Όπως ήταν αναμενόμενο, η εμπειρία της στη σειρά Civilization μένει προς το παρόν... στο ράφι, και η φόρμουλα του XCOM επιλέγεται για να στερεώσει τα θεμέλια του gameplay, με επιρροές και γενναίες δόσεις και από άλλους τίτλους, όπως το Slay The Spire. Η ιστορία θέλει την Lilith να ανασταίνεται και να απειλεί πρακτικά κάθε μορφή ζωής στον πλανήτη, με τον κλήρο να πέφτει φυσικά στους ήρωες της Marvel για να την αποκρούσουν. Το Midnight Suns είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να λάμψουν τα «μικρότερα» ονόματα της Marvel, και πράγματι βασικός πυρήνας της ομάδας είναι οι Midnight Sons, σε αυτήν την υλοποίηση με τον Ghost Rider (Robbie Reyes), Blade, Magik kai Nico Minoru (Runaways). Για να ανταποκριθούν στην απειλή της Lilith, ανασταίνουν τον γιό της -και ολοκαίνουριο χαρακτήρα στο σύμπαν της Marvel- Hunter.
Ο Hunter δημιουργήθηκε σε συνεργασία με την Marvel, με τους παίκτες να είναι σε θέση να επιλέξουν φύλο και χαρακτηριστικά, σε μια πραγματικά σπάνια και ευχάριστη έκπληξη. Σίγουρα, το κατά πόσο ο τίτλος και τα γεγονότα του θα αποτελέσουν canon είναι κάτι που θα πρέπει να περιμένουμε αρκετό καιρό μέχρι να το ανακαλύψουμε – αν και μάλλον όχι, αλλά κανείς μπορεί να ελπίζει. Ένας νέος ήρωας είναι πάντα κάτι ενδιαφέρον, πόσο μάλλον όταν η εισαγωγή του γίνεται σε μια ιστορία που πρακτικά φέρνει μαζί ένα ποτ πουρί του cast της Marvel, αφού πέρα από τους Midnight Sons, δε θα αργήσουν να έρθουν και μέλη των Avengers και των X-Men για να πλαισιώσουν και να ολοκληρώσουν τη λίστα. Εκεί είναι ίσως ένα από τα πρώτα ατοπήματα των δημιουργών, αφού ο τίτλος θα μπορούσε να είναι η ιδανική ευκαιρία στην Marvel να προμοτάρει κάποια από τα όχι και τόσο γνωστά ονόματα, αλλά και ταυτόχρονα να δώσει έναν διαφορετικό τόνο στην όλη περιπέτεια, αφού αναμφισβήτητα οι Avengers κάνουν την όλη ιστορία και ατμόσφαιρα αρκετά πιο streamlined. Η νεοσύστατη ομάδα λοιπόν θα αναλάβει μια σειρά από αποστολές και objectives, με το gameplay να χωρίζεται πρακτικά σε δύο κομμάτια, αυτό της μάχης και τα διαλείμματα ανάμεσα στις μάχες, στο Abbey, το hub του τίτλου. Όποιος περίμενε την πολυπλοκότητα και το βάθος του XCOM μάλλον θα απογοητευτεί, αφού το Midnight Suns ακολουθεί μια αρκετά πιο απλοποιημένη φόρμουλα. Σε κάθε αποστολή οι παίκτες μπορούν να επιλέξουν μέχρι τρεις ήρωες (με κάποια από τα slots να είναι πολύ συχνά ήδη κατειλημμένα από τους χαρακτήρες που πρέπει να είναι παρόντες για να προχωρήσει η ιστορία), και αντιμετωπίζουν τις δυνάμεις της Lilith σε πολύ μικρές αρένες. Εδώ οι μηχανισμοί κάλυψης και πλαγιοκόπησης δίνουν τη θέση τους σε κάρτες που προδιαγράφουν την επίθεση και το damage, ενώ σε αντίθεση με το XCOM δεν υπάρχουν ποσοστά επιτυχίας, αφού κάθε spell/επίθεση έχει 100% πιθανότητα επιτυχίας.
Αυτό αλλάζει αυτόματα τον τρόπο με τον οποίο η κάθε αποστολή, αλλά και η μάχη γενικότερα αντιμετωπίζεται, δίνοντας -αλλά και ταυτόχρονα αφαιρώντας πόντους από τη στρατηγική πτυχή. Από τη μία όταν η κάθε επίθεση είναι σίγουρο ότι θα βρει το στόχο της, το αποτέλεσμα είναι λίγο-πολύ προδιαγεγραμμένο, από την άλλη όμως, επειδή ακριβώς το ίδιο ισχύει και για τους εχθρούς, οι παίκτες αναγκάζονται να βλέπουν πιο μπροστά και να δημιουργούν συνδυασμούς και αλληλουχίες κινήσεων πριν καν οι ίδιες οι κάρτες εμφανιστούν στην οθόνη. Σε αυτό βοηθάει και το γεγονός ότι το διαθέσιμο pool ενεργών καρτών για κάθε χαρακτήρα είναι πολύ μικρό, έτσι είναι δυνατόν να «μαντέψει» κανείς τι θα εμφανιστεί στην επόμενη ή μεθεπόμενη σειρά και να σχεδιάσει αναλόγως.
Ταυτόχρονα, η φύση της μάχης είναι τέτοια που αναγκάζει την πλήρη εκμετάλλευση του κάθε γύρω πέρα από τα 3 διαθέσιμα card plays, χρησιμοποιώντας το περιβάλλον και το positioning ηρώων και εχθρών για το μεγαλύτερο δυνατό damage/utility output. Μετά από κάθε μάχη οι ήρωες επιστρέφουν στο Abbey όπου και ο Hunter μπορεί να μιλήσει με όλους, να δημιουργήσει και να δυναμώσει τις φιλίες του με όλους τους χαρακτήρες, να προβεί σε upgrades mini side-missions, και γενικότερα να προετοιμαστεί για την επόμενη αποστολή. Η σύγκριση με τη δράση δεν κάνει χάρες σε αυτή τη πτυχή του τίτλου, αφού οι παίκτες θα πρέπει να ετοιμαστούν για πολλούς, αλλά πολλούς διαλόγους, με τη γραφή στους περισσότερους από αυτούς να είναι μέτρια έως αδιάφορη, ενώ κάποιες φορές ακροβατεί ανάμεσα στο άβολο και το απλά κακόγουστο. Η συναναστροφή με τους άλλους χαρακτήρες είναι σίγουρα ενδιαφέρουσα, και υπάρχουν αρκετά σκηνικά που είναι ακόμα και αστεία, αλλά σε γενικές γραμμές το ενδιαφέρον είναι μηδαμινό, ακόμα και αν οι ήρωες θυμίζουν περισσότερο αυτούς από τα comics και όχι από τις κινηματογραφικές παραγωγές. Στις περισσότερες περιπτώσεις το όποιο θέμα δεν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ενώ οι διάλογοι θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί πολύ, πολύ καλύτερα, παίρνοντας υπ’ όψιν τον γενικότερο χαρακτήρα του καθενός, χωρίς να καταλήγουν τα πάντα στο κλασσικό δίπολο «καλός-κακός» με κάποιες φορές την επιλογή να μην πάρει ο Hunter θέση.
Και έτσι δημιουργείται μια δυναμική που γρήγορα γίνεται όλο και πιο έντονη, με τις μάχες και τη δράση γενικότερα να προσφέρει την ένταση και τη διασκέδαση, και τα διαλείμματα στο Abbey από ένα σημείο και μετά να γίνονται διαδικαστικά, αφού οι διάλογοι και τα interactions γίνονται απλά και μόνο για την λήψη του όποιου bonus, είτε αυτό είναι κάτι χειροπιαστό στη μάχη, είτε η εμβάθυνση (ή και όχι) των δεσμών ανάμεσα στα μέλη των Midnight Suns, με τα αντίστοιχα gameplay bonuses που αυτά παίρνουν. Είναι κρίμα, γιατί υπήρχε το σκηνικό και η δικαιολογία για μια πιο ουσιαστική επικοινωνία, αλλά οι δημιουργοί προτίμησαν την ποσότητα αντί της ποιότητας. Στις πάνω από 30 ώρες που χρειάζεται κάποιος για να τερματίσει το Midnight Suns οι 65000 γραμμές διαλόγου θα μπορούσαν πολύ εύκολα να είναι λιγότερο από τις μισές, αλλά πολύ πιο ουσιώδης.
Έτσι θα μπορούσε να φύγει βάρος από τον τεχνικό τομέα, αφού με τόσο exposition η εστίαση στους χαρακτήρες είναι αναπόφευκτη, και η μανιέρα της Firaxis με την Unreal Engine 4 δεν μπορεί να σταθεί υπό τόσο έντονη προβολή. Κάποιοι χαρακτήρες είναι καλοσχεδιασμένοι, ενώ το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για τα κοστούμια, αλλά όχι για τα πρόσωπα αρκετών, τα animations τη γενικότερη λεπτομέρεια, κάτι που παραπέμπει σε προηγούμενες γενιές. Λαμπρό παράδειγμα ο Tony Stark και ο Peter Parker που κάθε άλλο παρά καλοσχεδιασμένα μοντέλα αποτελούν, κάτι που αναπόφευκτα αφαιρεί πόντους από την ατμόσφαιρα και την όποια επένδυση μπορεί να κάνει κανείς στους χαρακτήρες, Ταυτόχρονα, δεδομένης της τεχνικής υποδομής από πίσω, κανείς θα περίμενε πως το PlayStation 5 (η έκδοση του οποίου χρησιμοποιήθηκε για τις ανάγκες αυτού του κειμένου) δε θα είχε πρόβλημα να διαχειριστεί τη δράση στην οθόνη, αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει, αφού σε καταστάσεις που κάποιος χαρακτήρας κάνει damage σε μεγάλο αριθμό εχθρών ή δημιουργεί πολλά εφέ, το frame rate φτάνει κυριολεκτικά σε μονοψήφιο αριθμό, έστω και αν είναι μόνο για 2-3 δευτερόλεπτα.
Το Marvel's Midnight Suns θα μπορούσε πιο εύκολα να χαρακτηριστεί ως ένα πείραμα από την Marvel για να δοκιμάσει τα νερά, παρά σαν μια πλήρης πρόταση. Ίσως η έλλειψη σημαντικού promotion να ήταν και αυτό ένας δείκτης των προθέσεων που υπήρχαν πριν το launch, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς το υλικό που είχαν στη διάθεσή τους. Ο/Η Hunter είναι ένας χαρακτήρας που δυστυχώς δεν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ενώ στο βωμό του playability και της επιλογής των παικτών θυσιάστηκαν πτυχές του χαρακτήρα και λεπτομέρειες που ίσως να τον/την έκαναν πιο ενδιαφέρουσα. Η μάχη είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα και μπορεί να αποτελεί και την ιδανική «δόση» για κάποιον που θέλει ένα “tactical fix” αφού η διάρκεια κάθε αναμέτρησης είναι μικρή, αλλά πέρα από την απλοποιημένη δράση, δεν υπάρχουν πολλά για να τραβήξουν κάποιον που θέλει να απολαύσει κάτι tactical με role-playing στοιχεία. Ίσως οι πιο μικρές ηλικίες να βρουν κάτι που θα ικανοποιήσει, αλλά στους περισσότερους μάλλον θα ξυπνήσει την επιθυμία να επανεγκαταστήσουν το XCOM.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity