Μια φορά και έναν καιρό ήταν το Trials Fusion, τίτλος που τα μπέρδεψε κάπως τα πράγματα αν και σίγουρα δεν ήταν αυτό το πλάνο με το "Fusion" στην ονομασία. Ubisoft και Red Lynx άκουσαν τα παράπονα και είπαν να επανορθώσουν με το Trials of the Blood Dragon. Και γενικά meh. Οι δύο εταιρείες έχοντας τα αυτιά τους στραμμένα εκεί που πρέπει άκουσαν και αυτό το ηχητικό ντοκουμέντο. Καβάλησαν τη μοτοσικλέτα προς το απέραντο ηλιοβασίλεμα και επέστρεψαν με το Trials Rising στο δισάκι. Μόλις το δισάκι ανοίξει βλέπουμε το Trials Rising και μέρος του μεγαλείου του. Ο νέος τίτλος αφήνει πίσω τα περίεργα πειράματα, επιστρέφει σε λογικές και τεχνικές που έκαναν το Trials Evolution τόσο καλό και διάσημο και όλοι το ευγνωμονούμε για αυτό. Τέλος, τα jetpacks και τα παλαβά stunts του αναβάτη όσο βρίσκεστε στον αέρα. Η μετάβαση από το σημείο Α στο σημείο Β καβαλώντας μοτοσικλέτα είναι και πάλι η απόλυτη προτεραιότητα, με το level design να δίνει ξανά τα ρέστα του, όχι μόνο με την ίδια τη χάραξη των διαδρομών, αλλά και με το πως συνδυάζονται με set pieces και το theme κάθε μιας. Αυτήν τη φορά τα εξωπραγματικά άλματα και τα κινούμενα μέρη ενός επιπέδου, που είτε βοηθούν να πάτε παρακάτω είτε απλά γίνονται ευφάνταστες παγίδες, έχουν την τιμητική τους. Δεν καβαλάτε άλλωστε συχνά μοτοσικλέτα πάνω σε container που κρέμεται στον αέρα πίσω από μεταγωγικό αεροσκάφος συνοδεία F16. Και αν το κάνετε, θα θέλαμε να σας γνωρίσουμε. Μάλλον.
Η πρόκληση των επιπέδων ξεκινά στο επίπεδο «πατημένη τυρόπιτα» και αυξάνει εκθετικά, για να καταλήξει σε αυτά με την ονομασία "Ninja". Ίσως το καλύτερο παράδειγμα για να συνοδεύσει τη φράση «όνομα και πράγμα» μιας και τα Ninja levels γεννήθηκαν στην προσπάθεια της Red Lynx να δώσει πρόκληση σε όσους έβρισκαν τα παλιότερα Trials όχι και τόσο δύσκολα. Και δεν είναι υπερβολή να πούμε πως είναι τα πιο απαιτητικά επίσημα επίπεδα που έχουν εμφανιστεί ποτέ. Η σειρά Trials μοιάζει με racing game σε όποιον δεν του δώσει την απαραίτητη βάση. Στην πραγματικότητα όμως είναι ένα πολύ απαιτητικό platformer γεμάτο χαρακτήρα και θάνατο σε κάθε λανθασμένη γκαζιά, με τις τελευταίες να έρχονται σε τεράστιες ποσότητες όσο προσπαθείτε για καλύτερη επίδοση και ανάλογο score. Ο σφιχτός και ιδιαίτερα ακριβής χειρισμός επιστρέφει, το άμεσο respawn σε checkpoint μόλις το χρειαστείτε δεν σας ξεχνά και το μόνο πραγματικό παράπονο βρίσκεται στην έκδοση Switch. Εκεί αναλογικές σκανδάλες δεν υπάρχουν, οπότε για ακρίβεια σε γκάζι και φρένο πρέπει να βγάλετε άκρη με τον αναλογικό μοχλό του δεξιού Joy-Con/Pro controller. Μπορείτε να παίξετε μεν, αλλά η κατάσταση απαιτεί περισσότερη εκπαίδευση και στα πολύ απαιτητικά επίπεδα καταλήγει από προβληματική ως κουφή. Σχεδόν αντίστοιχα κουφή με το γεγονός πως οι αναλογικές σκανδάλες του GameCube controller λειτουργούν σωστά στην έκδοση Switch. Και μάλλον όχι επίτηδες. Βυθιστείτε λίγο σε αυτήν τη σκέψη.
Επειδή όμως οι δημιουργοί ξέρουν πως δεν θα καταφέρουν όλοι να τα βγάλουν πέρα σε κάθε παλαβό, δραματικό και σχεδόν απάνθρωπο επίπεδο του Trials Fusion, έκαναν την αυτονόητη προσθήκη που σίγουρα χώραγε και νωρίτερα στη σειρά. Μιλάμε για το tutorial mode που άνετα αποτελεί ένα από τα πιο πλήρη και καλοσχεδιασμένα που έχουμε συναντήσει ποτέ. Καταφέρνει να εξηγήσει απλά και με σαφήνεια από τα πιο βασικά, έως τις πιο απαιτητικές και δύσκολες τεχνικές και κυρίως να σας κάνει να κατανοήσετε πώς λειτουργεί η τόσο αληθοφανής φυσική. Ο δικός σας αναβάτης και ο εκπαιδευτής βρίσκονται δίπλα δίπλα για να δείτε ακριβώς πώς αντιμετωπίζει κάθε εμπόδιο, υπάρχει πάντα οπτική ένδειξη για τα πλήκτρα που πατάτε εσείς και αυτός για να πάρετε το σωστό παράδειγμα και δεν υπάρχει ποτέ η απαίτηση να περάσετε κάθε μάθημα του tutorial με 100% επιτυχία. Τα μαθήματα μάλιστα ξεκλειδώνουν σιγά σιγά, κάθε φορά που φτάνετε σε οικογένεια επιπέδων που θα χρειαστεί μια νέα τεχνική, κρατώντας τον εγκέφαλό σας στέρεο. Στην πραγματικότητα ολόκληρο το tutorial είναι προαιρετικό. Ο τίτλος φυσικά και φροντίζει να σας δείξει πού βρίσκεται και πόσο χρήσιμο είναι, αν και το τελευταίο θα το διαπιστώσετε και μόνοι σας αν έχετε παίξει έστω και ένα από τα προηγούμενα Trials.
Ακριβώς επειδή το tutorial mode σας εκπαιδεύει τόσο καλά, θα δείτε μεγάλη διαφορά στην ευκολία με την οποία μπορείτε να αντιμετωπίσετε συγκεκριμένα εμπόδια που παλιότερα δεν είχατε ιδέα πώς είναι δυνατόν να προσπελάσετε και είναι κάτι που δεν προκαλεί αυτόματα άγχος. Αυτό έχει πολλαπλά οφέλη για το Trials Rising. Γίνεται αυτόματα πιο προσβάσιμο για πολύ μεγαλύτερο κομμάτι κόσμου που πριν το φοβόταν και ταυτόχρονα απομακρύνει ελαφρώς την άτυπη στάμπα που κατέχει η σειρά πως είναι μόνο για αυτούς που αντέχουν, μπορούν και «ξέρουν». Είναι πολύ πιο πιθανό να ολοκληρώσετε πολλά περισσότερα επίπεδα και μένει στον παίκτη η αίσθηση πως η καμπύλη δυσκολίας είναι πιο ομαλή σε σχέση με το παρελθόν. Πώς πιάνουν όμως τόπο όλα αυτά; Παίζοντας όλο και περισσότερες διαδρομές αποκτάτε XP και in-game currency, τα οποία οδηγούν σε levelling up για τον οδηγό σας, ξεκλείδωμα νέων επιπέδων, διακοσμητικά αντικείμενα και μοτοσικλέτες, διαθεσιμότητα νέων χορηγών που με τη σειρά τους φέρνουν περισσότερες διαδρομές, events κ.ο.κ. Ασφαλώς το περιθώριο για επανάληψη επιπέδων για καλύτερο χρόνο και score δεν υπάρχει απλά, αλλά επιβάλλεται, τόσο για προσωπική ευχαρίστηση αλλά και γιατί η πρώτη ολοκλήρωση δεν αφήνει κάθε επίπεδο στο χρονοντούλαπο. Προσθέτει νέα objectives για να σας τραβήξει ξανά κοντά του. Για να σας δούμε να κάνετε 25 endo, 30 δευτερόλεπτα σούζα και να τελειώνετε το επίπεδο σε λιγότερο από 57 δευτερόλεπτα. Εμείς τα καταφέραμε. Και γράφουμε αυτό το review με τη δεξιά πατερίτσα.
Το grinding καλύπτεται έτσι τεχνηέντως, αν και δεν απουσιάζει πλήρως. Η παρουσία του γίνεται πιο έντονη όταν φτάσετε στα πιο ζόρικα επίπεδα μιας και θα πήξετε στο retry, αλλά και πάλι η μεγάλη ποικιλία παλαβομάρας του level design αλλά και το πλήθος των διαδρομών δεν το κάνουν αφόρητο. Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται τα επίπεδα βέβαια είναι λίγο πιο άβολη κατάσταση μιας και έχετε τον παγκόσμιο χάρτη και αυτά διάσπαρτα επάνω του. Δεν είναι ιδιαίτερα απλό να δείτε τι διαδρομές θέλετε να επαναλάβετε (για όποιο λόγο) αν και για αυτές που υπάρχουν νέα ή παλιότερα objectives που ακόμα δεν ολοκληρώσατε, θα βρείτε συντομεύσεις στην πρώτη σελίδα του κεντρικού μενού.
Όταν τελικώς κατασταλάξετε, καλό είναι να θυμάστε τη χάραξη κάθε διαδρομής (για τιτάνιο high score και λίγα retries) αλλά και πού ζορίζεται το σύστημα εντός της. Έχοντας στα χέρια μας την έκδοση PS4 και παίζοντας στο αρχικό μοντέλο της κονσόλας, υπήρξε πτώση των frames από τα 60 σε κάτι αρκετά χαμηλότερο, αλλά ακόμα και μικρά παγώματα της εικόνας. Πάντα είναι σε σημεία που ακολουθεί κάποια μεγάλη κίνηση της κάμερας ή κάποιο μεγάλο set-piece και ειδικά το πλήρες πάγωμα της εικόνας κρατά κάποιες φορές αρκετά ώστε να σας αποσυντονίσει. Δεν συμβαίνει συχνά, αλλά αρκετά ώστε να είναι άξιο αναφοράς. Κάτι που ευτυχώς δεν ισχύει για τα loot boxes. Υπάρχουν, διατίθενται δωρεάν με κάθε level up, προσφέρουν μόνο διακοσμητικά αντικείμενα για μοτοσικλέτα και αναβάτη και, αν θέλετε, μπορείτε να αγοράσετε και με πραγματικό χρήμα. Η τελευταία επιλογή δεν προωθείται καθόλου επιθετικά προς τον παίκτη, οπότε ο τίτλος δεν ζημιώνεται. Και αν το σύστημα διάθεσης loot box είναι ένα άκακο στην προκειμένη περίπτωση πείραμα, η μοτοσικλέτα με δύο αναβάτες είναι εξίσου άκακο αλλά με μεγαλύτερο εκτόπισμα στα σαγόνια σας. Μπορείτε να τη χρησιμοποιήσετε μόνο σε τοπικό multiplayer, σε κάθε επίπεδο για έναν κανονικά παίκτη και οι δύο αναβάτες έχουν πλήρη έλεγχο πάνω της. Όταν πατήσουν γκάζι την ίδια στιγμή, αποκτάτε εξωπραγματική επιτάχυνση και ταχύτητα. Δύο πράγματα είναι εγγυημένα σε αυτό το mode. Το ξεχαρβαλωμένο γέλιο και η αδυναμία προσπέλασης επιπέδου που έχει λίγη παραπάνω πρόκληση. Εκτός και αν είστε εδικοί του Fusion Dance από το Dragon Ball.
Αναφέραμε στην αρχή του κειμένου το Trials Evolution, τον πρώτο τίτλο της σειράς που έδωσε εργαλεία στο κοινό για να δημιουργήσει δικά του επίπεδα. Τότε το έκανε με μεγάλη επιτυχία και το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Η Red Lynx υποστηρίζει πως ο editor που δίδεται στον παίκτη είναι ο ίδιος που χρησιμοποιεί και η ομάδα ανάπτυξης για τα επίπεδα του τίτλου και μόλις του βάλετε χέρι θα δείτε πως μάλλον λέει αλήθεια. Είναι μεν πολύπλοκος αλλά μπορείτε να κάνετε «παπάδες». Ακόμα και κυριολεκτικούς παπάδες αν θέλετε. Ρίχνοντας μια ματιά σε τι έχει ήδη φτιάξει η κοινότητα είναι εμφανές πως μόλις αυτά αυγατέψουν λίγο ακόμα, το meta game του Trials Rising εκεί γλυκοκοιτά. Κυρίως γιατί online και local content για περισσότερους παίκτες έχουν κενά. Στην τελευταία περίπτωση μπορείτε να παίξετε με έως και τέσσερις συνολικά παίκτες σε συγκεκριμένα επίπεδα, σχεδιασμένα για πολλαπλούς παίκτες, την ίδια ώρα στην οθόνη. Ο μικρός τους αριθμός και η αντίστοιχα μικρή τους πρόκληση δεν μπορούν να προσφέρουν πολλά. Από την άλλη το online mode αυτήν τη στιγμή έχει μόνο μια ταχύτητα. Μπαίνοντας σε αυτό ο τίτλος φτιάχνει αυτόματα lobby, σας ταιριάζει με παίκτες χωρίς κάποιο κριτήριο και σας ρίχνει στη μάχη. Όποιος σημειώσει τον καλύτερο χρόνο και score στις τρεις διαδρομές που ακολουθούν, κερδίζει. Και αυτό είναι όλο.
Το πρόβλημα είναι πολυεπίπεδο. Ναι μεν οι διαθέσιμες διαδρομές είναι όλες από το single player, μπορείτε όμως κάθε φορά να διαλέξετε ανάμεσα σε τρεις που προσφέρει ο τίτλος. Ανάμεσα στις επιλογές μπορεί να είναι επίπεδο που όχι απλά δεν έχετε ακόμα παίξει, αλλά δεν έχετε καν ξεκλειδώσει. Αν υπάρχει επίπεδο με αυξημένη δυσκολία στη λίστα, οι περισσότεροι παίκτες ψηφίζουν αυτό για να οριστεί ως επόμενη διαδρομή. Ο λιγότερο έμπειρος δεν έχει έτσι ελπίδα και του κόβονται τα φτερά. Όντας τόσο αόριστο ως mode και πάλι δεν έχει πολλά για να σας κρατήσει. Υπάρχει ένδειξη στο κεντρικό menu για έλευση private multiplayer στο μέλλον. Για την ώρα όμως μένει μόνο το παράπονο.
Όταν όμως αποφασίσετε να το βάλετε στην άκρη, σας περιμένει το καλύτερα ζυγισμένο Trials μέχρι σήμερα. Συγκεκριμένες αξίες όπως η εξαιρετική φυσική είναι πλέον δεδομένα για τη σειρά. Αφήνοντας έξω τις φανφάρες και μένοντας πιστό στην ουσία, γίνεται πιο φιλικό για το λιγότερο εξοικειωμένο και καταφέρνει να αυξήσει τον πήχη δυσκολίας για το φανατικό. Παραδοσιακά παλαβό, ευπρόσδεκτα προσβάσιμο και γνώριμα απόμακρο, είναι το καλύτερο Trials για έναν παίκτη μέχρι σήμερα. Αν έχετε παρέα, πάλι δικάβαλο σε μια μοτοσικλέτα θα καταλήξετε. Ζωσμένοι με εκρηκτικά πάνω σε τρισδιάστατο καβούρι που κάνει backflip κρατώντας laser. Για να έχει νόημα το “Rising” μετά την έκρηξη.
Εγω ειμαι φανατικος οπαδος του Trials Fusion, ισως απο τους πιο φανατικους στην Ελλαδα, αν κρινω απο τα leaderboards. Θελω να αναφερω μερικα θεματα του Rising, το οποιο δεν εχω αγορασει ακομη και ισως να μην αγορασω καθολου εαν δεν αλλαξουν μερικα πραγματα.
Το Rising εχει δυο πολυ σοβαρα ζητηματα τα οποια επηρεαζουν κυριως τους hardcore παικτες.
Πρωτο και βασικοτερο: το Mantis (η μηχανη για τα extreme & ninja tracks). Δεν μπορεις να κανεις τα κολπα και τις τεχνικες που εκανες με το Pit Viper (την αντιστοιχη του Fusion) και η γενικοτερη αισθηση και χειρισμος ειναι downgrade απο το Pit Viper. Αυτο για τους ninja παιχτες ειναι ταφοπλακα για το παιχνιδι. Πολλοι απο τους κορυφαιους παικτες εχουν ηδη επιστρεψει στο Fusion, ενω τα forum της Ubisoft ειναι γεματα απο threads που ζητανε την επιστροφη του Pit Viper.
Δευτερο ζητημα ειναι το track central, το οποιο ειναι η πηγη που δινει ζωη στο παιχνιδι για χρονια. Απο οσα εχω δει και διαβασει, τα εχουν κανει μανταρα με το UI και τη χρηστικοτητα. Πραγμα επισης αδιανοητο, αφου προκειται για το μερος στο οποιο ο hardcore Trials παικτης θα περασει το 90% του χρονου του, αλλα και το εργαλειο που χρησιμοποιουνε οι track builders για να ανεβαζουν τις δημιουργιες τους.
Υπαρχουν και αλλα παραπονα για το παιχνιδι, οπως το οτι βαλανε (ακομα και στο Trials) Ubisoft χάρτη. Επισης εχω δει αμετρητα παραπονα οτι το single player ειναι grindy (παλι υπογραφη Ubisoft). Οσο για τα lootboxes τα εχουμε φαει στη μαπα και απο full priced games πλεον, τι να πει κανεις.
Eγω σε καποιον που σκεφτεται να ασχοληθει με Trials, θα προτεινα να ασχοληθει με το Fusion. Ειναι και καλυτερο παιχνιδι προς το παρον, με καλυτερη ninja μηχανη και καλυτερο track central, και πιο φθηνο, και τροφοδοτειται ακομη καθημερινα με καινουργια tracks. Oσο οι track builders δεν ειναι ευχαριστημενοι με αυτα που τους προσφερει το Rising, ειδικα οταν οι δημιουργιες τους χανονται σε κακοφτιαγμενα μενου και search φιλτρα, δεν αποκλειω το Fusion να εχει περισσοτερη ποικιλια και ποιοτητα σε tracks απο το Rising,και ισως να εχει και μεγαλυτερη διαρκεια ζωης, οσο περιεργο κι αν ακουγεται.
Το ζήτημα της Mantis δεν αποτελεί πρόβλημα από τη στιγμή που είναι σωστά ζυγισμένη για τα μέτρα του Rising. Fusion και Rising δεν είναι τόσο κοινά games όσο παλιότεροι τίτλοι της σειράς και οι διαφορές αυτές εφόσον δεν είναι ξένες για το τι είναι το Rising αυτή τη στιγμή δεν αποτελεί πρόβλημα.
Το IU είναι εμφανές σε όλο τον τίτλο, όχι μόνο στο track central, πως μπορούσε να είναι καλύτερα δουλεμένο αλλά δεν δημιουργεί πρόβλημα στον παίκτη. Μπορεί να προηγηθεί ο χρήστης χωρίς πρόβλημα. Δεν πρόκειται να τον εμποδίσει στο track central να βγάλει άκρη ακόμα και αν μπορούσε να είναι καλύτερο.
Αυτό που αναφέρεις περί χάρτη δεν το είχα αναλύσει ως “Ubisoftίτιδα” στο μυαλό μου. I see your point αλλά το πρόβλημά του δεν είναι ότι προσπαθεί να μοιάσει σε άλλους τίτλους της εταιρίας. Δεν δείχνει να είναι έτσι σχεδιασμένο, ακόμα και αν αυτός ήταν ο σκοπός τους. Το ζήτημα που δημιουργεί είναι περισσότερο στην πλοήγηση και λιγότερο σε grinding. Το τελευταίο δεν απουσιάζει αλλά δεν είναι κάτι που δημιουργεί ο χάρτης. Αυτός απλά το κάνει λίγο πιο δύστροπο σε σημεία.
Για τα loot boxes πραγματικά δεν χρειάζεται να έχεις καμία ανησυχία. Είναι εκεί ως μόδα της εποχής or whatever you want to call it, αλλά είναι όσο άκακα ήταν και στο Onrush. Μη σου πω ακόμα πιο άκακα.