Και από το πουθενά...τσουπ, να ένας Καλκάνης!
Και αναφέροντας αυτό, θα ξεκινήσουμε με την αίσθηση που μας αφήνουν οι μηχανισμοί του παιχνιδιού. Το σύστημα κάλυψης λειτουργεί ικανοποιητικά και μπορεί να λείπουν απολύτως τακτικοί μηχανισμοί, όπως το να περπατάτε μόνιμα σκυφτοί και να πυροβολείτε, όμως δεν είναι έλλειψη που θα σας απασχολήσει ιδιαίτερα. Η αίσθηση των όπλων είναι καλή, χωρίς βέβαια να φτάνει σε επίπεδα τύπου Destiny, κάτι μάλλον αναμενομένο, μιας και η προϋπηρεσία της Bungie στα Halo άφησε το σημάδι της ανεξίτηλο και στο πρόσφατο online multiplayer game. Βέβαια η οπτική της Ubisoft είναι διαφορετική, μιας και το Tom Clancy’s στο όνομα του παιχνιδιού εξασφαλίζει ότι ο οπλισμός που θα βρίσκετε είτε υπάρχει, είτε θα υπάρξει σε λίγα χρόνια. Τα όπλα χωρίζονται σε Assault Rifles, Light Machine Guns, Submachine Guns, Marksman Rifles, Pistols και Shotguns. Κάθε κατηγορία διαφέρει αισθητά με τις υπόλοιπες και θα φαντάζεστε, λογικά σκεπτόμενοι, ότι το απόλυτο - σε νούμερο - DPS (Damage Per Second - όρος που αν δεν γνωρίζετε θα αναγκαστείτε να μάθετε) θα έρθει με τα Rifles και τα Shotugns. Λάθος, μιας και για κάποιον λόγο τα Shotguns είναι χαρακτηριστικά αδύναμα. Βασίζονται πάρα πολύ στην κοντινή απόσταση και στο θεωρητικά μεγάλο damage, όμως εκτός του ότι η χρησιμότητα τους λόγω της τακτικής προσέγγισης που χρησιμοποιούν οι αντίπαλοι είναι μειωμένη, θα παρατηρήσετε ότι ακόμα και όταν τα χρειαστείτε δεν θα είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά.
Το πρώτο κύμα των Agents έχει εξαφανιστεί και είναι στο χέρι μας, ως δεύτερο κύμα, να βρούμε τι απέγιναν, αλλά και να αποκαταστήσουμε την τάξη στην Νέα Υόρκη.
Από εκεί και πέρα δεν θα έχετε κάποιο πρόβλημα να συνηθίσετε οποιοδήποτε όπλο τύχει να βρείτε, ή να κατασκευάσετε, ενώ επιβάλλεται η χρήση των mods που βελτιώνουν διάφορες μεταβλητές, όπως τη σταθερότητα, την πιθανότητα για critical hit ή ακόμα και το στόχαστρο που θα σας επιτρέψει μεγαλύτερο πολλαπλαστιαστή zoom. Εξυπακούεται πως τα καλύτερα όπλα τα “ρίχνουν” οι εχθροί, με το συνηθισμένο τρόπο που έχετε συνηθίσει στα MMORPG. Σε αυτό το σημείο αισθανόμαστε την ανάγκη να αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα για το online του πράγματος, αλλά και την υλοποίηση της Ubisoft. Στο κείμενο που αφορούσε την beta, είχαμε αναφερθεί στο γεγονός ότι το The Division δεν είναι MMO. Κάτι που έχοντας πλέον αρκετές ώρες στο τελικό προϊόν, μπορούμε να επιβεβαιώσουμε. Η περιπλάνησή σας στην εγκαταλελειμμένη Νέα Υόρκη απέχει από το να χαρακτηριστεί ως εμπειρία “Massively Multiplayer”. Σε περίπτωση που απλά βολτάρετε και ολοκληρώνετε side-missions, δεν θα συναντήσετε ψυχή. Θα σας θυμίσει περισσότερο single player, αφού τα μόνα μέρη όπου θα συναντήσετε άλλους παίκτες είναι είτε στη βάση σας, είτε στα διάφορα safe-houses. Δεν το συζητάμε δε για φίλους, αφού ο μόνος τρόπος να βρεθείτε με αυτούς και να οργανώσετε ένα party (την ομάδα, όχι το άλλο) είναι η πρόσκληση μεταξύ σας, προκειμένου να βρεθείτε στο ίδιο instance όλοι μαζί, κάτι που ευτυχώς λειτουργεί πολύ ικανοποιητικά. Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι ενώ το ανωτέρω φαινόμενο των ελάχιστων παικτών ανά instance “πληγώνει” την εικόνα του τίτλου ως online multiplayer, αντιλαμβανόμαστε τη λογική με την οποία το προσέγγισε η Ubisoft, η οποία εξασφαλίζει μικρά loading times αλλά και σταθερότητα στους servers που φιλοξενούν το περιεχόμενο του παιχνιδιού.
Όσο τριγυρνάτε στην εγκαταλελειμμένη Νέα Υόρκη, θα συναντάτε ομάδες εχθρών που σας επιτίθενται, είτε στο πλαίσιο κάποιου side mission, είτε σε εκείνο κάποιων μικρών αποστολών που θα σας δώσουν experience points, drops αλλά και πόντους για να αναβαθμίσετε κάποιον τομέα της βάσης σας, σύστημα στο οποίο θα αναφερθούμε λίγο παρακάτω. Σε αυτήν την περίπτωση, το scaling του επιπέδου των αντιπάλων είναι ορθά υλοποιημένο, αφού χωρίς να ζορίζει ιδιαίτερα τους παίκτες, τους ανταμείβει με αρκετά experience points και (ειδικότερα στις μετέπειτα περιοχές), ικανοποιητικά αντικείμενα ώστε να εξοπλιστούν κατάλληλα για τη συνέχεια του. Αυτό ισχύει ακόμα και στην περίπτωση που κάποιος παίζει μόνος. Όταν περισσότεροι του ενός παίκτες βρίσκονται στην ίδια ομάδα όμως, το παιχνίδι ρυθμίζει το επίπεδο και τον αριθμό των εχθρών σε σχέση με το level του υψηλότερου παίκτη της ομάδας. Λογικό από τη μία πλευρά, όμως, από την άλλη, τα levels που ανεβαίνουν οι παίκτες έχουν αρκετή διαφορά μεταξύ τους, σε σημείο που αν αυτή η διαφορά στην ομάδα τους είναι μεγαλύτερη από δύο, τρία επίπεδα, οι μικρότεροι σε level παίκτες δεν έχουν καμία ελπίδα. Αυτό οδηγεί στο πρόβλημα, που αντιμετωπίσαμε και κατά τη διάρκεια του review με τις διάφορες ομάδες που σχηματίσαμε, ότι οι παίκτες με τον περισσότερο διαθέσιμο ελεύθερο χρόνο, “ξεφεύγουν” γρήγορα σε σχέση με τους υπόλοιπους, οπότε η δημιουργία μιας σταθερής ομάδας είναι σχεδόν αδύνατη ή, εν πάσει περιπτώσει, χρειάζεται πολύ συγκεκριμένη συνεννόηση.
Όσο τριγυρνάτε στην εγκαταλελειμμένη Νέα Υόρκη, θα συναντάτε ομάδες εχθρών που σας επιτίθενται, είτε στο πλαίσιο κάποιου side mission, είτε σε εκείνο κάποιων μικρών αποστολών που θα σας δώσουν experience points, drops αλλά και πόντους για να αναβαθμίσετε κάποιον τομέα της βάσης σας.
Αναφερομένοι στους παίκτες και τις ομάδες, αξίζει να σταθούμε στη συνέχεια και σε κάποιες λεπτομέρειες όσον αφορά το σύστημα levelling του The Division, αλλά και τα διαφορετικά skills και perks που ξεκλειδώνουμε. Όπως αναφέραμε προηγουμένως, κάποια side-missions θα σας δώσουν συγκεκριμένους πόντους, που λειτουργούν για να αναβαθμίσετε το ένα από τα τρία wings της βάσης σας. Η αναβάθμιση αυτών είναι που ξεκλειδώνει τα skills για κάθε παίκτη ξεχωριστά, μετατρέποντας τους χαρακτήρες του παιχνιδιού, ουσιαστικά, σε classless. Η συγκεκριμένη επιλογή δεν είναι απαραίτητα κακή, αφού μέχρι να φτάσετε στο level cap (για την ιστορία, στο 30ό επίπεδο) θα έχετε αρκετούς πόντους για να ξεκλειδώσετε όλα ή τα περισσότερα skills από το κάθε wing, επιλέγοντας εσείς την κλάση του παίκτη σας. Μία πολύ σωστή επιλογή συστήματος από την Ubisoft και χαρήκαμε δε ακόμα περισσότερο όταν είδαμε τη σωστή εφαρμογή του. Μέσω αυτού, ο ρόλος σας εντός της ομάδας μπορεί να αλλάζει δυναμικά, ανάλογα με τον τρόπο παιχνιδιού των υπολοίπων, ή τη δυσκολία της κάθε αποστολής.
Δυστυχώς, η ίδια η φύση των αποστολών είναι που προκαλεί κούραση καθώς δεν διαφοροποιούνται όσο θα θέλαμε. Ειδικότερα τα side-missions, θέλουν τους παίκτες είτε να κατακτήσουν κάποια περιοχή, να προστατεύσουν κάποια resources εντός μιας συγκεκριμένης περιοχής ή να περιηγηθούν εντός και εκτός κτιρίων και να ενεργοποιήσουν scanners προκειμένου να αποκτήσουν περισσότερες πληροφορίες για τον ιό που προκάλεσε όλη αυτή τη καταστροφή. Και ενώ τα main missions, τα οποία είναι σημαντικά πιο δύσκολα και καλό θα ήταν να μην τα επιχειρήσετε μόνοι σας, προσπαθούν να σώσουν τη παρτίδα, πέφτουν εν τέλει και αυτά στην ίδια παγίδα με μονότονα objectives που περιορίζονται στη λογική του “πάτα έναν διακόπτη εδώ, πήγαινε εκεί και μάζεψε το τάδε αντικείμενο”. Αποτελούν δε και μια χαμένη ευκαιρία, καθώς αδυνατούν να κάνουν τον παίκτη να ενδιαφερθεί για το lore του παιχνιδιού, το οποίο μας αφήνει απλά ένα εκπληκτικό setting και έναν κόσμο γεμάτο -αδιάφορα- μυστικά για να ανακαλύψει κανείς. Και αυτό δυστυχώς αφορά τόσο το περιεχόμενο των main missions, όσο και τα διάφορα collectibles που θα συναντήσετε σε αφθονία στην πόλη, τα οποία αποτελούν ηχογραφήσεις συνομιλιών σε κινητά τηλέφωνα και ολογράμματα από τη στιγμή που εξαπολύθηκε ο ιός (ή και χρονικά λίγο αργότερα).
Εκεί που δεν υπάρχει το παραμικρό παράπονο, είναι στο οπτικό του πράγματος. Βγάζοντας από το μυαλό μας το εξωπραγματικό αρχικό trailer αποκάλυψης του τίτλου, στη μακρινή E3 2013, το The Division είναι οπτικά εντυπωσιακό. Ακόμα και στην έκδοση του Xbox One που είχαμε στη διάθεσή μας, θεωρητικά την πιο αδύναμη δηλαδή, υπήρχαν σημεία στα οποία απλά στεκόμασταν και κοιτούσαμε τα εφέ του καπνού, τη φωτεινότητα των αντικειμένων που καίγονται, τις εκρήξεις που πλημμυρίζουν την οθόνη, ή απλά το φως του ήλιου να αντανακλάται στο χιόνι. Τα καιρικά φαινόμενα όπως η χιονοθύελλα, αλλά και η εναλλαγή μέρας και νύχτας έχουν υλοποιηθεί άψογα. Τα τζάμια των αυτοκινήτων σπάνε σε χίλια κομμάτια, οι πόρτες των οχημάτων κλείνουν σε περίπτωση που περάσετε δίπλα τους, φανερώνοντας μια εμμονή στις λεπτομέρειες, ενώ ακόμα και στα πιο απαιτητικά σημεία όπου αρκετοί εχθροί πυροβολούν ή πετάνε χειροβομβίδες, το frame-rate παραμένει σχεδόν σταθερό.
Στο κείμενο που αφορούσε την beta, είχαμε αναφερθεί στο γεγονός ότι το The Division δεν είναι MMO. Κάτι που έχοντας πλέον αρκετές ώρες στο τελικό προϊόν, μπορούμε να επιβεβαιώσουμε.
Ενίοτε υπάρχουν κάποιες πτώσεις που δεν καθιστούν την εμπειρία unplayable και κάπου κάπου θα πετύχετε και pop-in αντικειμένων, ειδικότερα τις στιγμές που μπαίνετε από εξωτερικό χώρο σε εσωτερικό, όμως και τα δύο αυτά προβληματάκια δεν μπορούν να σταθούν στα σοβαρά ως επιχειρήματα κραξίματος του τεχνικού τομέα. Και η αρτιότητα αυτού έρχεται να ενισχύσει την απεικόνιση της ερημωμένης πόλης, που δείχνει εκπληκτική. Κάπου πήρε το μάτι μας ότι κάποιες περιοχές του Manhattan έχουν περαστεί στο παιχνίδι αυτούσιες, δήλωση που δεν έχουμε λόγο να μην πιστέψουμε. Το γεγονός δε ότι υπάρχουν πάρα πολλά κτίρια τα οποία μπορείτε να επισκεφθείτε και στο εσωτερικό τους, απλά μας κάνουν για ακόμα μια φορά να παραδεχθούμε τη δουλειά που έγινε από την Ubisoft σε αυτόν τον τομέα.
Δυστυχώς, η ίδια η φύση των αποστολών είναι που προκαλεί κούραση καθώς δεν διαφοροποιούνται όσο θα θέλαμε.
Επιβάλλεται ξεχωριστό κομμάτι του κειμένου για τη περιβόητη Dark Zone του The Division, το μέρος της πόλης που χτυπήθηκε ισχυρότερα από τον ιό, όπου πλέον δεν υπάρχουν φίλοι και εχθροί και ο κάθε παίκτης μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπος με τον οποιονδήποτε. Αρχικά, να αναφέρουμε ότι υπάρχουν και εδώ NPCs οι οποίοι αυτή τη φορά είναι στο ίδιο ή υψηλότερο επίπεδο από τους παίκτες που απαρτίζουν την ομάδα σας, καθιστώντας την εμπειρία πολύ πιο απαιτητική. Θα μπορούσατε σε αυτή τη δυσκολία να προσθέσετε και τον αστάθμητο παράγοντα που θέλει και άλλες ομάδες παικτών να επιτίθενται στη δική σας, κάτι που για την Ubisoft ήταν και το ζητούμενο στην εν λόγω περιοχή. Κάτι τέτοιο δυστυχώς δεν γίνεται, τουλάχιστον όχι ανοικτά. Αυτό διότι οι ποινές που λαμβάνει ένας παίκτης, ή μια ομάδα παικτών, όταν γίνει Rogue, όπως λέμε τους Agents που έχουν Bounty καθώς χτύπησαν/σκότωσαν κάποιον άλλον παίκτη εντός της Dark Zone, είναι πάρα πολύ αυστηρές. Χάνετε ό,τι αντικείμενο είχατε συγκεντρώσει κατά την όλη σας προσπάθεια, ενώ χάνετε και Dark Zone Ranks, τα οποία, όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι και εύκολο να ανακτήσετε έπειτα. Σε μια ακόμη αδυναμία της Dark Zone στην υπάρχουσα μορφή της, τουλάχιστον τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, τα αντικείμενα που βρίσκετε δεν είναι ιδιαίτερα καλύτερα από τα αντικείμενα που πιθανώς να είχατε συγκεντρώσει στο υπόλοιπο Manhattan, οπότε μπορείτε να φανταστείτε γιατί οι περισσότεροι κρίνουν ότι δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθούν και δεν το κάνουν άλλωστε. Συγκεκριμένα στις δικές μας περιπλανήσεις, οι φορές που συναντήσαμε αντίπαλες ομάδες ήταν λιγοστές, ενώ ακόμα λιγότερες ήταν οι φορές που μας επιτέθηκαν. Το σκηνικό υποτίθεται ότι θα άλλαζε την ώρα που πραγματοποιείτε extraction των αντικειμένων της Dark Zone, αφού τότε NPCs, αλλά και παίκτες που πιθανώς βρίσκονται κοντά σας, κάνουν μια τελευταία προσπάθεια να σας στερήσουν το loot που ιδρώσατε να αποκτήσετε, όμως και πάλι αυτός ο μικρός “χαμός” δεν αρκεί για να σας πείσει ότι αξίζει τον κόπο να ασχοληθείτε. Ειδικότερα όταν μετά προκύπτει ότι ο κόπος σας ανταμείφθηκε με αντικείμενα χειρότερα από αυτά που είχατε στη κατοχή σας.
Αξίζει το The Division ως τίτλος την υπάρχουσα στιγμή; Εμείς απαντάμε θετικά. Ο τίτλος της Ubisoft στέκεται καλά σε πολλούς τομείς. Ο τεχνικός του τομέας, η καλή αίσθηση των όπλων αλλά και η λογική του tactical shooting, σε συνδυασμό με το συνεργατικό παιχνίδι (ειδικότερα με φίλους) θα σας αφήσει σίγουρα θετικές εντυπώσεις. Σε σημείο που θα ξεπεράσετε την αδυναμία του παιχνιδιού να κρατήσει το ενδιαφέρον σας για το lore, ή τις επαναλαμβανόμενες αποστολές. Πάσχει όμως, όπως και το Destiny όταν κυκλοφόρησε, στο περιεχόμενο μετά το πέρας των αποστολών. Η Dark Zone, πάντα στη μορφή που είναι αυτή τη στιγμή, χωρά πολλές βελτιώσεις για να κάνει τους παίκτες να ασχοληθούν με αυτήν. Και είναι ο λόγος που ακόμα και μετά την ολοκλήρωση του κειμένου, ο υπογράφων θα επιστρέψει στην ερημωμένη Νέα Υόρκη, ελπίζοντας να τη δει να αλλάζει. Να εξελίσσεται και να μεταλλάσσεται σε κάτι πιο ουσιαστικό. Τα raids που θα έρθουν σε λίγο καιρό, αλλά και τα DLCs, που θα αποτελούν και timed exclusivities του Xbox One για ένα μήνα, ίσως αποτελέσουν ακόμα έναν λόγο επιστροφής. Από τώρα όμως, μέχρι τότε, δυστυχώς για εμάς αλλά και για την Ubisoft, ο τίτλος πρέπει να βαθμολογηθεί.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity