Η αμνησία είναι, ως γνωστόν, κλασικό «εργαλείο» στο gaming. Κι αν ξεχνά η Omega Force σιγά που θα τη γλίτωναν οι χαρακτήρες του παιχνιδιού. Δεν θυμούνται λοιπόν τι έγινε στους προηγούμενους τρεις τίτλους Warriors Orochi αν και κάτι υποψιάζονται καθώς προχωρά κανείς στις 50 αποστολές. Καλύτερα πάντως γιατί έτσι δεν τους κάνει εντύπωση που αντί για τον Orochimaru βρίσκουν απέναντί τους τον Δία που εδώ δεν αφήνει στον κόσμο μωρά, αφήνει όμως κάτι βραχιόλια που δίνουν υπερδυνάμεις σε κάποιους χαρακτήρες και τελικά διασταυρώνονται όλοι μαζί σε μια διάσταση για να γίνει χαμός. Ο χαμός είναι το ζητούμενο άλλωστε. Απόδειξη ότι οι διαθέσιμοι χαρακτήρες είναι 175, πλήθος που εξασφάλισε ρεκόρ Guinness, ποικιλία στη μάχη, όσο γίνεται δηλαδή, και όχι πολλά άλλα. Η προσπάθεια της Omega Force να ενσωματώσει κάπως όλους τους χαρακτήρες στην τυπικής αξίας ιστορία προφανώς και δεν αποδίδει γιατί…κοκόροι, ξημέρωμα και τέτοια. Η εντύπωση αυτή επεκτείνεται και στους δεσμούς που αναπτύσσουν οι χαρακτήρες μεταξύ τους καθώς συνεργάζονται στη μάχη. Η εξέλιξη αυτή φέρνει μερικούς διαλόγους παραπάνω, βελτίωση στατιστικών και συνέργειας στη μάχη. Για αυτό καταλήγει να έχει σημασία και η επιλογή της τριάδας που χειρίζεται ανά πάσα στιγμή ο παίκτης, αλλά και των τεσσάρων υποστηρικτικών χαρακτήρων. Τέτοιοι μηχανισμοί και άλλα στοιχεία, όπως η διάλυση όπλων και η μεταφορά ιδιοτήτων τους είναι γνωστά μεγέθη για τους φίλους των τίτλων Musou/Warriors, οπότε η επαναφορά τους δεν απαιτεί κάποια ειδική ανάλυση.
Η σημαντική αλλαγή στο Warriors Orochi 4 είναι η εξάλειψη των επιθέσεων Wonder και η κατάληψη της θέσης τους από την κατηγορία Magic που χρησιμοποιεί το δικό της μετρητή, πότε αυτόνομα και πότε σε συνδυασμό με την μπάρα Musou. Σε κάθε περίπτωση γεμίζει γρήγορα πάντως, πολύ πιο γρήγορα σε σχέση με την μπάρα Musou, οπότε είναι εύκολο να το ρίξει κάποιος στη μαγεία. Με μαγεία ή επιθέσεις απλές, Charged, EX για χαρακτήρες από Dynasty Warriors και Hyper για εκείνους από Samurai Warriors -και τα δύο ήδη δάνεια από τις αντίστοιχες σειρές-, σημασία έχει να μαζεύονται τα hits. Διότι όταν ξεπερνούν τα 300 ή τα 1000 μεγεθύνουν την αποτελεσματικότητα των επιθέσεων Magic. Ναι, υπάρχουν και οι επιθέσεις Musou που προκαλούν τον κλασικό χαμό, άλλη η χάρη βέβαια για τις ισχυρότερες κινήσεις Magic. Και που να λειτουργήσουν οι συνέργειες με τους 7 χαρακτήρες της ομάδας και να δείτε τι γίνεται με Unity Magic. Γενικότερα όμως η χρήση Magic είναι εύκολη υπόθεση και καταλήγει να υποβαθμίζει συχνά πυκνά τις εναλλακτικές. Βέβαια οι τίτλοι Musou έχουν συχνά σχέση μίσους με την ισορροπία ως έννοια, οπότε δεν κάνει σε κανέναν εντύπωση το παραπάνω. Οι σειρές αυτές υπάρχουν για την εύκολη και άμυαλη διασκέδαση που προσφέρουν για παρέα στο εύκολο θέαμα.
Άλλα είναι λοιπόν τα παράξενα. Το Warriors Orochi 4 είναι αισθητά μικρότερο σε διάρκεια και με λιγότερα πράγματα να αποκαλύψει κανείς σε βάθος χρόνου, του λείπουν αρκετά modes που υπήρχαν εξ αρχής στο Warriors Orochi 3. Δεν υπάρχει καν κάποιο hub για την τιμή των όπλων και για την κατάτμηση των διαθέσιμων μενού διαχείρισης. Οπότε όλα γίνονται από κεντρικό, ενιαίο μενού που ξεχνά να απεικονίζει button prompts αφού εμφανιστούν μηνύματα για το τι κάνει το καθένα σε συγκεκριμένες περιπτώσεις εντός του μενού. Τουλάχιστον η απόκρισή του είναι πάρα πολύ καλή, δεν κολλάει πουθενά, κάτι που δεν είναι πάντα δεδομένο σε ιαπωνικές παραγωγές. Μπορεί εύκολα να σταθεί κάποιος στον τεχνικό τομέα που, με εξαίρεση τους χαρακτήρες, φροντίζει να είναι αδιάφορος, αλλά να μένει σε υψηλή ανάλυση και στοχεύει σε 60fps τα οποία και, σε γενικές γραμμές, προσεγγίζει. Το tearing δεν το γλιτώνουμε πάντα, αλλά ακόμη κι αυτό είναι σχεδόν σήμα κατατεθέν της σειράς. Εκεί που έκανε μια προσπάθεια παραπάνω η Omega Force είναι στα επίπεδα. Γενικά στα Warriors Orochi απλά ανακυκλώνονται επίπεδα από τίτλους των δύο σειρών που «συγκρούονται» εδώ. Ισχύει και αυτήν τη φορά το ίδιο, αλλά υπάρχουν πλέον και σύνθετα επίπεδα, με τη μια τους πλευρά να προέρχεται από Dynasty Warriors και την άλλη τους από Samurai Warriors.
Τίποτα από τα παραπάνω δεν σημαίνει τίποτα βέβαια με το που πατάτε πλήκτρο για να εκτελέσετε μια επίθεση, ειδικά αν βρει και στόχο κιόλας. Σε αντίθεση σε spin-offs της κλασικής συνταγής όπως Hyrule Warriors και Fire Emblem Heroes, εδώ δεν βάζει το χεράκι της η Team Ninja στο σύστημα μάχης και η διαφορά φαίνεται. Οι κινήσεις δεν έχουν βάρος, η επαφή δεν σημαίνει και πολλά ως αίσθηση και πάει λέγοντας. Αυτό είναι πρόβλημα όχι μόνο επειδή τα τελευταία χρόνια είδαμε ότι μόνο θετική ήταν η επίδραση της Team Ninja όποτε καταπιάστηκε με τίτλο Musou κάποιου είδους αλλά, κυρίως, διότι σε έναν τίτλο, σε μια σειρά ολόκληρη, αν όχι είδος κιόλας, το power trip είναι αυτοσκοπός η αίσθηση στο χέρι δεν είναι αμελητέα ποσότητα.
Αυτή είναι κλασική αμαρτία της σειράς έτσι κι αλλιώς, οπότε βάλτε ένα ακόμη πράγμα στη λίστα όλων εκείνων που έχουν πάψει να κάνουν εντύπωση. Οπότε μένουμε με έναν τίτλο που είναι επιστροφή σε πιο γνώριμα και ασφαλή λημέρια ύστερα από το φιάσκο του Dynasty Warriors 9, με το διαφορά όμως ότι είναι κατώτερο του Warriors Orochi 3, το οποίο και διαδέχεται. Του λείπουν modes, του λείπει διάρκεια και προτιμά το ρεκόρ Guiness. Ε. Σε καλή του μεριά.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity