Κάνοντας μια αναδρομή στα fighting games που έχουν περάσει από τα χέρια μας τα τελευταία 30 χρόνια, θα λέγαμε εκ του ασφαλούς ότι το UFC 3 είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί για την πρωτιά στην κατηγορία simulation. Όχι ότι δεν έχει κι αυτό τα θέματά του, αλλά, σε σχέση με οτιδήποτε άλλο, βρίσκεται πολύ μπροστά σε περισσότερους από έναν τομείς. Πρώτο και κύριο, η παρουσίαση των αθλητών. Η καλή δουλειά που έχει γίνει είναι ολοφάνερη. Όχι μόνο στη λεπτομερή αποτύπωση των χαρακτηριστικών του προσώπου και του σώματός τους, αλλά και στη συμπεριφορά τους μέσα στο οκτάγωνο. Ναι, όσο και αν σε ορισμένους προκαλεί ανάμεικτα αισθήματα, είναι πραγματική απόλαυση να βλέπει κανείς τον Conor McGregor να κομπάζει σαν παγόνι, να κοκορεύεται σα μικρό παιδί έπειτα από κάθε νίκη. Ένας άλλος τομέας είναι το motion capture. Οι κινήσεις των μαχητών βρίσκονται πολύ κοντά στα όρια της πραγματικότητας. Οι γροθιές που προσγειώνονται στο πρόσωπο των αντιπάλων, οι κλοτσιές που κάνουν τα γόνατα να λυγίζουν, οι συσπάσεις του σώματος έπειτα από κάθε χτύπημα αλλά και τα σχετικά εφέ, όπως ο ιδρώτας που σκορπίζεται δεξιά και αριστερά, το αίμα που βάφει τα ρούχα και το καναβάτσο, οι μελανιές που αποτυπώνονται στο κορμί και τα πρησμένα μάτια, είναι στοιχεία που καθοδηγούν την προσομοίωση. Το ίδιο συμβαίνει με τους διαιτητές και το υπόλοιπο βοηθητικό προσωπικό. Δίχως την παραμικρή διάθεση για υπερβολές, αν δεν υπήρχε η δόνηση να θυμίζει στους παίκτες ότι κρατάνε χειριστήριο, ώρες ώρες υπάρχει η αίσθηση πως η δράση εκτυλίσσεται ζωντανά, να παρεμβάλλεται το τηλεοπτικό γυαλί.
Το σύστημα μάχης έχει αρκετό βάθος. Κάθε αθλητής, ανάλογα με το σε ποια πολεμική τέχνη ειδικεύεται, έχει τις δικές του κινήσεις που τον κάνουν να ξεχωρίζει. Οι έμπειροι παίκτες δεν θα αργήσουν να βρουν τα πατήματά τους. Για τους αρχάριους υπάρχει πολύς δρόμος πριν καταφέρουν να φτάσουν σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο, που θα τους επιτρέψει να αγωνιστούν σε normal επίπεδο δυσκολίας. Όσοι κάνουν το λάθος να μην ξεκινήσουν από το easy το μόνο βέβαιο είναι πως θα γίνουν οι καλύτεροι πελάτες του φαρμακείου σε γάζες, έμπλαστρα και ό,τι άλλο χρησιμοποιείται για την επούλωση πληγών. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Ούτως ή άλλως αγοράζοντας κάτι, εκείνοι που κάνουν συνειδητή επιλογή, περιμένουν να διατηρήσει το ενδιαφέρον τους για όσο το δυνατό περισσότερο διάστημα. Και μέσω της κλιμακούμενης δυσκολίας του, το UFC 3 τα καταφέρνει και σε αυτόν τον τομέα. Οι αγώνες χωρίζονται σε δύο διαφορετικά κομμάτια. Ας μας επιτραπεί η έκφραση, σε αυτό όπου οι αθλητές παλεύουν όρθιοι με χέρια και με πόδια, και σε αυτό που διαδραματίζεται στο έδαφος, όπου με λαβές, ο ένας προσπαθεί να βρεθεί σε πλεονεκτική θέση, υποτάσσοντας τον άλλο. Στην πρώτη περίπτωση, οι παίκτες έχουν στη διάθεσή τους όλες τις απαραίτητες μπουνιές και κλοτσιές, είτε ψηλές είτε χαμηλές, αλλά και μια σειρά από πιο τεχνικές κινήσεις όπως εναέρια χτυπήματα με τα γόνατα ή χτυπήματα με τους αγκώνες. Εννοείται ότι πέρα από την επίθεση υπάρχουν και οι αντίστοιχες δυνατότητες άμυνας αλλά ακόμα και προσποιήσεις με το κεφάλι, που αρκετές φορές αποσπούν την προσοχή των αντιπάλων.
Ουσιαστικά health bar δεν υπάρχει. Μονάχα εμφανίζονται κάποιες ενδείξεις όταν η κατάσταση του κεφαλιού ή του σώματος χτυπάει κόκκινο, κάτι που ουσιαστικά αποτελεί και προειδοποίηση ότι αν κάποιος δεν φυλαχτεί άμεσα, τότε φλερτάρει επικίνδυνα με το νοκ άουτ. Ο παράγοντας που πρέπει να προστατευθεί ως κόρη οφθαλμού είναι το Stamina. Στο UFC αυτό που παίζει μεγάλο ρόλο είναι η τακτική και πολύ λιγότερο η ικανότητα να επιφέρει κάποιος συνεχόμενα χτυπήματα. Στη δεύτερη περίπτωση οι αντοχές του μειώνονται με μεγάλη ταχύτητα και μπορεί να φτάσει στο τέλος του πρώτου γύρου να μην μπορεί να δώσει περισσότερα από δύο συνεχόμενα χτυπήματα. Πέρα από το ότι όσο λιγότερες οι αντοχές, τόσο πιο ευάλωτος γίνεται ο μαχητής στις ορέξεις του αντιπάλου. Ναι μεν το stamina επανέρχεται μέχρι ενός σημείου από ένα γύρο στον άλλο, όμως αν έχουν σπαταληθεί μεγάλα αποθέματα ενέργειας, τότε η αναπλήρωσή του δεν πραγματοποιείται στο ακέραιο. Οπότε γρήγορα θα ξεχαστούν οι arcade καταστάσεις και τα multi combos. Το πνεύμα που πρέπει να επικρατεί συμπυκνώνεται στη φράση που πρόσφατα ακούσαμε σε δημοφιλή σειρά υπερηρώων. «Όσο μπορείς να αμύνεσαι, άσε τον άλλο να σε χτυπάει. Στο τέλος θα κουραστεί και τότε θα είναι του χεριού σου».
Στο έδαφος η μορφή των μαχών αλλάζει τελείως. Εκεί ναι μεν αρχικός σκοπός είναι η εξουθένωση του αντιπάλου, μηδενίζοντας το stamina bar του, όμως η όποια τακτική μπορεί να ακολουθηθεί είναι βασισμένη σε μια σειρά από προκαθορισμένες επιλογές. Μοιάζει με mini game και αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με όσα αναφέρθηκαν στην παραπάνω παράγραφο. Ίσως η ομάδα ανάπτυξης θέλει με αυτόν τον τρόπο να ξεχωρίσει ακόμα περισσότερο τα δυο κομμάτια της μάχης (μάλιστα μπορεί να υπάρξουν και αγώνες που δεν θα υπάρξει καν επαφή στο έδαφος), ίσως θέλει να μη φορτώσει τους παίκτες με την απομνημόνευση περισσότερων συνδυασμών πλήκτρων. Όμως σε κάθε περίπτωση, για χάρη της συνοχής του gameplay και προαιρετικά για όσους επιθυμούν κάτι τέτοιο, πρέπει να προσφέρει μια εναλλακτική. Καλή η απλοποίηση, αλλά ακόμα καλύτερο να ικανοποιούνται όλες οι απαιτήσεις. Τα ίδια και χειρότερα με τις λαβές υποταγής. Εκεί, πραγματικά, το να μπορέσει να ξεφύγει κάποιος από μια τέτοιου είδους λαβή, είναι σαν να προσπαθεί να φάει μια μπουκιά από καρβέλι που μόλις ξεφουρνίστηκε. Τι δεξιά, τι αριστερά, τι πάνω, τι κάτω, οι πιθανότητες καψίματος ξεπερνούν τα όρια της βεβαιότητας. Ακόμα και στην απλοποιημένη του μορφή (button mashing) το σύστημα υποταγής κλείνει σχεδόν πάντοτε το μάτι στον αντίπαλο. Εκεί μπαίνουν αρκετές σκέψεις σχετικά με το balancing. Γιατί μπορεί μεν να έχει ξυλοφορτωθεί περισσότερο ο αντίπαλος, μπορεί ο παίκτης να έχει ακολουθήσει την τέλεια τακτική, όμως μια τέτοια στιγμή, μπορεί να τα καταστρέψει όλα.
Όποιος γυρίσει και πει ότι το UFC 3 πάσχει από έλλειψη περιεχομένου, τότε καλό θα είναι να ψάξει αν έχει βάλει στο drive το σωστό δισκάκι. Ό,τι και να ζητήσει κάποιος, η ομάδα ανάπτυξης έχει φροντίσει να το περιλάβει στο παιχνίδι. Καταρχάς υπάρχουν σχεδόν 230 αθλητές, χωρισμένοι σε 10 κατηγορίες, εκ των οποίων οι δύο είναι γυναικείες. Όχι, μη βιαστεί κανείς να τις χαρακτηρίσει ως αδύναμες ή ανίκανες να παλέψουν. Το αντίθετο ισχύει. Για όσους έχουν την απορία αν υπάρχει η Ronda Rousey, η απάντηση είναι ναι. Όμως δεν τυχαίνει της ίδιας προβολής με περίπου δυο χρόνια πριν οπότε και μεσουρανούσε. Ένα μεγάλο μέρος του χρόνου τους οι παίκτες θα το περάσουν στις local μάχες. Εκεί εκτός από το να ακολουθήσουν τους κλασικούς κανόνες, υπάρχουν και επιλογές για διεξαγωγή αγώνων με custom rules, που μπορεί να μεταφράζονται ακόμα και σε εξ αρχής προβάδισμα υπέρ του παίκτη ή του αντιπάλου. Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον mode είναι τα knock out matches, όπου νικητής είναι αυτός που θα καταφέρει πρώτος να μηδενίσει την μπάρα ενέργειας του αντιπάλου. Άμεσα κατανοητό ότι το εν λόγω mode δίνει τα ρέστα του όταν παίζετε με αντίπαλο όχι το ΑΙ, αλλά ένα φίλο σας και είναι απορίας άξιο γιατί δεν περιλαμβάνεται στις επιλογές του online mode. Ναι, υπάρχει και online gameplay και μάλιστα όσες φορές δοκιμάστηκε, όχι μόνο το matchmaking ήταν ταχύτατο αλλά δεν αντιμετωπίστηκε το παραμικρό lag. To πολύ θετικό είναι ότι υπάρχει επιλογή αποστολής προσκλήσεων σε φίλους που είναι επίσης κάτοχοι του παιχνιδιού, οπότε δεν είναι απαραίτητο να τους έχετε συνεχώς δίπλα σας για να βγάζετε το άχτι σας πάνω τους.
Το career mode είναι αρκετά διασκεδαστικό, αν και από ένα σημείο και μετά ακολουθείται συνεχώς το ίδιο μοτίβο. Ξεκινώντας σχεδόν από το μηδέν και από αρένες που θα ζήλευαν ακόμα και τον Τάφο του Ινδού (κλειστό Λ. Αλεξάνδρας), σκοπός είναι, τι άλλο, από την κατάκτηση της κορυφής. Η επιτυχία εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και υπάρχει απόλυτη ελευθερία ως προς το δρόμο που θα ακολουθήσει ο καθένας. Πάντως, όσα χρήματα και αν ξοδευτούν για διαφήμιση, όσα posts και αν πραγματοποιηθούν στα social media, δίχως σκληρή προπόνηση δεν πετυχαίνει κανείς. Μόνο έτσι θα έρθουν οι νίκες, θα προκαλέσετε το ενδιαφέρον όσων κινούν τα νήματα στο UFC, θα μπορέσετε να υπογράψετε σημαντικά συμβόλαια που θα αποφέρουν μεγάλα κέρδη, θα κάνετε τον πρόεδρο του UFC, Dana White, να μπει στο αεροπλάνο για να σας παρακολουθήσει. Από εκεί και πέρα, εκτός από τη φυσική, πρέπει να διαχειριστείτε και την οικονομική σας κατάσταση, μιας και τίποτα δεν χαρίζεται. Όσο καλύτερες συνθήκες προπόνησης επιθυμείτε, τόσο περισσότερα πρέπει να πληρώνετε σε ενοίκια. Να σημειωθεί μάλιστα ότι το Rocky IV ήταν απλά μια ταινία. Ναι μεν μπορείτε και εσείς να χρησιμοποιείτε το «φτωχικό» προσωπικό σας γυμναστήριο, όμως, με τα σημερινά δεδομένα, με τον τρόπο αυτό δεν εξασφαλίζεται η οποιαδήποτε επιτυχία.
Μια ευχάριστη έκπληξη περιμένει τους fans του Ultimate Team mode. Από φέτος, η EA αποφάσισε ότι εκτός από αθλητές που μπορούν να δημιουργήσουν οι ίδιοι οι παίκτες, δικαίωμα συμμετοχής έχουν και τα αστέρια του roster. Αρχικά, δημιουργείτε τη δική σας τετράδα μαχητών και μέσω ενός συνδυασμού αγώνων και σωστής διαχείρισης πρέπει να τη βοηθήσετε να φτάσει στο κορυφαίο σκαλί της κατάταξης. Καπου εδώ αποκτά νόημα και η φράση ότι τα αγαθά αποκτώνται όχι μονάχα με κόπο, αλλά και με χρήμα. Κι αυτό γιατί τα microtransactions δεν λείπουν. Βεβαίως κατά πόσο ευσταθεί η λέξη “micro” είναι υπό διερεύνηση, μιας και το να δώσει κάποιος σχεδόν €100 για να αγοράσει 12.000 UFC points, μόνο «μικροσυναλλαγή» δεν μπορεί να θεωρηθεί (μη σας πιάνει αμέσως οργή και πανικός, υπάρχουν και πολύ φθηνότερα πακέτα που αρχίζουν από €0,99). Έτσι λοιπόν, όσοι έχουν τη δυνατότητα και τη θέληση να ξοδέψουν χρήματα, τότε διευκολύνονται τα μέγιστα στη διαδικασία δημιουργίας του δικού τους Ultimate Team, αγοράζοντας perks, boosts, μαχητές κ.λπ., κάτι που, όπως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις, οδηγεί σε σενάριο pay to win. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορείτε να απολαύσετε το παιχνίδι χωρίς να ξοδέψετε ούτε ένα λεπτό του ευρώ. Τα πάντα θα μπορέσετε να αποκτήσετε και σε αυτήν την περίπτωση. Μόνο που κατ' αυτό τον τρόπο, η συγκέντρωση των απαραίτητων πόντων είναι πολύ πιο χρονοβόρος σε σχέση με όταν αδειάζετε το πορτοφόλι σας στο ταμείο της ΕΑ.
Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, η ουσία παραμένει πως το UFC 3 είναι ένα παιχνίδι που όλοι οι φίλοι των πολεμικών τεχνών αξίζει να προσθέσουν στη συλλογή τους. Με σεβασμό αυτήν τη φορά στους παίκτες, η ΕΑ φρόντισε να προσφέρει έναν τίτλο πιο ποιοτικό σε σχέση με δυο χρόνια πριν. Το ΑΙ είναι τέτοιο που δεν θα αφήσει κανένα παραπονεμένο στους τομείς της πρόκλησης και του ανταγωνισμού. Σε συνδυασμό μάλιστα με όσα προαναφέρθηκαν περί προσομοίωσης, τα γραφικά και τον ηχητικό τομέα που, δίχως να εντυπωσιάζει, εξυπηρετεί μια χαρά το ρόλο του, και το πλούσιο περιεχόμενο δημιουργείται το ιδανικό πακέτο για αγορά. Δεν θα πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε τους βασικούς σχολιαστές Jon Anik και Joe Rogan αλλά και τον guest star rapper Snoop Dogg, που συμβάλουν με το δικό τους τρόπο στη δημιουργία ατμόσφαιρας. Επιπλέον, προσθήκες όπως η δυνατότητα αντιμετώπισης στο ring του προέδρου Dana White και αγοράς του Bruce Lee είναι το λιγότερο ευπρόσδεκτες και δίνουν μια διαφορετική πινελιά στο gameplay. Ελπίζουμε σε δύο χρόνια από σήμερα, να είμαστε στην ίδια θέση, για να κρίνουμε το ίδιο θετικά το UFC 4.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity