απλά παίζοντας τον τίτλο. Και μερικά από αυτά, φτάνοντας στο μέγιστό τους level, μεταμορφώνονται σε νέο Spirit με νέες ιδιότητες και νέα levels για να ανεβάσετε.
Στην πράξη τα Support Spirits κάνουν πολύ περισσότερη διαφορά στη μάχη. Το Primary Spirit θα δώσει ένα κεντρικό buff στον παίκτη (όπως μεγαλύτερη αντίσταση σε επιθέσεις με φωτιά), όμως τα Support Spirits είναι αυτά που η ποικιλία τους μπορεί να προσαρμόσει το χαρακτήρα σε κάθε παλαβή απαίτηση μιας μάχης. Και, κακά τα ψέματα, σε συγκεκριμένες αναμετρήσεις που είναι αρχικά απροσπέλαστες, το κατάλληλο Support Spirit είναι αυτό που τελικά θα σας σώσει και όχι το Primary. Ταυτόχρονα, αν έχετε όρεξη για σκανταλίτσες, όσο πιο αδύναμη είναι η ομάδα των Spirits σας απέναντι σε αυτήν του αντιπάλου (υπάρχει συγκεκριμένη ένδειξη για αυτό ακριβώς το εύρος δύναμης), τόσες περισσότερες οι ανταμοιβές σας.
Μπορείτε ακόμα και να εκπαιδεύσετε τα Spirits σας σε συγκεκριμένα Dojos για να μάθουν νέες ιδιότητες ή να τα στείλετε σε dungeons για να ψάξουν μόνα τους εκεί για ανταμοιβές. Καμία όμως από αυτές τις δύο ενέργειες δεν είναι συγκρίνεται με το τι προσφέρει αναλογικά το απλό κλωτσομπουνίδι από εσάς. Οπότε είναι πράγματα που μπορείτε απλά να αγνοήσετε μιας και η επένδυση χρόνου σε αυτές τις ενέργειες δεν αξίζει. Αυτό που καλό είναι να μην αγνοήσετε είναι τα boss battles που έρχονται αυτούσια από το Classic Mode και είναι απλά δικαιολογία για ακόμα μερικές ξεχωριστές αναμετρήσεις αλλά και για να δώσετε πόνο και με το skill tree. Στις πρώτες ιδιότητες που θα ξεκλειδώσετε είναι απλά σαν να έχετε μερικά Spirits μόνιμα επάνω σας και η αλλαγή δεν είναι και τόσο μεγάλη. Φτάνοντας όμως στο τέλος, όπου μπορεί να καταλήξετε μέχρι και με 2 συνεχόμενα Final Smash attacks στο τσεπάκι σας, η διαφορά είναι σημαντική και ουσιώδης.
Καλά όλα αυτά βέβαια αλλά θέλουν και ένα setting για να λάβουν χώρα. Θα βρείτε τις μάχες του Spirits Mode διάσπαρτες σε ένα μεγάλο χάρτη, περιοχές του οποίου ξεκλειδώνουν σιγά σιγά, μαζί με τους κεντρικούς χαρακτήρες της σειράς. Κάθε ένας από αυτούς που κερδίζετε εδώ σε μια αναμέτρηση, ξεκλειδώνει και για το συγκεκριμένο mode και για όλον τον τίτλο. Και με δεδομένο πως εδώ μπορείτε να πολεμήσετε μαζί τους ξανά και ξανά και πως είναι από τις ελάχιστες μάχες του Spirits Mode που δεν είναι απαραίτητο να επενδύσετε σε Spirits λόγω βαθμού δυσκολίας, κάνουν το ξεκλείδωμα των χαρακτήρων πιο εύκολο (και λιγότερο τυχαίο), σε σχέση με τα άλλα modes του Super Smash Bros. Ultimate. Δεν ισχύει όμως το ίδιο και για την την πλοήγηση στο χάρτη μιας και όχι απλά δεν υπάρχει μόνο ένα μονοπάτι, αλλά υπάρχουν μικροί λαβύρινθοι παντού. Αν δεν έχετε αποκτήσει συγκεκριμένα Spirits για να νικήσετε συγκεκριμένες μάχες και να προχωρήσετε παρακάτω σε φρέσκες περιοχές, καταλήγετε να ξεκλειδώνετε άναρχα μικρά κομμάτια του χάρτη ελπίζοντας να πάτε κάπου παρακάτω. Βάλτε και μερικά εντονότατα ξεσπάσματα δυσκολίας στην πορεία και θα χαίρεστε που τα Joy-Cons είναι από κατασκευής τους σε 2 κομμάτια και όχι ένα. Ο χάρτης είναι πραγματικά τεράστιος και χωρίς fast travel πολλές φορές η κατάσταση γίνεται κουραστική. Το γεγονός πως και εδώ δεν ξέρετε σε ποια πλευρά του χάρτη βρίσκεται μάχη με κεντρικούς χαρακτήρες που είναι πιο ζυγισμένοι στα μέτρα σας για να τους ξεκλειδώσετε και απλά πάτε στα τυφλά είναι από τη μια ευκαιρία για να πειραματιστείτε με πολλούς περισσότερους μαχητές. Από την άλλη ο παίκτης μπορεί να παίζει για ώρες χωρίς να μπορεί να ξετυλίξει το ταλέντο του μιας και απλά δεν έχει την επιλογή. Και όσο όμορφα, καλοσχεδιασμένα και γεμάτα χαρακτήρα και αν είναι συγκεκριμένα σημεία του χάρτη που λειτουργούν ακόμα και ως μικροί γρίφοι (όπως αυτό που εμπνέεται από το Castelvania), ο χάρτης του Spirits Mode είναι περισσότερο ταλαιπωρία παρά ευχαρίστηση. Ακόμα και χωρίς αυτό το βραχνά στη μέση, οι μάχες είναι πάρα πολλές και παρά τη φαντασία και σπιρτάδα των developers στην προσπάθειά τους να τις κάνουν διαφορετικές, η αίσθηση της επανάληψης θα έρθει, έστω και αν όχι αμέσως.
Για μια απλή ολοκλήρωση του mode θα χρειαστείτε άνετα 20 ώρες και μετά σας περιμένει New Game Plus, υψηλότερα επίπεδα δυσκολίας και πολλαπλοί τερματισμοί. Η τελική αναμέτρηση του λεγόμενου «πραγματικού» τερματισμού είναι τόσο καλή που σχεδόν διαγράφει όλα τα κακώς κείμενα του Spirits Mode. Ναι, είναι τόσο καλή και ευχάριστα εξαντλητική. Αν και πάντα αυτό το «σχεδόν» θα υπάρχει στην εξίσωση. Το Spirits Mode είναι ωδή στο single player του Super Smash Bros. Ultimate. Τι γίνεται όμως αν ο κολλητός μας μένει στη Ζουαζιλάνδη και εσείς στο Παγκράτι [σ.α.: της Παγκραζιλάνδης;]; Ώρα για online mode. Περιέργως τα πράγματα εδώ είναι λιγότερο πολύπλοκα από το Spirits mode, αν και δεν είναι και πάλι απλά. Τις πρώτες ημέρες κυκλοφορίας του τίτλου (περίοδος πριν από την οποία το online play δεν ήταν καν διαθέσιμο για δοκιμή για τον Τύπο) η κατάσταση ήταν κάθε άλλο παρά κολακευτική. 2 patches μετά τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα αλλά και πάλι όχι ιδανικά. Για αρχή, όσον αφορά στην κατηγορία Quickplay, μας χαιρετά η προτεραιότητα για να βρεθείτε άμεσα σε match. Το matchmaking πλέον κοιτά να σας βρει παίκτες που έχουν θέσει ίδιες επιλογές στα match rules. Τα matches βρίσκονται πολύ γρήγορα και δεν θα περιμένετε για να μπείτε σε δράση, παρά τις προειδοποιήσεις της Nintendo για το αντίθετο. Μπορείτε να παίξετε είτε μόνοι σας είτε με ακόμα έναν παίκτη στην ίδια κονσόλα και να δώσετε πόνο ως άλλοι Μπόλεκ και Λόλεκ. Συνολικά γίνεται καλή δουλειά στο να βρεθείτε σε matches με τους κανόνες που προτιμάτε. Δεν μιλάμε για 100% επιτυχία, αλλά σε γενικές γραμμές το ταίριασμα είναι σωστό και πολύ πιο καλό σε σχέση με την πρώτη περίοδο μετά την κυκλοφορία.
Αντίστοιχα, σωστό πλέον είναι και το ταίριασμα με βάση το GSP (Global Smash Power). Αυτό είναι στην πράξη το score σας μόνο για το online mode, το οποίο αυξάνεται και μειώνεται με νίκες και ήττες αντίστοιχα. Αν λοιπόν δεν θέσετε custom rules, παρόλο που και με αυτούς ενεργούς παίζει ρόλο, το GSP είναι αυτό που σας φέρνει κοντά με άλλους παίκτες για να αναμετρηθείτε. Όσο πιο κοντινό το GSP σας, τόσο πιο καλό το ταίριασμα. Και πάλι δεν είναι τέλεια η διαδικασία, είναι όμως αρκετά καλό το αποτέλεσμα ώστε οι μάχες να είναι ισορροπημένες. Κάποιος που παίζει με Sonic εκεί έξω το ξέρει σίγουρα και ελπίζουμε να διαβάζει αυτές τις γραμμές. Ο συνδυασμός GSP και match rules είναι πρακτικά ο καλύτερος τρόπος για να βρείτε αντίπαλο στα δικά σας κυβικά και σε αναμέτρηση που σας αρέσει.
Μπορείτε αν θέλετε απλά να παρακολουθήσετε αγώνες άλλων ή ακόμα και να αφήσετε τον τίτλο να ψάχνει online match για εσάς και, μέχρι να βρει το κατάλληλο, εσείς να παίζετε οποιοδήποτε άλλο mode του τίτλου. Δεν καταφέραμε ποτέ να ολοκληρώσουμε κάτι πέρα από μια γρήγορη πλοήγηση στα μενού με αυτήν την επιλογή, μιας και βρίσκαμε match γρήγορα και εύκολα. Tο Battle Arena mode σάς επιτρέπει να φτιάξετε κλειστά rooms για έως και οκτώ παίκτες και να διαλυθείτε σε αγώνες για έως και τέσσερις εξ αυτών, με τους υπόλοιπους να περιμένουν τη σειρά τους. Συγκεκριμένοι κανόνες που ορίζει ο δημιουργός κάθε Battle Arena είναι οι καταλύτες για το ποιος/ποιοι παίκτες φεύγουν κάθε φορά από ένα match για να μπουν οι επόμενοι που περιμένουν στην ουρά. Είναι το καλύτερο σημείο για να παίξετε με φίλους, αφού ελέγξετε πρώτα πόσο καλή σύνδεση στο internet έχουν οι αντίπαλοι και σύμμαχοί σας. Αυτό ο έλεγχος που δεν μπορεί να γίνει εντός του τίτλου, αλλά μόνον με δική σας συνεννόηση. Αν δεν τον κάνετε, πολλά και διάφορα σάς περιμένουν.
Ο ίδιος ο Sakurai ανέφερε πριν την κυκλοφορία του τίτλου πως η ενσύρματη σύνδεση του Switch στο internet είναι η καλύτερη λύση για να παίξετε χωρίς προβλήματα. Όλα όμως κρίνονται και από το τι γίνεται με τη σύνδεση ενός από τους άλλους παίκτες. Έστω και ένας να αντιμετωπίζει προβλήματα, ολόκληρο το match μπορεί να πάει περίπατο, με μικρά έως και τεράστια slowdowns, σε σημείο που απλά δεν μπορείτε να παίξετε. Πάνω στα πειράματά μας σίγουρα γίναμε κι εμείς κομμάτι του προβλήματος για κάποιες άμοιρες ψυχές εκεί έξω και τα συμπεράσματα είναι σχετικά αναμενόμενα. Με χρήση καλωδίου, όλα πηγαίνουν αρκετά καλά. Υπάρχουν και πάλι slowdowns σε αγώνες, όχι πάντα, αλλά όχι και σπάνια, που δείχνουν να συμβαίνουν χωρίς πραγματικό λάθος από τον παίκτη. Ποτέ όμως δεν πεταχτήκαμε εκτός αγώνα από φαινομενικά κακή σύνδεση. Παρατηρήσαμε πως μετά από σειρά αναμετρήσεων με τους ίδιους παίκτες, όταν συγκεκριμένος εγκατέλειπε το session, τα πράγματα βελτιωνόντουσαν κατά πολύ. Οπότε η δική του σύνδεση κάπου έκανε σε όλους μας κακό. Με χρήση WiFi και εκτός Dock, η απόσταση μας από το router ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα για την απόδοση. Όταν τελικά κάτσαμε 2 μέτρα μακριά του, καταλήξαμε με αναμετρήσεις που είχαν μερικές φορές καλύτερη απόδοση ακόμα και από αυτές με την ενσύρματη σύνδεση. Συνολικά πάντως πτώσεις στην ταχύτητα είναι μια κατάσταση που δείχνει να βελτιώνεται, αλλά εξακολουθεί να είναι εκεί. Και σε έναν τίτλο όπως το Super Smash Bros. Ultimate, η απουσία τους επιβάλλεται για να πάνε όλα καλά.
Επιβάλλεται βέβαια και η χρήση άλλου χειριστηρίου πέρα από τα Joy-Cons, μιας και τα λιλιπούτεια πλήκτρα και οι αναλογικοί του μοχλοί είναι ό,τι πρέπει για κράμπες. Το Pro Controller ή χειριστήριο αντίστοιχου μεγέθους είναι απαραίτητο για να επιβιώσετε όχι μόνο στο online, αλλά και στις υψηλότερης δυσκολίας μάχες του τίτλου. Αν η επένδυση από μεριά σας δεν έχει γίνει, δεν υπάρχει καλύτερη ώρα. Γενικά όμως το Super Smash Bros. Ultimate είναι τίτλος που στο Switch ταιριάζει κυρίως όταν αυτό είναι συνδεδεμένο σε μεγάλη οθόνη. Τα matches 8 παικτών και κάθε άλλη περίσταση στην οποία η camera μένει πιο πίσω για να χωρέσει ολόκληρη τη δράση στο κάδρο, δεν ζορίζει μεν καθόλου το Switch, ζορίζει όμως τα μάτια σας. Οπότε μην το παίξετε παλικάρια. Καθίστε αναπαυτικά στον καναπέ σας.
Με κάθε νέα της κυκλοφορία η σειρά Super Smash Bros. γίνεται μεγαλύτερη, πολυπλοκότερη και ομορφότερη. Ίσως δεν καταφέρουμε ποτέ ξανά αντίστοιχο άλμα από το Super Smash Bros. στο Super Smash Bros. Melee, όμως το Ultimate είναι ό,τι πιο κοντινό σε αυτό μέχρι σήμερα. Ο πυρήνας έρχεται μεν από το Wii U, αλλά οι προσθήκες, αλλαγές και διορθώσεις σε ισορροπίες και μεράκι που το περιβάλλει το κάνουν πρακτικά ολοκαίνουρια προσθήκη στη σειρά, τόσο γνώριμο και φρέσκο την ίδια στιγμή. Το Spirits Mode είναι ίσως η μεγαλύτερη ομολογία της Nintendo πως ακόμα νοιάζεται σοβαρά για το single player στη σειρά. Μάλλον ο ενθουσιασμός και ο ζήλος τούς παρέσυρε και ξεφύγανε παραπάνω απ' όσο έπρεπε. Κάτι που ευτυχώς δεν «σπάει» το mode, αν και σίγουρα μπορούσε να είναι καλύτερα ισορροπημένο σε σημεία. Το online mode και πάλι δεν απέφυγε τα προβλήματα αν και είναι ήδη εμφανές πως η Nintendo ακούει το feedback και προσαρμόζεται για να βελτιωθεί. Είναι όμως θλιβερό πως προβλήματα που υπήρχαν στα online modes του Wii U και σχεδόν κατέστρεψαν τα αντίστοιχα του SSB Brawl στο Wii είναι και πάλι εδώ, δέκα χρόνια μετά την αρχική ενασχόληση της Nintendo με το online play στη σειρά. Τα τελευταία patches μάς γεμίζουν αισιοδοξία. Έπρεπε όμως η Nintendo να παραδώσει εξ αρχής καλύτερο κώδικα για το online.
Στο τελευταίο τεράστιο Nintendo Direct για το Super Smash Bros. Ultimate, ο Masahiro Sakurai ανοιγόκλεισε κάποια στιγμή χαριτωμένα τα μάτια του και δήλωσε: «Αναρωτιέμαι αν θα καταφέρω ποτέ να κάνω διάλειμμα». Ευχόμαστε να αντέξει χωρίς να κάνει για να βλέπουμε πάντα τέτοια αποτελέσματα. Γιατί όταν δεν ξεκουράζεται τα battle results δείχνουν πως όντως έχουμε το πιο Ultimate Smash Bros. στην ιστορία. Σε όνομα και σε χάρη.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity