Αγαπητή κα. Ανδρομάχη Παύλου,
Διάβασα πρόσφατα τη στήλη σας με τον τίτλο «Η γενεσιουργός αιτία της βίας» και αισθάνθηκα την ανάγκη και υποχρέωση να απαντήσω τόσο σε εσάς, όσο και στην ιστοσελίδα του in.gr που τη δημοσίευσε. Εργάζομαι δεκαετίες ως δημοσιογράφος και αναλυτής στον τομέα των videogames και τον τελευταίο χρόνο αρθρογραφώ με τη στήλη μου «Ορυχείο» στο enternity.gr, μία από τις μεγαλύτερες ιστοσελίδες για videogames στην Ελλάδα.
Τα videogames, γενικά, αλλά και ειδικά, έχουν δεχτεί επιθέσεις από τα ΜΜΕ για διάφορους λόγους από τη δεκαετία του 1970, όταν και πρωτοεμφανίστηκαν ως προϊόντα ψυχαγωγίας. Έχουν κατηγορηθεί, μεταξύ άλλων, ως πηγές βίας, κατάθλιψης, παχυσαρκίας και προβληματικής κοινωνικοποίησης ή συμπεριφοράς, ξανά και ξανά, δίχως όμως να υπάρχει επαρκής επιστημονική έρευνα που να στηρίζει αυτές τις κατηγορίες.
Πλέον, όμως, βρισκόμαστε σε μια εποχή που η επιστήμη έχει κάνει σημαντικά βήματα ώστε να μπορέσει να γίνει κατανοητή η επιρροή των videogames σε μαζικό επίπεδο, με αποτέλεσμα να έχουμε μια πιο ουσιαστική εικόνα για το ρόλο τους στο σύγχρονο κόσμο. Θα περίμενα, λοιπόν, μια ιστοσελίδα με την ειδησεογραφική υπόσταση του in.gr να αποτρέψει τη δημοσίευση της στήλης σας, η οποία παραθέτει, νοηματικά, μια σύνδεση της τρομοκρατίας, εν γένει, αλλά και των πρόσφατων τρομοκρατικών χτυπημάτων στη Νέα Ζηλανδία και στην Ολλανδία με τα videogames, δίχως μάλιστα να χρησιμοποιεί κανένα επιστημονικό επιχείρημα.
Ο ειδικός Τύπος των videogames στην Ελλάδα δεν έχουμε συνηθίσει να απαντάμε στις επιθέσεις που δέχονται τα προϊόντα που καλύπτουμε, προωθούμε και αγαπάμε. Τόσο εμείς όσο και οι αντιπροσωπείες και εισαγωγείς του χώρου, προς μεγάλη μου λύπη, έχουμε παραδώσει ένα τεράστιο επικοινωνιακό μέτωπο, μέσα στο οποίο κυριαρχούν ανεμπόδιστες οι δυνάμεις της παραπληροφόρησης και της χειραγώγησης, δυνάμεις που κρατούν δέσμια οποιαδήποτε εκτεταμένη γνώση για τα videogames, ενώ μειώνουν παράλληλα και αισθητά την αγοραστική διάθεση των καταναλωτών.
Στη στήλη σας αναφέρετε το εξής:
«Εδώ και περίπου 20 χρόνια υπάρχουν αρκετές πλατφόρμες παιχνιδιών εκ των οποίων μερικές είναι και μέσω του διαδικτύου οι οποίες αντί να καλλιεργούν το πνεύμα και την ευφυΐα ανασύρουν άγρια ένστικτα του ανθρώπου όπως είναι η βία, η οργή και το μίσος.»
Δεν υπάρχει τίποτα αληθές στα παραπάνω λόγια. Η παγκόσμια επιστημονική έρευνα δεν έχει καν αποδείξει την άμεση σχέση μεταξύ βίαιων videogames και επιθετικής συμπεριφοράς, πόσο μάλλον τη σχέση μεταξύ βίαιων videogames και επιθετικών πράξεων, ποινικών ή μη. Υπάρχουν όντως έρευνες που δείχνουν ότι η κατανάλωση βίαιων media γενικότερα (videogames, κινηματογραφικές ταινίες, μουσική) παίζει ενίοτε κάποιο ρόλο στην έκφραση μικρών επιθετικών συμπεριφορών, όπως, π.χ., το χτύπημα του χεριού στο τραπέζι, αλλά ακόμα και αυτές με τη σειρά τους αμφισβητούνται από άλλες έρευνες (Anderson κ.ά. 2010, Ferguson 2015α; Hilgard κ.ά., Kanamori & Doi 2016, Sherry 2007).
Σύμφωνα με την ομάδα Division 46: Society for Media Psychology and Technology του κορυφαίου αμερικανικού ινστιτούτου American Psychological Association, η σύγχρονη έρευνα στέκεται στα εξής περί βίας και βίαιων videogames:
• Εγκληματολόγοι που μελετούν μαζικές δολοφονίες έχουν απορρίψει τη σχέση μεταξύ βίαιων videogames και τέτοιων αποτρόπαιων εγκλημάτων (Lankford 2013) ή έχουν απλά φτάσει στο συμπέρασμα μέσω των αναλύσεων ότι η σχέση αυτή είναι μύθος (Fox & DeLateur 2014).
• Στοιχεία της σύγχρονης έρευνας δείχνουν ότι τα βίαια videogames έχουν ελάχιστο αντίκτυπο σε βίαιες ενέργειες, ενώ η ενασχόληση με βίαια videogames δεν προβλέπει βίαιη συμπεριφορά στο μέλλον (Camp 2015, Przybylski & Mishkin 2016, Surette & Maze 2015, Ybarra κ.ά. 2008).
• Τα βίαια videogames δεν αυξάνουν την επιθετική συμπεριφορά νέων που είναι ήδη επιρρεπείς σε τέτοιες συμπεριφορές (Breuer κ.ά. 2015)
• Δεν υπάρχουν καθαρές ενδείξεις ότι νέοι με ψυχολογικά προβλήματα κινδυνεύουν να αποκτήσουν επιθετική συμπεριφορά παίζοντας βίαια videogames (Ferguson & Olson 2014, Engelhardt κ.ά. 2015)
• Πρόσφατες κοινωνιολογικές έρευνες που έχουν γίνει δεν έχουν επίσης ανακαλύψει κάποια σύνδεση μεταξύ βίαιων videogames και βίαιης συμπεριφοράς (Ferguson 2015b, Cunningham κ.ά. 2016, Markey, Markey & French 2015).
• Αναλύσεις για μαζικούς δολοφόνους δεν έχουν αποκαλύψει καμία σχέση μεταξύ των ενεργειών τους και των βίαιων videogames. Μάλιστα, η Αμερικανική Μυστική Υπηρεσία, σε ανάλυσή της το 2002, είχε δηλώσει ότι όσοι επιχειρούν τέτοιες πράξεις καταναλώνουν σχετικά χαμηλή ποσότητα βίαιων media.
O λόγος που πολλοί επικριτές των videogames υποστηρίζουν συχνά όσα γράφετε ονομάζεται «πόλωση επιβεβαίωσης». Ο όρος προέρχεται από την ψυχολογία και σημαίνει ότι οι άνθρωποι τείνουν να προσέχουν τις πληροφορίες που επιβεβαιώνουν τα πιστεύω τους, άσχετα από που προέρχονται. Όταν δεν υπάρχει κριτική σκέψη και εμπεριστατωμένη προσέγγιση αυτή η τάση γίνεται πολύ επικίνδυνη, όπως ακριβώς στην περίπτωση της στήλης σας, η οποία ωθεί το κοινό να πιστέψει κάτι που λανθασμένα πιστεύετε εσείς, ακριβώς επειδή έχετε επιλέξει να αγνοήσετε την επιστημονική έρευνα για να επιβεβαιώσετε αυτή σας την πίστη. Αυτό δεν έχει μόνο αποτέλεσμα την επαγωγική παραγωγή της άγνοιας αλλά και την απόκρυψη των πραγματικών συνθηκών που -αποδεδειγμένα- προκαλούν βίαιη συμπεριφορά και βίαιες πράξεις, όπως είναι η φτώχεια, το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον, η κακοποίηση, η έλλειψη ισότιμων ευκαιριών και η χαμηλή ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος.
Προσοχή εδώ. Δεν προσπαθώ να υποστηρίξω ότι τα videogames δεν έχουν επιρροή στην καθημερινότητά μας ή στη συμπεριφορά μας. Αυτό που υποστηρίζω είναι ότι όσο δεν γνωρίζουμε και δεν επικοινωνούμε τα επιστημονικά αποτελέσματα -είτε θετικά είτε αρνητικά- για όλα όσα καθιστούν την κουλτούρα μας, τότε δεν υπάρχει καμία περίπτωση να την κατανοήσουμε και να την απολαύσουμε καταλλήλως και με ασφάλεια.
Στη στήλη σας επίσης αναφέρετε το εξής:
«Είναι γεγονός από έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια ότι οι παίκτες αυτών των παιχνιδιών έχουν μπερδέψει την εικονική πραγματικότητα με την πραγματική ζωή. Υποδύονται χαρακτήρες βίαιους οι οποίοι σκοτώνουν αδιακρίτως ανθρώπους με αποτέλεσμα να γίνονται εγκληματικά επικίνδυνοι στην καθημερινότητά μας.»
Δεν υπάρχει καμία επιστημονικά επιβεβαιωμένη έρευνα παγκοσμίως που να αποδεικνύει την παραπάνω παράγραφο και παράλληλα να τη συνδέει με το αν αυτοί οι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι για την καθημερινότητά μας. Η γενικότερη έρευνα που λαμβάνει χώρα αφορά στο αν και πώς το μυαλό του ανθρώπου μπορεί να ξεχωρίσει γενικά το αληθινό από το φανταστικό, άσχετα από το αν παίζει ένα videogame ή βλέπει μία ταινία ή διαβάζει ένα βιβλίο. Αυτή είναι μια καθαρά επιστημονική και γενικευμένη έρευνα, αντίστοιχη δηλαδή με άλλες έρευνες που έχουν σκοπό να εξερευνήσουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο.
Χρειάζεται λοιπόν να εξηγήσω το αυτονόητο, πόσο κακό δηλαδή προκαλούν τα γραφόμενά σας, αφού από τη στιγμή που τα πληκτρολογήσατε και τα δημοσιεύσατε δεν μπορεί παρά να έχετε άγνοια επ’ αυτού:
α) συμβάλλουν σε έναν κίτρινο Τύπο που κρύβει τα πραγματικά αίτια των κοινωνικών μας προβλημάτων
β) πλήττουν εμπορικά εταιρείες που προσφέρουν εργασία σε εκατοντάδες υπαλλήλους
γ) δαιμονοποιούν άνευ λόγου και αιτίας μία μορφή ψυχαγωγίας που φέρνει κοντά εκατομμύρια ανθρώπους
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας μόλις πέρυσι θεώρησε και επίσημα ότι η «διαταραχή των videogames» είναι όντως μία μορφή εθισμού. Για να φτάσει σε αυτήν την κατάληξη έπρεπε να περάσουν δεκαετίες ερευνών, οι οποίες ακόμα συνεχίζονται. Δεν σας φαίνεται κάπως τραβηγμένο το γεγονός ότι, ενώ ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας χρειάστηκε τόσες δεκαετίες για να φτάσει σε ένα συμπέρασμα που, αν μη τι άλλο, ακούγεται απλό, εσάς σας πήρε 297 λέξεις για να αποκαλύψετε τη γενεσιουργό αιτία της βίας και, κατ’ επέκταση, της τρομοκρατίας, δηλαδή δύο εκ των μεγαλύτερων και πιο πολύπλοκων προβλημάτων της ανθρωπότητας;
Με σεβασμό για τη διακίνηση της ωφέλιμης γνώσης αλλά και τη βαρύτητα που έχουν οι λέξεις -ιδιαίτερα όταν προέρχονται από έναν ιστότοπο με τόση απήχηση όσο το in.gr- θα σας προέτρεπα -πάντα με καλή θέληση- να αποσύρετε ή να διορθώσετε τη στήλη σας ώστε να αντιπροσωπεύει περισσότερο την πραγματική αναζήτηση των αιτιών για τα ειδεχθή αυτά εγκλήματα, παρά μια άνευ στοιχείων ετυμηγορία που το μόνο που κάνει είναι να διακινεί λανθασμένες αντιλήψεις για θέματα που μας επηρεάζουν και μας αφορούν όλους.
Σημείωση αρχισυντάκτη
Ως Enternity αποφασίσαμε, πριν τη δημοσίευση της ανοιχτής επιστολής, να επικοινωνήσουμε με εταιρείες διανομής με στόχο να δούμε ποιες είναι οι πιθανότητες ενός κοινού μετώπου -με τη συνυπογραφή της επιστολής- έναντι τέτοιων περιπτώσεων που επιχειρούν να παραπληροφορήσουν, από πρόθεση, καλή ή κακή, ή και όχι, με ασπίδα την ιδέα ότι προστατεύεται η ελλιπής έρευνα, προστατεύονται οι αστήριχτοι ισχυρισμοί, αρκεί να παρουσιάζονται ως προσωπική άποψη. Στην προσπάθειά μας αυτή δεν ανταποκρίθηκε καμιά από τις σχετικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην ελληνική αγορά. Κάποιες ήταν αδύνατο να κάνουν εσωτερικές διεργασίες, που απαιτούνται για τη συνυπογραφή μιας τέτοιας επιστολής, να ολοκληρωθούν σε μικρό χρονικό διάστημα. Κάποιες απλά δεν ενδιαφέρθηκαν. Άλλες έχουν εσωτερική πολιτική που αποκλείει, ακόμη και σε τέτοιες περιπτώσεις, ευθεία απάντηση σε ή αντιπαράθεση με δημοσιογράφους. Έτυχαν και εκ πεποιθήσεως αρνήσεις.
Μια τέτοια προσπάθεια παίρνει χρόνο, για αυτό και δημοσιεύεται σήμερα το παραπάνω κείμενο του Ηλία Παππά.
Μπραβο για την κινηση! Δυστηχως για ανθρωπους σαν την αρθρογραφο του in.gr θα φταιει παντα αυτο που δεν καταλαβαινουν.
Ευχαριστούμε! Το βασικό είναι να πάρουμε θέση και να προωθήσουμε ωφέλιμη γνώση φίλε μου.
Σε τέτοιες περιπτώσεις να μην ξεχνάμε και την ευθύνη του αρχισυντάκτη της. Για κάτι τέτοια είναι around υποτίθεται. Δεν πιάνει ένας δουλειά, γράφει κάτι και βαράει publish στο CMS. Περνάει από έλεγχο για να αποφεύγονται λάθη και όχι μόνο εκφραστικά/γραμματικά/συντακτικά. Για να συμβαίνει βέβαια κάτι τέτοιο, πρέπει κάποιος να νοιάζεται. Και για να καλύψω και το ενδεχόμενο να φεύγουν τέτοια μαγικά λόγω αναποτελεσματικής εσωτερικής λειτουργίας του in.gr, άντε να πω ότι μπορεί, κατά περίπτωση, να είναι αδύνατο να κάνει micromanagement ο αρχισυντάκτης. Αυτό δεν ακυρώνει την ευθύνη του Μέσου, απλά τη μεταφέρει σε εκείνον που παίρνει αποφάσεις για τη στελέχωση του.
In the end, the puck always stops somewhere. It has to.
Επιτέλους, κάποιος να θέσει την επικίνδυνη και άνευ έρευνας δημοσιογραφια προ των ευθυνών της! Ακόμη κι αν τελικά το in.gr αγνοησει τελικά την επιστολή, ή σταθεί σε λάθος πράγματα, πρέπει να αρχίσει να υπάρχει κι αντίθετη φωνή.
Λυπάμαι πραγματικά που δεν έλαβε άμεση στήριξη αυτή η επιστολή από εταιρείες του χωρου. Με αυτό τον τρόπο ίσως γινόταν κατανοητό ότι τα video games δεν είναι ενας στρατός από 10χρονα, αλλά μια βιομηχανία δισεκατομμυριων η οποία απασχολεί εργασιακά κι αφορά κυρίως ενήλικο κοινό που δεν έχει ανάγκη να δέχεται τέτοιες ανυποστατες κατηγορίες. Δεν πειράζει, ίσως χρειάζεται το χρόνο της για να ωριμάσει η κουλτούρα που θα επιτρέπει τέτοια αντανακλαστικα. Ελπίζουμε στο μελλον...
Ελπίζω να διαβαστεί ώστε να υπάρξει μια ωφέλιμη γνώση για τα videogames. Φυσικά και κρύβουν κινδύνους, αλλά πώς και τι εξαρτάται από την επιστήμη. Εμείς πρέπει να προωθούμε σωστά επιχειρήματα και να μην κάνουμε απλές επιθέσεις. Θα υπάρχουν πάντα αυτοί που δεν θέλουν να ακούσουν αλλά σίγουρα θα ανακαλύψουμε και αυτούς που θέλουν.
Αν αυτή η βιομηχανία δισεκατομμυρίων έπιανε μεγάλη μερίδα της διαφημιστικής πίτας σε mainstream media, θα βλέπαμε «σοβαρή» αντιμετώπιση. Επειδή δεν υπάρχει λόγος να συμβεί κάτι τέτοιο βέβαια, όλα είναι fair game στην περίπτωσή μας.
Αρκετά κράτησε το αστείο. Ας το διαβάσει η αρχισυνταξία του in.gr και ας συγκρίνει επιχειρηματολογία, έρευνα και κατ' επέκταση κατάρτιση της αρθρογράφου τους σε σχέση με εκπρόσωπο από σάιτ σχετικό με το... ποταπό gaming. Εκτός αν η θέση ήταν για παραγωγή σανού για νοικοκυραίους, οπότε είναι υπερήφανοι για την επιλογή τους.
Δεν πιστεύω ότι έχουν το θάρρος για σοβαρή απάντηση και παραδοχή του λάθους. Πολύ πιθανό κάτι τέτοιο να είναι πάνω από τις δυνατότητές της. Είναι και τέτοιος ο χώρος της πολιτικής ανάλυσης (;) που ένα άρθρο λασπολογίας προς το gaming μάλλον δε θα θεωρηθεί ούτε πταίσμα.
Όσο για αυτούς που αποφάσισαν να μείνουν πίσω, τι να πεις; Αβουλία, ακινησία, ωχαδερφισμός, δεν ξέρουν ποιο είναι το συμφέρον τους; Ή παίζει και κάτι άλλο;
Είναι δυστυχώς φανερό ότι αυτή η μικρή στήλη του in.gr απλά δημοσιεύθηκε απλά για να δημιουργήσει ντόρο. Είναι λυπηρό. Εμείς τη δουλειά μας. Επιχειρήματα, ηρεμία και όχι υπερβολές.
Οι υποθέσεις που κάνεις είναι εύστοχες. Θα προσθέσω και μια φοβία. Βέβαια σε κάποιες περιπτώσεις ισχύει ότι ήταν αδύνατο να κινηθεί κάποιος αρκετά γρήγορα γιατί π.χ. το νομικό του τμήμα είναι εκτός Ελλάδος.
Δεν έχει νόημα να εκπλήσσεσαι βέβαια. Θεώρησα φυσική την κατάληξη αυτήν και την περίμενα από την ώρα που ξεκίνησα τη σχετική επικοινωνία. Αλλά έπρεπε να γίνει η απόπειρα και πάλι.
Αυτο σκεφτομουν οσο διαβαζα τα δυο κειμενα.Απο τη μια ενα αστειο αρθρο με σκεψεις που καταληγουν σε πεποιθησεις διχως την παραμικρη επιχειρηματολογια,απλα ενα αοριστο "το λενε και οι ερευνες" κι απο την αλλη μια απαντηση τοσο εμπεριστατωμενη,τοσο ποιοτικη που πραγματικα και πολυ της ειναι της αρθρογραφου.Ειναι σαν τα τρολ.Αν κανεις το λαθος να αντιπαραθεσεις επιχειρηματα αναρωτιεσαι για ποιο λογο τα πηρες σοβαρα.
Το σκέφτηκα κι εγώ αυτό που λες, το τελευταίο, αλλά δεν πρέπει να σκεφτόμαστε έτσι, όσο γίνεται δηλαδή. Έχεις δίκιο ότι οι αοριστίες είναι είναι αφόρητες, αλλά η επιστολή, στην ουσία, έχει αυτόνομο στόχο: να επικοινωνήσει έναν αντίλογο, για κουβέντα και ισορροπία, τουλάχιστον, να υπάρξει μια συζήτηση.
Ναι, το ξέρω ότι δεν θα υπάρξει ουσιαστική συζήτηση...
Διαβασα το αρθρο της και γελασα αυθορμητα.Και ομως το εκανε:συνεδεσε την τρομοκρατια με το gaming!Αχαχαχαχαχαχαχα!!!Και οχι μονο με αυτη αλλα και με κλοπες,βιασμους,φονους!Η τυπισσα δεν υπαρχει! :D
Εν τω μεταξυ το κειμενο της ειναι η επιτομη του οτι να'ναι,ενας αχταρμας σκεψεων διχως τον παραμικρο ειρμο.Δεν τη γνωριζω την γυναικα αλλα η γραφη της δινει την ελπιδα και σε 5χρονα ν'αρχισουν ν'αρθρογραφουν.Κλεινω το σχολιο μου και παω να προπονηθω σκληρα στο counter strike για wannabe τρομοκρατης XD
Εμενα η μονη μορφη ψυχαγωγιας που μου θα μπορουσε να με ωθησει στην τρομοκρατια ειναι το Master Chef. Δε γινεται ρε φιλε επι δυο ωρες να καθεται η μιση Ελλαδα να ασχολειται με το ποσο καλα τηγανιστηκε ενα κολοκυθακι και ποσο αψητη ειναι μια πατατα που δε θα φανε και ποτε στην τελικη. Ψιλοασχετο, θα μου πειτε, αλλα συνηθως κατι τετοια ατομα ειναι που κραζουν τα παιχνιδια και λενε τις αρλουμπες περι βιας και νοημοσυνης κτλ. No offense σε οποιον βλεπει Master Chef ..
Συγχαρητήρια για το άρθρο.
Χρεαίαζονταν γενικά ένας αντίλογος με επιχειρήματα.
Ευχαριστώ. Έρχονται και πιο αναλυτικά άρθρα για συγκεκριμένα πράγματα γύρω από το ίδιο θέμα.
Μια χαρά τα λες Ηλία και χαρά στο κουράγιο σου που ασχολήθηκες με την κυριά Ανύπαρκτη. Όσο για το in.gr, από τότε που πέρασε στα χέρια γνωστού εφοπλιστή, έχει χάσει κάθε ίχνος σοβαρότητας. Δυστυχώς οι επιχειρηματίες μόνο νούμερα βλέπουν, οπότε έχουν κάνει το click-bait επιστήμη.
Καλά και πριν δεν πήγαινε πίσω. Το παρακολουθούσα και θυμάμαι.
Aπο τη μια καλο ειναι να υπαρχουν απαντησεις μια στο τοσο σε τετοιου ειδους 'αρθρα' και αποψεις, απο την αλλη τους δινετε αξια που ασχολειστε ομως. Διλημμα, παντως θεωρω οτι καλα εκανες και το εγραψες. Πως εγινε thing παντως να γραφουν τοσοι 'ταλαντουχοι' το ημερολογιο και την μεθυσμενη παραζαλη τους σε σελιδες που τους πληρωνουν κιολας... Αποριας αξιο. Θα χει πολυ γελιο να σου απαντησει παντως
Με την κλασική ευγένεια που με διακρίνει, θα σχολιάσω με ατάκα που έμαθα από άλλον:
«Τα σκατά επιπλέουν».
Physics.
Μωρε εχουν γινει η επιφανεια της θαλασσας
Σε άλλες χώρες τα videogames είναι μέρος της ζωής των ανθρώπων πολύ πιο φυσικά. Εδώ όχι ακόμα και ένας από τους λόγους είναι ότι δεν παίρνουμε θέση να ξεδιαλυνουμε τους μύθους. Όσο έχουμε την προσέγγιση της αδιαφορίας τόσο δεν πρέπει να παραπονουμαστε ότι τίποτα δεν αλλάζει. Σε όλα τα πράγματα. :)
Συμφωνω απολυτα με αυτα που λες, απλα θα προτιμουσα να ηταν ενα αρθρο που στεκεται μονο του, σαν ερευνα/σπουδη στο αντικειμενο δηλαδη παρα να ηταν απαντηση στα γραφομενα καποιας αδαους (ή τρολ) αρθρογραφου.
Άρθρα σχετικά με τη βία και τα video games έχω διαβάσει κατά καιρούς στον ξένο αλλά και τον ελληνικό ειδκό τύπο. Όχι ότι δε χρειάζεται περαιτέρω συζήτηση μεταξύ μας για το θέμα, αλλά νομίζω πρέπει να υπάρξει και προσπάθεια για διάλογο με όσους βλέπουν το θέμα από την απ' έξω.
Η αρθρογράφος του in.gr δυστυχώς δεν εκφράζει απλά μια προσωπική άποψη, πιο πολύ πατάει πάνω σε σταθερές που ήδη υπάρχουν στην κοινή γνώμη κι αυτό είναι το πιο ανησυχητικό. Άτομα σαν τον Ηλία που έχουν αρκετά χρόνια έρευνας πάνω σε σχετικά θέματα σίγουρα είναι οι πλέον κατάλληλοι/ες για να παρουσιάσουν την αντίθετη πλευρά και με το να απαξιούν να απαντήσουν στις απανωτές επιθέσεις που γίνονται είναι κρίμα.
Πρέπει που και που να μας απασχολέι το τι εικόνα έχει για τα video games κοινωνία, διότι σίγουρα αυτή η σχέση καταλήγει να επηρρεάζει και να περιορίζει το τι είδους προϊόν καταλλήγει στα χέρια μας ως καταναλωτές.
Πρέπει να μας απασχολεί, ναι. Είναι πολύ σημαντικό γιατί έτσι φτιάχνεται η κουλτούρα. Νομίζετε ότι ο κινηματογράφος έγινε αποδεκτός αμέσως; Αυτά δεν αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη. Και οι gamers θέλουμε εκπαίδευση για να πάρουμε θέση σε τέτοια πράγματα. Το κυριότερο; Πρέπει να υπάρχει αντίλογος. Ώριμος.
Ο μεσος ανθρωπος που στοχευουμε να ενημερωσουμε, αυτος που δεν εχει επαφη με το gaming δεν θα πατησει να διαβασει αν πετυχει καπου link ενος αρθρου με τιτλο 'Ανοιχτη επιστολη στην Ανδρομαχη Παυλου'. Ποια ειναι η κυρια? Ποιος νοιαζεται? Κι εμεις ολοι εδω το διαβασαμε επειδη συχναζουμε στο site. Δες τωρα τον τιτλο του αλλου αρθρου: 'H γενεσιουργός αιτία της βίας'. Ποιο link απο τα 2 θα διαλεγε καποιος? Το παρον αρθρο αδικει τον εαυτο του με τον τιτλο του και με το οτι αναφερεται σε ενα αλλο αρθρο. Θα ηταν προτιμοτερο να στεκεται στα ποδια του και να ειχε τιτλο σχετικο με αυτο που πραγματευεται, την συνδεση της βιας με τα video games. Ενας γονιος ασχετος με gaming που ενδιαφερεται για τα παιδια του θα πατουσε να διαβασει αρθρο με τιτλο πχ 'Βια και video games-αναλυση' ή κατι τετοιο. Και οταν διαβασει τετοιο αρθρο, με στοιχεια, προσωπα και ημερομηνιες θα βγαλει συμπερασματα. Οταν υπαρχουν αρκετα τετοια αρθρα σε αντιστιξη με αυτα της αντιπερα οχθης ειναι που ενημερωνεται ο κοσμος. Δεν λεω να μην απανταμε, λεω πρωτα να εστιασουμε στο να ενημερωσουμε
Καταλαβαίνω τι λες αλλά σκέφτεσαι ως gamer στην προκειμένη περίπτωση. Το άρθρο δεν θα είχε τον αντίκτυπο της επιστολής γιατί έχει άλλο σκοπό εντελώς. Η επιστολή ήταν μια στάση που έπρεπε να πάρουμε ως μέσο και επαγγελματίες για να ενημερώσουμε όσους δεν γνωρίζουν, όχι μόνο όσους γνωρίζουν. Τα άρθρα έπονται.
Ίσως έχεις δίκαιο σε αυτό. Ότι δηλαδή η επιστολή δύσκολα θα φτάσει στο κοινό το οποίο δεν ασχολείται πολύ με το gaming. Το ίδιο κοινό που πολύ εύκολα έχει διαβάσει κάπου τυχαία το κείμενο της κας Παύλου επειδή έχει τον σωτό τίτλο, πολύ επιφανειακή προσέγγιση και ίσως έχει αναπαραχθεί εύκολα κι από άλλα μέσα.
Για μένα όμως έχει νόημα μια απόπειρα επικοινωνίας κατά αυτό τον τρόπο με τη συντάκτρια και το μέσο. Αν επόμενη φορά που ασχοληθεί με το gaming μπει στη διαδικασία να παρουσιάσει έστω λίγο πιο εμπεριστατωμένη άποψη κι όχι αοριστίες και δεισυδαιμονίες, θα είναι μια νίκη. Βήμα βήμα έρχεται η βελτίωση και κάθε φορά την επιδιώκουμε με τα (λίγα) μέσα που έχουμε τσα χέρια μας. Νομίζω πάντως ότι αυτή η επιστολή δεν απευθύνεται ευθέως στον τυχαίο μέσο άνθρωπο που δεν έχει επαφή με το gaming και προφανώς πρέπει να έρθει και η ώρα που θα κάνουμε μια καλύτερη προσέγγιση και σε αυτό το κοινό.
Ναι, εκει θελω να καταληξω, να υπαρχουν εκει εξω πρωτιστως αρκετα καλα αρθρα που απευθυνονται στον μεσο ανθρωπο που δεν τυχαινει να ασχολειται με gaming. Ετσι χτιζεται μακροπροθεσμα η ενημερωση
Ξαναλέω ότι ο σκοπός της επιστολής ήταν η γνώση και η στάση, οχι η αντιπαράθεση. Το άρθρο του in.gr ήταν η αφορμή για την επιστολή. Μην τα μπλέκουμε αυτά. :) Και για αυτό έχει γίνει τόσο μεγάλος ντόρος, ούτως ή άλλως. Γιατί κάποιος πήρε θέση. Όσοι gamers δεν καταλαβαίνουν πόσο σημαντικό είναι αυτό τότε δεν υπάρχουν πολλά να ειπωθούν.
Απλά δεν έχεις καταλάβει το νόημα της επιστολής. Συγκρίνεις ανόμοια πράγματα. Η επιστολή έχει πολύ μεγαλύτερο αντίκτυπο όταν έχει αποδεκτή, για αυτό λέγεται και επιστολή. Και το αντίκτυπο φαίνεται ήδη. Δεν μπορείς να τη συγκρίνεις με άρθρο. Είναι σαν να συγκρίνεις μήλα με πορτοκάλια. Αν ήθελες να μην γραφτεί καν επιστολή και απλά να γραφτεί ένα άρθρο, κατανοητό, μιας και είναι η άποψή σου. Αλλά η επιστολή αυτή δεν μπορεί να σταθεί ως άρθρο γιατί δεν είναι άρθρο.
Έχεις μεγάλο λάθος στο πώς μπορεί να φτάσει κάτι στη μάζα και τα νούμερα και το ενδιαφέρον του κόσμου δείχνουν ότι η επιστολή ήταν μια σωστή κίνηση. Ως επιστολή, όχι ως άρθρο, ξαναλέω. Μην τα μπλέκεις αυτά. :)
Οκ δεν καταλαβαινω, συγκρινω ανομοια πραγματα, δεν καταλαβαινω πως φτανει κατι στην μαζα, συγκρινω μηλα με πιτογυρα και ο,τι αλλο μου λες. Δεν μου αρεσει το υφος σου αλλα οκ, το αντιπαρερχομαι. Οταν λες ντορος και ενδιαφερον του κοσμου στην επιστολη εδω σε τι αναφερεσαι ακριβως? Εφτασε στη μαζα? Στον μεσο μη gamer? Εγινε κατι που δεν ξερουμε, απαντησε το ιν ή η συντακτρια του? Αν ναι παω πασο.
Αν οχι και ο ντορος που λες αναφερεται στα σχολια εδω και σε μας που ανανεωνουμε τη σελιδα συχνα για να παρακολουθησουμε την συζητηση, τοτε εμεινε ως θεμα εσωτερικης καταναλωσης για εμας. Αν δεν εφτασε στον μεσο ανθρωπο δεν κερδηθηκε τιποτα απολυτως
Ο ντόρος αναφέρεται περισσότερο στο social reach εδώ. Διότι διαμοιράστηκε το κείμενο από πολλούς, αναγνώστες, συναδέλφους, ανταγωνιστές κ.λπ., ενώ έγινε βάση για άλλα άρθρα σε άλλα μέσα. Αυτά προφανώς δεν είναι ορατά εδώ που σχολιάζουμε μεταξύ μας, είναι όμως πράγματα που μπορούμε να διαπιστώσουμε on our end.
Μόνο εγώ, έχω οπτικοποιήσει την γεμάτη απορία έκφραση ενός "δημοσιογράφου" της απέναντι όχθης, να διαβάζει το κείμενο και απορεί με τις παρενθέσεις γεμάτες ονόματα και χρονολογίες?
Πάντα το "έρευνες έχουν δείξει" είναι αρκετό, ας είμαστε και λίγο διακριτικοί. Δεν χρειάζεται να τα ξέρουμε όλα και να ρωτάμε ποιες έρευνες. Αρκεί που ξέρουν αυτοί. Δηλαδή τι? Θα μας έλεγαν ψέματα?
Πέρα από την πλάκα, δύο σκέψεις:
πιστεύω πως όλοι έχουμε βρεθεί να υπερασπιζόμαστε κάτι παρεξηγήσιμο ( όχι απαραίτητα video game ) και σχεδόν πάντα καταλήγουμε στο δίπολο μετριοπαθής επιχειρηματολογία Vs προκατάληψη με μπόλικη αδιαφορία. Για να είμαι πιο περιγραφικός, η αντίπερα όχθη είναι το τέρας του Dr Frankenstein άμα είχε βάλει κομμάτια από Monty Pythons όπως:
-The Spanish Inquisition - τα πάντα στην πυρά
- Ο πεινασμένος όχλος, που και πάλι θέλει τα πάντα στη πυρά
- Ο λεγεωνάριος που γελάει με τον Biggus Dickus ( πολύ φίλος μου )
-και ο τύπος που δεν δέχεται ακόμα και τα πιο λογικά επιχειρήματα και θα προσπαθήσει να σε πείσει ότι "The bird is just resting"
- και μπολικο Spam, Sausage, Spam, Spam, Spam, Bacon, Spam, Tomato and Spam
Ότι και να γράψουν για τα videogames, δεν αλλάζει κάτι. Παίρνουν το κομμάτι που τους αναλογεί στον πολιτισμό και στη κουλτούρα μας, όπως έκαναν και πιο πριν όλες οι άλλες μορφές τέχνης, όπου και όλες τις είχαν με τη σειρά τους δαιμονοποιήσει( μερικές φορές κυριολεκτικά τις είχαν δαιμονοποιήσει). Πχ. αύριο στο TU Delft υπάρχει σεμινάριο μόνο για το διδακτικό προσωπικό του πανεπιστημίου με θέμα Gamification and teaching opportunities.
σας ασπάζομαι
Υ.Γ.
and now for something completely different
Is your uh, is your wife interested in....photography, ay?
Snap snap, grin grin, wink wink, nudge nudge, say no more?
Εξαιρετικό ποστ. Θα σταθώ σε κάτι που είπες όμως. Δεν νομίζω ότι έχουμε βαρεθεί να τα υπερασπιζομαστε γιατί δεν έχει γίνει και τόσο πολύ. Το να μπαίνουμε ως γκειμερς να κράζουμε στο Facebook, δίχως επιχειρήματα δεν αλλάζει κάτι. Δεν φταίνε μόνο οι άλλοι όταν υπάρχει στασιμότητα. Αν αυτοί που θέλουν να φέρουν την πρόοδο δεν ξερουν πώς να το κάνουν, τότε έχουμε τον ίδιο λαϊκισμό, απλά από την ανάποδη. Για να αλλαξουν θέματα στην κουλτούρα θέλει συνεχή και καθημερινή προσπάθεια, κάτι που δεν κάνουμε από τη μεριά μας.
Παίδες τα έχω γράψει και αλλού. Είναι ώρα να πάρουμε φόρα και να βγούμε μπροστά. Πλέον τα σπυριασμένα παιδιά των 80-90 που έπαιζαν videogames είναι ενεργά μέλη της κοινωνίας και ήρθε η ώρα να δαγκώνουμε καρωτίδες με τις βλακείες που ακούγονται και μένουν χωρίς απάντηση. Είμαστε πια πολλοί, ας το εκμεταλλευτούμε. Μπράβο ρε Κουμπάρε.
επιτελους!
Καταρχήν να δώσω συγχαρητήρια για την απαραίτητη και τεκμηριωμένη απάντηση που δίνετε μέσω αυτής της ανοικτής επιστολής. Το άρθρο της δημοσιογράφου δεν πιστεύω πως ήταν "μια επίθεση προς τα videogames", αλλά μέρος μια γενικότερης προπαγανδιστικής μηχανής. Εξηγούμαι.
Η εν λόγω ιστοσελίδα ανοίκει σε συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Γιατί το άρθρο αυτό δεν γράφτηκε ύστερα από την αιματηρή επίθεση στο Charlie Hebdo ή μετά το μακελειό στο θέατρο Bataclan; Γιατί τότε έπρεπε να τονιστεί πως η αιτία του κακού ήταν ο ισλαμικός φονταμενταλισμός. Δεν ήταν γενικά ο θρησκευτικός φανατισμός. Όχι, βέβαια. Ο χριστιανισμός είναι ανώτερη θρησκεία, μια θρησκεία αγάπης και τον φανατισμό τον έχει αφήσει πίσω στον Μεσαίωνα, οι απόψεις του Αμβρόσιου και του Σεραφείμ είναι δικές τους και μπορούν να τις εκφράζουν μέσα στα πλαίσια ενός δημοκρατικού πολιτεύματος. Δεν γίνεται να τσουβαλιάσουμε τις θρησκείες, γιατί δεν βολεύει. Αυτό που βολεύει είναι το παραμύθι του υπέροχου δυτικού πολιτισμού και οι κακοί φανταστικοί του εχθροί. Βολεύει γενικά ένας φανταστικός έχθρός απέναντι στον οποίο θα πρέπει να αμυνθούμε. Για να στραφεί αλλού η προσοχή και να μπορούν οι θεματοφύλακες του δυτικού πολιτισμού, οι ηγέτες των χωρών, να διατηρούν την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων. Να μπορούν να εξυπηρετούν συμφέροντα της ελίτ που συγκρούονται με εκείνα της μεγάλης μάζας των απλών πολιτών. Θυμάμαι τότε τους ευρωπαίους ηγέτες να παρελαύνουν αγκαζέ στο Παρίσι με το σύνθημα "είμαστε όλοι Γάλλοι". Αντιστοίχως όμως το 2011 και τη σφαγή που προκάλεσε ο Μπρέιβικ δεν "ήμασταν όλοι Νορβηγοί", όπως και τώρα δεν άκουσα κανέναν Σαμαρά ή Άδωνη να βγαίνει και να δηλώνει πως "είμαστε όλοι Νεοζηλανδοί", γιατί όχι μόνο δεν βολεύει, αλλά υπάρχει και θέμα λερωμένης φωλιάς, που να μπλέκουμε τώρα, αφήστε μη μας πάρουν χαμπάρι.
Επομένως πρέπει να διατηρηθεί η ιστορία του αόρατου εχθρού, του Σνόουμπολ που απειλεί την ευημερία (την ποια;) στη Φάρμα των Ζώων. Θα ήθελαν πολύ τα ΜΜΕ να γράψουν αυτό που τους συμφέρει, κάτι του στυλ: "αυτά γίνονται όταν οι λαθρομετανάστες έρχονται στην Ευρώπη για να αλλοιώσουν τον μπολιτιζμό μας, ο κόσμος αγανακτεί και ένας ανισόρροπος μπορεί να βρεθεί και να προκαλέσει μια τραγωδία". Αλλά δεν τραβάνε τόσο πολύ το σχοινί, γιατί θα πέσουν να τους φάνε και κάποια από τα ζώα που τόσο κόπο έχουν κάνει για να εξημερώσουν. Οπότε σου λέει, κάτσε τι άλλο μπορώ να σκεφτώ, που μπορώ να ρίξω το φταίξιμο. Τα videogames! Αύριο μπορεί να φταίνε ο κινηματογράφος, το ποδόσφαιρο, η χορτοφαγία, τα πατίνια, η βροχόπτωση, τα δέντρα, το σεξ ή το ότι οι άνθρωποι έχουν ένα άχρηστο -για εκείνους- όργανο, τον εγκέφαλο.
Τα πάντα για τον αποπροσανατολισμό των μαζών. Και δεν φταίνε ποτέ, μα ποτέ, οι ίδιοι. Δεν φταίει η σπορά μίσους και ρατσισμού εκ μέρους τους. Το διαίρει και βασίλευε. Εξέθρεψαν το τέρας της μισαλλοδοξίας και του φασισμού το οποίο πλανάται ξανά πάνω από τον πλανήτη. Αλλά και γι' αυτό θα φταίνε τα videogames, φαντάζομαι. Μην περιμένετε να απαντήσει. Σκέφτηκε επί τόπου μια εξυπνάδα και την έγραψε.
δεν φταιει η αρθρογραφος του in.gr , το πιο πιθανο δεν ξερει καν πως ειναι να παιζεις καποιο game, εχει μεινει στην πασιετζα που υπηρχε στα ΝΟΚΙΑ κινητα πριν χρονια, γραφει μονο γιατι καποιος της ειπε να γεμισει μια στηλη και απο οτι εχει ακουσει, ειναι σαν αυτους που εχουν ακουσει πως η μαλακια κουφαινει και τυφλωνει και λενε σε ολους να την κοψουν
Εξαιρετικό κείμενο, καλογραμμένο και ισορροπημένο.
Δυστυχώς, στη μάχη των εντυπώσεων, είναι πολύ εύκολο να γράψει κανείς το οτιδήποτε χωρίς να το στηρίξει με πηγές, λέγοντας απλά ένα "έρευνες δείξανε". Το δύσκολο είναι να ερευνηθούν και να διασταυρωθούν τα δεδομένα, και όταν καταφεύγουμε στη γρήγορη λύση, τότε κυρίως κακό κάνουμε.
Θα ήθελα να προσθέσω ότι έχουν εμφανιστεί (και χαίρομαι να βλέπω ότι υπάρχουν) κάποιες ήρεμες παρουσίες, όπως του καθηγητή Christopher J. Ferguson, που έχουν γράψει αρκετά, και έχουν δείξει -με πηγές αυτήν τη φορά- ότι δεν υπάρχουν στοιχεία για να συνδέσουν βιντεοπαιχνίδια και βία. Εξαιρετική είναι και η δουλειά του Henry Jenkins πάνω στη βία και τα μέσα. Όπως φαίνεται, υπάρχουν και έρευνες που δείχνουν το αντίθετο. Αρκεί να ψάχνουμε.
Από την προπτυχιακή μου περίοδο έχω ασχοληθεί με το θέμα (καθώς εργάστηκα πάνω σε αυτό για τη διπλωματική μου εργασία), και, πλέον, ως υποψήφιος διδάκτορας, συνεχίζω να ενδιαφέρομαι, και επικροτώ προσπάθειες σαν και αυτήν του κειμένου σου που προσπαθεί να εξηγήσει με ωραίο τρόπο το ζήτημα.
Και πάλι, πολύ καλή δουλειά