Και το καταφέρνει διότι εξακολουθεί να είναι ένα πολύ διασκεδαστικό online game, το οποίο στέκεται μακριά από τις νόρμες του είδους. Οι σκληροπυρηνικοί των Call of Duty & ΣΙΑ δεν θα πειστούν, κυρίως γιατί η πρώτη εικόνα είναι…άκρως παιδική. Άπειρα χρώματα, καθόλου αίμα, τίποτα δεν θυμίζει έναν hardcore online τίτλο. Η αλήθεια φυσικά είναι τελείως διαφορετική. Ως γνήσιος τίτλος Nintendo, το Splatoon 2 κρύβει πίσω από τις πρώτες εντυπώσεις ένα απρόσμενο βάθος, ένα σετ απλών μηχανισμών που γρήγορα εξελίσσονται σε κάτι μεγαλύτερο, με κύριο στόχο την απόλυτη διασκέδαση. Εδώ, ο δεύτερος τίτλος της σειράς τα πάει περίφημα. Οι αναμετρήσεις είναι έντονες, διασκεδαστικές και ιδιόμορφες. Οι λεπτομέρειες του gameplay εμφανίζονται σιγά σιγά και οι ισορροπίες που επιτυγχάνονται από τις διάφορες επιλογές όπλων και εξοπλισμού, σε συνδυασμό με τους χάρτες, αναγκάζουν για πιο προσεκτική σκέψη και στρατηγική. Φυσικά τίποτα δεν είναι απαραίτητο. Ο παίκτης μπορεί να παίξει χαλαρά αν το επιθυμεί, μπορεί να καταστρώσει σχέδια συνεργασίας, μπορεί να προσεγγίσει τον τίτλο όπως θέλει. Η ανακοίνωση του SplatNet 2, της εφαρμογής για smartphones που επιτρέπει voice chat μεταξύ άλλων, σημαίνει ότι όλες οι παραπάνω προσεγγίσεις γίνονται σίγουρα πιο εύκολα. Δυστυχώς δεν είχαμε την ευκαιρία να τη δοκιμάσουμε μιας και κυκλοφορεί μαζί με τον τίτλο, όμως μας ανησυχεί το γεγονός ότι το voice chat (σύμφωνα με τα λεγόμενα της εταιρείας) δεν θα είναι διαθέσιμο σε όλα τα modes.
Τέτοιοι περιορισμοί φαίνεται να υπάρχουν σε όλο το μήκος και το πλάτος του τίτλου. Ο βασικότερος από αυτούς είναι το διάσημο πλέον σύστημα εναλλαγής των χαρτών. Η ομάδα ανάπτυξης διατηρεί το πιο ενοχλητικό ίσως χαρακτηριστικό του πρώτου τίτλου, μειώνοντας απλώς το διάστημα αναμονής. Στην ουσία, στα βασικά online modes, οι παίκτες δεν μπορούν να επιλέξουν ούτε το χάρτη, ούτε το mode που θέλουν (κάτι που ευτυχώς δεν ισχύει στα Private Battles). Αντ’ αυτού, είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν το πρόγραμμα της εταιρείας, το οποίο επιτρέπει την εναλλαγή χαρτών/modes ανά 2 ώρες. Κάθε 2 ώρες, ο τίτλος επιλέγει δύο από τους διαθέσιμους χάρτες και ένα από τα modes (αν μιλάμε για Ranked αναμετρήσεις) και οι παίκτες απλώς αναγκάζονται να παίξουν ό,τι τους τύχει. Ακόμα και οι δύο χάρτες που επιλέγονται δεν τίθενται σε κάποιου είδους ψηφοφορία, οπότε πολύ συχνά οι παίκτες είναι αναγκασμένοι να παίζουν στον ίδιο χάρτη για πολλή ώρα. Η ομάδα ανάπτυξης έχει προσπαθήσει να δικαιολογήσει το όλο σύστημα, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν αποφεύγεται η αίσθηση περιορισμού που προκαλεί. Εικάζουμε ότι η αλήθεια κρύβεται πίσω από τον αριθμό των διαθέσιμων χαρτών, που ναι μεν είναι περισσότεροι σε σχέση με τον πρώτο τίτλο, όμως εξακολουθούν να είναι λίγοι. Πάντως, εντύπωση προκαλεί το ότι δεν επιλέχθηκε ένα σύστημα παρόμοιο με αυτό του Mario Kart 8 Deluxe, στο οποίο η εναλλαγή γινόταν ανά αναμέτρηση και οι παίκτες μπορούσαν να ψηφίσουν την πίστα που ήθελαν.
Δυστυχώς και τα modes που προσφέρονται είναι λίγα, όμως εικάζουμε ότι η εταιρεία θα συμπληρώσει σταδιακά το προσφερόμενο περιεχόμενο με επερχόμενα updates. Το βασικότερο από αυτά, το Turf War, θέλει οι παίκτες να ανταγωνίζονται για το ποιος θα καλύψει το μεγαλύτερο τμήμα του χάρτη με το χρώμα της ομάδας του, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την άμεση αναμέτρηση μεταξύ των παικτών. Φυσικά και οι αναμετρήσεις δεν αποφεύγονται, καθώς η εξουδετέρωση του αντιπάλου σημαίνει περισσότερο ελεύθερο χρόνο για χρωματισμό. Τα υπόλοιπα modes είναι διαθέσιμα στα Ranked και Private Battles και αποτελούν παραλλαγές κλασικών online modes (όπως το Capture the Flag που εδώ ονομάζεται Rainmaker). Σε αυτά τα modes οι μάχες μεταξύ των παικτών έχουν τον πρώτο λόγο και οι αναμετρήσεις έχουν σίγουρα πιο έντονο χαρακτήρα.
Οι περιορισμοί όμως που αναφέραμε παραπάνω δεν σταματούν εδώ. Το Splatoon 2 προσπαθεί και καταφέρνει να εκμεταλλευτεί τη φιλοσοφία του offline multiplayer που τροφοδοτεί η φύση του Switch, προσφέρονται offline multiplayer modes καθώς και ένα ολοκαίνουριο co-op mode, το Salmon Run, το οποίο είναι διαθέσιμο τόσο online όσο και offline. Φυσικά δεν μιλάμε για κάποιου είδους campaign, αλλά για ένα mode με waves εχθρών που προσπαθούν οι παίκτες να εξοντώσουν μέσα από τη μεταξύ τους συνεργασία. Σε αυτές τις αναμετρήσεις κυρίαρχο ρόλο παίζουν τα διάφορα mini-bosses που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια κάθε wave και τα οποία απαιτούν διαφορετική προσέγγιση για την εξόντωσή τους.
Ως γνήσιος τίτλος Nintendo, το Splatoon 2 κρύβει πίσω από τις πρώτες εντυπώσεις ένα απρόσμενο βάθος, ένα σετ απλών μηχανισμών που γρήγορα εξελίσσονται σε κάτι μεγαλύτερο, με κύριο στόχο την απόλυτη διασκέδαση.
Ο χρόνος που είχαμε για τη δοκιμή του εν λόγω mode ήταν σχετικά περιορισμένος (το παιχνίδι δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη και το συγκεκριμένο mode “άνοιξε” σχετικά αργά), αλλά οι πρώτες εντυπώσεις είναι μάλλον…χλιαρές. Επιστρέφοντας, το πρόβλημα με το offline multiplayer περιεχόμενο είναι η έλλειψη ενός split-screen mode. Ο τίτλος απαιτεί κάθε παίκτης να έχει το δικό του μηχάνημα, κάτι που δεν είναι πάντα εφικτό. Ο περιορισμός προξενεί μεγαλύτερη εντύπωση ειδικά αν αναλογιστεί κανείς την ευελιξία που πρόσφερε και πάλι το Mario Kart 8 Deluxe σε αυτόν τον τομέα (το οποίο επέτρεπε σε δύο παίκτες να παίξουν από το ίδιο μηχάνημα και να αντιμετωπίσουν άλλους είτε online είτε offline ή σε τέσσερις παίκτες να παίξουν τετραπλό split-screen όταν το μηχάνημα ήταν σε TV mode).
Υπάρχουν φυσικά και πιο μικρές αστοχίες που μεταφέρθηκαν αυτούσιες από τον πρώτο τίτλο. Οι παίκτες δεν μπορούν να αλλάξουν εξοπλισμό όσο περιμένουν να συνδεθούν οι υπόλοιποι για να ολοκληρωθεί το matchmaking και δεν μπορούν να βγουν από το matchmaking αν δεν ολοκληρωθεί ο διαθέσιμος χρόνος αναμονής ή αν δεν ξεκινήσει ο αγώνας. Πρόκειται για ενοχλήσεις που δείχνουν κάπως την απειρία ή μάλλον την ατσαλοσύνη της εταιρείας στο κομμάτι του online. Τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά στο Hero mode. Πρόκειται στην ουσία για ένα καθαρόαιμο single-player campaign το οποίο επιστρέφει από τον πρώτο τίτλο σαφώς βελτιωμένο. Εδώ η Nintendo παίζει στο γήπεδό της. Παρά το ότι το Splatoon 2 είναι καθαρόαιμος multiplayer τίτλος, το single-player κομμάτι είναι περισσότερο προσεγμένο από όσο θα περίμενε κανείς. Ξεκινάει όμως με αναμενόμενο τρόπο. Οι πρώτες πίστες δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα εντυπωσιακό tutorial για το online mode, με τους παίκτες να μαθαίνουν βασικές κινήσεις και να εξοικειώνονται με τα όπλα του τίτλου. Σιγά σιγά όμως, το Hero mode εξελίσσεται σε ένα περίεργο platformer το οποίο αξιοποιεί τους βασικούς μηχανισμούς του τίτλου με τελείως διαφορετικό τρόπο. Αν και η διάρκειά του δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη, τόσο η πρόκληση όσο και οι ιδέες χρήσης των μηχανισμών ικανοποιούν και με το παραπάνω, μετατρέποντας το όλο mode σε ισότιμο μέλος του συνόλου και όχι σε φτωχό συγγενή.
Τελικά το Splatoon 2 τα καταφέρνει. Μπορεί να μην αποφεύγει τις παραξενιές του προκατόχου του, όμως η γοητεία της αρχικής ιδέας εξακολουθεί να είναι έκδηλη. Η ευελιξία της φιλοσοφίας του Switch (και η κατά τα φαινόμενα καλύτερη πορεία του σε σχέση με το Wii U) τού δίνει τον απαραίτητο αέρα ανανέωσης και το χώρο για περαιτέρω ανάπτυξη, παρά το ότι η κοντόφθαλμη σχεδίαση, σε ορισμένα σημεία, απαγορεύει την πλήρη εκμετάλλευση και ανάδειξη αυτής της φιλοσοφίας. Ναι, θα θέλαμε να αλλάξουν αρκετά πράγματα, ειδικά στην προσέγγιση του offline multiplayer, όμως ακόμα και έτσι ο τίτλος αποτελεί μια αξιόλογη online επιλογή, από μια εταιρεία που δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιου είδους προτάσεις.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity