Έχει εργαστεί μεν στο χώρο της τηλεόρασης και του κινηματογράφου, είναι όμως ξεκάθαρα πιο ενεργή, μέχρι στιγμής, στο χώρο των games, με υποστηρικτικό και συμπληρωματικό πολλές φορές χαρακτήρα αλλά και, τα τελευταία χρόνια, με πρωταγωνιστικό ρόλο στις συνθέσεις που καταλήγουμε να ακούμε παίζοντας. Στο Assassin’s Creed Unity, για παράδειγμα, είχε αναλάβει τη μισή σχεδόν παραγωγή, αφού το Volume 2 του επίσημου soundtrack είναι ουσιαστικά δική της υπόθεση, όχι του Chris Tilton, η δουλειά του οποίου βρίσκεται στο Volume 1 της ίδιας παραγωγής. Από εκεί φαίνεται η τάση της να διατηρεί κάποια φουτουριστική, συνθετική γραμμή, καμιά φορά με προσμίξεις πιο κλασικών θεμάτων. Κάτι τέτοιοι συνδυασμοί φαίνεται να της πηγαίνουν. Την ακούσατε ξανά στο Call Of Duty: Infinite Warfare, πριν τη γνωρίσετε, για τα καλά μάλλον, με το Assassin’s Creed Origins, η μουσική του οποίου είναι, γενικότερα, από τα καλά παραδείγματα της βιομηχανίας. Δεν ήταν μόνη βέβαια, αφού μέρος της μουσικής προήλθε από την Elitsa Alexandrova του Assassin’s Creed Rogue. Και κάπως έτσι φτάνουμε στο Anthem που σίγουρα θυμίζει σε σημεία το Assassin’s Creed Origins.
To Tarsis Nights, για παράδειγμα, πατά σίγουρα στο στιλ του A Divided Land από το Assassin’s Creed Origins. Αντίστοιχη συγγένεια φαίνεται να συνδέει το Main Theme του Assassin’s Creed Origins με το Ancient Mysteries του Anthem. Και μιας και μιλάμε για main theme, στην περίπτωση του Anthem υφίσταται, ως μια σχετικά απλή σειρά από νότες που υπογραμμίζει και μπολιάζει πολλά από τα κομμάτια, κανένα κομμάτι όμως δεν ονοματίζεται ως το βασικό μουσικό θέμα του παιχνιδιού. Ούτε καν το Legion Of Dawn, το πρώτο κομμάτι του άλμπουμ, δεν πείθει ότι είναι εκεί για να έχει ειδική βαρύτητα. Αντ’ αυτού προσπαθεί να δημιουργήσει εντύπωση δέους και έπους με τρόπο που καταλήγει σχετικά αδιάφορος μόλις ξεπεράσουμε τις συνθετικές «φωνές» που μας καλωσορίζουν στο ίδιο το κομμάτι.
Ακούγοντας όμως το σύνολο των κομματιών, είναι σίγουρο ότι το Strong Alone, Stronger Together γράφτηκε για να ξεχωρίζει. Είναι σίγουρα από τα καλά παραδείγματα της παραγωγής και φαίνεται να συνδυάζει τόσο τις προσδοκίες της BioWare όσο και τις ελπίδες των παικτών για τη μοίρα του Anthem γενικότερα. Είναι γραμμένο ώστε να ξυπνά μνήμες από το θέμα των κινηματογραφικών Avengers, αλλά γίνεται γρήγορα πιο ενδιαφέρον και πιο δυναμικό ακόμη, ίσως με μια δόση φανφάρας που έχει και δεν έχει νόημα από τη στιγμή που σε άλλα σημεία προσπαθεί να ακούγεται πιο βαρύ. Εικάζουμε ότι αυτό είναι το κομμάτι που θεωρεί σημαντικότερο η ίδια η EA κυρίως μιας και φαίνεται να πατά στην πιο εύπεπτα περιπετειώδη συνταγή.
Καλύτερη ισορροπία πιάνει το Hidden Depths που μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί το καλύτερο κομμάτι του άλμπουμ. Πατά περισσότερο στις λίγες εκείνες νότες που επιχειρούν να χαρακτηρίσουν γενικότερα το Anthem, αλλά θυμίζει και κάτι ακόμη: την πολύ καλή αντίληψη που φαίνεται να έχει η Sarah Schachner όταν έρχεται η ώρα για ενσωμάτωση κρουστών. Είναι εύκολο να το παρακάνει κανείς, ακόμη πιο εύκολο να τα έχει για βαρετό συμπλήρωμα. Η Schachner μάλλον τα συμπαθεί και τους δίνει μια πολυπλοκότητα παραπάνω, τα χρησιμοποιεί πάντα σε μικρές δόσεις εδώ όμως και κάθε τους «εμφάνιση» καταλήγει ευχάριστη. Μυστήριο, δράμα, δράση, αγωνία και ανάταση συνυπάρχουν στο συγκεκριμένο κομμάτι. Με λίγα λόγια, είναι εύκολο να μπει σε repeat και να μείνει εκεί. Όπως έγινε και για χάρη του Assassin’s Creed, φτιάξαμε playlist με τα κομμάτια που ξεχωρίσαμε. Σταθήκαμε σε 7 κομμάτια από τα 23. Το ποσοστό είναι καλό δηλαδή. Δεν είναι συχνό φαινόμενο οποιοδήποτε album με πάνω από τα μισά κομμάτια να ξεχωρίζουν, οπότε θεωρούμε απολύτως λογικό να μένουμε εδώ σε κάτι λιγότερο από το ένα τρίτο των κομματιών.
Παραθέτουμε τη λίστα, τόσο σε Apple Music, όσο και σε Spotify, για να διαλέξετε ό,τι προτιμάτε.
Πολύ ωραίο άρθρο Μάνο,όπως κι εκείνο με τα AC.Θα τα συνεχίσεις;Το ελπίζω.
Thanks. Θα τα συνεχίσω γιατί μου αρέσει κι η διαδικασία που ασφαλώς ξεφεύγει από την πιο default μου.