Είναι αυτή η ώρα της χρονιάς, που πρέπει να κάτσουμε μπροστά σε ένα πληκτρολόγιο και να κρίνουμε την πορεία του Diablo σαν franchise. Το Diablo IV κυκλοφόρησε στις 5 Ιουνίου 2023 και δημιούργησε ένα τεράστιο κύμα ενθουσιασμού σε νέους και παλιούς fans, με την απίστευτη ιστορία του και την νέα προσέγγιση στις κλάσεις που έχουν οι παίκτες να επιλέξουν. Δυστυχώς, όσον αφορά το στοιχείο live service, ο τελευταίος τίτλος του πιο δημοφιλούς ARPG franchise στον κόσμο, συνέχισε να αποτυγχάνει για πάνω από έξι μήνες, μέχρι η ομάδα ανάπτυξης να βρει την χρυσή τομή και να δώσει νέα ζωή στο endgame του τίτλου. Ενώ η βελτίωση ήταν σαφής, πολλοί παίκτες, συμπεριλαμβανομένου και του συντάκτη, αισθάνθηκαν πως η εταιρεία απλά επέστρεψε στο Diablo III, υλοποιώντας στοιχεία από αυτό. Αδιαμφισβήτητα όμως, τα στοιχεία αυτά έκαναν τον τίτλο διασκεδαστικό και εύπεπτο.
Το πρώτο expansion του Diablo IV, με όνομα Vessel of Hatred, ήρθε στα χέρια μας στις 8 Οκτωβρίου 2024, σε μία φάση που το live service του παιχνιδιού, περνούσε την «χρυσή» εποχή του. Το expansion, έφερε μαζί του νέα περιοχή, νέα κλάση, νέους μηχανισμούς gameplay, νέο dungeon σε μορφή raid και νέα endgame activities. Φυσικά, το νέο expansion μας διηγείται και την συνέχεια του ταξιδιού της Neyrelle και του “Wanderer” όπως λέγεται ο χαρακτήρας μας. Αυτό είναι και το σημείο από το οποίο θα ξεκινήσουμε το review μας. Το νέο κομμάτι της ιστορίας, που πρόσθεσε το Vessel of Hatred. Στο expansion λοιπόν, ο Wanderer, ακολουθεί την Neyrelle στο Nahantu, η οποία αφήνει πίσω της ένα αιματηρό στίγμα. Από όπου έχει διαβεί η νέα κάτοχος του Soulstone του Memphisto, πλέον υπάρχουν μόνο πτώματα, δαίμονες και καταστροφή. Δυστυχώς, το κεφάλαιο του expansion, είναι μικρό, πάρα πολύ βασικό και οριακά… αδιάφορο. Έχοντας τελειώσει την ιστορία, εν τέλει, δεν γίνεται… τίποτα, πέρα από την μικρή εξέλιξη του χαρακτήρα της Neyrelle. Θα αποφύγουμε να αναφέρουμε γεγονότα, για να μην κάνουμε spoil, αν και ο συντάκτης δεν μπορεί να προσδιορίσει τι ορίζουμε ως spoiler σε αυτή την περίπτωση, αφού τα πράγματα από το τέλος του Diablo IV, ελάχιστα έχουν αλλάξει. Στο αρχικό review μας για το Diablo IV, είχαμε γράψει ότι μιλούσαμε για την καλύτερη ιστορία που έχει γραφτεί στο franchise. Με ευκολία μπορούμε να πούμε ότι το Vessel of Hatred, τοποθετείται στο απέναντι άκρο.
Όλη η ιστορία , διαδραματίζεται στην νέα περιοχή του Sanctuary, το Nahantu. Ο σχεδιασμός της περιοχής, είναι εξαιρετικός, με μια πλούσια ζούγκλα να εξαπλώνεται σε όλο το κομμάτι του χάρτη. Θα δώσουμε τα εύσημα για τον εξαιρετικό ήχο που περιβάλλει τη ζούγκλα του Nahantu, καθώς και για την αισθητική, τα χρώματα και τους νέους εχθρούς που κατοικούν εκεί. Η περιοχή είναι η μεγαλύτερη σε έκταση συγκριτικά με τις υπόλοιπες πέντε, προσθέτοντας μια νέα πόλη – το Kurast Bazaar - που λειτουργεί ως hub για τους παίκτες. Φυσικά, όπως ήταν αναμενόμενο, ένα τεράστιο μέρος των γεγονότων που συμβαίνουν, έχουν να κάνουν με τους Spiritborn, οι οποίοι είναι ιθαγενείς στην Nahantu και αποτελούν την ολοκαίνουργια κλάση χαρακτήρα που μπορούν οι παίκτες να χρησιμοποιήσουν. Μάλιστα, η ιστορία είναι τόσο επικεντρωμένη γύρω από τους Spiritborn, που αν παιχτεί με χαρακτήρα από άλλη κλάση, δημιουργεί ένα «ξένο» συναίσθημα, σαν ο χαρακτήρας του παίκτη να μην ανήκει στην ιστορία.
Όλα τα κακώς κείμενα της διήγησης του Diablo IV: Vessel of Hatred, έρχεται να διαγράψει η ύπαρξη της νέας κλάσης, καθώς και η προσθήκη νέων μηχανισμών που μετέτρεψε το expansion σε ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι σε σχέση με πριν. Ο Spiritborn, πρωτοεμφανιζόμενος στην συλλογή του Diablo, έχει ως κύριο “stat” το Dexterity, αλλά το οπλοστάσιό του περιέχει τα πάντα, από melee και mid-range επιθέσεις, μέχρι αρκετά μακρινής απόστασης. Χαρακτηριστικό του, όπως και κάθε χαρακτήρα dexterity, είναι οι γρήγορες κινήσεις. Οι ικανότητες του Spiritborn, χωρίζονται σε τέσσερις κατηγορίες, βασισμένες σε ζώα – πνεύματα με τα οποία έχει συνάψει συμμαχία. Αυτά είναι η σαρανταποδαρούσα, ο γορίλας, το τζάγκουαρ και ο αετός. Κάθε πνεύμα ειδικεύεται στο δικό του στοιχείο –ο γορίλας χρησιμοποιείται για άμυνα, η σαρανταποδαρούσα ειδικεύεται στο δηλητήριο, το τζαγκουαρ σε γρήγορες κοντινές επιθέσεις με φωτιά, ενώ ο αετός σε απομακρυσμένες επιθέσεις με ηλεκτρισμό και αέρα.
Ο Spiritborn, την στιγμή γραφής αυτού του review, είναι η πιο καλά «σμιλευμένη» κλάση του συστήματος μάχης του Diablo IV. Για την πλήρη ακρίβεια, πολύ μικρό κίνητρο υπάρχει για τους παίκτες να επιλέξουν κάποιον άλλο χαρακτήρα, αφού τα πολλαπλά διαφορετικά builds του spiritborn είναι με μεγάλη διαφορά πολύ καλύτερα από αυτά των υπόλοιπων. Κάτι τέτοιο συνηθίζεται σε παιχνίδια που λανσάρουν νέο χαρακτήρα ως expansion, αλλά λόγω της χαώδους διαφοράς, ελπίζουμε σε μελλοντικές σεζόν η ομάδα ανάπτυξης να εξισορροπήσει τα πράγματα. Σίγουρα πάντως, πολλά διαφορετικά builds του Spiritborn απογειώνουν την διασκέδαση και λόγω της τεράστιας δύναμης του χαρακτήρα, και την επιβράβευση σε loot, αφου οι spiritborn είναι ικανοί να «καθαρίσουν» πολύ πιο εύκολα υψηλό περιεχόμενο και να κολυμπήσουν στον χαμό από αντικείμενα που πέφτουν από τα τέρατα και τα bosses.
Με αυτά, περνάμε στις πολύ σημαντικές αλλαγές που έγιναν σε όλους τους χαρακτήρες. Πάρα πολλά skills έχουν αλλάξει είτε τον τρόπο που λειτουργούν, είτε έχουν αναπροσαρμοστεί στην νέα τάξη πραγμάτων. Το νέο σύστημα paragon, ανεβάζει το όριο των paragon levels σε 300 και κάνει πολύ πιο ξεκάθαρη την διαδικασία του leveling. Πλέον, οι χαρακτήρες τερματίζουν στα 60 level και από εκεί ξεκινούν να παίρνουν paragon levels, από το level 1 μέχρι το level 300. Οι πόντοι εμπειρίας όσο ανεβαίνουν τα level, αυξάνονται εκθετικά. Ένας χαρακτήρας, για να φτάσει στα 200 paragon levels χρειάζεται περίπου 30 ώρες, ενώ για να φτάσει στα 300 μπορεί να χρειαστούν μέχρι και πάνω από 180 ώρες! Ενώ είναι δίκαιο το level 300 να μην είναι κάτι εύκολο, ο χρόνος που απαιτείται είναι τεράστιος, με πολλούς παίκτες να εγκαταλείπουν τον στόχο, αφού ήδη στα περίπου 250 level, το build και τα αντικείμενα του καθενός είναι αρκετά καλά για να μην απαιτείται η ανάγκη για αναζήτηση νέων. Τα τελευταία 50 paragon levels είναι μεγάλη αγγαρεία.
Τα paragon boards έχουν αλλάξει και πλέον οι παίκτες μπορούν να εξοπλίσουν τους χαρακτήρες τους με μέχρι πέντε από αυτά. Λόγω όμως της αύξησης των paragon levels, το όριο της δύναμης του κάθε παίκτη μπορεί να φτάσει σε αδιανόητα υψηλότερα επίπεδα από αυτά του Diablo IV. Όλες οι αλλαγές είναι καλοδεχούμενες και βοηθούν στην καλύτερη και πιο δίκαια ισορροπία μεταξύ των χαρακτήρων. Φυσικά, ένα τέτοιο σύστημα χρειάζεται τακτικά επαναπροσδιορισμό και αποδυνάμωση / ενδυνάμωση διαφορετικών ικανοτήτων για να φρεσκάρει το ενδιαφέρον, κάτι το οποίο ελπίζουμε ο τίτλος να πετύχει στις μελλοντικές σεζόν. Τεράστιες αλλαγές επέφερε η ομάδα ανάπτυξης και στο σύστημα δυσκολίας του τίτλου, φέρνοντας το αρκετά πιο κοντά στο γνώριμο εδώ και χρόνια Diablo III Torment system.
Πλέον, οι παίκτες κάτω των 60 level, μπορούν να επιλέξουν μεταξύ πέντε επιπέδων δυσκολίας, τα οποία λειτουργούν ακριβώς όπως αυτά του Diablo IV. Πιο δύσκολα τέρατα, για πιο πολλή εμπειρία, χρυσό και loot. Στο τελικό level όμως, τα πράγματα αλλάζουν δραματικά με το Torment. Τα World Tiers καταργήθηκαν (επιτέλους) και πλέον έχουμε τέσσερα επίπεδα δυσκολίας, από το Torment I μέχρι το Torment IV. Για να ξεκλειδωθεί το επόμενο Torment level, πρέπει ο παίκτης να κατακτήσει ένα level του Pit, το οποίο ακολουθεί ακριβώς τον ίδιο μηχανισμό με τα Greater Rifts του Diablo III. Είναι ένα τυχαίο dungeon, στο οποίο επιλέγεται η δυσκολία ανάλογα με το level. Τα levels είναι 150. Για να ξεκλειδωθεί το Torment II, πρέπει να κατακτηθεί το level 20 του pit. Για το Torment III το level 40 και για το Torment IV το level 60. Κάθε επόμενο επίπεδο δυσκολίας, προσφέρει εκθετικά περισσότερο loot και εμπειρία, αλλά δεν υπάρχει κάποια αποκλειστική δυνατότητα σε κάποιο από αυτά. Ο παίκτης μπορεί να απολαύσει τον κόσμο σε όποιο από τα τέσσερα επιθυμεί, έχοντας δικαίωμα στο ίδιο loot (με προσαυξημένες πιθανότητες φυσικά) με όλους τους υπόλοιπους.
Εξαιρετική αλλαγή προς την κατεύθυνσης της απόλαυσης του τίτλου όπως επιθυμεί ο κάθε παίκτης. Η δυσκολία του κάθε επιπέδου, δίνει και κίνητρο για την δημιουργία party, προκειμένου να «πέσουν» οι πιο δύσκολες δραστηριότητες και bosses του παιχνιδιού. Την μεγάλη και πολυαναμενόμενη επιστροφή τους κάνουν και τα runewords, από το Diablo II. Δυστυχώς βέβαια, το σύστημα έρχεται υπερβολικά πιο απλοποιημένο σε σχέση με τον προκάτοχό του, θυμίζοντας ελαφρώς τις παλιές δόξες του franchise. Τα runes, χωρίζονται σε ritual και invocation runes. Ο εξοπλισμός που μπορεί να δεχθεί δύο sockets, μπορεί να πάρει και runes. Το ritual rune, είναι αυτό που καθορίζει τι πρέπει να εκτελέσει ο χαρακτήρας, για να κερδίσει την δράση που κάνει το invocation rune. Το εκάστοτε αντικείμενο, μπορεί να έχει ένα ritual και ένα invocation rune, ενώ κάθε χαρακτήρας μπορεί να έχει μόνο δύο runewords στα αντικείμενά του. Το σύστημα των runewords υλοποιείται εξαιρετικά, δημιουργώντας πάρα πολλές ευκαιρίες για πειραματισμό. Μάλιστα, τα σπάνια runes, κινούν και όλο το trading market, αφού με αυτά μπορούν να κατασκευαστούν και τα πιο πολυπόθητα αντικείμενα του παιχνιδιου, τα Mythic Uniques. Τα runewords είναι μια εκ των δύο απόλυτα φανταστικών προσθηκών στην φόρμουλα του Vessel of Hatred.
Στο σύστημα μάχης του Vessel of Hatred, έρχονται να προστεθούν και οι Mercenaries. Με διάφορα side quests στην Nahantu, οι παίκτες μπορούν να ξεκλειδώσουν τέσσερις διαφορετικούς mercenaries, καθένας από τους οποίους έχει ένα δικό του μικρό skill tree, ένα rapport skill το οποίο μπορεί να επιλέξει ο παίκτης να εκτελείται όποτε κάνει μια συγκεκριμένη ενέργεια και αποκλειστικές ικανότητες για τον κάθε έναν. Οι Mercenaries βρίσκονται στο party του παίκτη μόνο σε solo play. Είναι σίγουρα μια καλοδεχούμενη προσθήκη, η οποία όμως δεν κάνει την διαφορά που έκαναν οι mercenaries σε παλαιότερους τίτλους του franchise. Το σύστημα αυτό θέλει περισσότερη βελτίωση για να θεωρηθεί σημαντική προσθήκη, αντί για ένα απλό nice-to-have. Με αυτά, φτάνουμε στην καλύτερη και πρωταγωνιστική προσθήκη του Diablo IV: Vessel of Hatred.
Αυτή δεν είναι άλλη, από την Dark Citadel, το νέο Co-Op Endgame Dungeon. Πρώτη φορά βλέπουμε σε τίτλο Diablo κάτι παρόμοιο με την λογική του «raid». H Dark Citadel, είναι ένα τεράστιο dungeon, χωρισμένο σε τρία κομμάτια, το οποίο περιέχει μηχανισμούς που απαιτούν παραπάνω από έναν παίκτες. Οφείλουμε να παραδεχτούμε, πως από την τεράστια ποσότητα αλλαγών και προσθηκών στον τίτλο, τίποτα δεν φτάνει την Dark Citadel. Είναι η πρώτη φορά που σε παιχνίδι Diablo, χρειάζεται να συνεργαστούμε και να συγχρονιστούμε με φίλους για να καθαρίσουμε ένα κομμάτι του Dungeon, ή να σκοτώσουμε ένα boss. Τα τρία κομμάτια της Dark Citadel διαρκούν περίπου μια ώρα αν γίνουν στο Torment IV, που είναι και η καλύτερη εκδοχή του dungeon. Μέσα στην Dark Citadel, συναντάμε χωρισμένα μονοπάτια, στα οποία οι παίκτες πρέπει να χωριστούν, ή τέρατα μαρκαρισμένα με σύμβολα που όταν πεθάνουν ξεκλειδώνουν πόρτες παρόμοιων συμβόλων και λοιπά σενάρια τα οποία πρέπει να επικοινωνήσει σωστά η ομάδα για να πετύχει τον σκοπό της. Η Dark Citadel είναι το peak του Diablo IV, και μας λυπεί που αναγκαζόμαστε να γράψουμε την επόμενη παράγραφο.
Η Dark Citadel δεν προσφέρει κάτι ξεχωριστό σε επιβράβευση. Ενώ είναι ένα χαρακτηριστικό το οποίο θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί ως ο απόλυτος πρωταγωνιστής, καθώς είναι η απόλυτη καινοτομία στο είδος, παρουσιάζεται ως ένα προαιρετικό dungeon το οποίο οι παίκτες μπορούν να κάνουν… για να πουν ότι το έκαναν. Πολλές άλλες δραστηριότητες στον κόσμο του Sanctuary, είναι πιο κερδοφόρες από αυτήν , χωρίς λόγο. Το μόνο πράγμα που υπόσχεται το «raid», είναι ένα Chest το οποίο έχει αυξημένη πιθανότητα να πετάξει αντικείμενα με “Greater Affixes” , με δυνατότερα στατιστικά από την βασική μορφή του δηλαδή. Παρόλα αυτά, υπάρχουν και άλλες δραστηριότητες που υπόσχονται τέτοια αντικείμενα, με πολύ πιο εύκολο και γρήγορο τρόπο. Εϊναι πραγματικά στενάχωρο, το πως αντιμετωπίζεται η πιο ενδιαφέρουσα endgame δραστηριότητα του τίτλου. Μιλώντας για άλλες δραστηριότητες, η τελευταία νέα που έμεινε να αναλύσουμε, είναι η Kurast Undercity. Η συγκεκριμένη δραστηριότητα, ανοίγει πρόσβαση στους παίκτες σε ένα χρονομετρημένο dungeon, στο οποίο σκοτώνοντας εχθρούς και καθαρίζοντας κάποια shrines, ο διαθέσιμος χρόνος αυξάνεται. Αν ο παίκτης προλάβει να καθαρίσει το dungeon έχοντας καθαρίσει όλα τα shrines, θα πάρει το μέγιστο των rewards. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο στην Undercity, είναι πως οι παίκτες μπορούν να βάλουν ειδικά modifiers τα οποία λέγονται offerings στην είσοδο, για να επηρεάσουν το είδος του loot που θα πέσει. Για παράδειγμα, υπάρχει offering το οποίο θα πετάξει περισσότερα runes στο τελευταίο boss του undercity. Η δύναμη της επιλογής είναι έντονη, καθώς ο παίκτης μπορεί να επιλέξει μέχρι και είδη από stats που θα έχουν τα αντικείμενα που θα πέσουν στο dungeon, ή greater affixes, ή πιθανότητα για Mythic Uniques και πολλά άλλα. Τα offerings για την Undercity, μπορούν να αποκτηθούν από άλλες endgame δραστηριότητες που προϋπήρχαν πριν το λανσάρισμα του Vessel of Hatred, όπως Tree of Whispers, Helltide Chests, Tormented Bosses και Infernal Hordes.
Τεράστιες αλλαγές δέχθηκαν και τα αντικείμενα, με τα Sacred να διαγράφονται οριστικά από τον τίτλο. Πλέον υπάρχουν μόνο τα normal legendaries και τα ancestral legendaries. Αυτά μπορούν να πέσουν σε οποιοδήποτε επίπεδο δυσκολίας Torment. Τα ancestral legendaries είναι πάντα level 800, και φέρουν πάντα τουλάχιστον ένα greater affix. Επιπλέον, μπορούν να γίνουν temper στον blacksmith, περισσότερες φορές. Τα normal legendaries από την άλλη, είναι 750 level. Πέραν της εντυπωσιακής ποικιλίας των νέων προσθηκών, έχουν γίνει και αλλαγές στις υπάρχουσες δραστηριότητες του endgame. Πλέον, υπάρχει πληθώρα από whisper quests στα Helltides, τα treasure chests πετάνε πάντα materials για Tormented Bosses, τα Infernal Hordes δίνουν πολύ περισσότερα υλικά για masterworking και τα Tormented Bosses δεν έχουν επιλογή επιπέδου δυσκολίας. Αντιθέτως, προσαρμόζονται στην δυσκολία από την οποία δίνονται τα κλειδιά για να τα πολεμήσει ο παίκτης. Έτσι, ένας Tormented Duriel, έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να επιβραβεύσει τον παίκτη με Mythic Unique στο Torment IV, απ’ ότι στο Torment I. Επίσης, όλα τα Mythic Uniques, πέφτουν σίγουρα με τουλάχιστον ένα Greater Affix, ακριβώς όπως τα Ancestral Legendaries.
Τέλος, το κείμενο αυτό γράφτηκε βάσει της εμπειρίας μας στο PlayStation 5. Όπως και στο αρχικό παιχνίδι, δεν χρησιμοποιούνται DualSense features, ούτε κάποια άλλη αποκλειστική δυνατότητα της κονσόλας, πέρα από μια απλή, βασική δόνηση, την οποία γρήγορα κλείσαμε γιατί μας ενόχλησε. Δεν υπάρχουν επιλογές γραφικών, αλλά το παιχνίδι τρέχει σταθερά στα 60 καρέ ανά δευτερόλεπτο και ο οπτικός τομέας του είναι πολύ καλός, με την περιοχή της Nahantu να απογειώνει την εμπειρία με το ambience και τα ηχητικά εφέ από τέρατα, spells, βροχή, αέρα και λοιπούς περιφερειακούς ήχους. Μαζεύοντας τα ΠΟΛΛΑ για τα οποία μιλήσαμε σε αυτό το κείμενο, μπορούμε με σιγουριά να πούμε, ότι ενάμιση χρόνο, έξι σεζόν και ένα expansion αργότερα, το Diablo IV: Vessel of Hatred, έχει επιτέλους ένα πολύ αξιόλογο endgame, στο οποίο για να φτάσετε, πρέπει να περάσετε από την καταπληκτική ιστορία του Diablo IV και την πληκτική ιστορία του Vessel of Hatred. Όταν φτάσετε εκεί όμως, ο τίτλος θα σας επιβραβεύσει με τεράστια πληθώρα από δραστηριότητες για διαφορετικά γούστα και διαφορετικά loot και με ένα σύστημα leveling το οποίο ναι μεν σηκώνει αρκετές βελτιώσεις, αλλά είναι απλό, ενδιαφέρον και αρκετά ευρύ για τον μέσο fan. Σίγουρα, δεν μπορούμε να τοποθετήσουμε το Diablo στα σκληροπυρηνικά Action RPG όπως είναι το Path of Exile, αλλά ο πιο streamlined, arcade δρόμος που επέλεξε η Blizzard Entertainment έχει και αυτός να προσφέρει πολλά.
Όπως σε κάθε live service game κατά το λανσάρισμα, έτσι και στο Diablo IV: Vessel of Hatred, όσο πιο πολλή ώρα αφιερώσετε, τόσο πιο πολλά θα απαιτήσετε για βελτίωση. Κακήν κακώς, η Blizzard Entertainment κατάφερε να χτίσει επιτέλους τα θεμέλια για να μπορούμε να ελπίζουμε για ενδιαφέρουσες προσθήκες στο μέλλον, ακόμη και αν της πήρε ενάμιση χρόνο να φτάσει σε αυτό το σημείο. Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και αν αυτό πάει στραβά, το βασικό περιεχόμενο που υπάρχει πλέον, είναι αρκετό για να σας κολλήσει στην θέση σας για πολλές ώρες.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity