Να αρχίσουμε ακριβώς όπως ξεκινάει το παιχνίδι: η πρώτη οθόνη που θα δει ο παίκτης από την ουκρανική ομάδα ανάπτυξης για μερικά δευτερόλεπτα είναι ότι η ανάπτυξη του τίτλου ξεκίνησε λίγες μέρες μετά την εισβολή της Ρωσίας στην πατρίδα τους. Σε αυτό το πλαίσιο και μόνο που βλέπουμε τίτλο στα χέρια μας είναι επίτευγμα. Αλλά εμείς πρέπει να κρίνουμε αντικειμενικά έναν τίτλο, ανεξαρτήτως συνθηκών και αφού υποκλιθούμε στο κουράγιο των ανθρώπων, πάμε να δούμε αναλυτικά με το τι έχουμε να κάνουμε.
Ο τίτλος αποτελεί remake του παιχνιδιού του 2007 που υπήρξε μια φιλόδοξη και αρκετά επιτυχημένη απόπειρα παντρέματος της ερευνητικής ιδιοφυΐας των Σέρλοκ και Δόκτορα Γουάτσον με την μυθολογία του Lovecraft, ή τέλος πάντων με κάτι που τη θυμίζει. Πρόκειται βέβαια για πλήρες remake, μιας και περισσότερο παραπέμπει στο περσινό Sherlock Holmes: Chapter One, της ίδιας εταιρείας ανάπτυξης, παρά στον αρχικό τίτλο του 2007. Ο τίτλος έχει αρκετά θετικά του (περσινού) προκατόχου του, χάνει κάποια καλά στοιχεία αλλά ξεφορτώνεται και κάποια βαρίδια όπως τις τελείως αχρείαστες μάχες. Ναι, ο τίτλος μεταφέρει περίφημα την αίσθηση ότι ο παίκτης ερευνά μια ιστορία ως Σέρλοκ ή και Δρ. Γουότσον, η ατμόσφαιρα είναι σωστή οι ηθοποιοί εξαιρετικοί στους ρόλους τους, η χρωματική παλέτα προσπαθεί να μεταδώσει μυστήριο και τρόμο (όχι πάντα με επιτυχία) και γενικά η πρώτη εντύπωση, στην εισαγωγική και πολύ συμπαθητική υπόθεση είναι θετική.
Όσο εξελίσσεται ο τίτλος ξετυλίγονται περισσότερο και τα καλά αλλά και τα κακά του τίτλου. Για παράδειγμα ενώ γενικά η υπόθεση είναι καλογραμμένη και η έρευνα ακολουθεί λογική σειρά χωρίς παραλογισμούς άλλων adventure, εδώ έχουμε το πρόβλημα ότι τα μενού που είναι φτιαγμένα για να βοηθούν την έρευνα, το Mind Palace και τα υπόλοιπα, είναι φτιαγμένα κάπως απλοϊκά να το πούμε, πρόχειρα να το πούμε, πάντως με τρόπο που δεν βοηθάει την εμπειρία της έρευνας. Για παράδειγμα κρατάει πολλά στοιχεία που βρέθηκαν κατά τα προηγούμενα στάδια της έρευνας και δεν χρειάζονται πλέον, με αποτέλεσμα ο παίκτης να έχει μπροστά του υπερβολικά πολλές άχρηστες επιλογές που πρέπει να συνδυάσει για να βγάλει το όποιο συμπέρασμα. Σε ένα άλλο επίπεδο, επειδή κάποια στοιχεία λένε λίγο πολύ το ίδιο πράγμα, με ελαφρά διαφοροποιημένη οπτική, κάποιες φορές δυστυχώς ο παίκτης καταλήγει σε αρκετό trial and error.
Από την άλλη όμως, στο αυθεντικό point and click, είτε πρόκειται για την έρευνα στον χώρο ή την επικεντρωμένη έρευνα σε πτώματα ή σημεία, ο τίτλος τα πάει πολύ καλά, χωρίς να σπάει τα νεύρα του παίκτη με pixel hunting, αρκεί φυσικά ο παίκτης να έχει αντιληφθεί μια μικρή ιδιαιτερότητα του παιχνιδιού που έχει να κάνει με την οπτική σε συγκεκριμένα σημεία και ποια σύμβολα πρέπει να αναζητά, κάτι που μάλλον δεν θα αποτελέσει πρόβλημα για κανέναν. Με αυτόν τον τρόπο συγκεντρώνονται τα στοιχεία που θα μπουν στο mind palace για να συνδυαστούν και να βγει το συμπέρασμα που θα μας πάει παρακάτω.
Και που είναι ο Κθούλου; Δίκαιη ερώτηση, μιας και τελικά η όλη υπόθεση καταλήγει μια έρευνα για μια αίρεση που λατρεύει κάτι σκοτεινό και υπερφυσικό, με τον ήρωά μας μάλιστα να μεταβαίνει σε κάποιες σκηνές στον κόσμο του μεταφυσικού και να πρέπει να λύσει γρίφους σχετικούς με το περιβάλλον για να ξεφύγει και να σώσει την πνευματική του υγεία. Τι πετυχαίνει; Ερευνητικά το σενάριο δένει, αλλά αν υπήρχε η ελπίδα όλο αυτό να δημιουργήσει κάποιο τρόμο ή κάποια αγωνία, αυτό δεν επιτυγχάνεται σε καμία περίπτωση. Εντάξει, ένα point and click δεν είναι κάτι που περιμένεις να σε τρομάξει, αλλά από την άλλη Lovecraft και ούτε μια ανατριχίλα;
Ένα άλλο κομμάτι που ξενίζει είναι, σε κάποιες περιοχές, οι αχρείαστα μεγάλοι χάρτες που οδηγούν τον παίκτη σε άσκοπο πέρα δώθε και ψάξιμο που το μόνο που κάνει είναι να νευριάζει και να τρώει -μη δημιουργικά- χρόνο από τον παίκτη. Το ίδιο συμβαίνει και με τη συγκέντρωση κάποιων στοιχείων που δεν χρησιμοποιούνται πουθενά και στο μόνο που καταλήγουν είναι να κάνουν τον παίκτη να αναρωτιέται τι έχασε. Σε επίπεδο τεχνικού τομέα, ενώ το σύνολο κάνει καλά τη δουλειά, δεν μπορεί κανείς να μην προσέξει το μετριότατο lip-synch και τα θέματάκια στο clipping, αλλά από την άλλη η ατμόσφαιρα και η εποχή μεταφέρονται μια χαρά και ο ήχος έχει πολύ καλή ποιότητα. Η διάρκεια κανονικά είναι γύρω στις δέκα με δώδεκα ώρες, αλλά αν έχετε μανία να τα ψάχνετε όλα, θα σας πάρει, αδίκως, αρκετά παραπάνω.
Το Sherlock Holmes: The Awakened είναι ένας τίτλος που δεν θα απογοητεύσει τους λάτρεις του είδους και όσους περίμεναν το παιχνίδι. Έχει την ατμόσφαιρα του, έχει τις ερευνητικό του κομμάτι και καλούς πρωταγωνιστές και διαλόγους. Από εκεί και πέρα όμως έχει αρκετά θέματα και με τα μενού του και με το κομμάτι τρόμος και με την ισορροπία του, που τον εμποδίζει να πάει ένα σκαλί παραπάνω.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity