Περίπου ένα τέταρτο του αιώνα χρειάστηκε η Bethesda για να αναπτύξει ένα νέο, δικό της IP. Η εταιρεία που είναι σήμερα γνωστή κυρίως για την πολύκροτη σειρά Elder Scrolls και τα τρισδιάστατα Fallout, ξεκίνησε την πορεία της με… αθλητικούς τίτλους και παιχνίδια βασισμένα στο Terminator, προτού βρεθεί σχεδόν κατά λάθος να αναπτύσσει RPG. Και, σύμφωνα με τον Todd Howard, διευθυντή του studio γενικότερα και του Starfield ειδικότερα, είχε πάντοτε την επιθυμία να αναπτύξει το δικό της έπος επιστημονικής φαντασίας. Όχι κάτι δυστοπικό, όπως το Fallout, το οποίο ανέλαβε μετά το άδοξο τέλος της Black Isle και μετέτρεψε στη δική της φόρμουλα, αλλά ένα νέο σύμπαν που θα παρέπεμπε σε space opera, κάτι μεταξύ Star Wars και Star Trek. O Ashley Cheng της Bethesda το είχε αποκαλέσει κάποια στιγμή «Han Solo simulator». Είναι όντως έτσι;
Το έτος είναι 2330. Μετά την καταστροφή της Γης, η ανθρωπότητα αναγκαστικά εξαπλώθηκε στα άστρα, αποικίζοντας πλανήτες σε ακτίνα περίπου 50 ετών φωτός από το ηλιακό μας σύστημα. Φυσικά, όλα δεν είναι ιδανικά και οι νέες παρατάξεις που έχουν σχηματιστεί χωρίζονται συχνά από ιδεολογικές και εδαφικές διαφορές, οι οποίες οδήγησαν σε δύο διαπλανητικούς πολέμους, ενώ δεν λείπουν εκείνοι που εκμεταλλεύονται την ελευθερία που δίνει το διάστημα για να επιδοθούν σε πειρατεία και επιδρομές σε μικρούς, απομονωμένους πλανήτες, θυμίζοντας από κάποιες απόψεις την πρώιμη εποχή της Αποικιοκρατίας στη Γη. Ο τελευταίος πόλεμος μεταξύ των United Colonies και Freestar Collective, η πρώτη αποτελεί το αντίστοιχο του United Federation of Planets από το Star Trek, ενώ το Freestar Collective θυμίζει λίγο το Outer Rim του Star Wars, με πιο έντονη γεύση Άγριας Δύσης. Την τριάδα συμπληρώνει το αινιγματικό House Va'ruun, μια θρησκευτική οργάνωση η οποία θυμίζει λίγο το Dark Brotherhood του Elder Scrolls.
Δύο δεκαετίες μετά τον πόλεμο μεταξύ των United Colonies και Freestar Collective, η τυχαία ανακάλυψη δύο μυστηριωδών artifact από μια μικρή ομάδα εξερευνητών, που λέγεται Constellation μπορεί να αλλάξει για πάντα την πορεία της ανθρωπότητας. Ο παίκτης βρίσκεται πολύ γρήγορα μπλεγμένος σε αυτή την ιστορία, αν και θα διαπιστώσει πολύ σύντομα ότι η εξερεύνηση των χιλίων πλανητών που βρίσκονται στο Starfield μπορεί να έχει εξίσου ή και ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τη βασική πλοκή. Οι πλανήτες αυτοί βασίζονται σε κατά το δυνατόν ρεαλιστικά δεδομένα της αστροφυσικής: διαθέτουν κανονική τροχιά και περιστροφή και είναι κατοικήσιμοι, ανάλογα και με τον τύπο του άστρου, συνήθως όταν βρίσκονται σε μια μέση απόσταση από αυτό. Φυσικά κάποιοι τύποι άστρων καθιστούν αδύνατη την ύπαρξη ζωής στους πλανήτες που κινούνται γύρω από αυτά. Έτσι, οι πλανήτες του Starfield καλύπτουν όλη τη γκάμα από σεληνιακά τοπία με υπερβολικά υψηλές ή χαμηλές θερμοκρασίες, μέχρι εξωτικά περιβάλλοντα με μια ποικιλία χλωρίδας και πανίδας, η οποία μπορεί ενίοτε να είναι από χρήσιμή έως πολύ επικίνδυνη για την υγεία των επίδοξων αποίκων και εξερευνητών. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι το Starfield αποφεύγει επιμελώς μια κλασική «αμαρτία» της επιστημονικής φαντασίας, δηλαδή την ιδέα του πλανήτη ο οποίος, αν και υποστηρίζει ζωή, αποτελείται από ένα και μοναδικό περιβάλλον, όπως είναι οι περίφημοι πλανήτες-έρημοι Tatοoine, Vulcan και Arrakis. Στους πλανήτες του Starfield που υπάρχει ζωή θα βρούμε δύο, τρία ή και περισσότερα μεγαοικοσυστήματα, τα οποία είναι εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους και φιλοξενούν ξεχωριστά είδη ζωής.
Μία από τις κύριες ενασχολήσεις του παίκτη είναι η εξερεύνηση των πλανητών και η καταγραφή των μοναδικών τους στοιχείων, πράγμα που εκτός από την πανίδα και τη χλωρίδα συμπεριλαμβάνει και διάφορα ιδιαίτερα traits, όπως γεωλογικούς ή βιολογικούς σχηματισμούς. Η καταγραφή όλων αυτών αποφέρει εκτός από την ικανοποίηση της ανακάλυψης, experience points και, αν ολοκληρωθεί, ένα σετ με δεδομένα το οποίο μπορεί να πουληθεί με αντάλλαγμα το νόμισμα του μέλλοντος, κοινώς credits. Αν ο παίκτης το επιθυμεί, μπορεί να ξεκινήσει την κατασκευή outpost σχεδόν σε οποιονδήποτε πλανήτη, καθώς και να τα συνδέσει μεταξύ τους, ώστε να μεταφέρουν τις πρώτες ύλες που παράγουν προς άλλα outpost. Τα outpost, όπως και το σκάφος του παίκτη μπορούν να επανδρωθούν είτε από μέλη του Constellation, είτε από NPC που μπορεί κανείς να συναντήσει, πού αλλού, στα μπαρ όλων των μεγάλων πόλεων. Η κατασκευή outpost, όπως και το crafting έχουν ενδιαφέρον αλλά ταυτόχρονα αναδεικνύουν ένα βασικό πρόβλημα του τίτλου που είναι, τι έκπληξη, η διαχείριση των αντικειμένων. Όπως σε κάθε RPG της Bethesda, έτσι και εδώ υπάρχει μια πληθώρα αντικειμένων, πέρα από τον εξοπλισμό, που αποτελείται από όπλα, στολή, κράνος και booster pack. Εκτός από τα τρόφιμα και τα φάρμακα που αντιμετωπίζουν διάφορες παθήσεις οι οποίες περιμένουν τους ανυποψίαστους εξερευνητές, υπάρχει και μια τεράστια γκάμα από πρώτες ύλες και εξαρτήματα, τα οποία χρησιμεύουν στα πάντα, από την παρασκευή φαρμάκων και μετατροπών για τον εξοπλισμό μας ως την οικοδόμηση και διακόσμηση του outpost ή της κατοικίας μας. Τα αντικείμενα αυτά θα γεμίσουν ταχύτατα το inventory μας, εκείνο του companion που μπορούμε να έχουμε μαζί μας και, τελικά, του σκάφους μας. Ταυτόχρονα, η δυνατότητα αποθήκευσης είναι εξαιρετικά περιορισμένη, όχι μόνο στο σκάφος, αλλά δυστυχώς ακόμα και στα outpost. Αν και η Bethesda έχει προσπαθήσει να χωρίσει τα αντικείμενα σε κατηγορίες, ώστε να διευκολύνεται ο παίκτης, σύντομα η εύρεση ενός συγκεκριμένου ενισχυτικού ή τρόφιμου γίνεται αγγαρεία. Η ανάθεση του αγαπημένου μας εξοπλισμού, ικανοτήτων και αντικειμένων στον σταυρό του χειριστηρίου βοηθά, αλλά δεν λύνει εντελώς το πρόβλημα.
Πρόκειται για ένα γνωστό, κουραστικό και επαναλαμβανόμενο μοτίβο, το οποίο μαστίζει τους τίτλους της Bethesda από παλιά. Ένα άλλο, επίσης είναι και πάλι το περίεργο στήσιμο των διαλόγων με τους NPC, τα αγκυλωμένα μοντέλα τους και, φυσικά, η ίδια η γραφή των διαλόγων. Όλα αυτά τα στοιχεία, ανεξαιρέτως, παρουσιάζονται βελτιωμένα σε σχέση με προηγούμενους τίτλους (ποιος μπορεί να ξεχάσει τις πατατόφατσες του Oblivion), αλλά όχι πάντοτε αρκετά. Σαφώς καλύτερη ήταν επίσης και η κατάσταση του Starfield στο launch, όπου είχαν εξαλειφθεί πολλά από τα σοβαρά glitch και bug που έχουμε δει στο παρελθόν. Ωστόσο, το ΑΙ και πάλι δεν εντυπωσιάζει με την ευελιξία του: είναι ολοφάνερο ότι ακόμα και ο ένας companion που κανονικά μας συνοδεύει, στην πράξη αδυνατεί να μας ακολουθήσει σωστά, κολλάει στο πουθενά χωρίς λόγο ή εμφανίζεται στην επιφάνεια αφιλόξενων πλανητών χωρίς στολή. Παρόλα αυτά, οι περισσότεροι companion είναι πολύ χρήσιμοι στη διάρκεια της μάχης παρά τις περιστασιακές τους γκάφες, ειδικά όταν τους δίνουμε χώρο να κινηθούν χωρίς να μας εμποδίζουν. Στην εξερεύνηση οι τυχαίοι διάλογοι ενίοτε μπλέκονται με εκείνους των βασικών χαρακτήρων, με αποτέλεσμα να μπερδεύονται οι ατάκες και να χάνονται πληροφορίες, άλλες φορές οι χαρακτήρες στέκονται σε άσχετα σημεία, με αποτέλεσμα να βλέπουμε έναν τοίχο όταν η κάμερα γυρίζει σε αυτούς, ενώ και όταν όλα πάνε καλά οι χειρονομίες και οι εκφράσεις τους είναι λίγο μηχανικές και περίεργες. Η διαφορά στον τομέα αυτό ακόμα και με ένα μικρότερο developer, όπως η Larian, είναι αισθητή.
Ωστόσο, δεν έχουμε να κάνουμε εδώ με έλλειψη προσπάθειας τόσο, όσο με τους περιορισμούς μιας γερασμένης, πλέον, μηχανής γραφικών η οποία έχει φθάσει ξεκάθαρα στα όριά της. Ένα άλλο σύμπτωμα του ίδιου προβλήματος είναι ο τρόπος με τον οποίο αυτή διαχειρίζεται την εξερεύνηση των πλανητών, η οποία καταρχάς δεν είναι seamless, όπως για παράδειγμα στο No Man’s Sky. Όταν επιλέξουμε ένα τυχαίο σημείο σε έναν πλανήτη για προσεδάφιση, η μηχανή σχεδιάζει ένα χάρτη ενός τετραγωνικού χιλιομέτρου και αν φθάσουμε στο όριο του, τότε βλέπουμε ένα popup που μας πληροφορεί ότι πρέπει να γυρίσουμε στο σκάφος και να προσεδαφιστούμε σε ένα άλλο σημείο. Αυτό προϋποθέτει, βέβαια, να προχωρήσουμε σε μια ευθεία για δέκα λεπτά, κάτι που είναι μάλλον απίθανο να γίνει παίζοντας φυσιολογικά με όλα αυτά που βλέπουμε στο scanner μας. Είναι ένα από τα «προβλήματα» του τίτλου που πήρε μεγάλες διαστάσεις στο YouTube, στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για μια τεχνική λεπτομέρεια που ελάχιστοι παίκτες θα αντιληφθούν. Η Bethesda έχει φροντίσει κάθε πλανήτης ή δορυφόρος να έχει αρκετά σημεία ενδιαφέροντος όπου και να προσεδαφιστεί κανείς, ώστε ποτέ να μη βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα άδειο tile. Αυτό είναι και καλό και κακό. Προφανώς ένας άδειος χάρτης είναι κάτι ανεπιθύμητο. Από την άλλη, με τα τυχαία points of interest να βρίσκονται παντού είναι δύσκολο να μας δοθεί η αίσθηση ότι ανακαλύπτουμε έναν πλανήτη για πρώτη φορά. Σχεδόν όπου πάμε θα υπάρχει κάποια εγκαταλελειμμένη βάση ή εργοστάσιο ή μικρός οικισμός, συνήθως γεμάτη από πειρατές, μισθοφόρους ή απλούς αποίκους. Ενίοτε, την ώρα της εξερεύνησης ή ενώ κάνουμε κάποια αποστολή θα δούμε σε κάποια απόσταση να προσεδαφίζεται ένα σκάφος. Αν αυτό είναι αρκετά κοντά συνήθως υπάρχει χρόνος να επιβιβαστούμε και να μιλήσουμε με το πλήρωμα ή, συνηθέστερα, να εμπλακούμε σε μάχη όταν αυτό είναι εχθρικό. Στις περιπτώσεις αυτές μπορούμε ακόμα και να καταλάβουμε το σκάφος για να το προσθέσουμε στη συλλογή μας ή να το πουλήσουμε, με μικρό κέρδος, καθώς για να πουληθεί απαιτείται να πάρουμε άδεια για αυτό, η οποία είναι αρκετά ακριβή. Είναι ένας τρόπος που βρήκε η Bethesda ώστε να εμποδίσει τους παίκτες από το να πλουτίσουν πολύ γρήγορα, πουλώντας 2-3 καλά σκάφη.
Όχι ότι είναι δύσκολο αυτό, καθώς σχεδόν κάθε faction ή οργανισμός διαθέτει mission board με τυχαίες αποστολές διαφόρων ειδών. Σε συνδυασμό με τις αποστολές που σχετίζονται με την πλοκή και τα side mission που μας δίνουν οι companion ή διάφοροι NPC που συναντάμε τα credits συσσωρεύονται αρκετά γρήγορα. Πολύ περισσότερο αν μαζεύουμε τον εξοπλισμό που βρίσκουμε και πουλάμε ό,τι δεν μας χρησιμεύει. Η πώληση πρώτων υλών είναι ακόμα μια μέθοδος, ωστόσο εδώ ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια σημαντική έλλειψη του Starfield. Πολύ απλά, δεν υπάρχει εμπόριο. Οι τιμές των αντικειμένων είναι πάντοτε σταθερές από πλανήτη σε πλανήτη και το μόνο που μας περιορίζει είναι τα διαθέσιμα credits του εκάστοτε πωλητή/τερματικού. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς δικαιολογείται ο χαρακτηρισμός «Han Solo simulator» με αυτά τα δεδομένα. Και παρόλο που θα βρούμε που και που παράνομα αντικείμενα, συνήθως ως λάφυρα από μάχες με Spacer ή πειρατές, τα οποία μπορούν να μας βάλουν σε μπελάδες με τις αρχές αν ανιχνευτούν, δεν υπάρχουν πολλές ευκαιρίες να ασχοληθούμε επισταμένα με το λαθρεμπόριο. Προφανώς ακόμα πιο έκδηλη είναι η απουσία οχημάτων στο παιχνίδι. Ενώ το εμπόριο είναι κάτι το οποίο πιθανώς να αποτελέσει προσθήκη σε κάποιο μελλοντικό DLC ή expansion, η προσθήκη οχημάτων είναι μάλλον απίθανη δεδομένου ότι θα κάνει αισθητούς τους περιορισμούς στο μέγεθος των πλανητικών tile. Στο σημείο αυτό θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι το Starfield είναι μια overhyped αποτυχία για τη Bethesda και τη Microsoft. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει, ωστόσο. Όλα τα παραπάνω, που συνοψίζουν τις βασικές αδυναμίες του τίτλου επισημαίνονται για να καταλάβει κανείς ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ένα τέλειο παιχνίδι. Ωστόσο, αυτό που προσφέρει το Starfield είναι μια συνολική εμπειρία που ξεπερνά τις επιμέρους αδυναμίες και ένα κρυφό βάθος που δεν μπορεί να αντιληφθεί ο παίκτης ακόμα και μετά από 10 ώρες ενασχόλησης με αυτό. Το Starfield, όπως άλλωστε και το Skyrim πριν από αυτό, είναι ένα παιχνίδι στο οποίο πρέπει να αφιερώσει κανείς δεκάδες ώρες και περισσότερο, αν θέλει να δει ό,τι έχει να του προσφέρει.
Από τους υφιστάμενους μηχανισμούς, σχεδόν όλοι ξεκλειδώνονται ή βελτιώνονται σε σημαντικό βαθμό με τη βοήθεια του skill tree. Το χτίσιμο outpost, ο σχεδιασμός και η αναβάθμιση διαστημοπλοίων, η τροποποίηση του εξοπλισμού και των όπλων μας, η πλανητική εξερεύνηση και καταγραφή, το stealth, η πειθώ, το boosting είτε στο διάστημα είτε στην επιφάνεια των πλανητών και φυσικά η απόδοση των όπλων και των διαστημοπλοίων μας, όλα καλύπτονται από κάποιο skill. Εκτός από όλα αυτά, υπάρχει και μια γκάμα ειδικών ικανοτήτων που μπορούμε να αποκτήσουμε στην πορεία του main story. Χωρίς να θέλουμε να μπούμε σε spoiler, το Starfield είναι ίσως ένα από τα λίγα RPG τα οποία αξίζει να «τρέξουμε» την πρώτη φορά, εστιάζοντας στο main story και να εξερευνήσουμε περισσότερο μπαίνοντας στο New Game+, το οποίο δεν ονομάζεται επίσημα έτσι μεν, αλλά είναι αυτό στην ουσία δε… με κάποιες ιδιαιτερότητες. Το πόσο σημαντικές είναι αυτές εξαρτάται σε κάποιο βαθμό από τις επιλογές μας, αλλά και από το πόσες φορές είμαστε διατεθειμένοι να μπούμε στη διαδικασία της επανάληψης. Και το main story, όπως και κάποια από τα faction questline είναι σίγουρα ό,τι καλύτερο έχει κάνει η Bethesda σε αυτόν τον τομέα ως τώρα. Και όμως, δεν φτάνει το γεγονός ότι θα μπορούσε κανείς να αφιερώσει εκατοντάδες ώρες στην εξερεύνηση, στην κατασκευή βάσεων, στη μετατροπή διαστημοπλοίων και στην εκπλήρωση side mission, αλλά μπορεί να κάνει reset στα πάντα εκτός από το experience, τις ικανότητες και τα skill του και να ξεκινήσει εκ νέου την περιπέτεια, με διαφορετικές συνθήκες, ξανά και ξανά. Είναι στο χέρι του παίκτη και μόνο να αποφασίσει αν θέλει να εξερευνήσει τις πιθανότητες που κρύβει αυτή η «λούπα» ή να αφιερώσει το χρόνο του στο να χτίσει το «βασίλειό» του σε κάποια από τις εκδοχές του σύμπαντος που θα βιώσει.
Η ομάδα ανάπτυξης έχει καταβάλλει προσπάθεια ώστε η επανάληψη, ακόμα και στη διάρκεια ενός playthrough να μην γίνεται εύκολα κουραστική. Οι πλανήτες είναι αρκετά διαφορετικοί μεταξύ τους και οι πόλεις έχουν η κάθεμία ξεχωριστό ύφος. Είπαμε ότι κάθε πλανήτης ή δορυφόρος εκτός από την τροχιά έχει τη δική του ταχύτητα περιστροφής και, άρα, οι ώρες δεν έχουν την ίδια διάρκεια παντού. Η εναλλαγή μέρας-νύχτας γίνεται φυσικά σε πραγματικό χρόνο και δημιουργεί πανέμορφα τοπία, ακόμα και στα πιο γυμνά ουράνια σώματα. Οι καιρικές συνθήκες, όπου υπάρχουν προσθέτουν άλλο ένα ξεχωριστό στοιχείο, το οποίο είναι ενίοτε επικίνδυνο. Όλα αυτά ντύνονται με το εξαιρετικό, απόλυτα κινηματογραφικό soundtrack του Inon Zur, που ποτέ δεν απογοητεύει, μα εδώ μαγεύει, αλλά και με το εξίσου καλό sound design: οι ήχοι των μηχανών κατά την εκτόξευση με τη συνοδεία του βασικού θέματος του Starfield είναι το τέλειο παράδειγμα του μοναδικού ηχητικού τοπίου του παιχνιδιού και καταφέρνουν κάθε φορά να μας κάνουν να νιώθουμε… αυτό το κάτι. Το Starfield είναι ένα γιγάντιο project για την Bethesda, μακράν το μεγαλύτερο παιχνίδι της ως τώρα, αλλά η φιλοδοξία του οριοθετείται από κάποιους ξεπερασμένους μηχανισμούς, από τους τεχνικούς περιορισμούς μιας γερασμένης, παρά την ανανέωσή της, μηχανής γραφικών και από τις χρόνιες αδυναμίες της ίδιας της Bethesda.
Όμως, σχεδόν σε κάθε τομέα η προσπάθειά της να βελτιωθεί είναι αισθητή και ευπρόσδεκτη. Παρόλες τις αδυναμίες του, το Starfield είναι άτοπο να συγκριθεί με ένα αμιγώς procedural survival game, όπως το No Man’s Sky, ή με ένα space flight/trading sim, όπως το Elite Dangerous. Ας μη μιλήσουμε καν για τις αστείες συγκρίσεις με το alpha build demo που λέγεται Star Citizen. Το γεγονός ότι οι τίτλοι αυτοί έχουν να κάνουν με την εξερεύνηση του διαστήματος δεν καθορίζει το είδος τους, αλλά τη θεματολογία. Το Starfield είναι ένα RPG με ικανοποιητικά συστήματα μάχης, ατμοσφαιρικό exploration, ένα πλήρες σύστημα από skill και abilities, μια τεράστια γκάμα από όπλα και εξοπλισμό, ένα αξιοπρεπές main story, ενδιαφέροντα side mission, crafting, φαινομενικά απλά, αλλά αρκετά λεπτομερή συστήματα base building και spaceship modification. Αν πρέπει οπωσδήποτε να συγκριθεί με κάτι, αυτό είναι το Outer Worlds και εκεί γίνεται εμφανής η έλλειψη φιλοδοξίας της Obsidian (δικαιολογημένη, εν μέρει, λόγω περιορισμένων πόρων) και η σχεδόν υπέρμετρη φιλοδοξία της Bethesda, η οποία μπήκε σε βαθιά νερά ή, αν θέλετε, στα βάθη του διαστήματος με το νέο της IP.
Η εμμονή με τις άστοχες συγκρίσεις μεταξύ ανόμοιων τίτλων, με την στοχευμένη αναζήτηση αδυναμιών και το αδικαιολόγητο μένος κατά της ομάδας ανάπτυξης μοιάζει με κάποιου είδους φετίχ για ορισμένους gamers και για μια μερίδα του Τύπου. Τόση ήταν, μάλιστα, η μανία κάποιων να βρουν ελαττώματα στον τίτλο της Bethesda, ώστε την κατηγόρησαν, μεταξύ άλλων, για την αδυναμία προσεδάφισης σε όλους τους πλανήτες, ασχέτως αν αυτοί… δεν έχουν έδαφος, όπως οι αέριοι γίγαντες (π.χ. Δίας, Κρόνος). Υπερβολικοί, βέβαια, είναι και οι διθύραμβοι που μιλάνε για το «καλύτερo RPG όλων των εποχών» ή, Θεός φυλάξοι, το «καλύτερο sci-fi narrative» αντιπαραβάλλοντάς το ακόμα και με κινηματογραφικά ορόσημα, όπως το 2001 ή το Interstellar. Φαίνεται ότι είναι αδύνατον να βρούμε ένα μέτρο για να κρίνουμε ό,τι αγαπάμε ή ό,τι λατρεύουμε να μισούμε αυτήν την εποχή.
Το Starfield είναι μια αξιέπαινη προσπάθεια της Bethesda να κάνει ένα βήμα μπροστά, είναι βελτιωμένο από κάθε άποψη σε σχέση με τους προηγούμενους τίτλους της, είναι φιλόδοξο, ενίοτε ακόμα και συναρπαστικό. Διαπνέεται από μια αίσθηση σχεδόν υπερβολικής αισιοδοξίας για το μέλλον της ανθρωπότητας, θέτοντας κάποια ενδιαφέροντα ερωτήματα για το ρόλο της τεχνολογίας και της επιστήμης σε αυτό, παρόλο που αγνοούν τη σύγχρονη πραγματικότητά μας. Ίσως ο πιο εύστοχος χαρακτηρισμός από την πλευρά της ίδιας της ομάδας ανάπτυξης για την αισθητική του (κατ’ επέκταση και για την φιλοσοφία του) να ήταν εκείνος του lead artist Istvan Pely. Το αποκάλεσε «NASA punk» και όταν ένας τέτοιος χαρακτηρισμός δεν μοιάζει με υπερβολή ενός γονιού που παινεύει το παιδί του, αλλά φαίνεται να αντικατοπτρίζει κάτι που μπορούν να δουν κι άλλοι, τότε σίγουρα αυτό το «παιδί» κάτι έχει να πει.
Αν το είχε φτιάξει για λογαριασμό της Σοναρας σας θα το έπαιρνε το 10ρακι.
Μια χαρά είναι το κείμενο με ωραία θετικά και αρνητικά επιχειρήματα. Βέβαια γέρνει προς 8.5 πιο πλ αλλά μισό πάνω μισό κάτω ελάχιστη σημασία έχει. Γι διάφορους λόγους το παιχνίδι είναι σταθμός σαν κυκλοφορία θα γίνει πιο καλό με τον καιρό και τα mods και η αναφορά ως nasa punk είναι άκρως μοναδικό κοπλιμέντο
Ναι γιατί όλα τα first party PS games στο Enternity παίρνουν 10ρια... Φέτος μόνο: Horizon Forbidden West Burning Shores 9/10, Last of Us PC 5/10, Returnal PC 7.5/10, Ratchet & Clank Rift Apart PC 7/10, Horizon Call of the Mountain 7.5/10
Φίλε μου λυπάμαι που θα στο πω αλλά το site σας είναι φίλο playstation. Έχω άπειρα παραδείγματα προς αυτά που λέω. Είμαι κάτοχος και των 2 αλλά δεν μπορώ να μην πω αυτο που βλέπω.
Για δώσε μου μερικά παραδείγματα σε παρακαλώ, τα πιο τρανταχτά, για να καταλάβω πως το εννοείς
Φίλε μου τα του οίκου σας τα γνωρίζεις καλύτερα δεν θα μπω σε αντιπαράθεση για κάτι τέτοιο είμαι πολλά χρόνια αναγνώστης σας και έχω βγάλει κάποια συμπεράσματα όλα αυτά τα χρόνια και όχι αυθαίρετα. Ότι είναι το κρατάω για εμένα .όσον αφορά το παιχνίδι θα ήθελα να μάθω πόσες ώρες ασχολήθηκε το παλικάρι για να κάνει το review γιατί έχω ακούσει για κάποιες τρελές ώρες ενασχόλησης του παιχνιδιού από καμένους που το πάνε βιμα βιμα πετραδάκι πετραδάκι και ακόμη δεν έχουν φτάσει ούτε στα μισά και ακόμη ανακαλύπτουν πράγματα. Οπότε θα ήθελα να ήξερα τον χρόνο γιατί αν έφαγε καμιά 15 ώρες συγνώμη που θα το πω αλλά δεν είναι αντικειμενική η κριτική του game.
Κάτσε όμως γιατί τώρα δεν είναι νορμάλ αυτό. Μας κατηγορείς για το οτιδήποτε και όταν σου λέω να μου πεις τα πιο "τρανταχτά" για σένα παραδείγματα για την κατηγορία σου το αφήνεις στον αέρα. Σε παρακαλώ πολύ να γίνεις συγκεκριμένος ή το διαγράφουμε το thread, μου στέλνεις PM και σου απαντάω σε οτιδήποτε θέλεις. Για το review και το χρόνο του συντάκτη, τον ενημερώνω να σου απαντήσει ο ίδιος.
Αγαπητέ deathwalker, έχω γράψει 182 ώρες στο παιχνίδι και πολλές εκατοντάδες σε άλλα RPG της Bethesda, από το Oblivion και μετά. Επίσης (δεν θα έπρεπε να έχει σημασία αυτό, αλλά το αναφέρω έτσι κι αλλιώς) δεν έχω PS5 και δεν σκοπεύω να αποκτήσω γιατί η τιμολογιακή πολιτική της Sony (μεταξύ άλλων σε αυτή τη γενιά) δεν με βρίσκει σύμφωνο.