Πολλοί συγγραφείς της πραγματικής ζωής έχουν συμπεριλάβει τον εαυτό τους στο καστ χαρακτήρων διάφορων μυθιστορημάτων τους. Με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο, το ‘χει κάνει ο Rudyard Kipling στο The Man Who Would Be King, ο Dan Brown στη σειρά του Robert Langdon, ο Daniel Handler στο A Series of Unfortunate Events κι η Stephanie Meyer στη σειρά Twilight. Ο Sam Lake μπορεί να μη θεωρείται συγγραφέας με την ίδια, παραδοσιακή έννοια, όμως ως ένας εξαίρετος και ενίοτε εκκεντρικός σεναριογράφος επιτυχημένων videogames, δικαιούται με το παραπάνω τη δική του συμπερίληψη μέσα σε ένα από τα έργα του. Ή και σε πολλά. Στην προκειμένη περίπτωση ο Φιλανδός βετεράνος των Max Payne, Quantum Break και Control εισχωρεί με τα μπούνια στο σύμπαν του Alan Wake, όπου “συναντιέται” με τον επώνυμο μυθιστορηματικό συγγραφέα που λίγο έλειψε να κάνει δικό του τον τίτλο του Game of the Year για το 2023.
Το Night Springs είναι ένα από τα DLCs που μας υποσχέθηκε η Remedy αρκετούς μήνες πριν και κάνει ένα από τα σημαντικότερα παιχνίδια της περσινής χρονιάς λίγο πλουσιότερο. Κάτι που ισχύει για τη μυθολογία του και όχι για το gameplay, όμως αυτό ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο. Η διάρκειά του είναι ιδιαίτερα μικρή – μπορεί να ολοκληρωθεί σε περίπου δύο ώρες. Στα περιεχόμενά του βρίσκουμε τρία επεισόδια με τρεις διαφορετικούς playable χαρακτήρες, των οποίων οι ιστορίες μπορεί να μη βγάζουν πολύ νόημα (εκ πρώτης όψεως), καθώς αποτελούν υποθετικά σενάρια του Bright Falls, όμως ταιριάζουν γάντι στο setting του βασικού τίτλου. Εκτός αυτού, μας δίνουν λίγα έξτρα hints για το πολυσύμπαν που χτίζει η Remedy, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και το Control, αλλά και το Quantum Break. Ως προς αυτό, παίρνουμε μονάχα ορισμένα teasers παρά πληροφορίες που θα μας κάνουν σοφότερους επί του θέματος, όμως για την ώρα μπορούμε να εκτιμήσουμε αυτό το ελκυστικό μυστήριο που πλανάται στην ατμόσφαιρα, κυρίως λόγω του επόμενου DLC που έχουμε να περιμένουμε τον προσεχή Οκτώβριο. Για τώρα, ακολουθεί η γνώμη μας για τα τρία επεισόδια του Night Springs.
Number One Fan
Καθώς ο Alan Wake βρισκόταν αιχμάλωτος του Dark Place, έγραφε εναλλακτικές ιστορίες της πραγματικότητας στην προσπάθειά του να βρει διαφυγή. Μια από αυτές είναι και το Number One Fan, με πρωταγωνίστρια τη σερβιτόρα (και παγκοσμίως διάσημη blogger!) Rose Marigold. Μια παθιασμένη και συνάμα ερωτευμένη οπαδός του που θα έκανε τα πάντα για να βρεθεί στο πλάι του (κι όποιος σκέφτηκε το Misery, δίκιο έχει). Το επεισόδιο χαρακτηρίζεται από μια όρεξη παρωδίας του original game, ονομάζοντας τους εχθρούς ως haters του μεγάλου και τρανού συγγραφέα, για τον οποίο η Rose δε θα διστάσει να χρησιμοποιήσει το κυνηγετικό όπλο της – ένα εργαλείο που προφανώς και είναι απαραίτητο για κάθε σερβιτόρα που σέβεται τον εαυτό της. Ο χαρακτήρας της γίνεται εύκολα συμπαθής, παρόλο που τα υψηλά επίπεδα της παράνοιας που τον διακατέχουν γίνονται έκδηλα μέσα στα πρώτα λεπτά παιχνιδιού. Πυρομαχικά υπάρχουν άφθονα, ενώ ακόμα και χωρίς looting, έχουμε στο απόθεμά μας μερικές εκατοντάδες σφαίρες. Κατ’ επέκταση, οι προκλήσεις που θα συναντήσουμε μόνο δύσκολες δεν είναι, παρά μόνο όταν φτάσουμε στο τελικό boss. Ακόμα και τότε όμως, σχεδόν κανείς δε θα “ιδρώσει” στην προσπάθεια. Οι ανάλαφροι διάλογοι παραδόξως κάνουν καλή παρέα μέχρι και το τέλος, όμως μετά το πέρας του δύσκολα θα μείνει στις σκέψεις μας για παραπάνω από… 5 λεπτά.
North Star
Η Jesse Faden (Control) με τη συνοδεία του Polaris έρχεται σε ένα Dark Place edition του Bright Falls, αναζητώντας τον αδελφό της, Dylan. Αυτό είναι το σκοτεινότερο επεισόδιο του Night Springs και το gameplay του βασίζεται περισσότερο στην επίλυση γρίφων παρά στις μάχες, αν και ακόμα κι αυτές παίζουν τον δικό τους (δεύτερο) ρόλο. Επίσης εύκολο από μεριάς προκλήσεων, αν και πιο κλειστοφοβικό, το North Star καλεί την Jesse να γίνει… καφές, προκειμένου να έχει έστω την παραμικρή ευκαιρία να βρει τον αδελφό της. Σίγουρα, η φράση αυτή δε βγάζει κανένα νόημα, όπως και το αιωρούμενο concept του “we are coffee, you are coffee, all of us are coffee”, σε συνδυασμό με ανθρωπόμορφα θερμός για καφέ να αναλαμβάνουν τον ρόλο boss. Ολόκληρο το επεισόδιο είναι ένα σαρκαστικό fever dream με πανέμορφη αισθητική και ζοφερή ατμόσφαιρα. Μόνο και μόνο λόγω των γρίφων, είναι και το μεγαλύτερο επεισόδιο, όμως το περιεχόμενό του καταφέρνει και δικαιολογεί τη διάρκειά του περισσότερο από το Number One Fan. Από την άλλη, οι δραστηριότητές του περιορίζονται στο “πήγαινε εκεί, δες αυτό, επέστρεψε εκεί για να δεις κάτι άλλο”. Στο τέλος θα έχουμε απολαύσει τα aesthetics (όχι όσο στο βασικό παιχνίδι), αλλά οι παράξενες και αόριστες αλληγορίες του επεισοδίου μας εμποδίζουν από το να το πάρουμε πολύ στα σοβαρά.
Time Breaker
Αυτό είναι το επεισόδιο όπου εμφανίζεται ο Shawn Ashmore, ο Καναδός ηθοποιός που υποδύθηκε τον Jack Joyce στο Quantum Break του 2016, αλλά και τον νέο σερίφη του Bright Falls. Ίσως φαίνεται απλούστερο το να πούμε απλά πως εμφανίζεται ο νέος σερίφης της περιοχής, όμως στο Time Breaker ο Ashmore υποδύεται τον εαυτό του (όπως και ο Sam Lake, μια και το αναφέραμε στην αρχή). Στο ξεκίνημα του επεισοδίου, οι δύο celebs συζητούν για τη δημιουργία ενός videogame, το οποίο παίρνει σάρκα και οστά λίγα λεπτά αργότερα, με τον Ashmore να βρίσκεται αιχμάλωτός του, μέσα ένα ταξίδι στον χρόνο, σε διάφορες διαστάσεις και σε πολλά σύμπαντα. Στη συνέχεια θα πάρουμε μια γεύση από ορισμένα κομμάτια που απαρτίζουν το πολυσύμπαν, θα αντιμετωπίσουμε κι άλλους εχθρούς (που εδώ ονομάζονται Breakers και είναι σημαντικά γρηγορότεροι απ’ ότι στο παρελθόν) και θα βιώσουμε μερικές από τις παράξενες εμπειρίες που μπορεί να παρέχει ένα παιχνίδι Alan Wake. Δηλαδή δωμάτια ξενοδοχείου που στο εσωτερικό τους κρύβουν διαφορετικές εποχές υπό ασπρόμαυρη noir αισθητική, πιξελιασμένες 2D μάχες και συμπαντικές μάχες που εξελίσσονται σε text adventure. Μακράν το πιο πειραματικό και ενδιαφέρον επεισόδιο του Night Springs που, όλως παραδόξως, έχει τη μικρότερη σχέση με τον ίδιο τον Alan Wake σε σχέση με τα υπόλοιπα.
Είτε κάνουν τη σημασία τους ξεκάθαρη είτε όχι, τα τρία επεισόδια του Night Springs επιφυλάσσουν αρκετές μικρές εκπλήξεις και μπόλικα easter eggs που μιλούν στην καρδιά κάθε λάτρη του Alan Wake 2, αλλά και όλων των franchises της Remedy γενικότερα. Η δυσκολία τους είναι πρακτικά ανύπαρκτη, καθώς γίνεται ξεκάθαρο πως υπάρχουν για να προσθέσουν λίγο επιπλέον σουρεαλισμό στο όλο lore, να εξερευνήσουν ορισμένες σεναριακές και σκηνοθετικές πιθανότητες και να σετάρουν πολύ πολύ διακριτικά το πολυσύμπαν της εταιρείας ένα κομματάκι παραπάνω. Ο Alan Wake φέρει τον ρόλο της… ιδέας, παρά του πρωταγωνιστή, γεγονός ενδιαφέρον από μόνο του και ικανό να δημιουργήσει νέες προοπτικές για τη συνέχεια. Στην προκειμένη έχουμε να κάνουμε με επιπλέον περιεχόμενο ενός υποψήφιου Game of the Year που skip-άρεται εύκολα, χωρίς σοβαρές επιπτώσεις. Οι ακροβασίες που δοκιμάζει είναι προφανώς καλοδεχούμενες, αλλά η αλήθεια είναι πως περιμένουμε (ή ελπίζουμε) σε πολλά περισσότερα, όταν φτάσουμε στην κυκλοφορία του The Lake House τον Οκτώβριο.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity