Εμπνευσμένο από τη μεσαιωνική Γαλλία, ίσως σε κάποια κομμάτια και από την εποχή της φημισμένης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, το Ys IX: Monstrum Nox μαγνητίζει το βλέμμα από την πρώτη στιγμή. Πιστό στην παράδοση της σειράς, δεν φοβάται να δείξει τις επιρροές του, επιλέγοντας έναν ακόμη ενδιαφέρων τόπο αλλά και χρονική περίοδο μετά την Γαλατία ή την Ελλάδα, μεταξύ άλλων. Προφανώς, όμως, πρόκειται για ένα εντελώς φανταστικό σύμπαν που μοιράζεται κάποια στοιχεία -κάποιες ονομασίες, για παράδειγμα- με την πραγματικότητα. Η περίοδος στην οποία διαδραματίζεται το παιχνίδι, αλλά και τα γεγονότα, θυμίζει πολύ τον Εκατονταετή Πόλεμο στον οποίο έπαιξε τεράστιο ρόλο η Γαλλία και η θρυλική Ιωάννα της Λωραίνης. Μια ιστορική και αγαπημένη φιγούρα, ήταν βέβαιο πως θα αποτελούσε πηγή έμπνευσης για κάποιον χαρακτήρα (δεδομένης και της επιλογής τόπου/χρόνου) όμως εδώ θα μπει τελεία για να μην αποκαλυφθούν όσα δεν πρέπει.
Όσοι έχουν ασχοληθεί με τα παλαιότερα παιχνίδια της σειράς θα βρουν τον γνώριμο Adol ξανά σε ρόλο πρωταγωνιστή, ενώ στις αρχικές σκηνές του παιχνιδιού υπάρχουν άπλετες αναφορές στο… πολυτάραχο, περιπετειώδες παρελθόν του (όπου παρελθόν = προηγούμενα παιχνίδια) που σίγουρα θα εκτιμηθούν από τους φίλους του Ys. Αυτή τη φορά, ο Adol ξεκινάει πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, σε ένα μικροσκοπικό κελί που βρίσκεται εντός ενός πελώριου κτιρίου – μια άλλη εκδοχή της Βαστίλης, του ιστορικού γαλλικού φρουρίου. Η πόλη του Balduq, όπου βρίσκεται η φυλακή, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το Παρίσι της εποχής κι όπως είναι αναμενόμενο, αποτελεί ένα πανέμορφο σκηνικό με εξαιρετική αρχιτεκτονική, ψηλά και χαμηλά κτίρια όπως και γραφικές φάρμες γύρω από την πόλη-φρούριο. Το πάλαι ποτέ «στολίδι» της χώρας Gllia βρίσκεται στα χέρια της αυτοκρατορίας Romun. Επιστρέφοντας όμως στο φλέγον ζήτημα: πώς κατέληξε εκεί ο Adol; Στην αρχή της περιπέτειά του, φτάνει στις πύλες της πόλης μαζί με τον φίλο του, Dogi. Παρότι δεν προκάλεσε σαματά, τα βλέμματα των φρουρών στράφηκαν πάνω του και σύντομα, όλα πήραν τον δρόμο τους. Με τη βοήθεια ενός συγκρατούμενού του, ο Adol καταφέρνει να δραπετεύσει όμως μια μυστηριώδης γυναίκα τον πυροβολά με μια μαγική σφαίρα και ο ήρωάς μας ξυπνά έχοντας αποκτήσει απόκοσμες δυνάμεις. Ποια ήταν και τι του έκανε; Κατά τη διάρκεια της ιστορίας, ο Adol βρίσκεται αρκετές φορές πίσω στο κελί του, παρότι αφότου δραπέτευσε δημιούργησε μια ταβέρνα για να στεγάζεται αυτός και η παρέα του – το οποίο, φυσικά, λειτουργεί και ως αρχηγείο της ομάδας.
Σιγά-σιγά, το κουβάρι ξετυλίγεται και ο Adol μαθαίνει πως είναι ένας από τους Monstrums, αγνώστου ταυτότητας πολεμιστές με εκπληκτικές δυνάμεις πέρα από κάθε φαντασία που ο απλός κόσμος είτε βλέπει ως ήρωες είτε ως κακοποιούς. Τα πράγματα, γενικά, είναι κάπως ανήσυχα στο Balduq. Οι ντόπιοι της Gllia δεν είναι χαρούμενοι με τον τρόπο που ζουν υπό την καθοδήγηση των κατακτητών τους, παρά το γεγονός πως κάποιοι συνήθισαν και συμμάχησαν μάλιστα με αυτούς, ενώ από την άλλη, οι Hieroglyph Knights κυνηγούν με χαρακτηριστική μανία τους Monstrums. Από που προέρχονται αυτοί οι «προστάτες», όπως αυτοπροσδιορίζονται, και τι μπορεί να κρύβεται πίσω από το μίσος των ιπποτών για αυτούς; Τα πράγματα είναι πολύπλοκα και ο Adol το γνωρίζει, νιώθοντας πως ένα μεγάλο μυστικό κρύβεται στη γιγαντιαία φυλακή της πόλης. Δίχως πραγματική επιλογή, συνεργάζεται με τους Monstrums στον πόλεμό τους κατά των δαιμόνων που εμφανίζονται σε κάθε γωνία της περιοχής με την ελπίδα πως θα βρει τις απαντήσεις που ψάχνει.
Αυτή η διαδικασία γίνεται σταδιακά, καθώς (σχεδόν) κάθε κεφάλαιο αφορά έναν από τους Monstrums και, όταν ολοκληρωθεί, ο παίκτης όχι απλώς γνωρίζει περισσότερα για το παρελθόν και την προσωπικότητα του καθενός αλλά τους εντάσσει στο party του το οποίο αποτελείται από τρία άτομα. Ένα θετικό στοιχείο είναι πως ο παίκτης, με το πάτημα ενός πλήκτρου, αλλάζει μεταξύ των χαρακτήρων με μηδενική καθυστέρηση – σε σημείο που μπορεί να τους εναλλάσσει κατά τη διάρκεια ενός combo, φυσικά για να έχει πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα. Το πλήκτρο αλλαγής χαρακτήρα (O, στο PlayStation) βρίσκεται δίπλα από το πλήκτρο επίθεσης (□) οπότε ακόμη και με το ίδιο δάκτυλο μπορεί να γίνεται η αλλαγή. Μιλώντας για gameplay, το Ys IX: Monstrum Nox είναι action/adventure RPG με έμφαση στην ταχύτητα, τα skills και την αποφυγή/απόκρουση επιθέσεων του εχθρού. Τα τελευταία δύο επιβραβεύονται, μάλιστα, εντός μάχης: το Flash Move (dodge) κάνει τον χρόνο να κυλά πιο αργά για λίγα δευτερόλεπτα ενώ το Flash Guard (parry) εγγυάται πως για λίγα χτυπήματα, το κάθε ένα θα είναι critical hit. Με όλα τα παραπάνω, ο ρυθμός της μάχης δύσκολα σταματάει, όμως για κάποιο λόγο δε γίνεται ποτέ χαοτικός ακόμη κι όταν βρίσκονται πολλοί εχθροί στην οθόνη. Για γρηγορότερο… σκούπισμα, και εφόσον έχει γεμίσει η αντίστοιχη μπάρα μέσω απλών χτυπημάτων, το Boost Mode ενεργοποιείται πατώντας δύο πλήκτρα και χαρίζει αυξημένη ταχύτητα και ζημιά για λίγο χρόνο. Αν τα ίδια πλήκτρα πατηθούν ξανά κατά τη διάρκεια του Boosting, τότε ο χαρακτήρας εξαπολύει το ξεχωριστό του Extra Skill που κάνει τεράστια ζημιά όμως σταματάει το Boosting, οπότε καλό θα ήταν να εκτελείται όταν η μπάρα κοντεύει να εξαντληθεί.
Εκτός μάχης, ο παίκτης διατηρεί τον έλεγχο οποιουδήποτε εκ των τριών χαρακτήρων του party θέλει για να εξερευνεί, κάτι που πρακτικά σημαίνει πως μπορεί να παίξει (σχεδόν) όλο το παιχνίδι ως κάποιος άλλος – ο Adol παραμένει ο πρωταγωνιστής, βέβαια, λόγω του σεναρίου. Μετά την ένταξή του στο party, ο καθένας φέρνει επίσης ένα μοναδικό “Gift” στα χέρια του παίκτη, δηλαδή μια ειδική ικανότητα που χρησιμοποιείται κατά βάση στην εξερεύνηση – όπως η δυνατότητα να τρέχει κατακόρυφα σε τοίχους ή να πετάει για μικρές αποστάσεις. Αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν από κάθε χαρακτήρα που χειρίζεται ο παίκτης, άρα δε χρειάζεται να αλλάζει διαρκώς για να αξιοποιήσει το Gift κάποιου. Όλα αυτά βοηθούν τις μάχες, μικρές και μεγάλες, να γίνουν πολύ ενδιαφέρουσες και διασκεδαστικές προσφέροντας πληθώρα τρόπων να αντιμετωπίσει κανείς τον πιο αδύναμο εχθρό ή το πιο δύσκολο boss. Κι από bosses, υπάρχουν πολλά καλοσχεδιασμένα τόσο σε όψη όσο και σε κινήσεις. Ενώ οι πρώτες ώρες ήταν… παιχνιδάκι, ένα boss στο τέταρτο κεφάλαιο δεν αστειευόταν και ήταν το σημείο όπου το παιχνίδι απαιτούσε από τον παίκτη να αποδείξει πως γνωρίζει τι κάνει και δεν πατάει απλώς πλήκτρα. Όσον αφορά τις διαφορές μεταξύ των χαρακτήρων ως προς τον χειρισμό, είναι πολλές και ο καθένας έχει τη δική του ταυτότητα. Σίγουρα, κάποιοι ίσως δεν φανούν τόσο διασκεδαστικοί – ο Feral Hawk, για παράδειγμα, παρότι πανίσχυρος δεν ήταν τόσο διασκεδαστικός όσο η White Cat και η Raging Bull. Κάποιοι βέβαια είναι αποτελεσματικότεροι ενάντια σε συγκεκριμένους τύπους εχθρών, όμως το παιχνίδι σε κανένα σημείο δεν «τιμωρεί» τον παίκτη για την πιθανή παράλειψη του συγκεκριμένου χαρακτήρα από το party. Ο βασικός κανόνας, δηλαδή, είναι κάτι σαν «πέτρα-ψαλίδι-χαρτί»: Slash, Strike και Pierce είναι οι τρεις τύποι όπλων που είναι πιο αποτελεσματικοί σε συγκεκριμένους εχθρούς. Μάλιστα, αφότου ξεκλειδωθεί η δυνατότητα crafting και αναβάθμισης εξοπλισμού, οι «περιορισμοί» γίνονται πλασματικοί, καθώς ο παίκτης μπορεί να κάνει οποιονδήποτε χαρακτήρα να χρησιμοποιεί εξοπλισμό με τις ιδιαιτερότητες κάποιου άλλου, οπότε και θα συμμετέχει ανενόχλητος σε οποιαδήποτε μάχη.
Στο κομμάτι της εξερεύνησης, το Ys IX: Monstrum Nox είναι μεν ανοιχτό και ελεύθερο, όμως όχι όπως τα μοντέρνα παιχνίδια που έχουμε συνηθίσει. Μέσα σε μόλις λίγα λεπτά, ο παίκτης μπορεί να διασχίσει περπατώντας όλη την πόλη του Balduq από δρόμους ή ταράτσες, όμως ευτυχώς, υπάρχουν σημεία για fast travel που εξαλείφουν την ανάγκη αυτή όταν ο παίκτης πραγματικά βιάζεται να ολοκληρώσει μια αποστολή. Και πράγματι, σε ορισμένα side quests που απαιτούν ο Adol να επισκεφτεί διάφορα σημεία της πόλης για να πάρει/δώσει κάτι και μετά να πάει αλλού, το fast travel είναι θεόσταλτο. Από την άλλη, όποιος θέλει να θαυμάσει τα πανέμορφα δρομάκια, κτίρια, πλατείες ή το αμφιθέατρο της Balduq (ή κάποια περιοχή εκτός των τειχών της πόλης), μπορεί να το κάνει χωρίς να απαιτείται υπερβολικός χρόνος. Κάποιες αποστολές απαιτούν την είσοδο σε π.χ. υπονόμους, τα οποία πρακτικά είναι dungeons όμως ο παίκτης μπορεί να τα επισκεφτεί ξανά και ξανά, για να μαζέψει υλικά ή εμπειρία. Δεν είναι όλα τα σημεία του χάρτη διαθέσιμα εξ αρχής, βέβαια, και όσο η ιστορία προχωράει τότε ξεκλειδώνονται επιπλέον περιοχές. Ολοκληρώνοντας αποστολές (κύριες και μη) ή πολεμώντας εχθρούς που τυχαία συναντά στην πόλη, ο παίκτης μαζεύει πόντους για να ξεκλειδώσει μια πύλη και να επισκεφτεί το Grimwald Nox, τη διάσταση από όπου προέρχονται οι δαίμονες. Εκεί, θα πρέπει να προστατεύσει τον κρύσταλλο από τις ορδές των δαιμόνων και, εφόσον επιτύχει, η πύλη εξαφανίζεται, ένα νέο κομμάτι της πόλης ξεκλειδώνεται και η ιστορία προχωράει. Στην ουσία, τα Grimwald Nox είναι τα raids που έχουμε συνηθίσει στα υπόλοιπα Ys. Εδώ βρίσκονται μερικές από τις πιο έντονες μάχες, με ντουζίνες εχθρών κάθε δυναμικότητας να επιτίθενται ασταμάτητα. Ο παίκτης έχει την επιλογή να επενδύσει σε ευκολίες μέσω της ταβέρνας, όπως δολώματα, που κάνουν ευκολότερες τις μάχες. Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολες, ακόμη και στις υψηλότερες δυσκολίες, όμως είναι μια καλή ευκαιρία να πειραματιστεί κάποιος με combos ή απλά να… ξεδώσει πάνω στους άτυχους δαίμονες.
Ατυχής είναι κι ο τρόπος με τον οποίο προσφέρεται ο όγκος των πληροφοριών στον παίκτη, δυστυχώς. Οι σημαντικότερες σκηνές έχουν voice acting μεν, όμως οι κινήσεις των χαρακτήρων είναι ελάχιστες και συχνά ρομποτικές (εκτός από τις πλέον σημαντικές σκηνές), οπότε πιθανώς ο θεατής να καταλήξει να διαβάζει/ακούει περισσότερο από όσο βλέπει – υπάρχει μια αποσύνδεση μεταξύ του τι λέγεται και του τι συμβαίνει, ενώ δεν είναι αμελητέος και ο όγκος κειμένου που πρέπει να διαβάζεται καθώς δε συνοδεύεται από εκφώνηση. Βλέποντας και τα γραφικά του παιχνιδιού, τα οποία παρότι πανέμορφα αισθητικά, με όμορφη παλέτα χρωμάτων και σχεδιασμό που κάνει κάθε χαρακτήρα να ξεχωρίζει με τη θετική έννοια, από καθαρά τεχνικής άποψης θα ήταν δύσκολο να πει κανείς πως βλέπει παιχνίδι που κυκλοφόρησε τόσο αργά σε μια γενιά κονσολών. Δείχνει λίγο ξεπερασμένο, όμως τα εφέ και η αισθητική μασκαρεύουν σε τεράστιο βαθμό τις ατέλειες και ίσως δεν απασχολήσει τόσο κάποιον που γνωρίζει πως δεν θα παίξει ένα φωτορεαλιστικό παιχνίδι.
Τα δύο παραπάνω σημεία -cutscenes και γραφικά- μαρτυρούν πως το budget είναι περιορισμένο και προφανώς, δεν είναι κάτι καινούριο αυτό για τέτοιου είδους niche κυκλοφορίες. Η συνολική ποιότητα του παιχνιδιού θα κάνει οποιονδήποτε παίκτη να σκεφτεί: «τι θα συνέβαινε αν η Nihon Falcom είχε μεγαλύτερο budget στη διάθεσή της;» και αυτό λέει πολλά για το ταλέντο των δημιουργών του. Αντί να εστιάζει σε γραφικά που ρίχνουν… σαγόνια, εις βάρος της ιστορίας ή των μηχανισμών, πρώτο μέλημα της εταιρείας ήταν οι μηχανισμοί, ο κόσμος και η ιστορία να είναι υψηλής ποιότητας κι έπειτα ακολούθησαν τα γραφικά. Και σε αυτό το σενάριο, η Nihon Falcom φρόντισε ο ρυθμός των καρέ να παραμένει στα 60fps οτιδήποτε κι αν συμβαίνει στην οθόνη. Στον τομέα του soundtrack έγιναν επίσης κάποια μικρά «θαύματα» και οι J-Rock μουσικές που συνοδεύουν κάθε μάχη βρίσκουν το άλλο τους μισό στις πιο γαλήνιες μελωδίες που ακούγονται κατά την εξερεύνηση, cutscenes κλπ.
Τι μένει από τα παραπάνω, λοιπόν; Το Ys IX: Monstrum Nox συνεχίζει την παράδοση της σειράς και προσφέρει κορυφαίας ποιότητας δράση, μαζί με ένα σενάριο που κρατάει το ενδιαφέρον ως το τέλος και λίγο πριν το κλείσιμο, ανατρέπει τα δεδομένα. Για τις περίπου 30 ώρες που διαρκεί, αποδεικνύει πως σχεδιάστηκε πρωτίστως για να διασκεδάζει κι έτσι δεν κάνει κάποια αισθητή «κοιλιά» ούτε κουράζει, με μοναδική εξαίρεση την αντοχή του καθενός να διαβάζει και να ξαναδιαβάζει σε πολλά σημεία όπου ίσως δε θα έπρεπε. Οι λάτρεις του Ys έχουν άλλη μια ποιοτική κυκλοφορία στα χέρια τους, οι οπαδοί των action/adventure RPG έναν τίτλο που αξίζει την προσοχή τους και η Nihon Falcom ένα ακόμη αξιόλογο κεφάλαιο στη δημοφιλή σειρά.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity